Μερικές φορές, από τον αμερικανικό Τύπο, μαθαίνουμε με τον πιο ωμό τρόπο τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, αλλά κυρίως το γιατί συμβαίνουν. Σε αντίθεση με τον ευρωπαϊκό Τύπο, που αρέσκεται σε περισπούδαστες αναλύσεις, για να μην καταλήξει πουθενά, οι Aμερικανοί εν τη αφελεία τους(;), φωτίζουν τα πράγματα, με απλό και ξεκάθαρο τρόπο. Είχαμε άλλη μια ευκαιρία να το διαπιστώσουμε, στο ''New Yorker'' το οποίο με ένα άρθρο του, εξηγεί πολύ απλά για το ποιοί φταίνε, που η Ελλάδα σήμερα ασφυκτιά, κάτω από το βάρος εκατομμυρίου και πλέον παράνομων μεταναστών, οι οποίοι ούτε οι ίδιοι θέλουν να μείνουν εδώ, ούτε εμείς θέλουμε (πλέον) να τους κρατήσουμε...
Αλλά –πέρα από την ανικανότητα της πολιτείας- είμαστε και με δεμένα χέρια.
Ποιός φταίει; Η ΕΕ και το Δουβλίνο 2, τονίζει το ''New Yorker'', αναφέροντας τη συνθήκη, που πάνω από όλα, αυτό που προβλέπει, είναι να ασφαλίζονται τα σύνορα των χωρών του Βορρά από τα κύματα των μεταναστών αφήνοντας τις χώρες του Νότου και κυρίως την Ελλάδα να αντιμετωπίσουν το τεράστιο πρόβλημα.
Κάτω από τον τίτλο ''Η άλλη ελληνική κρίση'', το περιοδικό τονίζει ότι η μαζική είσοδος και η παραμονή των λαθραίων μεταναστών στην Ελλάδα ''οφείλεται στον σχεδιασμό της ΕΕ, που φαίνεται ότι είναι όσο λανθασμένος είναι και ο σχεδιασμός του ευρώ. ‘Εχει τίτλο “Δουβλίνο 2″ και υπεγράφη στη διάρκεια της οικονομικής ευφορίας που επικρατούσε σε όλη την Ευρώπη το 2003. Η συνθήκη ορίζει ότι όσοι ζητούν άσυλο στην ΕΕ μπορούν να το κάνουν μόνο στη χώρα εισόδου τους. Η πολιτική αυτή κρατά ασφαλείς χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία και όσες άλλες αποτελούν ελκυστικούς προορισμούς για τους οικονομικούς μετανάστες, και επιφορτίζουν την Ελλάδα με το πρόσθετο καθήκον όχι απλώς να αστυνομεύει τα σύνορά της αλλά να φροντίζει για τους μετανάστες, καθήκοντα που οι αδύναμες κυβερνήσεις της χώρας δεν μπορούσαν να φέρουν εις πέρας ούτε τις καλές εποχές πριν την οικονομική κρίση''.
Ο αρθρογράφος δεν παραλείπει να προσθέσει ότι η χρόνια αυτή πολιτική και η αύξηση του αριθμού των μεταναστών στην Ελλάδα έχει σαν αποτέλεσμα την άνοδο ακροδεξιών μορφωμάτων όπως η Χρυσή Αυγή.
Η επικρατούσα άποψη στην ΕΕ είναι ότι η οικονομική ασφάλεια είναι πιο σημαντική από την ασφάλεια των ανθρώπων. Αγνοεί περιθωριοποιημένες ομάδες όπως παράνομους Αφρικανούς και Ασιάτες μετανάστες. Εξισώνει τις αδυναμίες του ελληνικού κράτους με την ηθική χρεοκοπία. Είναι μια άποψη που ταιριάζει στους δανειστές, όμως στους δρόμους της Αθήνας τίποτα από όλα αυτά δεν έχει νόημα, καταλήγει ο ''Νew Yorker''.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου