Αλλάζει δυνητικά το σκηνικό του παγκόσμιου καταμερισμού ισχύος, παρά τα γεγονότα στην Ουκρανία, αφού μια κοινή έρευνα της ρωσικής κρατικής εταιρείας Rosneft και της ExxonMobil, αποκάλυψε ένα τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου στην Αρκτική, στη θάλασσα Κάρα.
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Παράλληλα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, κατά… διαβολική σύμπτωση την ίδια μέρα, έκανε λόγω για «επανεκκίνηση» (reset) των σχέσεων Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας, φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο έναν όρο που χρησιμοποιήθηκε στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά απέτυχε οικτρά να οδηγήσει σε χειροπιαστά αποτελέσματα.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ρωσικής εταιρίας, Ιγκόρ Σεχίν, το κοίτασμα που ανακαλύφθηκε υπολογίζεται πως έχει δυναμικότητα 338 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου και από 100 εκατ. τόνους πετρελαίου (733 εκατ. βαρέλια). Υπάρχουν όμως ενδείξεις, ότι η συνολική δυναμικότητα της περιοχής ανέρχεται στους 13 δισ. τόνους πετρελαίου, όσους δηλαδή χονδρικά φέρεται αν διαθέτει η Σαουδική Αραβία!
Τα λόγια του προέδρου της ρωσικής εταιρίας για τους Αμερικανούς συνεταίρους εξαιρετικά θερμά, ενδεικτικό του μηνύματος που ήθελε να στείλει, το οποίο μακράν υπερέβαινε τον επιχειρηματικό τομέα και εκτεινόταν στον γεωπολιτικό: «Είναι κοινή νίκη που επετεύχθη χάρη στους φίλους και συνεργάτες μας της ExxonMobil», είπε ο Σαχίν.Η αμερικανική εταιρία, από την πλευρά της, ανακοίνωσε πως το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών έδωσε την απαραίτητη άδεια, παρά τα γεγονότα της Ουκρανίας, νουθετώντας απλώς την εταιρία να ακολουθήσει πιο χαλαρούς ρυθμούς στην έρευνα. Παρόλα αυτά, οι έρευνες ολοκληρώθηκαν σε μόλις 45 ημέρες.
Όσο παρακινδυνευμένο και να φαντάζει σε αυτή τη φάση, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, ότι η Ρωσία στέλνει ξεκάθαρα μηνύματα προς τη Δύση γενικά, ειδικότερα όμως προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι επιθυμεί την ταχεία αποκατάσταση των σχέσεων και την αναζήτηση οδού «συνδιαχείρισης» των διεθνών υποθέσεων.
Παρά την αναγκαστική σε μεγάλο βαθμό επαναπροσέγγιση με το Πεκίνο, η Μόσχα έχει τη σοφία και την ωριμότητα να διακρίνει από τη μία πλευρά τα αρνητικά της υπερβολικής εξάρτησης από έναν δυνητικό γεωπολιτικό ανταγωνιστή και τα υπερβολικά ρίσκα που συνεπάγεται απόπειρα αλλαγής του παγκόσμιου οικονομικού status quo… Αφετέρου, έχοντας πάρει κατ’ ουσίαν η Μόσχα όσα επιθυμούσε στην Ουκρανία, τη μετατροπή δηλαδή της χώρας σε «ουδέτερη ζώνη», χωρίς προσκόλληση είτε στη μία είτε στην άλλη πλευρά, επιδιώκει εκ νέου να αναβιώσει το καλύτερο γι’ αυτήν σενάριο, τη συνδιαχείριση της υφηλίου με την Ουάσιγκτον.
Το ζητούμενο είναι η ύπαρξη πολιτικής βούλησης στις δυο ηγεσίες να ελεγχθούν αχρείαστες εντάσεις και οι σχέσεις των δυο χωρών να κινούνται σε αμοιβαίως αποδεκτά πλαίσια, ώστε να αποφεύγονται μεγάλες κρίσεις που απειλούν τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια… Θα επανέλθουμε στο θέμα, έχοντας παρατηρήσει πρώτα εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου