Του Γιάννη Σιδέρη
Φευ, δικαιωθήκαμε! Γράφαμε το περασμένο Σάββατο, «Κίνδυνοι από την ακατανόητη επίσκεψη Erdogan». Ακατανόητη σχετικά με τους λόγους που την επέβαλαν, την προετοιμασία που έγινε, και τα αποτελέσματα που θα είχε. Η πρώτη μέρα της επίσκεψης ήταν ένα θλιβερό Βατερλό της εξωτερικής πολιτικής μας, στον πλέον διακεκαυμένο τομέα, αυτόν των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Υποτίθεται, όπως δηλώνει η ιστορία των διπλωματικών σχέσεων, ότι τέτοιες επισκέψεις λαμβάνουν χώραν προκειμένου να επικυρωθεί σε υψηλότατο επίπεδο, η μακρά και λεπτομερής διεργασία μεταξύ διπλωματικών υπηρεσιών, με στόχο να αμβλύνουν τις αντιθέσεις, να εντοπίσουν τους ενοποιητικούς χώρους, και να συγκροτήσουν γέφυρες κατανόησης και συνεννόησης. Τέτοιες επισκέψεις καθορίζονται μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια, όχι μόνο στη διευθέτηση των θεμάτων που θα συζητηθούν, αλλά και στο περιεχόμενο των δηλώσεων που θα γίνουν.
Αντί αυτού, παρακολουθήσαμε ένα αδιανόητο «απόψε αυτοσχεδιάζουμε», απέναντι στον πλέον αιχμηρό - λόγω γεωστρατηγικών στοχεύσεων - ηγέτη γειτονικής χώρας. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος, προφανώς επηρεασμένος (ως μη όφειλε) από τις δηλώσεις Erdogan στον Αλ. Παπαχελά, άρχισε ένα λογύδριο που υπερέβαινε το πρωτόκολλο και τον ρόλο του, για να αναγκαστεί στο τέλος να απολογηθεί ότι είναι αναρμόδιος για την επίλυση των θεμάτων που έθεσε, διότι δεν είναι εκτελεστικός πρόεδρος! (μάλλον ήταν μια ατυχής προσπάθεια μίμησης του Κωστή Στεφανόπουλου, ενώπιον του Clinton το 1999. Μόνο που ο Clinton δεν ήταν εθνικός «αντίδικος»).
Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Παυλόπουλος έδωσε τη δυνατότητα στον Τούρκο Πρόεδρο, να εκφωνήσει από το πλέον επίσημο βήμα, από το μέγαρο της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας, τα αιτήματά του. Ασχέτως αν λεκτικώς αντικρούστηκαν από Πρόεδρο και Πρωθυπουργό, το γεγονός είναι ότι αυτά ετέθησαν, κατεγράφησαν και βεβαίως θα αποτελέσουν στο εξής το νέο διαπραγματευτικό πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων… Οι διπλωμάτες των δύο χωρών θα κληθούν άμεσα να διαχειριστούν την περαιτέρω πορεία των διμερών σχέσεων, υπό το πρίσμα της επίσκεψης. Και τότε ίσως θα μπούμε σε νέα ιστορική περίοδο, ιδιαιτέρως επικίνδυνη.
Επίσης αυτά που διημείφθησαν, κατεγράφησαν και θα απασχολήσουν ξένες κυβερνήσεις, διεθνείς οργανισμούς, και σίγουρα την διεθνή παρασκηνιακή διπλωματία. (Ήδη υπήρξε αμερικανική αντίδραση!).
Τόσο κατά την διάρκεια των δηλώσεων Παυλόπουλου - Erdogan, όσο και εκείνων Τσίπρα- Erdogan, ήταν εμφανές το άγχος της ελληνικής πλευράς να διατηρήσει την ψυχραιμία της και να δώσει διαπιστευτήρια πατριωτισμού, καθώς ο αιφνιδιασμός εκ μέρους της τουρκικής πλευράς ήταν απόλυτος. Ωστόσο διαπιστευτήρια πατριωτισμού δεν χρειάζονταν, γιατί ουδείς αμφισβήτησε τον πατριωτισμό της πολιτειακής και πολιτικής μας ηγεσίας. Εκείνο που αμφισβητείται πλέον, με τραγικό τρόπο, είναι η ικανότητα της κυβέρνησης να αντιπαρατεθεί ενεργητικά έναντι της Άγκυρας, αφού καθ’ όλη τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας, η χώρα ευρέθη σε αγχώδη άμυνα!
Όντως ιστορική η επίσκεψη
Η επίσκεψη όντως αποδεικνύεται ιστορική. Ο Τούρκος Πρόεδρος έθεσε θέμα συνολικής αναθεώρησης των ελληνοτουρκικών σχέσεων εις βάρος μας, με ακρογωνιαίο λίθο, την συνθήκη της Λωζάνης, την «επικαιροποίηση» της οποίας επιζητεί, αλλά και τις θρησκευτικές ελευθερίες, ενώ κατόρθωσε και το μέγιστο: Να παρουσιαστεί ως προστάτης των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης. Δεδομένου ότι αυτοί είναι έλληνες πολίτες, άρα και πολίτες τη Ε.Ε, αποκτά συμβολική διάσταση η στάση του, ότι η προστασία αυτή εκτείνεται - εν δυνάμει - σε όλους τους μουσουλμάνους της Ε.Ε.
Ήταν όχι μόνο αντιδεοντολογική και επιθετική, αλλά και πολιτικώς υβριστική η παράθεση στοιχείων εκ μέρους του, σύμφωνα με τα οποία οι πολίτες της Θράκης μειονεκτούν οικονομικά έναντι των υπολοίπων περιοχών της χώρας. Στη Θράκη δεν ζουν μόνο μουσουλμάνοι αλλά και χριστιανοί πολίτες. Στο σημείο αυτό υπήρξε ίσως η μόνη θετική στιγμή του πρωθυπουργού, ο οποίος του ζήτησε να μην ανακατεύεται σε αυτά τα θέματα γιατί δεν αφορούν την Τουρκία.
Από τη πρώτη ημέρα της επίσκεψης, αυτό που απομένει ως αίσθηση, είναι ότι η ελληνική πλευρά κάλεσε τον Τούρκο πρόεδρο, χωρίς σχεδιασμό, απλώς για να κάνει δημόσιες σχέσεις, για μια photo opportunity του κ. Τσίπρα, που θα του χρησιμεύσει ως προεκλογικό υλικό. Θα είναι ο έλληνας ηγέτης που συναντήθηκε με τους «μεγάλους του κόσμου» επί της θητείας του, ενώ επί των ημερών του, μετά από 65 χρόνια, επισκέφτηκε τη χώρα μας πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Άλλη λογικοφανής εξήγηση δεν υπάρχει.
ΥΓ προς Μαξίμου:
1: Υπάρχει πολιτική και υπηρεσιακή συνεργασία με το ΥΠΕΞ; Είναι δυνατόν το υπουργείο πριν ολοκληρωθεί η επίσκεψη, να εκδίδει ανακοίνωση στην οποία, επιτιθέμενο στην αντιπολίτευση, κάνει λόγο για «δήθεν αποτυχία της σημερινής ιστορικής επίσκεψης, η οποία είχε προετοιμασθεί »; Δηλαδή όσα ακούσαμε ήταν επιτυχία, και μάλιστα προετοιμασμένη; Το αγχώδες εσπευσμένο της ανακοίνωσης, μάλλον καθιστά εύλογες τις ανησυχίες που δημιουργήθηκαν!
2: Θα ενημερωθεί η βουλή σχετικά με το τι προηγήθηκε της επίσκεψης, πως προετοιμάσθη η πρόσκληση, σε τι αποσκοπούσε, καθώς και ποια συνεννόηση υπήρξε με την προεδρία της Δημοκρατίας; (η οποία βέβαια έχει το δικό της σοβαρό μερίδιο ευθύνης στην μη ικανοποιητική εικόνα της επίσκεψης).
Δημοσίευση σχολίου