Σε κλοιό ασφυκτικών πιέσεων έχει βρεθεί για μια ακόμη φορά η Κυπριακή Δημοκρατία με σκοπό να «κλείσει» όπως-όπως η εκκρεμότητα, ενώ το πρωτεύον κίνητρο αυτή τη φορά δεν είναι η εκμετάλλευση των αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η προοπτική που έχει κάνει τους Δυτικούς διπλωματικούς κύκλους να χάσουν τον ύπνο τους είναι η ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις αρχές του 2012. Αυτό που προκαλεί την μεγάλη ανησυχία είναι η πρόκληση σοβαρής εμπλοκής στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά τη διάρκεια της κυπριακής προεδρίας, με τη μεταφορά του Κυπριακού προβλήματος στην «καρδιά» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το πρόβλημα είναι ότι η παταγώδης αποτυχία του Σχεδίου Ανάν και η μαζική απόρριψή του από τον κυπριακό λαό δεν φαίνεται να συνέτισε τους υποστηρικτές εξωπραγματικών λύσεων που θα ακύρωναν στην πράξη της κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλα δείχνουν, ότι η οπτική που έχει υιοθετηθεί είναι για μια ακόμα φορά πανομοιότυπη και το προσεχές διάστημα, με έναρξη από το ερχόμενο φθινόπωρο, θα ασχοληθούμε εκ νέου με κάποια παραλλαγή του Σχεδίου Ανάν με κάποια νέα ονομασία.
Προς το παρόν στερείται νοήματος να προβούμε σε επιπλέον αναφορές, τουλάχιστον μέχρι να προκύψουν στοιχεία για τη λύση που θα κατατεθεί στο τραπέζι η οποία θα ακυρώνει την κρατική υπόσταση και τα επιτεύγματα των Κυπρίων τα τελευταία 35 χρόνια. Περιοριζόμαστε να αναφέρουμε μια αρχή στην οποία θα πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει κάθε απόπειρα επίλυσης του ζητήματος: Σε καμία απολύτως περίπτωση δεν θα πρέπει η Κύπρος να αποδεχθεί την κατάργηση της Εθνικής Φρουράς, διότι όπως έχουμε σημειώσει κατ’ επανάληψη, όλες οι λύσεις που προωθούνται αποτελούν παγκόσμιες πρωτοτυπίες, άρα δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο να εφαρμόστηκε κάπου και να λειτούργησε.
Κατά συνέπεια, ακόμη κι αν αποφασιστεί για κάποιους λόγους να αναληφθεί το ρίσκο, σε περίπτωση που η λύση αποδεχθεί μη λειτουργική, πράγμα εξόχως πιθανό, να μπορέσει η Κυπριακή Δημοκρατία να διατηρήσει τουλάχιστον όσα έχει αυτή τη στιγμή. Διαφορετικά, πόσο απίθανο θεωρούμε το να επιχειρηθεί περαιτέρω εδαφική συρρίκνωση της νήσου, πέραν της οριστικοποίησης – νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής;
Πολύ σύντομα φαίνεται ότι ο κυπριακός λαός θα κληθεί να δώσει πάλι τη λύση. Το ζητούμενο είναι η πολιτική ηγεσία να προβεί στις κατάλληλες κινήσεις οικοδόμησης συμμαχιών ώστε να μπορέσει να απεμπλακεί από τον θανάσιμο εναγκαλισμό όλων όσοι προωθούν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα σε βάρος όμως του κυπριακού ελληνισμού…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου