Δεν είναι η μετρήσιμη σε αλεπάλληλες δημοσκοπήσεις εμπιστοσύνη που δείχνει η ελληνική κοινωνία στους ένστολους. Ή τελος πάντων,δεν είναι μόνο αυτή.
Το έλλειμμα ηγεσίας είναι αυτό που οδηγεί τους στρατιωτικούς να βγούν από το κόσμο της σιωπής. Αυτό το έλλειμμα είναι που οδηγεί τον συνδικαλισμό στις ΕΔ με τα καλά του -αν τηρηθούν όρια και προϋποθέσεις- και τα κακά του ,που τα έχουμε ζήσει σ΄ όλο τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.Οι Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων,όχι μόνο οι σημερινοί αλλά οι περισσότεροι που πέρασαν απ΄ αυτές τις θέσεις επέλεξαν και επιλέγουν το δρόμο της βολικής σιωπής.
Πόσα χρόνια έχουμε να ακούσουμε έναν Αρχηγό να μιλάει. Πότε ήταν η τελευταία φορά που Αρχηγός είπε όχι σε πολιτικό του προϊστάμενο για θέματα που δεν είχε καμμία σχέση η πολιτική και ο κομματισμός να να εμπλακούν στο στράτευμα;
Πρέπει να πάμε πολλά χρόνια πίσω. Στις μαζικές παραιτήσεις ναυάρχων υπό τον τότε Αρχηγό Στόλου Γρηγόρη Δεμέστιχα ,όταν η κυβερνηση του Α.Παπανδρέου τότε αποφάσισε να επαναφέρει απόστρατους στο ΠΝ. Και μετά πάλι στο ΠΝ ,ο αείμνηστος Γ.Θεοδωρουλάκης, ο οποίος δεν σκέφτηκε ούτε γαλόνια,ούτε τη καρέκλα του Α/ΓΕΝ και παραιτήθηκε όταν ο τότε ΥΕΘΑ Γιάννος Παπαντωνίου, ήθελε να έχει λόγο για το ποιος θα είναι υπαρχηγός ΓΕΝ!
Πριν από 19 μήνες οι Έλληνες στρατιωτικοί έγιναν “πειραματόζωα” της κυβέρνησης ,για όσα σκόπευαν να επιβάλουν με μνημόνια και άλλα συναφή στον ελληνικό λαό. Τα στελέχη των ΕΔ δεν υπέστησαν μόνο μία άγρια περικοπή των εισοδημάτων τους. Ένοιωσαν τη προσπάθεια των πολιτικών ,όπως ο Θ.Πάγκαλος, να τους εξευτελίσουν και να τους ταπεινώσουν στα μάτια των πολιτών. Παρουσιάστηκαν περίπου ως οι απολυτοι προνομιούχοι της ελληνικής κοινωνίας που έφεραν τεράστια ευθύνη για την οικονομική μας κατάντια!
Οι μισθοί κόπηκαν ,το “παραμυθι” δεν πέρασε αλλά 20 μήνες μετά ,κανείς από τους πραγματικά προνομιούχους του δημόσιου τομέα δεν έχει υποστεί ούτε το παραμικρό! Θέλετε ένα παράδειγμα; Από τον ΟΣΕ για τον οποίο τόσα και τόσα μας έχουν πει ,μόλις …πέντε υπάλληλοι έχουν μεταταχθεί στο ΥΕΘΑ!
Κι ενώ οι συνδικαλιστές των εργαζομένων έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν ακόμη και για κραυγαλέες περιπτώσεις ,οι στρατιωτικοί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Το μόνο που θα περίμεναν λογικά,ήταν μία αντίδραση ΚΟΣΜΙΑ,ΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΗ , από τους ηγέτες τους. Τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων. Κανείς δεν τόλμησε να πει το παραμικρό, για να στηρίξει δημόσια τα στελέχη των ΕΔ. Όχι για τις περικοπές αυτές καθ΄ αυτές. Κυρίως για τη στρεβλή εικόνα που με παθος κάποια μέλη της κυβέρνησης πρσπάθησαν να μεταδώσουν στην ελληνική κοινωνία για τα ένστολα στελέχη.
Τους είπαν “αντιπαραγωγικούς”, “αυτιστικούς” και κανείς από τους ηγέτες του στρατευματος δεν ένοιωσε την ανάγκη να πει κάτι.
Είναι λοιπόν απορίας άξιο,γιατί τώρα εμφανίζονται έκπληκτοι με τα όσα λένε και γράφουν οι στρατιωτικοί και γιατί πολύ σύντομα θα υποχρεωθούν να έχουν και συνδικαλισμό στις ΕΔ. Η ανάγκη των στρατιωτικών να ακουστούν ,ήταν αυτή που οδήγησε και στον συνδικαλισμό.
Οι Αρχηγοί πρέπει να καταλάβουν ότι όταν φθάνουν στη κορυφή της πυραμίδας είναι “Θεοί”. Κανονικά δεν θα έπρεπε να τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο παρά απο την υστεροφημία τους και το έργο που θα αφήσουν πίσω τους. Από το πως θα τους θυμούνται οι συνάδελφοί τους που βρέθηκαν υπό τις διαταγές τους.Τι άλλο δηλαδή περιμένουν να γίνουν; Υπουργοί όπως ο κ.Χινοφώτης , ο οποίος το τόλμησε αλλά μάλλον το μετάνοιωσε πικρά;
Τους σιωπηλούς κανείς δεν τους θυμάται. Ούτε καν οι υπουργοί στους οποίους δεν τόλμησαν να πουν όχι.
Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου