Αυτόνομο Δυτικό Κουρδιστάν, εφιάλτης για την Τουρκία

Μέσα στις τελευταίες 10 ημέρες, το Συριακό Κουρδιστάν ανακήρυξε με τρία βήματα την αυτονομία του μεταβάλλοντας καθοριστικά τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή και σπέρνοντας την απόγνωση στην νεοθωμανική / κεμαλική Τουρκία. Οι φίλοι του «defence-point.gr» έχουν ενημερωθεί για τις αυτονομήσεις περιοχών του Συριακού Κουρδιστάν. Καλό θα ήταν λοιπόν να ανακεφαλαιώσουμε τις εξελίξεις και να προβούμε σε κάποιες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις όχι τίποτα άλλο αλλά για να προετοιμαστούμε για τα επερχόμενα τα οποία θα λάβουν την μορφή ενός γεωπολιτικού… τσουνάμι.
Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να γνωρίζουμε τα εξής: H περιοχή του Συριακού Κουρδιστάν, η οποία για τους Κούρδους αποτελεί το Δυτικό Κουρδιστάν-Ροζάβα, εφάπτεται με την οριογραμμή με την Τουρκία και το Ιράκ, στην ουσία το Βόρειο Ιράκ, δηλαδή την αυτόνομη κουρδική διοίκηση. Ο πληθυσμός της περιοχής είναι πάνω από 2 εκατομμύρια, ενώ διάφορες πηγές τον ανεβάζουν έως και τα τέσσερα. Σε κάθε περίπτωση οι Κούρδοι αποτελούν περί το 10% του πληθυσμού της Συρίας ενώ αντιπροσωπεύουν πάνω από το 5% του κουρδικού έθνους συνολικά.
Η στάση ευμενούς ουδετερότητας που κράτησαν απέναντι στην κυβέρνηση της Δαμασκού κατά τη διάρκεια του δράματος της χώρας, αλλά και η δυναμική αντιμετώπιση των τζιχαντιστών οι οποίοι προσπάθησαν να αιματοκυλίσουν και την περιοχή του, στην ουσία έδωσε το δικαίωμα στους Κούρδους να αυτονομηθούν, κάτι το οποίο το καθεστώς Αλ-Άσαντ, ούτε προσπάθησε να αποτρέψει, ούτε και θα του ήταν εύκολο βέβαια.

Είναι προφανές, ότι η επιτυχημένη διπλωματική στάση που κράτησαν σε συνδυασμό με την αποφασιστικότητα που επιδεικνύουν στην προστασία των περιοχών τους δίνει το δικαίωμα να επιτύχουν και de jure ένα καθεστώς όμοιο με αυτό των ομοεθνών τους στο Βόρειο Ιράκ, δηλαδή να αναγνωριστούν και επισήμως ως μία αυτόνομη περιοχή.
Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο οι Κούρδοι της περιοχής έχοντας εξασφαλίσει την ουσιαστική τους αυτονομία και έχοντας ελέγξει τον χώρο τους, προχώρησαν στα επόμενα βήματα δηλαδή στο να αρχίσουν να οργανώνουν κρατικές δομές με αυτόνομες διοικητικές δυνατότητες και διεθνή αναγνώριση.
Η τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου του 2014 ήταν καθοριστική, αφού οι Κούρδοι του δυτικού Κουρδιστάν ανακήρυξαν την αυτονομία της περιοχής τους η οποία έχει λάβει την μορφή τριών καντονιών τα οποία το ένα μετά το άλλο με λίγες ημέρες διαφορά αυτονομήθηκαν και άρχισαν να λειτουργούν ως συνιστώσες της κεντρικής διοίκησης του Δυτικού Κουρδιστάν.
Ως βάση της συγκεκριμένης κίνησης των τριών καντονιών, είναι η απόφαση της Βουλής του Δυτικού Κουρδιστάν η οποία σε συνεδρίασή της στις 6 και 7 Ιανουαρίου έθεσε το χρονοδιάγραμμα και τη διαδικασία αυτονόμησης των καντονιών. Το πρώτο καντόνι που αυτονομήθηκε ήταν αυτό του Τζίζρε στις 22 Ιανουαρίου. Ακολούθησε στις 27 Ιανουαρίου το καντόνι της Κομπάνι ενώ στις 29 Ιανουαρίου την ίδια πορεία ακολούθησε και το καντίνι του Αφρίν ή Εφρίν.
Τα χαρακτηριστικά της διοίκησης των τριών καντονιών είναι ίδια, αφού και τα τρία διαθέτουν πλέον από ένα υπουργικό συμβούλιο 22 ατόμων και κοινοβούλιο. Το Σύνταγμα και των τριών καντονιών είναι κοινό, αυτό της Κοινωνικής Συμφωνίας του Δυτικού Κουρδιστάν, με την πρόβλεψη κάποιων αλλαγών οι οποίες θα εξυπηρετούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των περιοχών, χωρίς όμως να χάνεται η ουσία της ομοιογένειας. Στο σύνταγμα της περιοχής προβλέπεται το σύστημα διοίκησης των καντονιών αλλά και ο διαχωρισμός της εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι και τα τρία καντόνια μέσα στους επόμενους τέσσερεις μήνες να διενεργήσουν κοινοβουλευτικές εκλογές. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του συστήματος διοίκησης αφορά την αναγνώριση ως επισήμων γλωσσών του αυτόνομου κράτους πέραν των κουρδικών, των αραβικών αλλά και των ασσυριακών. Από τους προέδρους δε των καντονιών, του Αφρίν είναι γυναίκα.

Με βάση όλων των παραπάνω μπορεί κάποιος να εξάγει τα εξής πρώτα συμπεράσματα:
Το άμεσο μέλλον των Κούρδων της Συρίας, στη χειρότερη γι’ αυτούς περίπτωση θα είναι όμοιο με αυτό των ομοεθνών τους στο βόρειο Ιράκ, στην καλύτερη δε περίπτωση για τους ίδιους, η ανεξαρτησία θα είναι γεγονός (κάτι το οποίο σχετίζεται με τη γενικότερη πορεία επίλυσης του Συριακού).

Ο τρόπος λειτουργίας της περιοχής τους, προσομοιάζει των εθνικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών τους, αφού η σύνδεση πρωταρχικώς με την φυλή και ύστερα με το έθνος είναι κοινός τόπος για έναν λαό ο οποίος βρίσκεται σε ένα προχωρημένο μεν όχι όμως ολοκληρωμένο στάδιο της εθνογένεσής του, με την έννοια του όρου που υιοθετείται στη Δύση. Μία επιτυχημένη λειτουργία του συστήματος των καντονιών μπορεί να λειτουργήσει ως «οδικός χάρτης» για την επίλυση του συριακού ζητήματος.

Είναι πολύ πιθανόν, το καντόνι του Αφρίν, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο αφού διαθέτει πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους, αλλά είναι και το δυτικότερο υπό ορισμένες συνθήκες οι οποίες θα προκύψουν στη Συρία, να προσπαθήσει να επεκτείνει την περιοχή ελέγχου του έως και την Μεσόγειο. Με άλλα λόγια, μία τέτοια κίνηση ίσως και να αποτελέσει την ικανή και αναγκαία συνθήκη για την πλήρη ανεξαρτησία της περιοχής αφού το Δυτικό Κουρδιστάν από ένα «περίκλειστο» (landlocked), όπως ονομάζεται στο διεθνές δίκαιο κράτος, θα βρει έξοδο στην Μεσόγειο.
Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό, αυτό θα έχει σεισμικές επιπτώσεις στην περιοχή, αφού υπό μία έννοια η σύνδεση του Δυτικού Κουρδιστάν με τους ομοεθνείς τους του Βορείου Ιράκ θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν στην υλοποίηση σχεδίων δημιουργίας ενεργειακών διαδρομών εξαγωγής υδρογονανθράκων απευθείας προς τη Δύση, χωρίς καμία εμπλοκή της Τουρκίας, της Συρίας ή του Ιράκ. Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει και το PKK προς τη θάλασσα, αφού είναι γνωστό ότι ειδικά στον τομέα ασφαλείας, το Δυτικό Κουρδιστάν βασίζεται στην συνδρομή και συμμαχία των Κούρδων της Τουρκίας.

Εν ολίγοις, η αυτονομία του Δυτικού Κουρδιστάν, σε συνδυασμό με τη ρευστότητα στη Συρία, μπορεί να οδηγήσει του Κούρδους στην θάλασσα, κάτι το οποίο θα αυξήσει την γεωπολιτική τους αξία αλλά και την αυτοπεποίθηση τους, ενώ θα αναγκάσει τον ξένο παράγοντα να αντιμετωπίσει διαφορετικά τον γεωπολιτικό δρώντα με το όνομα «Κουρδιστάν».
Αναφορικά με την Τουρκία, για ακόμα μία φορά αποδεικνύεται η αυτοκαταστροφική της πολιτική η οποία οδήγησε σε ουσιαστική αυτονόμηση των Κούρδων της Συρίας, τους οργάνωσε ακόμα καλύτερα, τους κατέστησε διεθνώς αναγνωρισμένους δρώντες και παράγοντα σταθερότητας, ενώ τους έδωσε το δικαίωμα να κοιτάνε προς τη Μεσόγειο και να ονειρεύονται…

Για να ανατραπεί η κατάσταση αυτή θα πρέπει η Τουρκία να γίνει ο καλύτερος φίλος του Άσαντ, έτσι ώστε να διαφυλαχτεί η ακεραιότητα της Συρίας, έστω και σε ένα συνομοσπονδιακό επίπεδο. Με άλλα λόγια, η καλύτερη επιλογή (η λιγότερο κακή…) για την Τουρκία, θα είναι να αναγνωρίσει τους Κούρδους της Συρίας με το ίδιο στάτους των Κούρδων του Βορείου Ιράκ.

Φυσικά οι Κούρδοι της Συρίας και του Ιράκ θα μπορούν στην ουσία να αναπτύσσουν τους δεσμούς τους και να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, όταν τα απομεινάρια των πάλαι ποτέ κραταιών Ιράκ και Συρίας καταρρεύσουν ολοκληρωτικά, για να ανακηρύξουν αυτό που έχουν ήδη καταφέρει, την ανεξαρτησία και την ένωσή τους.
Όταν αυτό συμβεί, το τι ακριβώς θα συμβεί στο Βόρειο Κουρδιστάν (δηλαδή στο τουρκικό κομμάτι), αποτελεί απλά ένα ρητορικό ερώτημα.

Ο λαός μας έχει και εδώ τη σωστή παροιμία για την περίσταση, το « όπως έστρωσες θα κοιμηθείς…», στην προκειμένη περίπτωση, όταν στρώνεις ως Σουλτάνος στο Ντολμά Μπαχτσέ, μπορεί να ξυπνήσεις τρομαγμένος σε κάποιο προάστιο των Παρισίων με το όνομα… Σέβρες, αν και υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι κάποιοι μένουν ήδη ξάγρυπνοι…
πηγή