Ψιθύρους έχει προκαλέσει η τελετή υποδοχής της Άγκελα Μέρκελ στο αεροδρόμιο από την κυβερνητική κουστωδία με επικεφαλής τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά.
Το παρατηρητικό μάτι όμως κάποιων που γνωρίζουν όσα ορίζει το άγνωστο σε πολλούς από εμάς πρωτόκολλο, παρατήρησε ορισμένα ενδιαφέροντα πράγματα: Αφενός, η Μέρκελ είναι πρωθυπουργός της Γερμανίας, όχι πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ οι τιμές που της αποδόθηκαν ήταν αυτές που απονέμονται σε αρχηγούς κράτους.
Αυτό ας το… καταπιούμε, υπό την έννοια της αβροφροσύνης και των καλών τρόπων, ως αντάλλαγμα για την μεγαλύτερη από την αντίστοιχη γερμανική, ελληνική σημαία που αναρτήθηκε στο ένα παράθυρο του πιλοτηρίου του αεροσκάφους που τη μετέφερε. Έλα όμως που στο σημείο που ανακρούστηκαν οι εθνικοί ύμνοι των δυο χωρών είχε στηθεί για πρώτη φορά εξέδρα και ανέβηκε με τον Έλληνα ομόλογό της επάνω με αποτέλεσμα να βρεθεί η ελληνική σημαία σε χαμηλότερο επίπεδο (σημασια έχει που στέκεται ο σημαιοφόρος, δεν πρέπει να είναι σε χαμηλότερο επίπεδο)…
Οι περισσότεροι θα πουν «κοίτα με τι ασχολούνται οι άνθρωποι»… Όμως, ενώ δηλώνουμε ευθαρσώς ότι κι εμάς μας είναι μακράν αδιάφορα όλα αυτά, το πρόβλημα είναι αν εκπέμπετε συμβολισμός τον οποίο εισπράττει η άλλη πλευρά… Δηλαδή, εν ολίγοις, εάν με την ενέργεια αυτή που δεν καθιστούσε υποχρεωτική το επίπεδο εκπροσώπησης της χώρας, στείλαμε το μήνυμα της υποταγής και μια «άτυπης ιεραρχίας» την οποία αποδεχόμαστε, αντί του καθεστώτος ισότιμου εταίρου που αν μη τι άλλο (ασχέτως αν όντως υφίσταται άτυπη ιεραρχία με βάση τον κανόνα της ισχύος στις διεθνείς σχέσεις) πρέπει επικοινωνιακά να διεκδικούμε…
Ισχύουν αλήθεια όλα αυτά αγαπητοί μου ή όχι; Διότι εάν αυτή η λογική της «άτυπης αποστολής μηνυμάτων» ισχύει, μήπως τότε δεν ήταν όντως τυχαίο ότι το σακάκι που φορούσε η Μέρκελ το είχε φορέσει στον αγώνα μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας στο τελευταίο EURO όταν και ηττηθήκαμε 4-2; Διότι εάν ισχύει – τονίζουμε το «ΕΑΝ» – το να υπερθεματίζεις σε γερμανικές γελοιότητες σε κάνει να φαίνεσαι δυο φορές γελοίος…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου