Θα σας διηγηθώ μια ιστορία σκανδάλου που εξελίσσεται σε τρεις 5 χώρες της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής από την αρχή του χρόνου. Η μεγαλύτερη ρεμούλα, βεβαίως, διαπιστώθηκε στη χώρα μας. Τη θυμήθηκα , αντικρίζοντας τις φρικιαστικές εικόνες της σύλησης του πτώματος του αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη. Λίγους μήνες μετά το αποτρόπαιο λιντσάρισμα του δικτάτορα που παρακολούθησε καρέ –καρέ όλη η υφήλιος.
Στη χώρα επικρατεί χάος και κανείς δεν αισιοδοξεί για την αποκατάσταση της ομαλότητας. Η Δύση που στήριζε τις ομάδες ανταρτών, τώρα δεν ασχολείται και πολύ αφού η πετρελαϊκή παραγωγή της Λιβύης έχει ανακάμψει και οι πετρελαϊκές εταιρίες διατήρησαν τα κεκτημένα τους. Ο πεινασμένος και οργισμένος λαός μπορεί το ίδιο εύκολα να μετατραπεί σε φανατισμένο όχλο για ένα άσημο ντοκιμαντέρ ενός χριστιανού κόπτη όσο και να βυθιστεί στη μικροκομπίνα και τη λαμογιά, ιδίως σήμερα που δεν κινδυνεύει να σαπίσει στις φυλακές η να αποκεφαλιστεί από το ξίφος του αυταρχικού καθεστώτος.
Καθοδηγητές πλείστοι όσοι, από εξτρεμιστές μουσουλμάνους μέχρι αετονύχηδες της Δύσης. Όλοι για κάποιον δουλεύουν. Και δεν υπάρχει πιο εύκολος στόχος εκμαυλισμού από τον πεινασμένο που παραπαίει την ώρα που οι πολιτικοί του υπόσχονται εκλογές και δημοκρατία. Μια δημοκρατία, κακή αντιγραφή της Δύσης, όπου οι πολιτικοί παίρνουν μίζες, με την αμέριστη συμπαράσταση του δυτικού κόσμου που κατέχει το know how.
Ας διηγηθούμε, λοιπόν, μια ιστορία κλεμμένη από τις χίλιες και μια νύχτες όπου ανοίγουν τα σεντούκια και αποκαλύπτονται οι πολύτιμοι λίθοι από τον κρυμμένο θησαυρό του σουλτάνου.
Το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο της Λιβύης που συγκροτήθηκε για να οδηγήσει τη χώρα έως τις πρόσφατες εκλογές, προκειμένου να πείσει καθεστωτικούς και αντικαθεστωτικούς να παραδώσουν τα όπλα, τους έταξε πληρωμένα ταξίδια χλιδής για αποκατάσταση των τραυμάτων της ψυχής και του σώματος μετά τα δεινά του εμφυλίου πολέμου. Όποιος παρέδιδε το όπλο έφευγε για Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία, Ιορδανία και Τουρκία. Η μεταβατική κυβέρνηση άνοιξε τους θησαυρούς του Μουαμάρ Καντάφι και χορήγησε αφειδώς κονδύλια για τη νοσηλεία και την αποκατάσταση των τραυματιών σε ιδιωτικά νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Για πρώτη φορά οι καταθέσεις και τα πλούτη που είχε συγκεντρώσει εις βάρος του λαού του ο ανεκδιήγητος δικτάτορας θα πήγαιναν για καλό σκοπό. Παράλληλα, το Κατάρ, που ενίσχυε οικονομικά τους αντάρτες για να ρίξουν τον Καντάφι, έστειλε στην αρχή του χρόνου, καραβιές πετροδόλλαρα, κατευθείαν στις πρεσβείες, στα νοσοκομεία και στα ξενοδοχεία για την αποθεραπεία των Λίβυων μαχητών.
Όλα πληρωμένα και χίλια ευρώ χαρτζιλίκι για μικροέξοδα είχε καθένας από τους 5000 Λίβυους που ταξίδεψαν στην Ελλάδα. Τη φροντίδα των τραυματιών ανέλαβαν, κυρίως, δύο μεγάλες ιδιωτικές νοσηλευτικές μονάδες στην Αθήνα. Οι κλινικάρχες έτριβαν τα χέρια τους. Και όχι μόνο αυτοί. Ήταν και οι ξενοδόχοι που δεν πίστευαν στην καλή τους τύχη, αφού εξασφάλισαν αναπάντεχη πληρότητα μέσα στην κρίση, καθώς φιλοξενούσαν τους τραυματίες μετά τη νοσηλεία τους αλλά και τους συγγενείς τους. «Εχουμε πληρότητα Απρίλιο μήνα -διατυμπανίζαν οι ξενοδόχοι της Αθήνας– και ζεστό χρήμα αφού η πρεσβεία πληρώνει στο ακέραιο».
Όμως, η ευδαιμονία τους κράτησε λίγους μήνες. Η απουσία οικονομικού ελέγχου εκσφενδόνισε στα ύψη τις δαπάνες. Οι ιδιοκτήτες των κλινικών υπερτιμολόγησαν τις υπηρεσίες και οι ίδιοι οι Λίβυοι, με το άπληστο μάτι του πεινασμένου, έτρωγαν 10 φορές την ημέρα, αφού δεν υπήρχε συμφωνία για πακέτο διαμονής, κατέβαζαν τα mini bar και έγιναν όλοι κάτοχοι iphone από τον Γερμανό, με αποτέλεσμα η δαπάνη να εκτοξευτεί στα ύψη. Ένας bon viveur μαχητής, όπως μου έλεγαν, διέμενε συγχρόνως σε 3 ξενοδοχεία της Μιχαλακοπούλου.
Η πρεσβεία διέκοψε τις πληρωμές το Μάρτιο φεσώνοντας τους Έλληνες ξενοδόχους με 100 εκατομμύρια ευρώ. O γενικός γραμματέας του υπουργείου υγείας της Λιβύης εγκαταστάθηκε στην πρεσβεία για να ξεκινήσει έλεγχο των τιμολογίων. Μετά από πιέσεις, οι Λίβυοι δέχτηκαν να καταβάλουν το 10% στους ξενοδόχους και τα υπόλοιπα να τα εξοφλήσουν μετά την ολοκλήρωση του διαχειριστικού ελέγχου. Ο έλεγχος έδειξε ότι ο επικεφαλής της κυβερνητικής αποστολής στην Ελλάδα -όταν αποφάσισε η Βεγγάζη να τον αλλάξει– είχε ήδη εισπράξει μίζα 10% από τους Έλληνες κλινικάρχες για τους 5.000 πελάτες που τους διοχέτευσε…
Είδαν θησαυρό και όρμησαν όλοι μαζί. Οι μεν από πενία ,απληστία και απειρία και οι άλλοι από… εμπειρία. Ένας κόσμος θάφτηκε στα ερείπια και στη στάχτη. Ο νέος κόσμος που γεννιέται στην πλούσια έρημο της Λιβύης είναι σίγουρα καλύτερος;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου