%2B.jpg)
Ένας απροσδιόριστος αριθμός μεταναστών πεθαίνουν στη Μεσόγειο. Μερικές φορές τα κύματα φέρνουν τα πτώματα στις ιταλικές παραλίες, ή το τελωνείο κατάσχει μια βάρκα γεμάτη με πτώματα
Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία) (μτφρ. Κριστιάν)
Οι αξιωματούχοι της ΕΕ κάνουν μεγάλο λάθος για τις ισλαμιστικές επιθέσεις στην Ευρώπη και τη μετανάστευση προς την Ένωση ανθρώπων που τρέφουν σε φυγή από τους πολέμους.
Ο Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) δείχνει εδώ ότι όλα αυτά δεν είναι μια τυχαία συνέπεια της σύγκρουσης στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Αφρική, αλλά ένας στρατηγικός στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 23ης Απριλίου τηρεί ένα λεπτό σιγής στη μνήμη των μεταναστών που χάθηκαν στη Μεσόγειο.
Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωποι με απρόσμενες καταστάσεις. Από τη μια πλευρά, επιθέσεις ή απόπειρες επιθέσεων που διαπράττονται ή ετοιμάζονται από άτομα που δεν ανήκουν σε αναγνωρισμένες πολιτικές ομάδες, από την άλλη μια εισροή μεταναστών μέσω της Μεσογείου, από τους οποίους χιλιάδες πεθαίνουν στις πόρτες τους.
Απουσίας στρατηγικής ανάλυσης, αυτά τα δύο γεγονότα θεωρούνται a priori ως άσχετο το ένα από το άλλο και χειρίζονται από διαφορετικές διοικήσεις.
Τα πρώτα ανήκουν στις υπηρεσίες πληροφοριών και στην αστυνομία, τα δεύτερα στα τελωνεία και την Άμυνα. Ωστόσο, έχουν κοινή προέλευση: την πολιτική αστάθεια στο Λεβάντε και την Αφρική.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στερηθεί τα μέσα για να κατανοήσει το φαινόμενο.
Αν οι στρατιωτικές ακαδημίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν κάνει τη δουλειά τους, θα είχαν μελετήσει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια το δόγμα του Αμερικανού «μεγάλου αδελφού». Πράγματι, εδώ και πολλά χρόνια, το Πεντάγωνο δημοσιεύει πληθώρα εγγράφων για τη «θεωρία του χάους» που δανείστηκε από την φιλόσοφο Λέο Στράους.
Πριν από μερικούς μήνες, ένας δημόσιος υπάλληλος που θα έπρεπε να είχε συνταξιοδοτηθεί εδώ και 25 χρόνια, ο Andrew Marshall, είχε στη διάθεση του ένα ετήσιο προϋπολογισμό 10 εκατομμυρίων δολαρίων για τη διεξαγωγή έρευνας για το θέμα αυτό .
Αλλά καμία στρατιωτική ακαδημία της Ένωσης δεν μελέτησε σοβαρά αυτό το δόγμα και τις συνέπειές του. Ταυτόχρονα επειδή είναι μια μορφή βάρβαρου πολέμου και επειδή σχεδιάστηκε από μια κορυφαία σκεπτόμενη προσωπικότητα των αμερικανικο-εβραϊκών ελίτ. Και άλλωστε μας είναι πασίγνωστο, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες-μας-έσωσαν-από-το-ναζισμό είναι αδύνατο να υποστηρίξουν τέτοιες φρικαλεότητες .
Αν οι πολιτικοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν ταξιδέψει ελάχιστα, όχι μόνο στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, το Κέρας της Αφρικής, η Νιγηρία και το Μαλί, αλλά και στην Ουκρανία, θα είχαν παρατηρήσει με τα ίδια δικά τους μάτια την εφαρμογή αυτού του στρατηγικού δόγματος. Αλλά αρκέστηκαν να έρθουν και να μιλήσουν σε ένα κτίριο στην πράσινη ζώνη της Βαγδάτης, σε μια εξέδρα στην Τρίπολη ή στη πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου. Αγνοούν τις εμπειρίες των πληθυσμών και, κατόπιν αιτήματος του «μεγάλου αδελφού¨» τους, έκλεισαν συχνά τις πρεσβείες τους, έτσι ώστε να στερούνται ματιών και αυτιών επί τόπου. Ακόμη καλύτερα, συνυπέγραψαν ορισμένα εμπάργκο, πάντα κατόπιν αιτήματος του «μεγάλου αδελφού» τους, έτσι ώστε κανένας επιχειρηματίας να πάει εκεί για να δει επί τόπου τι συμβαίνει.
Το χάος δεν είναι ατύχημα, είναι ο στόχος
Σε αντίθεση με ό, τι δήλωσε ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, η μετανάστευση των Λίβυων δεν είναι το αποτέλεσμα μιας «έλλειψης παρακολούθησης» της επιχείρησης «Unified Protector», αλλά το αποτέλεσμα που επιδιώκει η συγκεκριμένη επιχείρηση στην οποία η χώρα του διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το χάος δεν έχει εγκατασταθεί, επειδή οι «Λίβυοι επαναστάτες» δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν μεταξύ τους μετά την «πτώση» του Μουαμάρ ελ-Καντάφι, ήταν ο στρατηγικός στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών. Και το πέτυχαν.
Δεν έχει υπάρξει ποτέ μια «δημοκρατική επανάσταση» στη Λιβύη, αλλά η απόσχιση της Κυρηναϊκής.
Δεν έχει υπάρξει ποτέ η εφαρμογή της εντολής του ΟΗΕ να «προστατευτεί ο πληθυσμός», αλλά η σφαγή 160.000 Λίβυων, από τους οποίους τα τρία τέταρτα ήταν άμαχοι, κατά τους βομβαρδισμούς της Συμμαχίας (στοιχεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού).
Θυμάμαι, πριν ενταχθώ στην κυβέρνηση της Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρίας, ότι κλήθηκα ως μάρτυρας σε μια συνάντηση στην Τρίπολη μεταξύ μιας αντιπροσωπείας των ΗΠΑ και των εκπρόσωπων της Λιβύης. Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς συζήτησης, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας των ΗΠΑ εξήγησε στους συνομιλητές του ότι το Πεντάγωνο ήταν έτοιμο να τους σώσει από βέβαιο θάνατο, αλλά απαιτούσε να του παραδοθεί ο Οδηγός. Πρόσθεσε ότι, όταν ο αλ-Καντάφι θα είναι νεκρός, η φυλετική κοινωνία δεν θα καταφέρει να επικυρώσει έναν νέο ηγέτη για τουλάχιστον μια γενιά, η χώρα θα βυθιστεί στο χάος που δεν έχει γνωρίσει ποτέ. Ανέφερα αυτή τη συζήτηση σε πολλές περιπτώσεις και δεν σταμάτησα, μετά το λιντσάρισμα του Οδηγού, τον Οκτώβριο του 2011, για να προβλέψω τι συμβαίνει σήμερα.
Ο Λέο Στράους (1899-1973) ήταν ειδικός στη πολιτική φιλοσοφία. Δημιούργησε γύρω του μια μικρή ομάδα φοιτητών, οι περισσότεροι από τους οποίους εργάστηκαν αργότερα για το Υπουργείο Άμυνας. Αποτελούσαν ένα είδος σέκτας και ενέπνευσαν τη στρατηγική του Πενταγώνου.
Η «θεωρία του χάους»
Όταν το 2003, ο αμερικανικός τύπος άρχισε να συζητήσει την «θεωρία του χάους», ο Λευκός Οίκος απάντησε επικαλούμενος ένα «εποικοδομητικό χάος», υπονοώντας ότι θα καταστραφούν δομές καταπίεσης για να μπορεί να ρέει ελεύθερα η ζωή. Αλλά ποτέ μέχρι τότε δεν είχαν χρησιμοποιήσει αυτή την έκφραση ούτε ο Leo Strauss, ούτε το Πεντάγωνο. Αντιθέτως, σύμφωνα με αυτούς, το χάος έπρεπε να είναι τέτοιο ώστε τίποτα να μη μπορεί να οργανωθεί, εκτός από τη θέληση του Δημιουργού της Νέας Τάξης, ήτοι των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η αρχή αυτού του στρατηγικού δόγματος μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: ο ευκολότερος τρόπος για να λεηλατηθούν οι φυσικοί πόροι μιας χώρας για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν είναι να τη καταλάβεις, αλλά να καταστρέψεις το Κράτος.
Χωρίς Κράτος δεν υπάρχει στρατός. Χωρίς στρατό του εχθρού, δεν υπάρχει κίνδυνος ήττας. Ως εκ τούτου, ο στρατηγικός στόχος του στρατού των ΗΠΑ και της συμμαχίας που οδηγούν, του ΝΑΤΟ, είναι αποκλειστικά να καταστρέψουν τα Κράτη. Το τι γίνονται οι ενδιαφερόμενοι πληθυσμοί, δεν είναι το πρόβλημα της Ουάσιγκτον.
Αυτό το σχέδιο είναι αδιανόητο για τους Ευρωπαίους οι οποίοι, από τον αγγλικό εμφύλιο πόλεμο, πείστηκαν από τον Λεβιάθαν του Thomas Hobbes, ότι είναι αναγκαίο-κακό να χάσεις κάποιες ελευθερίες, ή ακόμη και να δεχθείς ένα τυραννικό κράτος, παρά να βυθίσεις στο χάος.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αρνείται τη συνενοχή της στα εγκλήματα των ΗΠΑ.
Οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ έχουν κοστίσει ήδη τη ζωή σε 4 εκατομμύρια άτομα. Παρουσιάστηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας ως αναγκαίες απαντήσεις «αυτοάμυνας», αλλά είναι σήμερα κοινής παραδοχής ότι είχαν προγραμματιστεί πολύ πριν από τις 11 Σεπτεμβρίου στο πολύ ευρύτερο πλαίσιο της «αναδιαμόρφωσης της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής» και ότι οι λόγοι που προβλήθηκαν για την ενεργοποίηση τους ήταν μόνο κατασκευές προπαγάνδας .
Συνηθίζεται να αναγνωρίζονται οι γενοκτονίες που διαπράχθηκαν από την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, αλλά σπάνιοι είναι αυτοί σήμερα που θα παραδεχτούν αυτά τα 4 εκατομμύρια θανάτων, παρά τις επιστημονικές μελέτες που το πιστοποιούν. Είναι ότι οι γονείς μας ήταν «κακοί», αλλά εμείς είμαστε «καλοί» και δεν μπορεί να είμαστε συνένοχοι για αυτές τις φρικαλεότητες.
Συνηθίζεται να κοροϊδεύουμε αυτόν τον δυστυχή γερμανικό λαό που κράτησε μέχρι το τέλος την εμπιστοσύνη του στους ναζί ηγέτες του και συνειδητοποίησε μόνο μετά την ήττα του τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομά του.
Αλλά εμείς κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Εμείς διατηρούμε την εμπιστοσύνη μας στον «μεγάλο αδελφό» και δεν θέλουμε να δούμε τα εγκλήματα στα οποία μας εμπλέκει. Σίγουρα, τα παιδιά μας θα γελάσουν για τη συμπεριφορά μας...
Τιερί Μεϊσάν
Συνεχίζεται
πηγή
Δημοσίευση σχολίου