του Θανάση Μαυρίδη
Συμφέρει την Γερμανία ένα ισχυρό ευρώ; Όσοι θυμούνται την εμμονή τους με το ακριβό μάρκο θα απαντήσουν αυτόματα πως ναι! Η σωστή απάντηση είναι ότι "εξαρτάται"! Το κακό είναι ότι έχει χτιστεί από ελληνικής πλευράς μία ολόκληρη γραμμή απέναντι στην πεποίθηση ότι οι Γερμανοί δεν θα επιτρέψουν μία περαιτέρω πτώση του ευρώ, όσο είναι στο χέρι τους. Κι ακόμη χειρότερο είναι ότι έχουμε ποντάρει πολλά σε αυτή την υπόθεση εργασίας.
Με αφορμή την ελληνική κρίση το γερμανικό κοινό έμαθε ότι οι τράπεζές τους είχαν στα σεντούκια τους σκουπίδια που τα τιμολογούσαν σαν να πρόκειται για ράβδους χρυσού. Στην κατηγορία αυτή δεν ήταν μόνο τα ελληνικά ομόλογα και υπεύθυνοι για την μεγάλη ανακατωσούρα στα υπόγεια των γερμανικών τραπεζών δεν ήταν μόνο οι Έλληνες. Κυρίως ήταν οι ίδιοι οι ρυθμιστές του τραπεζικού συστήματος που επέτρεψαν στις τράπεζες να έχουν μεγάλο αριθμό ομολόγων από χώρες όπως η Ελλάδα.
Πιο εύκολο ήταν να ρίξουν το ανάθεμα στους... τεμπέληδες Έλληνες παρά να ανοίξουν μία συζήτηση για το τι πραγματικά συνέβη. Με μία απίστευτη ρητορική κατά της Ελλάδας κοίμισαν το γερμανικό κοινό και το έπεισαν ότι η διαδικασία των stress test ήταν απαραίτητη λόγω των μελαψών του νότου και όχι λόγω της πολιτικής των τραπεζών τους!
Είναι αλήθεια ότι το ισχυρό μάρκο υπήρξε μία ψύχωση των Γερμανών. Όχι μόνο επειδή το ανίσχυρο μάρκο τους έφερνε μνήμες μεσοπολέμου. Η Γερμανία ήταν και είναι μία βιομηχανική χώρα. Αγοράζει πρώτες ύλες και πουλάει προϊόντα που κατασκευάζει. Την συμφέρει, λοιπόν, να αγοράζει πρώτες ύλες φθηνά, έχοντας ένα ακριβό νόμισμα. Έχει το πρόβλημα ότι είναι υποχρεωμένη και να πουλάει ακριβά! Κι αυτό το αντιμετωπίζει πετυχημένα μέχρι σήμερα με την εικόνα της καλής ποιότητας.
Στο σημερινό περιβάλλον, όπου οι τιμές των πρώτων υλών ακολουθούν μία πτωτική πορεία, το πρόβλημα για την Γερμανία δεν είναι να τις αγοράσει ακόμη φθηνότερα! Το πραγματικό πρόβλημα είναι να πουλήσει περισσότερα προϊόντα. Κι αυτό διότι δεν είναι σίγουρο ότι αγορές στις οποίες έχει ποντάρει πολλά, όπως αυτή της Κίνας, θα της αποδώσουν τα αναμενόμενα. Η Κίνα είναι επίφοβη και η αναζήτηση νέων αγορών επιβεβλημένη.
Η πτώση του ευρώ δεν είναι απαραίτητα αντίθετη στα συμφέροντά της. Και πάλι, όμως, θα πρέπει κάποιος να "πείσει" την γερμανική κοινή γνώμη για τις εξελίξεις. Έπειτα από εξήντα χρόνια πίστης σε έναν μύθο, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας νέος. Κι ο πιο βολικός είναι εκείνος των Ελλήνων Κομμουνιστών που απείλησαν να διαλύσουν το άλλο δημιούργημα της σύγχρονης Γερμανίας , την ίδια την ΕΕ. Από τα δύο που απειλούνται, το ευρώ και την ίδια την ΕΕ, θα προτιμήσουν να σώσουν την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης.
Κι αν οι Γερμανοί υποχωρήσουν; Μακάρι! Μόνο που δεν θα το κάνουν αν πρώτα η ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει όλα όσα δεν έκαναν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις τα τελευταία πενήντα χρόνια. Αν αποδεχτεί κάτι τέτοιο ο κ. Τσίπρας, τότε οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους θα έχουν πετύχει μία μεγάλη πολιτική νίκη. Σε αυτή την περίπτωση θα είναι μαζί μας γενναιόδωροι. Το πρόβλημα είναι αν μία τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να περάσει από αυτή την κυβέρνηση...
πηγή
Πιο εύκολο ήταν να ρίξουν το ανάθεμα στους... τεμπέληδες Έλληνες παρά να ανοίξουν μία συζήτηση για το τι πραγματικά συνέβη. Με μία απίστευτη ρητορική κατά της Ελλάδας κοίμισαν το γερμανικό κοινό και το έπεισαν ότι η διαδικασία των stress test ήταν απαραίτητη λόγω των μελαψών του νότου και όχι λόγω της πολιτικής των τραπεζών τους!
Είναι αλήθεια ότι το ισχυρό μάρκο υπήρξε μία ψύχωση των Γερμανών. Όχι μόνο επειδή το ανίσχυρο μάρκο τους έφερνε μνήμες μεσοπολέμου. Η Γερμανία ήταν και είναι μία βιομηχανική χώρα. Αγοράζει πρώτες ύλες και πουλάει προϊόντα που κατασκευάζει. Την συμφέρει, λοιπόν, να αγοράζει πρώτες ύλες φθηνά, έχοντας ένα ακριβό νόμισμα. Έχει το πρόβλημα ότι είναι υποχρεωμένη και να πουλάει ακριβά! Κι αυτό το αντιμετωπίζει πετυχημένα μέχρι σήμερα με την εικόνα της καλής ποιότητας.
Στο σημερινό περιβάλλον, όπου οι τιμές των πρώτων υλών ακολουθούν μία πτωτική πορεία, το πρόβλημα για την Γερμανία δεν είναι να τις αγοράσει ακόμη φθηνότερα! Το πραγματικό πρόβλημα είναι να πουλήσει περισσότερα προϊόντα. Κι αυτό διότι δεν είναι σίγουρο ότι αγορές στις οποίες έχει ποντάρει πολλά, όπως αυτή της Κίνας, θα της αποδώσουν τα αναμενόμενα. Η Κίνα είναι επίφοβη και η αναζήτηση νέων αγορών επιβεβλημένη.
Η πτώση του ευρώ δεν είναι απαραίτητα αντίθετη στα συμφέροντά της. Και πάλι, όμως, θα πρέπει κάποιος να "πείσει" την γερμανική κοινή γνώμη για τις εξελίξεις. Έπειτα από εξήντα χρόνια πίστης σε έναν μύθο, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας νέος. Κι ο πιο βολικός είναι εκείνος των Ελλήνων Κομμουνιστών που απείλησαν να διαλύσουν το άλλο δημιούργημα της σύγχρονης Γερμανίας , την ίδια την ΕΕ. Από τα δύο που απειλούνται, το ευρώ και την ίδια την ΕΕ, θα προτιμήσουν να σώσουν την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης.
Κι αν οι Γερμανοί υποχωρήσουν; Μακάρι! Μόνο που δεν θα το κάνουν αν πρώτα η ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει όλα όσα δεν έκαναν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις τα τελευταία πενήντα χρόνια. Αν αποδεχτεί κάτι τέτοιο ο κ. Τσίπρας, τότε οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους θα έχουν πετύχει μία μεγάλη πολιτική νίκη. Σε αυτή την περίπτωση θα είναι μαζί μας γενναιόδωροι. Το πρόβλημα είναι αν μία τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να περάσει από αυτή την κυβέρνηση...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου