Είμαστε πατρίδα και όχι αποικία.
Έπρεπε να μας το θυμίσουν αυτό μια φούχτα πολίτες από την μακρινή Αργεντινή.
Το ξεχάσαμε.
Το θάψαμε στο βάθος του μυαλού μαζί με την αξιοπρέπεια και την θέληση για αντίσταση.
Το θάψαμε στο βάθος του μυαλού όταν είδαμε την Τρόικα να ειρωνεύεται την χώρα και τους κατοίκους της.
Όταν είδαμε και ακούσαμε τον κάθε χαρτογιακά από τις Βρυξέλλες να μας κουνάει το δάχτυλο.
Το θάψαμε και το θάβουμε κάθε φορά που βλέπουμε τους απεσταλμένους της Γερμανίας να φέρονται σαν κοτζαμπάσηδες ή να δείχνουν στις κάμερες το ελεήμον προσωπείο τους, προς τους ιθαγενείς.
Όταν μας είπανε "όλοι μαζί τα φάγαμε" αλλά μόνο εσύ θα πληρώσεις, μόνο εσύ είσαι ο ένοχος.
Γίναμε αποικία και λησμονήσαμε πως είμαστε πατρίδα.
Λησμονήσαμε πως είναι να έχεις πατρίδα.
Μας ληστεύουν καθημερινά, μας υποτιμούν, μας ξεφτιλίζουν σαν λαό και σαν οντότητες.
Το δίκαιο του γύπα έγινε δικό μας δίκαιο.
Το θέλω τους, πάνω ακόμα και από το δικαίωμά μας για ζωή.
Σκλάβοι, υποτελείς μέσα στα ίδια μας τα σπίτια.
Ανδράποδα μέσα στην ίδια μας την χώρα.
Και ξεχάσαμε πως έχουμε πατρίδα.
Δημοσίευση σχολίου