Μια πολύ ανησυχητική εξέλιξη που απειλεί να γυρίσει τη Γηραιά Ήπειρο… τρεις αιώνες πίσω καταγράφεται στα ευρωπαϊκά πολιτικά δρώμενα, προκαλώντας ανατριχίλα κυριολεκτικά σε όλο τον κόσμο, κυρίως όμως στις Ηνωμένες Πολιτείες…
Η εξέλιξη αυτή είναι η σοβαρότερη από ότι αρχικώς φαινόταν διαφωνία ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία για τον τρόπο επίλυσης της οικονομικής κρίσης η οποία θα αποτελέσει την ταφόπλακα στο κοινό ευρωπαϊκό εγχείρημα, ενώ σε περίπτωση μη επιτυχούς αντιμετώπισης του προβλήματος, οι οικονομικές αναταράξεις θα φθάσουν μέχρι τους οικονομικούς γίγαντες της Ασίας (Κίνα, Ινδία) οι οποίοι προωθούν τα προϊόντα τους στην Ευρώπη, στηρίζοντας με τον τρόπο αυτό την οικονομική τους ανάπτυξη.
Οι δηλώσεις όμως του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί είναι αυτές που έκαναν πολλούς να… ξεσκονίσουν τα βιβλία ευρωπαϊκής Ιστορίας: Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γάλλος ηγέτης ανέφερε, ότι «το ευρώ βρίσκεται σε κίνδυνο και αν δεν αποτρέψουμε την καταστροφή του τότε απειλείται με καταστροφή ολόκληρη η Ευρώπη», ενώ πρόσθεσε, ότι «αυτοί που θα καταστρέψουν την Ευρώπη και το ευρώ θα αναλάβουν την ευθύνη για την αναζωπύρωση των συγκρούσεων και των διχασμών στην ήπειρό μας»…
Ο Σαρκοζί, πιστός στη γκολική παράδοση και πολιτική σκέψη, θυμήθηκε αυτόματα τη διαχρονική γαλλική στρατηγική σκέψη, η οποία είχε ως ακρογωνιαίο λίθο τον περιορισμό της γερμανικής ισχύος στην Ευρώπη με κάθε κόστος: Είτε μέσω της διαίρεσής της, όπως έγινε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είτε μέσω του «μαντρώματος» στο πλαίσιο της ενωμένης Ευρώπης, με σκοπό την αναζωπύρωση των – επίσης παραδοσιακών – γερμανικών επιδιώξεων για την ηγεμόνευση της Γηραιάς Ηπείρου. Δεν θα αποτελέσει και επιτυχία σε επίπεδο… Νοστράδαμου το να προβλέψει κανείς ότι είναι απλώς θέμα χρόνου το να προκύψουν και δηλώσεις Βρετανών οι οποίες θα απηχούν το ίδιο πνεύμα.
Η ανησυχία έχει μεγιστοποιηθεί και λόγω του έντονου «φλερτ» ανάμεσα στο Βερολίνο και τη Μόσχα, με αποτέλεσμα την υπερατλαντική αφύπνιση αντανακλαστικών που σχετίζονται με τις κλασικές γεωπολιτικές θεωρίες, μία εκ των οποίων υπαγορεύει την με κάθε τρόπο απαγόρευση της στρατηγικής σύμπραξης ανάμεσα σε δυο μεγάλες δυνάμεις της Ευρασίας, καθώς μια τέτοια συμμαχία θα τους επέτρεπε «την κυριαρχία επί της παγκόσμιας νήσου», η οποία είναι η Ευρασία.Η μυωπική στάση της Γερμανίας και η εμμονή να θεωρεί όλους τους υπόλοιπους υπεύθυνους για την κρίση αρνούμενη να παραδεχτεί ότι η Ευρωζώνη δημιουργήθηκε εντελώς… στα μέτρα της και επωφελήθηκε δυσανάλογα, σε βάρος των φτωχότερων μελών, είναι η «καρδιά» του προβλήματος.
Αισιοδοξία βέβαια δημιουργεί η τοποθέτηση του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλε, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της λύσης «περισσότερης Ευρώπης», δηλαδή της εμβάθυνσης των σχέσεων μεταξύ των κρατών-μελών της Ένωσης και όχι την εγκατάλειψη της ΕΕ από τη Γερμανία, κρίνοντας ότι πλέον δεν εξυπηρετεί τα εθνικά της συμφέροντα, απαλλαγμένη από τα «αμαρτήματα» του παρελθόντος, τα οποία αιματοκύλισαν το κοινό – πλέον – ευρωπαϊκό μας σπίτι…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου