Του Αριστομένη Συγγελάκη*
Μέλους του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου
Με σεβασμό στην επιστημονική έρευνα, τον δημοκρατικό διάλογο και την αυτοτέλεια του Πανεπιστημίου Κρήτης, αλλά πάνω από όλα με αγάπη για την Ιστορία του τόπου μου και απέχθεια για τον ναζισμό και τον φασισμό καταθέτω την άποψή μου εναντίον της αναγόρευσης σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης του Γερμανού Καθηγητή κ. Ρίχτερ.
Η Μάχη της Κρήτης αποτελεί το πρώτο παράδειγμα πάνδημης αντίστασης ενός λαού απέναντι σε ένα κράτος – εισβολέα. Ο ηρωικός λαός της Κρήτης, με τα όπλα των προγόνων του ή ακόμη και με γυμνά χέρια, αμύνθηκε με αυτοθυσία υπέρ της πατρίδας του, αντιστάθηκε με ηρωισμό στους ναζί, προκαλώντας τους βαρύτατες απώλειες. Ένας λαϊκός ξεσηκωμός χωρίς προηγούμενο στην Ιστορία! Κάτι, που φαίνεται ότι το βαθύ γερμανικό κράτος ακόμη δεν μας το έχει συγχωρήσει.
Όταν η Μάχη τέλειωσε, οι Κρήτες έδειξαν τη σπάνια λεβεντιά τους, τιμώντας τους νεκρούς της Βέρμαχτ: όπως ο Μανώλης Γλέζος αναφέρει στην συγκλονιστική επιστολή του στην εφημερίδα «Die Welt» το 2013 «οι γυναίκες των ηττημένων που είχαν χάσει παιδιά, αδέρφια, πατεράδες ή συζύγους, κατέβηκαν στο γιαλό, σκαρφάλωσαν στα βουνά και, όπου βρήκαν νεκρό σώμα εχθρού, το τίμησαν: το έπλυναν και το έθαψαν, όπως του έπρεπε. Ο νεκρός δεν ήταν πια εχθρός. Ήταν ο άταφος αδελφός. Κι αυτές ήταν οι εγγονές της Αντιγόνης, που έκαναν το χρέος τους απέναντι στους νεκρούς.».
Όμως ο Κρητικός λαός πλήρωσε σκληρά την «αυθάδειά» του να αντισταθεί στον πανίσχυρο κι αήττητο έως τότε Άξονα: για πρώτη φορά στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εφαρμόστηκε στην Κρήτη, από το Μάιο έως τον Ιούλιο του 1941, το ναζιστικό δόγμα της συλλογικής ευθύνης και διαπράχθηκαν οι πρώτες σφαγές αμάχων. Συνολικά, περίπου 2.000 Κρητικοί πολίτες δολοφονούνται εν ψυχρώ, αμέσως μετά τη Μάχη της Κρήτης, τα χωριά τους καταστρέφονται και οι περιουσίες τους λεηλατούνται. Για να «νομιμοποιηθούν» τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, οι απίστευτες ωμότητες των ναζιστικών γερμανικών στρατευμάτων, που ως στόχο είχαν να εκδικηθούν και να τρομοκρατήσουν τον Κρητικό λαό, κατασκευάζεται, κατά την πάγια πρακτική του Γ’ Ράιχ, μια καθ’ ολοκληρίαν ψεύτικη εικόνα «αγριοτήτων» στις οποίες, δήθεν, επιδόθηκαν οι Κρητικοί. Ήταν τόσο τερατώδη τα ψεύδη της γερμανικής προπαγάνδας (τα οποία αναπαράγει στο βιβλίο του για τη Μάχη της Κρήτης ο Χ. Ρίχτερ), που ακόμη κι ο ίδιος ο Bruno Braüer, μετέπειτα διοικητής του «Φρουρίου Κρήτη», χλεύασε ως κατασκευασμένους τους δήθεν «βασανισμούς» και «ακρωτηριασμούς» Γερμανών αλεξιπτωτιστών από τους Κρήτες. Ωστόσο, παρά τη ναζιστική τρομοκρατία και την επιχείρηση κατασυκοφάντησής του, ο ανυπότακτος λαός της Κρήτης δεν κάμφθηκε: πριν ακόμη πέσει η Κρήτη, στις 30 Μαΐου, συγκροτείται η πρώτη αντιστασιακή ομάδα και πολλές ακόμη το επόμενο διάστημα, οι οποίες δεν άφησαν σε χλωρό κλαρί τους κατακτητές.
Αναμφίβολα, ο κ. Ρίχτερ και ο κάθε ιστορικός έχει το δικαίωμα να καταθέτει την άποψή του - αποτέλεσμα της επιστημονικής του έρευνας. Δεν μπορεί όμως να ξεφύγει της δημόσιας κριτικής όταν, χωρίς επαρκή τεκμηρίωση, επιχειρεί να υποτιμήσει ή και να αμαυρώσει τις κορυφαίες στιγμές Αντίστασης και Θυσίας του ελληνικού λαού. Για να το πετύχει αυτό, όπως ο Καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης εξαιρετικά εύστοχα σημειώνει στην πρόσφατη επιστολή του προς το Εθνικό Συμβούλιο, ο Γερμανός ιστορικός φτάνει στο σημείο να ορίσει τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές «ως ριψοκίνδυνους σύγχρονους “ιππότες” άξιους θαυμασμού από εχθρούς και φίλους! Αποκρύπτεται έτσι το γεγονός ότι το σώμα αυτό είχε συγκροτηθεί από φανατικούς ναζί με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Γι’ αυτούς το δικαίωμα των λαών στην προάσπιση της ελευθερίας τους είναι ύψιστη ύβρις κατά του Φύρερ και της γερμανικής ανώτερης φυλής και ο θάνατος των υβριστών είναι στρατιωτικό τους καθήκον. Για ιππότες όντως πρόκειται – για ιππότες της ναζιστικής κόλασης όμως.». Ο κ. Ρίχτερ στην προσπάθεια του να εμφανιστεί ως «πολιτικά ορθός» και «ουδέτερος» κριτής των ιστορικών γεγονότων, που αφορούν στην γερμανική εισβολή, κατοχήκαι τρομοκρατία, δεν διστάζει να προσβάλλει ευθέως τον Κρητικό Λαό, που πότισε με το αίμα του, όσο κανείς άλλος, το δέντρο της ελευθερίας. Καταλήγει τελικά να δικαιώσει, ήέστω, να δικαιολογήσει, την ναζιστική ιδεολογία και πράξη! Το γεγονός αυτό συνιστά ασέβεια στη μνήμη των θυμάτωντου ναζισμού στην Ελλάδα αλλά και όσων αντιστάθηκαν στη φρικτή αυτή ιδεολογία μέσα στην ίδια τη Γερμανία, με τίμημα την ίδια τους τη ζωή. Ας θυμηθούμε, π.χ. τι έγραφαν τα αδέλφια Σοφία και Χανς Σολ και τα άλλα μέλη του Λευκού Ρόδου στην πρώτη τους προκήρυξη: «ποιος από εμάς μπορεί να φανταστεί την ντροπή που θα πέσει επάνω μας και επάνω στα παιδιά μας όταν θα βγουν στο φως τα τρομερά εγκλήματα που ξεπερνούν την ανθρώπινη φαντασία;». Πόσο δίκιο είχαν! Όμως ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι 70 χρόνια μετά τη συντριβή του Χίτλερ θαήμασταν αντιμέτωποι με μία προσπάθεια επί της ουσίας συνηγορίας του ναζισμού, στο όνομα μάλιστα της«επιστημονικής αλήθειας»;
Εν κατακλείδι, μόνο τυχαίες δεν είναι οι μεθοδεύσεις αυτές και η προσπάθεια των Γερμανών να ξαναγράψουν την ιστορία. Στο βάθος, υπάρχει πάντα η πρόθεσή τους να απαλλαγούν από το στίγμα για τα φοβερά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξε το Γ´ Ράιχ στην Ελλάδα, ΧΩΡΙΣ έμπρακτη μεταμέλεια και απόδοση των γερμανικώναποζημιώσεων και των άλλων οφειλών προς τη χώρα μας.
Η Μάχη της Κρήτης, η σπουδαιότερη, ίσως, στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και η μεγαλειώδης Αντίσταση του κρητικού και του ελληνικού λαού στο σύνολό του απέναντι στον φασισμό αξίζει κάθε τιμής κι αποτελεί παράδειγμα για τις νεότερες γενιές σε όλο τον κόσμο αυτοθυσίας για την ελευθερία! Χωρίς υποσημειώσεις και επιφυλάξεις.
Μακάρι το Πανεπιστήμιο Κρήτης να βρει το θάρρος να επανεξετάσει και να αναθεωρήσει την απόφασή του!
πηγή
Δημοσίευση σχολίου