Όπως αναφέρθηκε χθες οι Αμερικανοί πραγματοποίησαν αεροπορικές ασκήσεις με την Πολωνική Αεροπορία, έχοντας μεταφέρει μια μοίρα με 12 αεροσκάφη F-16 στην Πολωνία. Άλλα έξι αμερικανικά μαχητικά F-15 στάλθηκαν στη Λιθουανία.
Του Παντελή Καρύκα
Η Μόσχα, απαντώντας στις κινήσεις αυτές έστειλε έξι μαχητικά της Su-27 στη Λευκορωσία, τα οποία θα μετέχουν σε ασκήσεις με τις δυνάμεις αεράμυνας της χώρας αυτής. Παράλληλα, η Μόσχα απαντά στις ουκρανικές ασκήσεις, στην ανατολική Ουκρανία, με ασκήσεις ρωσικών στρατευμάτων. Μόνο που για την εν λόγω άσκηση οι Ρώσοι κινητοποίησαν μόλις 8.000 άνδρες. Για να μην πούμε ότι ενδιαφέρον έχει το ότι οι Ρώσοι δεν έστειλαν καν τον ίδιο αριθμό μαχητικών, αλλά μικρότερο. Όποιος θέλει να δει τα μηνύματα τα βλέπει, διάθεση όμως η Δύση δεν δείχνει προς το παρόν να τα αντιληφθεί.
Όλες αυτές οι κινήσεις δεν φαίνεται να αποτελούν κλιμάκωση της κρίσης, παρά τις εντός και εκτός Ελλάδας Κασσάνδρες, που ενδεχομένως ονειρεύονται να οδηγήσουν τις ρωσικές στρατιές «προς τη δόξα» και θεωρούν σχεδόν ως δεδομένη την πολεμική αναμέτρηση για την Ουκρανία, ή τουλάχιστον την άτακτη υποχώρηση των ΗΠΑ και της ΕΕ. Κι όλα αυτά σε μια κρίση που είναι εξαιρετικά πολύπλοκη σε όλες της τις διαστάσεις.
Αυτή τη φορά, οι ΗΠΑ, φαίνεται πως έμαθαν, σε ένα βαθμό τουλάχιστον το μάθημα της Συρίας και δεν επιθυμούν τουλάχιστον να αποφύγουν να δώσουν «διπλωματικούς πόντους μεγαλείου» στον Πούτιν. Όχι ότι τα καταφέρνουν και πολύ καλά βέβαια μέχρι στιγμής, αφού στα «σημεία» ο Σεργκέι Λαβρόφ προηγείται του Αμερικανού ομολόγου του σαφώς…
Οι κινήσεις των δύο «αντιπάλων» δείχνουν να γίνονται «για τη τιμή των όπλων» και όχι γιατί πιστεύουν ότι θα υπάρξει πραγματική αντιπαράθεση. Όλοι δείχνουν να μην την επιθυμούν, το γιατί παραμένουν «κλειδωμένοι» σε αυτή την κατάσταση, θα εξηγηθεί σε άλλη ανάρτηση.
Γιατί αν η Ρωσία, ειδικά, η οποία και λόγω γειτνίασης με την Ουκρανία έχει τη δυνατότητα, θεωρούσε πιθανό ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δεν θα έστελνε έξι μαχητικά μόνο στη Λευκορωσία, ούτε θα διεξήγαγε άσκηση με 8.000 άνδρες της, στα ουκρανικά σύνορα. Πίσω από τις κινήσεις αυτές στη σκακιέρα κρύβεται, πιθανότατα, ένα διπλωματικό πινγκ-πονγκ, μια προσπάθεια διατήρησης «ισοπαλίας», ισορροπίας, η οποία όμως δεν θα πρέπει να βλάψει το γόητρο ούτε το ενός, ούτε του άλλου παίκτη.
Η παγκοσμιοποιημένη πληροφόρηση με τη βοήθεια της εικόνας, σε συνδυασμό με τη χρονική απομάκρυνση από τα δεδομένα του Ψυχρού Πολέμου, με τις νέες γενιές να μην έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την αίσθηση των στρατιωτικών ισορροπιών στις διεθνείς σχέσεις, οδηγούν σε «περίεργα» συμπεράσματα.
Ας ελπίσουμε, ότι η συνάντηση Κέρι-Λαβρόφ αργότερα μέσα στην ημέρα, θα μπορούσε να παράξει τα πρώτα σημάδια αποκλιμάκωσης και επαναφοράς στον δρόμο της σύνεσης και της λογικής. ΌΛΟΥΣ.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου