Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Οι εξελίξεις στη Συρία και την Τουρκία είναι ραγδαίες και επικίνδυνες, τόσο για τις δύο χώρες όσο και για δυνάμεις που παραδοσιακά εμπλέκονται στη Μέση Ανατολή. Η εσπευσμένη επίσκεψη της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών στην Κωνσταντινούπολη αποδεικνύει τη μεγάλη ανησυχία που κυριαρχεί το τελευταίο διάστημα στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη νέα πραγματικότητα σε περιοχές των δύο χωρών.
Στη βόρεια Συρία, το κουρδικό Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας κατέλαβε την περιοχή του Δυτικού Κουρδιστάν και στη νοτιοανατολική Τουρκία οι δυνάμεις του PKK σήκωσαν τη σημαία της οργάνωσης σε δύο περιοχές, τις οποίες εγκατέλειψαν εσπευσμένα οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις. Ηταν μία μεγάλη και συνάμα αποφασιστική νίκη του PKK στον μακροχρόνιο αγώνα του για ανεξαρτησία.
Οι πρώτες πληροφορίες από τη συνάντηση της κ. Κλίντον με το σύνολο της τουρκικής ηγεσίας αναδεικνύουν έντονο προβληματισμό για την «επόμενη ημέρα» στη Συρία και για τις επιπτώσεις της στην Τουρκία. Η αναγνώριση και η παραδοχή ότι σε περίπτωση πτώσης του Ασαντ η Συρία θα πέσει στα χέρια της αλ Κάιντα και ότι το βόρειο μέρος θα αποτελέσει ακόμα ένα κρίκο για το ανεξάρτητο Κουρδιστάν προκαλούν πανικό στην Αγκυρα και τους γραφειοκράτες της Ουάσιγκτον, οι οποίοι απέτυχαν εντελώς στους σχεδιασμούς και τις προβλέψεις τους.
Οι εξελίξεις ανησυχούν και το Ισραήλ, το οποίο είναι ταυτόχρονα ικανοποιημένο για το γεγονός ότι οι Κούρδοι, που αποτελούν ένα παραδοσιακό σύμμαχο για τους Ισραηλινούς, βρίσκονται κοντά στη δημιουργία κράτους.
Αυτό θα σημάνει τη δημιουργία ενός «δεύτερου Ισραήλ», όπως χαρακτηρίζουν τις κουρδικές περιοχές σοβαροί Αμερικανοί αναλυτές, οι οποίοι είχαν συνειδητοποιήσει εδώ και χρόνια πως ο Ταγίπ Ερτογάν είναι ένας οπορτουνιστής και φανατικός ισλαμιστής που «αρμέγει» την Αμερική, την οποία θα εγκαταλείψει όταν νιώσει δυνατός και εκπληρώσει το όνειρό του, να ηγηθεί του αραβικού κόσμου. Είναι ένα όνειρο που θα αποδειχθεί απατηλό.
Οι εξελίξεις στη Συρία και την Τουρκία αποτελούν και ταφόπετρα για το «δόγμα» των μηδενικών προβλημάτων του Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είναι πάντα μία καλή δικαιολογία για τους ξένους διπλωμάτες να γελούν με τα καμώματα και τη μεγαλομανία του. Θυμάμαι και μία περίπτωση, τον Ιούνιο του 2011, όταν ο κ. Νταβούτογλου ενημέρωσε τους Τούρκους δημοσιογράφους ότι «κτύπησε το χέρι στο τραπέζι» έχοντας απέναντί του την κ. Κλίντον. Και όταν το πληροφορήθηκαν οι Αμερικανοί διπλωμάτες, μίλησαν για τον υπουργό που γίνεται λιοντάρι στους δημοσιογράφους και αρνάκι ενώπιον της επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Η δεινή θέση στην οποία βρέθηκε η Τουρκία, χωρίς να υπάρχει προς το παρόν διέξοδος, δεν οφείλεται μόνο στη μεγαλομανία του κ. Νταβούτογλου. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας δεν άκουσε ποτέ τον «σοφό» Γκιούλ, ο οποίος αναγκάζεται να σέρνεται από τα νοσοκομεία στα νεκροταφεία, επισκεπτόμενος τραυματίες και συμμετέχοντας στις κηδείες των νεαρών Τούρκων στρατιωτών.
Η κατάσταση είναι αδύνατον να ελεγχθεί και το γνωρίζουν οι αμερικανικές διπλωματικές και μυστικές υπηρεσίες.
Οι χθεσινές απανωτές συναντήσεις της κ. Κλίντον, που επέστρεψε την Κυριακή στην Ουάσιγκτον, με τον υπουργό Αμυνας Λίον Πανέτα και τον Τομ Ντόνιλον, σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του προέδρου Ομπάμα, είχαν αποκλειστικό θέμα συζήτησης τα νέα δεδομένα στη Συρία και την Τουρκία. Θα αποτελέσει τραγικό λάθος για την Αμερική -και θα πλήξει τα στρατηγικά της σχέδια και την αξιοπιστία της- εάν επιλέξει να ταχθεί ξανά εναντίον των πιο γνήσιων συμμάχων της, των Κούρδων...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου