Η ιστορία διδάσκει πως οι ηγέτες κρίνονται στις δύσκολες και κρίσιμες στιγμές της πατρίδας τους. Σήμερα ζούμε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, καθώς ο εταιρικός εκβιασμός έχει χτυπήσει κόκκινο και η συμφωνία που προτείνουν στην χώρα μας ισοδυναμεί με ακύρωση της ύπαρξης της. Αυτή είναι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε να το παραδεχτούμε, εκστασιαζόμενοι με τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες μας που σήμερα μας έριξαν στον γκρεμό της ευρωπαϊκής ματαιοδοξίας μας.
Την περίοδο του 2004-2009, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας έχει κάνει το μεγάλο βήμα να απαγκιστρώσει των χώρα από τον μέχρι τότε θανατηφόρο εναγκαλισμό της σε μια σχέση δουλικής εξάρτησης εναντίον των πραγματικών συμφερόντων μας. Προχώρησε στην αρχή πραγματικά με μεγάλο θάρρος όχι προς την ριζική αλλαγή των επιλογών μιας υποτίθεται ανεξάρτητης χώρας, αλλά τουλάχιστον προς την αξιοποίηση της προνομιούχας γεωγραφικής μας θέσης παζαρεύοντας την για τα εθνικά μας συμφέροντα. Έτσι πρόβαλε και το τότε ηρωικό βέτο κατά της εισδοχής των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ χωρίς να λυθεί η εκκρεμότητα του ονόματος. Ήταν η κορυφαία στιγμή του τότε Έλληνα πρωθυπουργού, όπως και η συνάντηση του με τον Ρώσο πρόεδρο, Πούτιν, για την συμφωνία της υλοποίησης του αγωγού Μπουργκάζ Αλεξανδρούπολης, που θα άλλαζε όλα τα γεωπολιτικά δεδομένα υπέρ της Ελλάδας.
Δυστυχώς ο τότε πρωθυπουργός υπονομεύτηκε με προδοτικό τρόπο από το ίδιο το πολιτικό του περιβάλουν, ένα περιβάλλον που συνεργάστηκε ακόμα και με ξένες ανθελληνικές μυστικές υπηρεσίες που απείλησαν την ίδια του την ζωή.
Δυστυχώς ο τότε πρωθυπουργός αντί να βρει το θάρρος να βγει και να μιλήσει ανοιχτά στον ελληνικό λαό αποκαλύπτοντας την δωσίλογη συνομωσία εναντίον του και την ανοιχτή απειλή ξένων μυστικών υπηρεσιών κατά της ιδίας του της ζωής, προτίμησε να τα παρατήσει και να αφήσει την Ελλάδα στο έλεος του Τζέφρυ, που θα εκτελούσε ανενόχλητος πλέον το καταχθόνιο προδοτικό σχέδιο της παράδοσης της Ελλάδας στους λύκους του ΔΝΤ και της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης. Το έργο του θα το συνέχιζαν επάξια τα σαμαροβενιζελικά ανδρείκελα του Σόιμπλε.
Αν είχε τότε τολμήσει να αποκαλύψει την αλήθεια, σήμερα δεν θα φτάναμε σε αυτό το σημείο!
Τώρα τα δεδομένα βέβαια δεν είναι τα ίδια, αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον χειρότερο τρόπο. Αφού έφεραν τον λαό στο αμήν, η πολιτική αλλαγή έφερε στην εξουσία ένα νέο πρωθυπουργό με πολλές ελπίδες για την επιτελούς ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Αυτό όμως εξόργισε τους εσωτερικούς δοσίλογους και κυρίως τους εξωτερικούς αφέντες της Ελλάδας, τους Ευρωπαίους εταίρους που θέλουν την χώρα μας δεμένο «σκυλάκι» να υπακούει πιστά τις εντολές τους δίνοντας της και κάποια ψίχουλα επιβίωσης.
Το δίλλημα είναι σαφές και ξεκάθαρο. Θα μείνει στην ιστορία ο κ Τσίπρας σαν ένας νέος Καραμανλής ; Θα συμβιβαστεί και θα γίνει όργανο όλης αυτής της προδοτικής συνομωσίας σε βάρος της χώρας και του λαού ή ακόμα χειρότερα, θα το βάλει και αυτός στα πόδια, ή θα τολμήσει το μεγάλο τόλμημα σκεπτόμενος μόνο τον συμφέρον της Ελλάδας και του ελληνικού λαού;
Θα αφήσει την χώρα ξανά έρμαιο σε όλους αυτούς τους ανθέλληνες τοκογλύφους και τους εγχωρίους εφιάλτες τους, ή θα πει το μεγάλο όχι ;
Ιδού η πρόκληση, ιδού και το μεγάλο τόλμημα!
Ίδωμεν!
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
πηγή
Δημοσίευση σχολίου