Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Τα αποτελέσματα είναι πλέον γνωστά και η Ευρώπη ησύχασε. Ο Εμμανουέλ Μακρόν κέρδισε αποφασιστικά την Μαρίν Λεπέν, 66% έναντι 34%, και είναι πλέον ο νεότερος Πρόεδρος στην ιστορία της Γαλλίας.
Μια πλατιά ανησυχία επικρατούσε στην Ευρώπη αναφορικά με τις επιπτώσεις μιας Προεδρίας Λεπέν, με δεδομένο ότι η ακροδεξιά και δήθεν ρατσίστρια επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου, είχε ταχθεί ωμά υπέρ μιας στάσης στη μετανάστευση, μιας εξόδου από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη διακοπή ασύμφορων οικονομικών σχέσεων με τον υπόλοιπο κόσμο, και στην ουσία τη διάλυση του συστήματος που επικρατεί στη Γαλλία από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Αν και υπήρχαν στιγμές κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας που η Λεπέν έδειχνε να έχει μαζί της τον αέρα της δυσαρέσκειας, κανείς δεν μπορούσε να πιστεύει σοβαρά ότι η Λεπέν θα εκλέγονταν Πρόεδρος της Γαλλίας. Τα ευρωπαϊκά ένστικτα της Γαλλίας και το πολιτικό κέντρο παραμένουν ιδιαίτερα δυνατά. Από τη στιγμή που η κεντροδεξιά στη Γαλλία αποφάσισε να μην εκφράσει τη δυσαρέσκεια της μέσω της Λεπέν, η Πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου δεν είχε καμία πιθανότητα εκλογής. Και έτσι το σύστημα ευρωπαϊκό και γαλλικό απέφυγε τη θανατηφόρα σφαίρα.
Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι όλα είναι πλέον καλά για τη Γαλλία και την Ευρώπη.
Μπορεί το κέντρο να παραμένει ισχυρό στο εκλογικό σώμα της Γαλλίας. Παρόλα αυτά αυτό δεν σημαίνει ότι παραμένει ισχυρό στο πολιτικό σύστημα της Γαλλίας. Στον πρώτο γύρο των εκλογών τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη Γαλλία από τη δημιουργία της Πρώτης Δημοκρατίας, συγκέντρωσαν μαζί μόλις 26%. Η Μαρίν Λεπέν ανέβασε τα ποσοστά του πατέρα της, όταν είχε περάσει στο δεύτερο γύρο πριν μια δεκαετία, κατά το ήμισυ.
Κατά πόσο λοιπόν θα πρέπει να είναι χαρούμενοι οι ιθύνοντες του συστήματος της Γαλλίας και των Βρυξελλών. Όλες οι τάσεις που οδήγησαν το Εθνικό Μέτωπο σε αυτή την επιτυχία παραμένουν ισχυρές, και είναι βέβαιο ότι θα σπρώξουν τη Γαλλία και την Ευρώπη σε πολύ πιο σκοτεινά μονοπάτια τους επόμενους μήνες και χρόνια.
Ο αυτοματισμός της παγκοσμιοποίησης συνεχίζει να μειώνει τη μισθολογική δύναμη και τις θέσεις εργασίας των Γάλλων και Ευρωπαίων εργαζομένων. Όσο το σημερινό παγκόσμιο σύστημα εμπορίου και η σημερινή ΕΕ επιβιώνουν η έλλειψη ανταγωνιστικότητας του γαλλικού και ευρωπαϊκού συστήματος θα συνεχίζει να χαντακώνει την γαλλική και ευρωπαϊκή οικονομία.
Η κρίση εθνικού χρέους στην Ευρώπη σήμερα είναι χειρότερη από ότι ήταν το 2017, και συνεχίζει να υποσκάπτει τις οικονομικές δραστηριότητες σε γειτονικές στη Γαλλία χώρες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Η μετανάστευση στη Γαλλία από τις πρώην αποικίες, στις οποίες τα συστήματα καταρρέουν, συνεχίζεται με έντονο ρυθμό.
Η Γερμανία παραμένει προστατευμένη από όλη αυτή την κατάσταση και τα προβλήματα που δημιουργεί, και όσο παραμένει η καρδιά της ΕΕ όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και οικονομικά, τόσο θα ενισχύεται έναντι της Γαλλίας σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Η Γαλλία και λίγο πολύ η υπόλοιπη Ευρώπη είναι παγιδευμένη σε ένα σύστημα που δεν μπορεί να ελέγξει και το σύστημα αυτό βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Αυτό έχει δημιουργήσει, δικαιολογημένα, θυμό και ταυτόχρονα φόβο.
Οπότε οι πλέοντες σε πελάγη ευτυχίας για τη μεγάλη νίκη του Μακρόν, αδυνατούν να δουν την ανηφόρα που έχει μπροστά του. Το σύνολο της Εθνοσυνέλευσης αποτελείται από κόμματα τα οποία εξευτελίστηκαν στις εκλογές. Ο νέος Πρόεδρος δεν έχει κανέναν βουλευτή δικό του. Ας φανταστούν κάποιοι ο Ντόναλντ Τράμπ να είχε κατέβει στις εκλογές και να είχε εκλεγεί ως ανεξάρτητος. Πως θα αντιμετωπίζονταν από Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους; Εδώ έδωσε την πλειοψηφία στο Κογκρέσο και το Λευκό Οίκο στους Ρεπουμπλικάνους και όλοι βλέπουμε τι γίνεται.
Σίγουρα ο Μακρόν, αυτή τη στιγμή είναι το νέο και ωραίο φουλάρι που φοριέται μα ενθουσιασμό. Και είναι πολύ πιθανό στις εκλογές για την Εθνοσυνέλευση τον Ιούνιο να κερδίσει αρκετές έδρες με το δήθεν κίνημά του. Είναι όμως επίσης πιθανό το ίδιο να συμβεί με τη Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο, που επίσης δεν βρίσκεται στην τωρινή Εθνοσυνέλευση. Καλό είναι κάποιοι να μην ξεχνούν ότι το κόμμα της Λεπέν έχει οργάνωση και πλέον σημαντική εκλογική επιτυχία.
Με την παρούσα κατάσταση το φαινόμενο (κατά πολλούς ο νέος Ομπάμα που είδαμε πως τα κατάφερε) Μακρόν στο τέλος της προεδρίας του θα έχει ένα πραγματικά ισχνό έργο να επιδείξει, όπως και ο Ομπάμα. Και τότε στην επόμενη προεδρική εκλογή με το Εθνικό Μέτωπο και τις δυνάμεις αμφισβήτησης να έχουν να επιδείξουν σημαντικές, αλλεπάλληλες, εκλογικές επιτυχίες, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς αυτό που έρχεται.
Ναι είναι γεγονός αυτή τη φορά τη σφαίρα την απέφυγαν. Η επόμενη όμως έρχεται και είναι Magnum και θανατηφόρα!
Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος
Δημοσίευση σχολίου