Απέλπιδα η προσπάθεια σωτηρίας του συστήματος, στην οποία έχει επιδοθεί ο κυβερνητικός συνασπισμός. Χθες διαβάσαμε στις κυριακάτικες εφημερίδες ότι η τρικομματική κυβέρνηση, μετά την υπερψήφιση (όπως ελπίζει) των μέτρων θα επιδιώξει να μεταρρυθμίσει και το πολιτικό σύστημα. Φυσικά οι αλλαγές θα βαπτιστούν “βήμα προς τη βελτίωση του κράτους και της Δημοκρατίας”, επειδή ως γνωστόν στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις. Στα φιλόδοξα σχέδια της κυβερνητικής τριμερούς συμπεριλαμβάνονται (μετά την ψήφιση των μέτρων) ανασχηματισμός, αναθεώρηση του Συντάγματος που θα οδηγήσει και σε αλλαγή του εκλογικού νόμου καθώς και σε διάφορες μεταρρυθμίσεις που ενδεχομένως να βάλουν φραγμούς σε επίδοξους διεκδικητές της εξουσίας ή σε υπονομευτές της Δημοκρατίας όπως η ακροδεξιά.
Να θυμίσουμε απλά ότι την προηγούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος υλοποίησε ο μεγάλος μεταρρυθμιστής, συνταγματολόγος Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος άραγε θα κληθεί να το κάνει καλύτερο τώρα;
Άρχισε επίσης να συζητείται η εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, αν και είναι ακόμη νωρίς αφού η θητεία του Κ. Παπούλια, υπό φυσιολογικές συνθήκες λήγει το 2015. Όλοι βεβαίως αντιλαμβάνονται ότι εκλογή νέου Προέδρου υπό αυτές τις πολιτικές συνθήκες θα οδηγούσε σε πτώση της κυβέρνησης, επειδή το πολιτικό σύστημα είναι κατακερματισμένο και θα είναι δύσκολο να βρεθεί συνασπισμός που θα συγκεντρώσει 200 ή 180 βουλευτές για να εκλέξει τον εκλεκτό του Πρόεδρο (ο οποίος για την κυβέρνηση είναι ο κ. Φώτης Κουβέλης, όπως άπαντες γνωρίζουν.
Εν πάση περιπτώσει, όλα αυτά τα σχέδια θα έχουν νόημα αν κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές και εγκριθεί από την Βουλή. Αλλιώς, λένε κυβερνητικοί παράγοντες στον κυριακάτικο Τύπο,”η κυβέρνηση θα πέσει και η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές σε καθεστώς άτακτης χρεοκοπίας…”
Για να “πέσει” όμως η κυβέρνηση πρέπει και κάποιος να θέλει την ρίξει. Και ποιός μπορεί να είναι αυτός; Ο κ. Τσίπρας μήπως; Χαζός είναι θα μου πείτε; Όλοι όσοι βρίσκονται απέναντι στην κυβέρνηση έχουν βολευτεί στον ρόλο που απέκτησαν από τα τραγικά λάθη άλλων. Και δεν έχουν καμία όρεξη να ξεβολευτούν προς το παρόν. Τρελός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί μια κοινωνία στα κάγκελα που δε θα δει φως στο τούνελ ούτε μετά από μια δεκαετία; Θα τους αφήσει να πέσουν σαν ώριμα φρούτα, κι όταν έρθει η ώρα τότε θα μετρήσει το μπόι του στον κόσμο και ο Αλέξης.
Μέχρι τότε το καράβι θα συνεχίζει να βουλιάζει αργά ,αλλά σταθερά. Θα θυμίζει λίγο Τιτανικό, όπως έγραψε φίλος σχολιαστής αλλού. Οι κάτοχοι εισιτηρίων πρώτης θέσεως έχουν επιβιβαστεί στις λέμβους διάσωσης ( καταθέσεις στην Ελβετία, ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών κ.τ.λ.), ενώ ο λαός πνίγεται στα κάτω καταστρώματα (οριζόντιες περικοπές μισθών, νέο πακέτο μέτρων, κ.α.).
Ο καπετάνιος, τίμιος, έχει πιάσει το τιμόνι και κάνει την ύστατη προσπάθεια. Στέλνοντας σήματα αξιοπιστίας σε παραπλέοντα σκάφη, που τον αντιμετωπίζουν με συμπάθεια και κατανόηση, αλλά δεν αλλάζουν την ρότα τους. Φοβούνται το παγόβουνο.
Η ορχήστρα (συγκυβέρνηση) του πλοίου βρίσκεται στο κατάστρωμα και προσπαθεί να εμψυχώσει τον κόσμο.
Συμβαίνει και το εξής παράδοξο. Φωνάζει και το… παγόβουνο. Και τους λέει ότι είναι εκεί και να μην πέσουν πάνω του, δεν το ακούνε όμως, επειδή ο ήχος της ορχήστρας καλύπτει τα πάντα.
Όσο η επιχειρηματική και τραπεζική διαπλοκή θα θέλει τον Τιτανικό στη θάλασσα, θα τον αφήνει να θαλασσοδέρνεται και να δίνει αγωνιώδη προσπάθεια να κρατηθεί στη ζωή. Όταν θα θελήσουν να το βουλιάξουν, τότε θα σβήσουν τα φώτα και θα πέσει το καράβι στο παγόβουνο...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου