Τους τελευταίους δύο μήνες έχουν αλλάξει τα πάντα στη βορειοανατολική Συρία –όσοι γνωρίζουν την ιστορία της περιοχής, ορθώς την ονομάζουν συριακό Κουρδιστάν. Οι Κούρδοι της χώρας, που υπέφεραν τα πάνδεινα από το καθεστώς Άσαντ, πατρός και υιού, κατάφεραν να καταλάβουν τις έξι επαρχίες που συνορεύουν με το τουρκικό Κουρδιστάν, και να προσφέρουν ανάσα ελευθερίας στα 4 σχεδόν εκατομμύρια των συμπατριωτών τους.
Είναι ένα γεγονός που αλλάζει εντελώς τις ισορροπίες στην περιοχή, και ελάχιστα δημοσιοποιήθηκε, αν και πρόκειται για ιστορική εξέλιξη, που θα σημαδεύσει τη χώρα ανεξάρτητα από την έκβαση του εμφυλίου πολέμου.
Το πιο σημαντικό στοιχείο αυτής της πράξης είναι η δυνατότητα του Ισραήλ για άμεση και καταλυτική παρέμβαση στο μέλλον της Συρίας, η οποία αποτελούσε μέχρι πρόσφατα το αντίπαλο δέος για τους Ισραηλινούς.
Πλέον, διαθέτουν ένα αξιόπιστο και αξιόμαχο εταίρο στη Συρία και δίπλα από την Τουρκία, η οποία νοιώθει την καυτή ανάσα τόσο των Κούρδων, που καταπιέστηκαν και με την υποστήριξη της Αγκυρας, όσο και του Ισραήλ, το οποίο με ευθύνη του Ταγίπ Ερτογάν έχει κηρυχθεί εχθρική δύναμη για τη χώρα του.
Εδώ και καιρό, οι αναλυτές των αμερικανικών ινστιτούτων, τα οποία χαρακτηρίζονται από φιλο-εβραϊσμό, υποστήριζαν πως η ανακήρυξη κουρδικού κράτους θα σήμανε τη δημιουργία του «δεύτερου Ισραήλ», το οποίο θα είναι πιό φιλοαμερικανικό ακόμα και από το Ισραήλ. Οι Κούρδοι, παρά τη διπλή προδοσία των δυτικών δυνάμεων που ενταφίασαν τις ελπίδες τους για ανεξαρτησία, παραμένουν γνήσιοι σύμμαχοι των Αμερικανών. Ηταν η παλλικαριά των Κούρδων που τελείωσε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, όταν οι πολλαπλώς ευεργετηθέντες από την Ουάσιγκτον Τούρκοι, απαγόρευσαν την διέλευση των Αμερικανών από το βόρειο μέτωπο, με αποτέλεσμα να γαντζωθεί στην εξουσία ο πρώην δικτάτορας του Ιράκ.
Οι Κούρδοι ζουν υπό καθεστώς κατοχής στην Τουρκία (15-22 εκατ.), στο Ιράν (8 με 12 εκατ.), στο Ιράκ (6 με 7 εκατ.) και στη Συρία (3-4 εκατ.). Στις χώρες αυτές διαμένουν και 4 με 5 εκατ. Αραβόφωνοι Κούρδοι. Παρά τις εκτελέσεις και τις εκτοπίσεις εκατομμυρίων Κούρδων και την αφόρητη καταπίεση, δεν υπέκυψαν. Αντίθετα κρατήθηκαν ζωντανοί και, για πρώτη φορά, έχουν καταφέρει να σχηματίσουν αυτόνομο κράτος στο Ιράκ, να είναι ένα βήμα από την αυτονομία στη Συρία, να διαθέτουν άσβεστη την ελπίδα για αυτονομία στη νοτιοανατολική Τουρκία, ενώ είναι πανέτοιμοι για να εκμεταλλευθούν τυχόν στρατιωτική κίνηση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν.
Οσο και αν προσπαθεί το Ισράηλ να κρύψει την ικανοποίησή του, γεγονός είναι πως οι τελευταίες επιτυχίες των Κούρδων στον στρατιωτικό τομέα οφείλονται στη συνεργασία με τους Ισραηλινούς, τους οποίους οι Τούρκοι επίσημα κατηγόρησαν πως υποθάλπτουν την κουρδική αντίσταση.
Στις κουρδικές περιοχές και στις τέσσερις χώρες κυματίζει η κουρδική σημαία και είναι σημαντικό ότι και στην Τουρκία, -που αποτελεί τη δεύτερη πιό ισχυρή στρατιωτική μηχανή στο δυτικό κόσμο- ο κουρδικός λαός υποστηρίζει χωρίς φόβο αλλά με περισσό πάθος στους μαχητές του PKK.
Η κίνηση των κουρδικής καταγωγής βουλευτών να αποδεχθούν το καλωσόρισμα από τους Κούρδους αντάρτες στη νοτιονατολική Τουρκία, προκάλεσε σοκ και πανικό στην Αγκυρα και ένας μαινόμενος Ερτογάν απείλησε με φυλακίσεις τους εκλεγμένους εκπροσώπους του κουρδικού στοιχείου, οι οποίοι ούτε κρύφθηκαν, ούτε φοβήθηκαν τα τουρκικά στρατοδικεία.
Οι Αμερικανοί αναλυτές πιστεύουν –και τα γεγονότα τους δικαιώνουν- πως το Ισραήλ είναι πλέον η υπερδύναμη της περιοχής και η υπόγεια σύγκρουση με την Τουρκία για το ποιά εκ των δυο χωρών θα επιβληθεί στην ανατολική Μεσόγειο έχει κριθεί. Πολύ περισσότερο εάν οι σύμμαχοί τους, Κούρδοι, κερδίσουν τις κρίσιμες μάχες σ’ όλα τα μέτωπα του Κουρδιστάν, που ξεκινά από τη Συρία και καταλήγει στο Ιράν.
Οταν συνελήφθη ο Οτσαλάν, μετά τη δουλική στάση της ελληνικής κυβέρνησης, πολλοί πρόβλεψαν το οριστικό τέλος του κουρδικού κινήματος. Ο ίδιος είχε προκαλέσει τους Τούρκους ανακριτές του λέγοντας πως μία μέρα η Αγκυρα θα αναγκαστεί να αποδεχθεί το καθεστώς των Κούρδων στην Τουρκία. Αυτοί γέλασαν και τον ειρωνεύτηκαν. Τα χρόνια πέρασαν, οι αντάρτες του Οτσαλάν συνέχισαν τον αγώνα του φυλακισμένου αρχηγού τους, και βρίσκονται πολύ κοντά στην πραγματοποίηση του ονείρου τους. Χρειάστηκε, βέβαια, η βοήθεια του Ισραήλ, το οποίο τότε –τί ειρωνεία… – στο πλαίσιο της στρατηγικής του συνεργασίας με την Αγκυρα, είχε συνεργαστεί με την Ουάσιγκτον για να συλληφθεί ο Οτσαλάν. Ομως, στο μεταξύ οι συμμαχίες άλλαξαν με ευθύνη του αλλαζονικού Ερτογάν, και ταυτίστηκαν τα συμφέροντα των Κούρδων και των Ισραηλινών, οι οποίοι απελευθερωμένοι από την κοντόφθαλμή εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αναζήτησαν άλλους φίλους, ανάμεσά τους και την Κύπρο, για να στήσουν αργά αλλά σταθερά τη δική τους αυτοκρατορία στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου