Σοκάρει και ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι το συγκλονιστικό ρεπορτάζ του συναδέλφου Βασίλη Λαμπρόπουλου στο «ΒΗΜΑ». Η υπόθεση έχει πολύ «ψωμί» όπως φαίνεται και αποτελεί βάσιμη υποψία το ότι οι αποκαλύψεις για το κύκλωμα των επίορκων αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ με κάποια «καλόπαιδα» της Κατεχάκη, της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ) δηλαδή, δεν θα σταματήσουν εδώ.
Πιστεύει κανείς ότι αυτός είναι ο μοναδικός θύλακας παρανομίας; Ή μήπως το ερώτημα που πρέπει να τεθεί αρμοδίως είναι εάν τα κυκλώματα εξαρθρώνονται, ή με κάποιον μαγικό νεοελληνικό τρόπο τα ‘κλαδιά’ τους μένουν ανέγγιχτα και ξανά προς τη δόξα τραβούν, ενώ όπως συνηθίζεται τόσο εκτεταμένα στην Ελλάδα, η πολιτική μεταμόρφωση την κατάλληλη στιγμή πάντα βοηθούσε στην ευημερία των επιτηδείων με όλες τις καταστάσεις, που καταλήγουν να μην τους πειράζει κανείς, σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους;
Διότι τα κυκλώματα αυτά της πατριδοκαπηλίας εκμεταλλεύονται πάνω από όλα την ιδιότυπη ασυλία με την οποία περιβάλει – ιδίως στην περίπτωση της ΕΥΠ – πρωτίστως η ελληνική κοινωνία και φυσικά ο δημοσιογραφικός κόσμος, ιδίως όσοι έχουν συναίσθηση της κρισιμότητας της υπηρεσίας αυτής για την ασφάλεια της χώρας, πράγμα που καθιστά τη συμπεριφορά τους εγκληματική σε ένα ακόμα επίπεδο.
Προφανώς, είναι θέμα χρόνου να ανοίξουν για λόγους αυτοπροστασίας περισσότερα στόματα, καθότι όπως έχει δείξει η εμπειρία, όταν αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ δύσκολα σταματάει. Τα μεγάλα μαχαίρια μέσα στην ΕΥΠ δεν ήταν ποτέ μυστικό, με τις «μαχαιριές» να μην εξαιρούν κανέναν.
Στην «πιάτσα» ήδη ακούγονται συζητήσεις (αλλού διακρίνεις ικανοποίηση και αλλού ανησυχία), ότι ο η παρούσα ηγεσία έχει «άγνοια κινδύνου» και όσο μειλίχιο είναι το στιλ διοίκησης και άσκησης εξουσίας, τόσο «οδοστρωτήρας» προκύπτει εάν διαπιστωθεί ότι οποιοσδήποτε πήγε να το εκμεταλλευτεί αυτό θεωρώντας το αδυναμία, καθώς περιβάλλεται από την εμπιστοσύνη και την απόλυτη στήριξη του Μεγάρου Μαξίμου.
Το καλό στην περίπτωση αυτή είναι ότι η Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εξ ορισμού «κουμπωμένοι» σε ό,τι αφορούσε τους μηχανισμούς του «σκληρού» κράτους. Όπως έχει δείξει και η υπόθεση του Γιάννη Πανούση, ο πρωθυπουργός της χώρας, πέραν των όποιων ιδεών και αντιλήψεων μπορεί να είχε στα νιάτα του, προσγειώνεται εύκολα στην πραγματικότητα, αφού έχει το χάρισμα να ακούει και να μην αφήνει την όποια ιδέα να εξελιχθεί σε ιδεοληψία, αλλά την θέτει υπό τη βάσανο της πραγματικότητας που αντιμετωπίζει.
Πρακτικά, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η εντολή στον Γιάννη Ρουμπάτη είναι σαφέστατη. Ότι θα έχει την πλήρη στήριξη για να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγεία» όπου κι αν την εντοπίσει. Εμείς τη γνώμη μας για τον διοικητή της ΕΥΠ την έχουμε πει από την πρώτη στιγμή, το ήθος, την ακεραιότητά του, τη βαθύτατη γνώση που ενισχύεται από την πολύπλευρη εμπειρία του και το πολιτικό αισθητήριο που διαθέτει αποδεδειγμένα. Κατά συνέπεια, έχουμε λόγους να ελπίζουμε.
Η ευκαιρία είναι πολύ μεγάλη και δεν πρέπει να χαθεί. Ο διοικητής έχει ένα μεγάλο όπλο στην προσπάθειά του αυτή. Τη δημοσιογραφική του ιδιότητα και την καλή γνώση του περιεχομένου της μαγικής λέξης «ρεπορτάζ». Οι υποθέσεις, τα μέτωπα που υπάρχουν μέσα στην υπηρεσία δεν είναι λίγα. Και στους κύκλους αυτούς, συχνά οι πιο «καπάτσοι» είχαν την ικανότητα να παριστάνουν τις «αθώες περιστερές» και τους αρχαγγέλους της κάθαρσης.
Τα βήματα πρέπει να είναι αθόρυβα, αφού η ανάγκη να προστατευθεί η υπηρεσία για καλό της χώρας είναι πάνω από όλα. Δεν μπορεί η υπηρεσία να μην μπορεί να καθαρίσει τα του οίκου της και να τραβιέται στα δικαστήρια σε δημόσιες δίκες, παρουσία πλήθους ενδιαφερομένων, αρκετοί συνεργάτες πρεσβειών…
Σε όλα τα θέματα, έχοντας πάντα κατά νου ότι ο κανόνας ήταν και είναι η προσπάθεια χειραγώγησης καταστάσεων και διοικήσεων μέσω της εύσχημης και συστηματικής κατασυκοφάντησης του «εσωτερικού εχθρού», ο Γ. Ρουμπάτης πρέπει να λειτουργήσει ως δημοσιογράφος, συλλέγοντας πληροφορίες από όλες τις πλευρές μιας υπόθεσης.
Κανείς δεν είναι ανάγκη να γνωρίζει τι σκέπτεται το «αφεντικό». Υπάρχει και η «κατ’ αντιπαράσταση εξέταση» όπου προσφέρεται στον γνώστη των στοιχείων μιας υπόθεσης η ευκαιρία να καταλάβει πολλά. Εάν κάποια πλευρά εξυπηρετεί ιδιοτελείς σκοπούς, ή πρόκειται για απλούς γραφειοκρατικούς ανταγωνισμούς. Εάν μπορούν να «ευθυγραμμιστούν» και να εργαστούν για το καλό της χώρας με σαφέστατο και αυστηρότατο πλαίσιο οδηγιών, ή δεν μπορούν έχοντας εκπαιδευτεί στρεβλά στη υπηρέτηση ενός μεταπολιτευτικού «βαθέως κράτους»…
Όλα κρίνονται στο επίπεδο της «εντολής» και της «πολιτικής βούλησης». Αυτή στην τρέχουσα συγκυρία δείχνει παρούσα. Ποιος ασχολιόταν με την ΕΥΠ τόσα χρόνια; Με τη μέθοδο του κουκουλώματος των υποθέσεων δεν μαθαίναμε ποτέ τίποτε. «Σιγά μην πάω εγώ να βγάλω το φίδι από την τρύπα», ήταν η μόνιμη επωδός.
Εδώ υπήρχαν καταγγελίες ακόμα και για «βαλιτσάκια» παρακολουθήσεων που πηγαινοέρχονταν και δεν εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της χώρας, αλλά ιδιωτικά. Κάποια μάλιστα φέρονται να αγνοούνται. Τι έγινε; Ασχολήθηκε κανένας; Εντοπίστηκαν; Είχε «χαθεί η μπάλα», ποιος παρακολουθούσε ποιον και γιατί. Και δε μιλούσε κανείς. Ούτε εμείς, διότι με τον καιρό αποκτάς… αλλεργία στα πίτουρα και τα κοτέτσια. Όταν μάλιστα παρενοχλείσαι…
Όποιος ανέβαινε στην εξουσία μπορεί να γλυκαινόταν από την προνομιακή πληροφόρηση και ως αποτέλεσμα ερχόταν η επιθυμία ελέγχου του ευρύτερου χώρου. Ακολουθούσε η «δημιουργία αυλής». Εκεί μέσα αναπτύσσονταν κάθε λογής «φρούτα» και τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν νομοτελειακά… Μετέτρεψαν σταδιακά την πιο κρίσιμη υπηρεσία για την ασφάλεια της χώρας σε «Αυλή των θαυμάτων», όπου η αλήθεια και το ψεύδος είναι έννοιες σχετικές, μια Αυλή που περιλαμβάνει από τους πιο καθαρούς πατριώτες μέχρι τους πιο βρόμικους απατεώνες.
Όποιος θέλει να βρει την αλήθεια έχει κι άλλη μία – πέραν του «ρεπορτάζ» – αδιάψευστη μέθοδο. Το πώς ζει ο καθένας. Διότι αν ένας έχει π.χ. επιχειρήσεις σε εξωτικούς προορισμούς και άλλος δεν έχει για να βάλει… βενζίνη για να κινηθεί, έχεις μια πρώτη ένδειξη, ισχυρή και ενίοτε αδιάψευστη.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου