Επικίνδυνη δείχνει να είναι η κλιμάκωση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας για το θέμα της Συρίας, μετά την απόφαση της Ουάσιγκτον να «καταδικάσει» το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ για «περιορισμένη χρήση χημικών» που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 100-150 Σύρων πολιτών, εμπολέμων και μη.
Οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις φέρονται να προτείνουν την παράδοση στους αντικαθεστωτικούς αντάρτες ελαφρών όπλων, καθώς επίσης και μια περιορισμένη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων 40 χιλιομέτρων… Ο οπλισμός που θα παραδοθεί θα περιέχει αντιαρματικά αλλά όχι αντιαεροπορικά όπλα, φορητά όπλα και πυρομαχικά. Οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες απορρίπτουν την προσφορά, λέγοντας ότι στερείται νοήματος η χειρονομία, αφού χρειάζονται βαρύ οπλισμό για να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις του Άσαντ…
Η ζώνη θα προστατεύεται από αεροσκάφη που θα πετούν στον εναέριο χώρο της Ιορδανίας (γι’ αυτό παραμένουν τα F-16 που εστάλησαν στην περιοχή με πρόσχημα πολυεθνική στρατιωτική άσκηση) οπλισμένα με πυραύλους αέρος-αέρος μεγάλου βεληνεκούς. Επίσης, θα συμμετάσχουν αεροσκάφη από αεροπλανοφόρα που θα βρίσκονται στη Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα.
Προφανώς ρόλο θα παίξουν και οι συστοιχίες των αντιαεροπορικών Patriot που ζητήθηκαν και μεταφέρθηκαν στην Ιορδανία με πρόσχημα τη απειλή από τους πυραύλους του Άσαντ, φαίνεται όμως ότι άλλος ήταν ο τελικός σκοπός.
Δεν θα απαιτείται απόφαση του ΟΗΕ, σύμφωνα πάντα με Αμερικανούς αξιωματούχους, αφού τα μαχητικά δεν θα παραβιάζουν τον εναέριο χώρο της Συρίας (…) και δεν θα κατέχεται έδαφος της μεσανατολικής χώρας.
Ζήτημα είναι και το κόστος της επιβολής απαγόρευσης πτήσεων, αφού ακόμα και στην περιορισμένη εκδοχή της, το κόστος θα ανέλθει στα 37 εκατομμύρια ευρώ ημερησίως και θα ζητηθεί από τους συμμάχους να καλύψουν το κόστος. Ας είναι καλά τα κράτη του Κόλπου…
Περνώντας στο ρωσικό «στρατόπεδο» δεν μπορεί κανείς παρά να ανακαλέσει στη μνήμη του την απόφαση για την εσπευσμένη επαναφορά σε επιχειρησιακή ετοιμότητα του μοναδικού αεροπλανοφόρου που διαθέτει η Ρωσία, του «Ναύαρχος Κουζνέτσοφ» το οποίο θα πλεύσει προς τη Μεσόγειο τον Ιούλιο.
Η Μόσχα παραμένει ψύχραιμη και εξακολουθεί ευφυώς να επαναλαμβάνει ότι δεν έχει τεθεί θέμα μεταφοράς των S-300 στη Συρία, επιθυμώντας να μην είναι το μέρος που θα χρεωθεί την κλιμάκωση. Η Συρία είναι σε τέτοια απόσταση που δεν επιτρέπει και πολλές σκέψεις ευθείας στρατιωτικής εμπλοκής και η Ρωσία επισήμως επιμένει ότι κοινός στόχος με τις ΗΠΑ είναι να συγκληθεί η διεθνής διάσκεψη για να επιχειρηθεί η διπλωματική διευθέτηση του θέματος.
Ωστόσο, κανείς δεν δείχνει και μεγάλη όρεξη να συμμετάσχει. Οι αντικαθεστωτικοί διότι δεν θέλουν να προσέλθουν από θέση αδυναμίας, πέραν των σοβαρότατων διαιρέσεων στους κόλπους τους, οι δε Σύροι, παρότι δήλωσαν ότι θα συμμετάσχουν, προτεραιότητα έχουν να εκμεταλλευτούν τη δυναμική που έχει δημιουργηθεί και ανακαταλαμβάνουν τα εδάφη που ήλεγχαν οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες.
Είναι προφανές ότι η κατάσταση επιδεινώνεται αντί να εξομαλύνεται, με αποτέλεσμα όλα τα σενάρια να παραμένουν ανοικτά. Η τελευταία ελπίδα είναι να γίνουν εκατέρωθεν υποχωρήσεις ώστε να βρεθεί μια μέση οδός και να αποφευχθούν τα χειρότερα. Κάποιες ελπίδες παραμένουν καθώς αναμένεται η συνάντηση Πούτιν – Ομπάμα στη Βόρεια Ιρλανδία…
Ο Άσαντ, τουλάχιστον όσο απολαμβάνει τη ρωσική στήριξη, δεν πρόκειται να δεχθεί να αποχωρήσει χωρίς να δοκιμάσει την τύχη του στις εκλογές όπου θέλει να καθαρίσει το όνομά του παίρνοντας την πλειοψηφία. Οι αντικαθεστωτικοί και οι δυτικοί δεν το συζητούν και κάπου εδώ τελειώνει η διαπραγμάτευση…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου