«Ντου» της Τουρκίας στη Συρία & συμφωνία «θυσίας» του Άσαντ;

Για πρώτη φορά η τουρκική πολιτειακή και πολιτική ηγεσία κατήγγειλε την πολιτική του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), χαρακτηρίζοντάς το ως «βαρβαρική οργάνωση». Φυσικά είναι σίγουρα σχεδόν γελοίο να μιλούν οι Τούρκοι της γνωστής καταγεγραμμένης ιστορίας στην αντιμετώπιση των Κούρδων και άλλων εθνοτήτων στο εσωτερικό της χώρας για βαρβαρότητες…
Παρόλα αυτά, η νέα φρασεολογία του πρωθυπουργού Νταβούτογλου, καθώς και η αποστροφή του λόγου του προέδρου Ερντογάν, ότι η Τουρκία έχει υποχρέωση να πολεμήσει κατά του ΙΚ, προφανώς σηματοδοτεί αλλαγή στάσης των Τούρκων.
Μιλώντας στην συνεδρίαση του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ, στην Κωνσταντινούπολη, ο Ερντογάν είπε πως η Τουρκία οφείλει να αντιταχθεί σε όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις στη Μέση Ανατολή, κατά αυτών που απειλούν το Ιράκ και τη Συρία.
Η αναφορά της Συρίας στην ομιλία Ερντογάν, χωρίς μάλιστα αναφορά στο καθεστώς Άσαντ, σημαίνει ίσως πολλά, ειδικά αν συνδυαστεί με τις αναφορές του Ιρανού προέδρου, οποίος άφησε να εννοηθεί ότι πιθανόν να θυσιαστεί ο Άσαντ για να σωθεί η Συρία, αλλά και δηλώσεις αξιωματούχων του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, ανάλογες με αυτές του Ιρανού προέδρου.

Ο Νταβούτογλου από την πλευρά του, αφού προσπάθησε να πείσει ότι είναι σφάλμα η σύνδεση του Ισλαμικού Κράτους με το Ισλάμ, χαρακτηρίζοντας το ΙΚ βαρβαρική οργάνωση, σε αντιδιαστολή με τον λαμπρό ισλαμικό πολιτισμό.

Φυσικά, παρέλειψε να αναφέρει ότι ο λαμπρός ισλαμικός πολιτισμός του Μεσαίωνα, δημιουργήθηκε όταν οι βάρβαροι σφαγείς του Μωάμεθ και των διαδόχων του, ήρθαν σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό, μέσω του Βυζαντίου και γρήγορα εξετράπη και πάλι στην αρχική του μορφή, της πολιτικής του ξίφους.

Επίσης, τόσο ο Ερντογάν όσο και ο Νταβούτογλου, δεν είπαν ούτε λέξη για την ενίσχυση που εξακολουθούν να παρέχουν στο ΙΚ, όπως καταγγέλλουν οι Κούρδοι στη Συρία. Σε κάθε περίπτωση, στις 2 Οκτωβρίου, το τουρκικό κοινοβούλιο αναμένεται να δώσει και επισήμως, εξουσιοδότηση στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να επιχειρήσουν εντός του συριακού και του ιρακινού εδάφους.
Το γεγονός αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα είτε την τουρκική εμπλοκή κατά του ΙΚ, είτε, το πιθανότερο, την κατάληψη απλώς από τους Τούρκους, εδαφικής ζώνης, ή ζωνών, στο συριακό και το ιρακινό έδαφος, την ή τις οποίες, οι Τούρκοι θα μπορούσαν ακόμα και να διεκδικήσουν, μετά το πέρας του πολέμου, ως αντάλλαγμα ενδεχόμενης βοήθειας που θα προσφέρουν στην κατά του ΙΚ συμμαχία.

Το θέμα είναι εάν θα κινηθούν κατά του Κιρκούκ και της Μοσούλης, καθότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε τα πράγματα να λάβουν εντελώς διαφορετική τροπή.
πηγή