Κάθε «κρίση» μπορεί να μετατραπεί σε «ευκαιρία»... για κάποιον τρίτο. Αυτό, στην Ελλάδα, το έχουμε βιώσει όσο λίγοι. Παρομοίως, μια διαφορετικού τύπου «κρίση», όπως αυτή που διανύει το τελευταίο διάστημα η ευρύτερη περιοχή του Ειρηνικού γύρω από την κορεατική χερσόνησο, προσφέρει ευκαιρίες γεωπολιτικού και οικονομικού χαρακτήρα σε «άλλους». Με πρώτη και καλύτερη την Ουάσιγκτον αλλά και, σε μικρότερο βαθμό, το Τόκιο.
Τα τελευταία χρόνια οι ΗΠΑ βλέπουν την επιρροή τους στην περιοχή να απειλείται από την Κίνα. Έχοντας παραμελήσει τον παραδοσιακό στρατηγικό τους σύμμαχο, την Ιαπωνία, την οποία η Ουάσιγκτον παροτρύνει (λόγω δικών της οικονομικών δυσκολιών) να αναλάβει «το βάρος του εαυτού της» κυρίως σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, οι ΗΠΑ έχουν αντιληφθεί ότι η «εξάπλωση» του Πεκίνου δεν έχει «γεωγραφικά όρια» και προσπαθούν τώρα να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Αρχικά η τακτική των ΗΠΑ ήταν να εντείνουν τις προσπάθειες «διείσδυσης» και σύσφιξης των σχέσεών τους με μια σειρά περιφερειακές δυνάμεις που αισθάνονται ότι απειλούνται εξίσου από την άνοδο της Κίνας. Ωστόσο, η διαδοχή στη – σχεδόν ξεχασμένη – Βόρεια Κορέα και οι αναταράξεις που προκαλεί φαίνεται πως επαναφέρουν δυναμικά τόσο την Ιαπωνία όσο και τις ΗΠΑ στο παιχνίδι.
Ο σκοπός
Το Τόκιο «χρησιμοποιεί» τον τελευταίο χρόνο μια εθνικιστική ρητορική έναντι της Κίνας και της Νότιας Κορέας – με τον πρωθυπουργό Σίνζο Άμπε να δεσμεύεται για πλήρη και επίσημη επαναστρατιωτικοποίηση της χώρας μέσω της κατάργησης του μεταπολεμικού άρθρου 9 του Συντάγματος που απαγορεύει τη διατήρηση «επιθετικού» στρατού – με στόχο, κυρίως, να «αντισταθμίσει» τα οικονομικά δεινά της Ιαπωνίας...
Όμως, η «κλιμάκωση» της εθνικιστικής ρητορικής έχει και άλλον έναν σκοπό: να υπενθυμίσει στην Ουάσιγκτον τη σημασία της γεωπολιτικής θέσης της Ιαπωνίας και να την... πείσει να συμμετάσχει στη «διασφάλιση» των «θαλάσσιων οδών», μέσω των οποίων η νησιωτική χώρα καλύπτει το 82% των ενεργειακών της αναγκών.
Οι Αμερικάνοι, από την πλευρά τους, φαίνεται πως δεν θα αφήσουν ανεκμετάλλευτο το παράθυρο ευκαιρίας που τους επιτρέπει να επιστρέψουν στην περιοχή ως «ρυθμιστές», έναν ρόλο τον οποίο είχαν ανέκαθεν αλλά είχε υποβαθμιστεί τα τελευταία χρόνια. Η Ουάσιγκτον είναι πλέον σε θέση, εξαιτίας των «εξελίξεων», να υποστηρίξει στο Κογκρέσο την αναγκαιότητα νέων... κονδυλίων, ενώ την ίδια ώρα αποφεύγει μια «μετωπική αντιπαράθεση» με το Πεκίνο...
Υπενθυμίζουμε ότι πριν από λίγους μήνες η ένταση μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας για τα νησιά Σενκάκου (ή Ντιαόγου) κάθε άλλο παρά «βοηθούσαν» τα σχέδια των ΗΠΑ (αλλά και της Κίνας), διότι μια «έκρηξη» θα επέβαλλε την άμεση επέμβαση της Ουάσιγκτον οδηγώντας σε «απ’ ευθείας» σύγκρουση με το Πεκίνο. Αντιθέτως, η Βόρεια Κορέα αποτελεί το τέλειο άλλοθι...
Ανταλλάγματα
Και για να μην ξεχνιόμαστε, η «επιστροφή» των ΗΠΑ στην περιοχή και τα όποια οφέλη θα φέρει αυτή στο Τόκιο δεν γίνονται χωρίς ανταλλάγματα «άλλου τύπου» από το τελευταίο. Σε αυτό το πλαίσιο δεν πρέπει να θεωρείται τυχαία η απόφαση της κεντρικής τράπεζας Ιαπωνίας για «χαλάρωση» της νομισματικής της πολιτικής...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου