Τουρκικός εκβιασμός σε Αθήνα και Λευκωσία, θα υποκύψουν;

Ξεπέρασε προ πολλού το επίπεδο της… αηδίας η τουρκική στάση στο θέμα των υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ και όποιος είναι εντελώς αφελής και δεν το κατανοεί, είτε στην Αθήνα είτε στη Λευκωσία, θα πρέπει να ξέρει ότι η τουρκική στάση είναι απόλυτα συνεπής με τις διεκδικήσεις δεκαετιών και δεν πρόκειται να αλλάξει.
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Το μόνο βέβαιο είναι, ότι μόλις τελειώσουμε με την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, πανομοιότυπα θα είναι αυτά που θα κάνουν και με τα ελλαδικά κοιτάσματα. Εάν αδυνατούν να το κατανοήσουν, είναι απλά ανίκανοι και επικίνδυνοι. Εάν το κατανοούν και δεν προβαίνουν εγκαίρως σε όλες τις ενέργειες για την προστασία των ελληνικών συμφερόντων, κυρίως όμως των κατοχυρωμένων από το διεθνές δίκαιο κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, είναι εξίσου επικίνδυνοι για το μέλλον όλων μας.

Όπως μεταδίδει στο ρεπορτάζ του ο Κώστας Βενιζέλος της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» στην Κύπρο, επικαλούμενος ασφαλείς πληροφορίες, «η θέση της τουρκικής πλευράς όπως διαβιβάζεται και μέσω τρίτων είναι η εξής και τίθεται ως δίλημμα: Είτε θα υπάρξει μορατόριουμ μέχρι τη λύση στις έρευνες για εντοπισμό και εξόρυξη φυσικού αερίου είτε θα συζητηθεί το κεφάλαιο της ενέργειας στις διαπραγματεύσεις και να υπάρξει συνδιαχείρισή του».

Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Θεωρεί κανείς ότι υπάρχει περιθώριο αποδοχής οποιασδήποτε από τις τουρκικές παράλογες και παράνομες αξιώσεις; Εάν ναι, καλό θα ήταν να το διατυπώσουν και επίσημα, ώστε να ξέρουμε που βαδίζουμε.
Εάν η «στρατηγική» μας συνίσταται μόνο στην εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα, θεωρώντας ότι άλλοι θα επιλύσουν τα δικά μας προβλήματα, τη στιγμή μάλιστα που εξακολουθούμε να «χαϊδευόμαστε» με το παρανοϊκό ισλαμικό σινάφι των Ερντογάν και Νταβούτογλου, κακό του κεφαλιού μας. Θα διαπιστώσουμε, ότι η διεθνής πολιτική δεν αφορά «τσαμπατζήδες», αλλά σοβαρούς «παίκτες» που διαθέτουν πρωτίστως αυτοσεβασμό.

Όταν σε τόσο ευνοϊκό διεθνές πλαίσιο, με πρωτοφανή «εξωτερική νομιμοποίηση» της εξωτερικής μας πολιτικής, δεν θέτουμε κόκκινες γραμμές και δεν φροντίζουμε να δώσουμε εμφανή στρατιωτική διάσταση στις περιφερειακές μας συμμαχίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, αναλαμβάνοντας ρόλο και στα δικά τους ζητήματα ασφαλείας σε αεροναυτικό επίπεδο, με αντάλλαγμα την αυτόματη δική τους συνδρομή σε ενδεχόμενο τουρκικό τυχοδιωκτισμό στο Αιγαίο και στην περιοχή του Καστελορίζου, τόσο το χειρότερο για μας.

Εάν επιθυμούν την εμπλοκή της Τουρκίας με συγκεκριμένους όρους, ας τους συζητήσουν με τους συμμάχους μας και ας προχωρήσουν στη δημόσια διακήρυξη των κοινών μας προθέσεων, ώστε να γνωρίζουν όλοι ποιος είναι το αρπακτικό και ο απροσάρμοστος στην περιοχή.

Οι Αμερικανοί τα δικά τους συμφέροντα προσπαθούν να διασφαλίσουν «χαϊδεύοντας» την Τουρκία. Δεν είναι κορόιδα και ξέρουν πολύ καλά τι συζητιέται στην Ουάσιγκτον που ο Ερντογάν χαρακτηρίζεται από υψηλόβαθμους σε πολλά επίπεδα της γραφειοκρατίας ως «γαμ… ψυχοπαθής» (fucking psycho) και γνωρίζουμε πολύ καλά τι λέμε.

Με αυτούς τους ανώμαλους μας καταδίκασε η γεωγραφία να ζούμε, αυτούς τους ανώμαλους θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και δυστυχώς δεν καταλαβαίνουν άλλη γλώσσα πλην αυτής της ισχύος. Μόνο εάν πέσει βαρύς ο πέλεκυς στο εύθραυστο οικοδόμημα του Ερντογάν με το παραμύθι της αήττητης Τουρκίας. Μόνο που λέρωσε τα παντελόνια του ο Ερντογάν όταν ο Πούτιν του είπε ότι δεν τον βλέπει και πολύ καλά εάν συνεχίσει τα ίδια στη Συρία.
Μπορεί να μη σταμάτησε, ποντάροντας στο Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ και καλά κάνει. Δεν πρόκειται όμως η Ρωσία να επιτεθεί απευθείας στην Τουρκία. Ούτε όμως τα μέλη του ΝΑΤΟ θα είναι στο διηνεκές διατεθειμένα να στηρίζουν τους παρανοϊκούς της Άγκυρας να τα τινάζουν όλα στον αέρα για να στήσουν ξανά την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ώστε να έχει νόημα το ακαλαίσθητο μέγαρο που έφτιαξε ο κομπλεξικός και διεφθαρμένος ένοικός του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Καλά κάνουμε και κρατάμε χαμηλό προφίλ. Δεν κάνουμε όμως όλα όσα πρέπει για να είμαστε έτοιμοι όταν έρθει η ώρα να τερματιστεί η εκβιαστική στρατηγική των χιτλερίσκων της τουρκικής ηγεσίας. Διότι η στιγμή αυτή θα έρθει. Και δεν θα πρέπει να μας οδηγήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υπό το βάρος τετελεσμένων.

πηγή