Η ένοχη σιωπή της Αθήνας στις επιθέσεις της Άγκυρας

Μέσα από αυτό τον χώρο δίνουμε μάχη τα τελευταία πέντε χρόνια για να ενημερώσουμε το δυνατόν καλύτερα για εκείνα που συμβαίνουν στη Θράκη και που έχουν ως στόχο την μείωση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας μέσα από ένα μοντέλο Κύπρου (ή και Κοσσυφοπεδίου), την δημιουργία -έστω και εικονική- μίας "ανώμαλης κατάστασης" και την περαιτέτω εκμετάλλευση του "φαινομένου" από τους έμπειρους τούρκους πολιτικούς.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, κρίνουμε πως θα πρέπει να είχαν ήδη απομακρυνθεί από τις θέσεις τους όσοι ενεπλάκησαν -είτε ως κρατικοί υπάλληλοι είτε ως πολιτικοί- και χειρίστηκαν το "ζήτημα Θράκη", ενώ θα έπρεπε ήδη να γίνονται εισαγγελικές έρευνες για αποφάσεις που πάρθηκαν, για ενέργειες που έγιναν ή που δεν έγιναν στην περιοχή και επέτρεψαν την διόγκωση του τουρκισμού, την λειτουργία προπαγανδιστικών μηχανισμών (ακόμη και για μικροκομματικά οφέλη δηλ. ψήφους) και την περαιτέρω διόγκωση ενός ανύπαρκτου θέματος, δηλαδή την ύπαρξη "τουρκικής μειονότητας" και την προώθηση θεμάτων που την αφορούν.

Μέσα από την χρόνια ενδελεχή και προσεκτική απόπειρα ανεξάρτητης ενημέρωσης δημοσιοποιήσαμε τακτικές και πρακτικές των μηχανισμών των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών που αυξάνονται και πληθύνονται στην περιοχή, όπως αυξάνονται και πληθύνονται ποσοτικά και ποιοτικά οι προκλήσεις της τουρκικής κυβέρνησης και των οργάνων της (βλ. τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής) που μεθοδεύουν την εκτράχυνση των σχέσεων μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων και την δημιουργία άκρως επικίνδυνων θυλάκων τουρκισμού εντός της Ελληνικής επικράτειας. Στην προσπάθειά μας αυτή πολλές φορές επιλέξαμε να μην δημοσιοποιήσουμε και να αφήσουμε τον χειρισμό των γεγονότων στις αρμόδιες ελληνικές κρατικές υπηρεσίες, οι οποίες δίνουν κυριολεκτικά έναν αγώνα απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα και στην κυβερνητική αδιαφορία, η οποία προ πολλού έχει ξεπεράσει τους ευγενικούς χαρακτηρισμούς της ανικανότητας, της φοβικότητας ή της "πολιτικής εφησυχασμού στο πνεύμα των καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων και της ανάπτυξης της ελληνοτουρκικής φιλίας" (για παράδειγμα, δεν κάναμε αναφορές στην αύξηση της εμφάνισης "ομάδων" τούρκων πολιτών, ενδεδυμένων με πολιτικά, που περιφέρονται αποκλειστικά στα ορεινά της Θράκης, με αμάξια υψηλού κυβισμού παντός εδάφους και με έντονα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς στρατιωτών)...

Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του κυβερνητικού ενδιαφέροντος στα εθνικά θέματα και δη της Θράκης, αρκεί να αναφέρουμε πως την τελευταία πενταετία έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό ο αριθμός των υπαλλήλων της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στην περιοχή, γεγονός που αποτελεί κυβερνητική επιλογή τη στιγμή που τα χρήματα της τουρκικής προπαγάνδας πολλαπλασιάζονται στην περιοχή. Προφανώς οι κατοικοεδρεύοντες στο μέγαρο Μαξίμου ή οι σιτιζόμενοι από τα υπουργεία Εξωτερικών και Εσωτερικών θεωρούν πως η εξοικονόμηση χρήματος είναι σπουδαιότερη απέναντι στην αύξηση του τουρκισμού στην Θράκη.

Αντί περαιτέρω σχολιασμού της επικινδυνότητας επί των εθνικών θεμάτων και δη αυτών που απασχολούν την Θράκη από τους μέχρι σήμερα κυβερνώντες την χώρα, παραθέτουμε άρθρο από την εφημερίδα "Το Παρόν", για να μην κατηγορηθούμε ως εθνικιστές, ακραίοι, επικίνδυνοι κ.α. από εκείνους που θεωρούν πατρίδα τον χώρο που ζούνε ή από εκείνους που μετράνε την πατρίδα με τα κομματικά κουκκιά.

Ιταμές οι τουρκικές διαθέσεις από Κύπρο έως Θράκη

Το ξεσάλωμα του Ερντογάν και η χλιαρότητα που το διακρίνει

Του Α. Λυκαύγη

Όταν από αυτές εδώ τις ίδιες στήλες σ’ επανειλημμένες αρθρογραφικές αναφορές μας επισημαίναμε τις τουρκικές βλέψεις και τους άδηλους σχεδιασμούς σε ό,τι αφορά τη Θράκη, κάποιοι τις θεωρούσαν «καθ’ υπερβολήν κινδυνολογίες»!
Αυτό σημείωνε παραπολιτική στήλη. Σήμερα και μετά τις τελευταίες δηλώσεις του ιδίου του υψαύχενος Τούρκου πρωθυπουργού αποδεικνύεται ότι οι παρατηρήσεις μας έπρεπε να ήσαν οξύτερες ως προειδοποιητικά σήματα εθνικού κινδύνου. Καθώς η τουρκική νέοοθωμανική αλαζονεία προχωρά σε ανοικτή και ανοίκεια –με όρους διπλωματικής τακτικής– επέμβαση σε θέματα ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Αποκαλύπτοντας στρατηγική ενεργοποίηση ευσεβοποθικών βλέψεων κι επιβεβαιώνοντας επεκτατικές πολιτικές.

