Η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν καλείται μόνο να πληρώσει τον λογαριασμό για τον αλόγιστο δανεισμό του ανίκανου και ιδιοτελούς – ενίοτε και διεφθαρμένου – πολιτικού της συστήματος, αλλά και συμπεριφορές που συνδέονται με τα ανωτέρω, οι οποίες έχουν ακόμα μεγαλύτερο κόστος που μόλις τώρα αρχίζει να γίνεται αντιληπτό.
Η είδηση που μεταδίδουν τα κυπριακά μέσα ενημέρωσης σχετίζεται με τον ρυθμό υλοποίησης των έργων και των συνεννοήσεων που απαιτούνται με σκοπό να καταστεί εφικτή η αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που έχουν βρεθεί στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σύμφωνα με τη σχετική είδηση, χθες, πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις στην πρωτεύουσα Λευκωσία με κύρια τη συνάντηση του προέδρου της χώρας, Νίκου Αναστασιάδη, με κορυφαία στελέχη του ομίλου Delek και της εταιρίας Avner Oil and Gas Exploration, των ισραηλινών ενεργειακών εταιριών που μαζί με την αμερικανική Noble αξιοποιούν τα ισραηλινά κοιτάσματα και αναμένεται να συνεργαστούν και με την Κύπρο.
Αντικείμενο της συνάντησης ήταν η εκδήλωση ενδιαφέροντος από τις εταιρίες για να συμμετάσχουν στο τερματικό υγροποίησης φυσικού αερίου, μαζί με την αμερικανική Noble. Ως αποτέλεσμα, ήδη ξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις για τη συμφωνία επί ενός Μνημονίου, που θα περιγράφει ουσιαστικά τη συνεργασία και θα αποτελέσει τον κεντρικό άξονα για την κατασκευή του τερματικού. Το τελικό κείμενο θα οριστικοποιηθεί σε 3-4 μήνες, μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων της δεύτερης επιβεβαιωτικής γεώτρησης, που ξεκίνησε στο κοίτασμα «Αφροδίτη» και το «τεμάχιο 12».
Πρακτικά κι εάν όλα πάνε κατ’ ευχήν, με τη συμφωνία και την έναρξη υλοποίησης του έργου (η Λευκωσία επιθυμεί μεγαλύτερη «διεθνοποίηση» με τη συμμετοχή κι άλλων εταιριών) θα σημάνει το οριστικό τέλος του σεναρίου μεταφοράς του φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας.
Ποια είναι όμως η ειδική σημασία της εξέλιξης σε σχέση με τον τίτλο του σημερινού μας σχόλιου; Η βασική παρατήρηση είναι ότι η Κύπρος βρίσκεται σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο από την Ελλάδα στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της, τόσο σε επίπεδο ερευνών, όσο και στο επίπεδο της σύμπηξης των απαραίτητων συμμαχιών για να καταστεί εφικτή η ακώλυτη αξιοποίησή τους. Εν ολίγοις, είναι απόλυτα λογικό να περιμένουμε ότι σε πολύ λίγα χρόνια από σήμερα, η «χρεοκοπημένη» Κύπρος που χρωστά ελάχιστα χρήματα αναλογικά με τα προσδοκώμενα οφέλη από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, θα μπει στον δρόμο της ανάπτυξης και η όποια Τρόικα, εάν δεν επιθυμεί να εγκαταλείψει τη χώρα με αεροπλάνο, θα «βοηθηθεί» να φύγει δια θαλάσσης… κολυμπώντας.
Την ίδια στιγμή ποια είναι η κατάσταση στην Ελλάδα; Σίγουρα κάποια βήματα γίνονται. Έστω και με τόση καθυστέρηση. Δεν μπορεί κανείς όμως να μη σχολιάσει ότι πριν από ελάχιστα χρόνια όποιος μιλούσε για αποθέματα υδρογονανθράκων στον ελλαδικό χώρο λοιδορούνταν και μεγαλοσχήμονες φρόντιζαν να παρουσιάζουν τη σχετική συζήτηση όπως περίπου ανάλογες σημερινές… για τους Ελ και τα Νεφελίμ. Το ξεχάσαμε;
Αποτέλεσμα είναι να απέχουμε σημαντικά από το έτος που θα αρχίσει η χώρα να εισπράττει, ενώ τα μέτρα λιτότητας έχουν «γονατίσει» την ελληνική κοινωνία. Την ίδια στιγμή, οι δανειστές της χώρας αδιαφορούν εντελώς για τις κοινωνικές συνέπειες και εμμένουν στην ολέθρια συνταγή, ή μάλλον στην κλιμάκωσή της. Θα ήταν η Ελλάδα σε αυτή τη θέση εάν είχε ακολουθήσει τον δρόμο της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ασφαλώς όχι.
Τούτων λεχθέντων, θα έπρεπε μήπως να αναζητηθούν ευθύνες για την ολιγωρία και σε ποιους θα έπρεπε να επιμεριστούν; Όταν υπάρχει καθηγητής που έχει καταγγείλει ότι το «κύκλωμα» που θησαύριζε από το εμπόριο υδρογονανθράκων στην Ελλάδα με κάθε τρόπο προσπαθούσε να μπλοκάρει την πρόοδο σε αυτό τον τομέα, είναι θέμα παρέμβασης εισαγγελέα ή όχι; Η τόσο ευαίσθητη Βουλή μας δεν αξίζει να διερευνήσει το θέμα;
Είναι όμως ακόμα χειρότερο. Όχι μόνο μπλόκαραν τις έρευνες στον τομέα ώστε να κερδίσουν χρόνο και να συσσωρεύσουν κι άλλα κέρδη, τη στιγμή που η Ελλάδα βούλιαζε και κανείς δεν έπαιρνε χαμπάρι, μπλόκαρε σύμφωνα με τις καταγγελίες και κάθε επένδυση στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε νησιά του Αιγαίου. Δεν ήμασταν μπροστά να σας το επιβεβαιώσουμε. Ρωτάμε όμως: Είναι δυνατόν να μην διερευνώνται αυτές οι καταγγελίες; Πως διασφαλίζουμε ότι δεν θα φροντίσουν να ελέγξουν πάλι το «παιχνίδι», ενώ ο Έλληνας θα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο;Αυτό δεν είναι ελεύθερη, αλλά κηδεμονευόμενη οικονομία που δεν πρόκειται να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Παράλληλα, ήδη τα πρώτα σημάδια λαϊκιστικής αντιμετώπισης έχουν φανεί, με κόμματα και πολιτικούς να καταθέτουν προτάσεις, υποτίθεται μίμησης του νορβηγικού μοντέλου, δημιουργώντας ψεύτικες προσδοκίες στον κόσμο ότι τα λεφτά θα μπουν σε συνταξιοδοτικό ταμείο, ενώ όπως έχουμε εξηγήσει αυτό που προτείνουν είναι ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ του νορβηγικού μοντέλου. Δείτε σχετικά: «Ελλαδική… πατέντα: Γελοιότητες με το ταμείο για τους υδρογονάνθρακες» http://www.defence-point.gr/news/?p=65488
Επίσης, όπως ψιθυρίζεται, θέσεις κλειδιά καταλαμβάνονται από πρόσωπα με εξαρτήσεις από το ως άνω περιγραφέν ως «κύκλωμα» και δεν ανοίγει ρουθούνι… Με απλά λόγια. Για μια ακόμη φορά στην Ελλάδα επικρατούν τα παχιά λόγια, ενώ οι εξαρτήσεις των κομμάτων από τις πλούσιες χρηματοδοτήσεις ισχυρών παραγόντων που λυμαίνονταν τους τομείς της ελληνικής αγοράς, καθιστά ιδιαιτέρως δύσκολο να «πειστούν» ώστε να συμπεριφερθούν ορθολογικά από οικονομικής απόψεως. Πώς να σωθεί η Ελλάδα έτσι, έστω κι αν οι καλές προθέσεις περισσεύουν;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου