Υπάρχει λόγος που η Χαμάς αναζητά κάθε τόσο τη σύγκρουση

13-7-2014
Όποιος αρχίζει έναν πόλεμο τον ξεκινά με σκοπό να τον κερδίσει, διαφορετικά δεν τον ξεκινά καθόλου. Γιατί όμως τότε η Χαμάς προκάλεσε ένα νέο πόλεμο με το Ισραήλ; Χωρίς λόγο, στις 11 Ιουνίου άρχισε να εκτοξεύει ρουκέτες, επαναλαμβάνοντας μια πρακτική που είχε σταματήσει από τον Νοέμβριο του 2012.Από την άλλη, γιατί το Ισραήλ προσπαθεί να αποφύγει την εμπλοκή, τι στιγμή που και οι Ισραηλινοί, αλλά και η Χαμάς, γνωρίζουν ότι οι ισραηλινές δυνάμεις υπερέχουν αυτών της Χαμάς συντριπτικά;
Του Daniel Pipes, «Why Does Hamas Want War?», National Review Online, July 11, 2014,
URL: http://www.meforum.org/4749/why-does-hamas-want-war
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Είναι οι ισλαμιστές της Χαμάς τόσο φανατικοί που δεν αντιλαμβάνονται το προφανές ή μήπως οι Ισραηλινοί ανησυχούν τόσο για τις εκατέρωθεν απώλειες; Στην πραγματικότητα η ηγεσία της Χαμάς προκάλεσε πολεμικές αναμετρήσεις με το Ισραήλ το 2006, το 2008 και το 2012, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα ηττηθεί στρατιωτικά, αλλά θα αποκομίσει πολιτικά-διπλωματικά οφέλη. Αντίθετα το Ισραήλ γνώριζε και γνωρίζει ότι σε κάθε περίπτωση θα νικήσει στρατιωτικά, αλλά, πιθανότατα, θα ηττηθεί πολιτικά – διπλωματικά.
Στα πρώτα 25 χρόνια της ύπαρξής του, το εβραϊκό κράτος αντιμετώπισε συνεχείς προκλήσεις για την ίδια του την επιβίωση, χωρίς κανείς να μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα των πολέμων του 1948, 1967 και 1973. Παρόλα αυτά, οι πόλεμοι εκείνοι κρίθηκαν στα πεδία των μαχών. Αυτό όμως δεν ισχύει πια. Το πεδίο της μάχης μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών, τα τελευταία 40 χρόνια, είναι δεδομένο. Η μάχη πλέον δίνεται στο πεδίο της ηθικής και της πολιτικής.

Οι τέσσερεις συγκρούσεις της Χαμάς με το Ισραήλ, από το 2006 και μετά, της έδωσαν κύρος, κατάστησαν αρραγές το εσωτερικό παλαιστινιακό μέτωπο, προκάλεσαν τριγμούς στο εσωτερικό μέτωπο του αντιπάλου, μεταξύ Εβραίων και Αράβων κατοίκων του Ισραήλ, δημιούργησαν ένα νέο κλίμα φανατισμού που γέννησαν σμήνη βομβιστών αυτοκτονίας, αδρανοποίησαν κάθε μη μουσουλμανική αραβική φωνή, κέρδισαν απόφαση του ΟΗΕ κατά του Ισραήλ, οδήγησαν την Ευρώπη να στραφεί κατά του Ισραήλ να του επιβάλει μάλιστα κυρώσεις, έδωσαν τροφή στους απανταχού αριστερούς για να κατακεραυνώνουν το Ισραήλ και κέρδισαν υποστήριξη από το Ιράν.

Το ζητούμενο των «πολιτικών» αυτών πολέμων ήταν και είναι να κερδίσει η Χαμάς την συμπάθεια της αριστεράς, παγκοσμίως, εμφανιζόμενη ως θύμα. Η τακτική αυτού του νέου είδους πολέμου έχει ως στόχο το συναίσθημα της διεθνούς κοινότητας, αξιοποιώντας ακόμα και την περιορισμένη γνώση επί των πραγματικών γεγονότων διασημοτήτων, που προβαίνουν σε δηλώσεις υποστήριξης των μεν και καταδίκης των δε.
Οι Παλαιστίνιοι, ακόμα χειρότερα, έχουν καταστήσει τέχνη την φωτοκλοπή και την παρουσίαση ψεύτικων βίντεο (Pallywood), εμφανίζοντας σκηνές και θύματα άλλων συγκρούσεων της Μέσης Ανατολής, ως θύματα των κάθε φορά ισραηλινών επιθέσεων. Αυτό συμβαίνει και τώρα, όπου εικόνες από τα θυμάτων των συγκρούσεων σε Ιράκ και Συρία, εμφανίζονται ως θύματα των Ισραηλινών. Στις μέρες μας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αντικαταστήσει τα άρματα μάχης.
Ανατρέχοντας στον Κλαούζεβιτς, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι σήμερα ο επηρεασμός της κοινής γνώμης είναι το νέο «κέντρο βάρους» του αγώνα. Μέχρι τώρα πάντως η Χαμάς, στη νέα σύγκρουση που ξεκίνησε δεν τα έχει καταφέρει τόσο καλά. Οι απώλειές της είναι σημαντικές και δεν έχει πετύχει, για την ώρα τουλάχιστον, καμία καταδίκη κατά του Ισραήλ. Ακόμα και τα αραβικά ΜΜΕ παραμένουν σιωπηλά (αντίθετα με τα λαλίστατα ελληνικά).

Η Χαμάς μπορεί, τελικά, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η βροχή ρουκετών πάνω από το Ισραήλ δεν είναι και τόσο καλή ιδέα. Ωστόσο, για να μην επιχειρήσει ξανά στο μέλλον κάτι τέτοιο πρέπει τώρα να ηττηθεί, στρατιωτικά και πολιτικά.
πηγή