Η επιθετικότητα της Άγκυρας μπορεί να μην είναι νέα. Δεν αποτελεί δηλαδή νεόκοπο φαινόμενο, αλλά αντιθέτως είναι διαχρονική. Σήμερα όμως παρά πριν, εκδηλώνεται σε όλες τις παραμέτρους των ελληνοτουρκικών σχέσεων και διαφορών με τρόπο που συνιστά το λιγότερο ιταμή πρόκληση.
Που εάν δεν επιμετρηθεί σωστά και κυρίως εάν δεν αντιμετωπισθεί αποφασιστικά, θα υποτροπιάσει με αποθράσυνση, και των χαρακτηριστικών και των επιδιώξεών της. Κι αυτό θέτει ακριβώς ενώπιον βαρύτατων ευθυνών και τους θεσμικούς διαχειριστές στην Αθήνα (αλλά και στη Λευκωσία) και τις πολιτικές ηγεσίες γενικότερα. Με την έννοια ότι επιβάλλεται να διαβιβάσουν με στρατηγική πειστικότητα –κι αυτό το υπογραμμίζουμε– το ανάλογο μήνυμα προς την Άγκυρα για τις διαθέσεις μας ως Ελληνισμού. Για τις αντιστάσεις του, δηλαδή, που θα είναι αντιστρόφως ανάλογες προς την οικονομική κατάσταση που μπορεί να μας ταλανίζει. Γιατί: Την οικονομική κακοδαιμονία αργά ή γρήγορα θα την υπερβούμε. Αλλά τυχόν απώλεια κυριαρχικών ορίων και δικαιωμάτων δεν θα είναι καθόλου αναστρέψιμη.

Δεν υπάρχει βεβαίως αμφιβολία ότι σ’ αυτήν ακριβώς την οικονομική παθογένεια είναι που ποντάρει σήμερα ο Ερντογάν και οι συν αυτώ. Θεωρούν δηλαδή ότι: Με την Ελλάδα σε χρεοκοπική κατιούσα μπορούν να προάγουν ευχερέστερα όσα οι έωλοι γεωπολιτικοί τους σχεδιασμοί διαλαμβάνουν. Και οι οποίοι περνούν σε μεγάλο βαθμό από τη δημιουργία τετελεσμένων, τόσο στον αιγαιωτικό χώρο όσο και στον θρακικό. Στον οποίο ακριβώς προσπαθούν με τους μειονοτικούς εγκαθέτους, να αναμοχλεύσουν εθνικιστικά σύνδρομα που θα οδηγήσουν σε βάθος χρόνου σε αυτονομιστικές διαδικασίες! Κι αυτό το τελευταίο είναι η προφανής επιδίωξη. Ο κεντρικός στόχος.
Είχαμε τονίσει και το επαναφέρουμε ως ευκρινές σήμα κινδύνου: Ότι δηλαδή προάγεται σιωπηρά δημιουργία συνθηκών με «μοντέλο Κύπρου». Με το ψευδοκράτος στη γεωπολιτικά κρεουργημένη μεγαλόνησο να αποτελεί δείκτη των νεοτουρκικών μεθοδεύσεων στον θρακικό χώρο. Να μην υπάρχει αμφιβολία. Κι όσο στην ίδια την Κύπρο «τα βρήκαν εύκολα» ως αποτέλεσμα της χουντικής προδοσίας, τόσο ελπίζουν σ’ αυτή τη δύσκολη για μας φάση, ότι θα πράξουν το ίδιο και στη Θράκη. Την οποία ο Ερντογάν με μια μελετημένη δήλωση απέσπασε από την ελληνική επικράτεια!
Θεωρητικώς μεν, πλην όμως ως εκδηλωμένη πολιτική πρόθεση της τουρκικής βουλιμίας. Η οποία δυστυχώς αντιμετωπίσθηκε μάλλον με διπλωματική χλιαρότητα, ενώ επεβάλλετο επί του ανωτέρου δυνατού πολιτικού (και πολιτειακού) επιπέδου αντίδραση της Ελλάδος.
Κι αυτό ενώ: Την ίδια στιγμή προάγεται νέο παιχνίδι σε βάρος της Κύπρου, όπου σκοπείται οριστικός τεμαχισμός της κρατικής της κυριαρχίας, ως βάση επιλύσεως του προβλήματος. Με την ελληνική πλευρά να πιέζεται αφόρητα και να εκβιάζεται παρασκηνιακά, προκειμένου να συναινέσει σε νέο σχέδιο Ανάν με άλλο φυσικά πατρώνυμο, αλλά με τις ίδιες διχοτομικές προδιαγραφές. Οι οποίες και δεν διαιρούν απλώς, αλλά παρέχουν στην Άγκυρα την ευκαιρία να αποβεί θεσμικός στρατηγικός κηδεμόνας σ’ αυτή τη γεωγραφία! Ό,τι χειρότερο δηλαδή. Με τη βοήθεια συγκεκριμένων δυτικών κέντρων αποφάσεων. Και με την Ευρώπη να σιωπά αιδημόνως, θωπεύοντας ενθαρρυντικά τις τουρκικές απαιτήσεις που καθιστούν οποιαδήποτε λύση ασύμβατη με το Κοινοτικό κεκτημένο. Κάτι που εάν συμβεί, θα αποβεί δευτέρα πλάνη χείρον της πρώτης. Και με τον κυπριακό Ελληνισμό, να αποκτά ημερομηνία ιστορικής λήξεως.