Όλες οι προκλήσεις έχουν και τα όριά τους, ενώ είναι λογικό να περίμενε κανείς από μια χώρα που έχει παίξει τόσο μεγάλο ρόλο στην Ιστορία της Κύπρου, να ήταν τουλάχιστον λίγο πιο προσεκτική και να έβαζε «φρένο» στις εκφράσεις των α ανθρώπων που την εκπροσωπούν, αφού το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν ξεφύγει επικίνδυνα, με αποτέλεσμα η οργή που συσσωρεύεται να απειλεί να ξεσπάσει με τρόπο αχρείαστο ανάμεσα σε χώρες υποτίθεται φιλικές, υποτίθεται εταίρους…
Το ερώτημα είναι εάν το πρόσωπο που δεν σταματάει να εκφράζεται με αγοραίες εκφράσεις ενίοτε σε βάρος του νησιού της Αφροδίτης που το κατοικούν αυτοί οι… ανάλγητοι Ελληνοκύπριοι που βασανίζουν τους άμοιρους Τουρκοκύπριους, έχει… σώας τας φρένας, ή η κρίση του επηρεάζεται από το ευγενές συναίσθημα που οδηγεί τα βήματά του/της συχνά-πυκνά στο βόρειο, το κατεχόμενο τμήμα της νήσου για νύχτες… αξημέρωτες.
Αφενός, είναι επιεικώς γελοίο να αφήνουν αυτοί που διόρισαν «το πρόσωπο» να εκθέτει μια σημαντική ευρωπαϊκή χώρα, υπαγορεύοντας εμμέσως την πολιτική που ασκεί με βάση ατομικές στερεοτυπικές και ιδιοτελείς πεποιθήσεις, προκαλώντας ουκ ολίγα σχόλια σε διπλωματικούς κύκλους. Κάποιες χώρες μάλιστα έχουν σπεύσει να αξιοποιήσουν την ευκαιρία που δίνουν οι «εξορμήσεις του προσώπου» στον ΑΤΤΙΛΑ, για να προωθήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Όπως μας προέκυψε, μάλλον από υπερβολική αγάπη και ανησυχία για την ασφάλειά του, «το πρόσωπο» δεν κατάφερε ούτε μία φορά να περάσει ινκόγκνιτο στα κατεχόμενα, με τους ανησυχούντες να είναι περισσότεροι του ενός (…μαγαζιού).
Λέγεται στην Κύπρο ότι πολλοί έχουν «απασφαλίσει» και δεν σκοπεύουν να αφήσουν την υπόθεση να περάσει έτσι απλά, σε μια περίοδο μάλιστα κατά την οποία οι πρωτοβουλίες ενός ακόμα «θερμού φιλέλληνα», του Αυστραλού Αλεξάντερ Ντάουνερ, παραπέμπουν στην επαναφορά του «Σχεδίου Ανάν» σε μια προσπάθεια να εκβιαστεί ο πρόεδρος Αναστασιάδης που κάποτε έκανε το σφάλμα (;) και τάχθηκε υπέρ.
Το διπλωματικό παρασκήνιο οργιάζει και όσο πλησιάζει ο καιρός των «ειρηνευτικών πρωτοβουλιών» ίσως έχουμε παράπλευρες απώλειες. Ανεξέλεγκτα «πρόσωπα» να βυσσοδομούν με τον άθλιο τρόπο που έχουν μάθει μέχρι σήμερα δεν θα μείνουν, διότι αυτά που διακυβεύονται δεν μπορούν να αφεθούν σε «χομπίστες της διπλωματίας» που παριστάνουν και τους «part-time» πρεσβευτές, αφού σημαντικό μέρος της ενεργητικότητας και της… φαντασίας τους τα απορροφούν αλλότριες δραστηριότητες εκτός των «ορίων ευθύνης».
Όσον αφορά τις προθέσεις επαναφοράς του «Σχεδίου Ανάν», ενδεχομένως και σε πιο εκβιαστική εκδοχή θεωρώντας ότι λόγω ειδικών περιστάσεων μπορούν να επιβάλλουν στην Κύπρο όσα επιθυμούν, να θυμίσουμε στον Νίκο Αναστασιάδη ότι υπάρχει η στρατηγική του «προληπτικού πλήγματος» όταν ο φόβος είναι ότι εν όψει διαπραγμάτευσης θα παρουσιαστούν πράματα και θάματα: Εάν δεν έχει να φοβηθεί τίποτε – λέμε, εάν – τότε καλό θα ήταν να βγει μια ωραία μέρα και σε κάποια ομιλία του να μιλήσει για το όραμά του να δει την Κύπρο ενωμένη ξανά, τονίζοντας όμως τι και για ποιον λόγο ΔΕΝ είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί.
Με τον τρόπο αυτό μπλοκάρεις λίγο την κατάσταση και έχεις εξηγήσει τι δεν αποδέχεσαι πριν καν σου το σερβίρουν, διότι μετά ίσως είναι αργά… Μετά έχεις το επιχείρημα «δεν μπορώ να κάνω πίσω, θα γίνω ρεζίλι…». Βέβαια για να μπορείς να παίξεις το παιχνίδι της «προληπτικής διπλωματίας» πρέπει να είναι πεντακάθαρος και να μην μπορούν να σε χτυπήσουν πουθενά. Μακάρι να αποδειχθεί ότι η πολιτική ηγεσία της νήσου έχει τέτοια χαρακτηριστικά.
Το κείμενο που προηγήθηκε περιέχει αρκετούς «γρίφους». Για λόγους εθνικού συμφέροντος αποφασίσαμε να αυτολογοκριθούμε κάτι που ασφαλώς δεν θα ισχύει για πάντα, οπότε και θα μιλήσουμε πολύ πιο συγκεκριμένα, από κάθε άποψη.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου