Επισήμως τελούσε σε αποστολή της γαλλικής εντολοδοσίας στη Συρία για να βελτιώσει εκεί τη παραγωγή μαλλιού των ντόπιων αιγοπροβάτων με μεταμόσχευση αδένων, όπως είχε ήδη εκτελέσει με ένα πρόβατο στην Αλγερία (TIME, Aug.11, 1924).
Όμως στο Παρίσι οι χειρουργοί διακριτικά συζητούσαν μιά διάδοση ότι ο Dr. Voronoff μετέβη στην Εγγύς Ανατολή για να δυναμώσει έναν πολύ μεγάλο ασθενή. Ο ασθενής αυτός ήταν ο Πρόεδρος Μουσταφά Κεμάλ Πασάς της Τουρκίας, ο αποκαλούμενος Γαζή («ο Νικηφόρος»), ο οποίος τώρα κάπως εξασθενημένος από τη νυκτερινή κατανάλωση σαμπάνιας και αλκοολούχων ποτών (Ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν αλκοολικός!), θα συσκέπτετο με τον Dr. Voronoff στην άσημη πόλη των Αδάνων κάπου 30 χιλιόμετρα εσωτερικά σε απόσταση από τη νότιο ακτή της Τουρκίας. Το κυρίως ερώτημα ζωτικού ενδιαφέροντος ήταν εάν θα ήταν επίσης παρών ένας από τους νεαρούς ζωηρούς πιθήκους πού εκτρέφονταν ειδικά για λογαριασμό του Dr. Voronoff στη Γαλλική Δυτική Αφρική με έξοδα του Ιστιτούτου Pasteur. Με λεπτά κοπτερά νυστέρια ο χειρουργός Voronoff έκοβε φέτες από όρχεις πιθήκου πού κατόπιν ταχέως τοποθετούσε σε ανθρώπους πού χωρίς ενδοιασμό ήλπιζαν να εκμεταλλευτούν την απώλεια του δύστυχου ζώου.
Ο Κεμάλ Ατατούρκ με το αστικό δυτικοευρωπαϊκό του προσωπείο. Ήταν λάτρης των βιεννέζικων βάλς, των ευρωπαϊκού τύπου χοροεσπερίδων, της ευρωπαϊκής «χειραφετημένης εμφάνισης» των γυναικών, έτρεφε αδυναμία για τις δυτικοευρωπαίες αλλά και για το αλκοοόλ. Σιχαινόταν την «τουρκική ανατολή» και την ισλαμιστική παράδοση (φερετζέδες, φέσια, βράκες, πασούμια, κλπ). Με νόμο του η Αγία Σοφία μετετράπη σε μουσείο κι έπαψε να είναι Τζαμί. Το γεγονός αυτό έδωσε εσφαλμένη εντύπωση στους χριστιανούς της Πόλης ότι ήταν ένα «βήμα υπέρ των χριστιανών».
Επρόκειτο όμως για κόλαφο κατά του ισλαμισμού πού ο κεμαλισμός αντιστρατευόταν. Η δυτικολαγνεία του Κεμάλ τον ώθησε να μετατρέψει τη τουρκική γραφή από οθωμανική-αραβική σε ευρωπαϊκή ώστε να προσεγγίσει τη Τουρκία στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν δεινός μεταρρυθμιστής και άλλαξε τη Τουρκία μετατοπίζοντάς την «δυτικά, δια πυρός και σιδήρου». Μεταρρύθμισε τα πανεπιστήμια της Τουρκίας καλώντας ξένους καθηγητές και καταστώντας τα πόλο έλξης ξένων φοιτητών πού προσέρχονταν για σπουδές στη χώρα του. Η επιβολή του λατινικού αλφαβήτου στη Τουρκία χρειάστηκε 5 χρόνια προσαρμογής. Ο Κεμάλ υποστήριξε το πρόγραμμα αυτό. Πληροφοριακά μέχρι πρό 20 ετών στο μεταφραστικό τμήμα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος λειτουργούσε τμήμα μετάφρασης οθωμανικής-αραβικής γλώσσας. Στη συνέχεια καταργήθηκε. Σήμερα κανένας πιά δεν μπορεί να διαβάσει την αρχαία οθωμανική γραφή, έστω και εάν η Τουρκία σήμερα παρουσιάζει ανάμικτο επαμφοτερίζον προσωπείο «δυτικό και ανατολικό».
Ο Κεμάλ Ατατούρκ υπήρξε άνθρωπος εξαιρετικά ψυχρόαιμος στις σχέσεις του με τους άλλους και όλα. Ήταν τέλειος κυνικός πού δεν τον αναστάτωνε τίποτα απολύτως. Ήταν ένας χαρακτήρας πού δεν αιφνιδιάζετο. Υπεύθυνος και σφυρηλάτης μιάς σωρείας γενοκτονιών (αρμενίων, ελλήνων μικρασιατών και ελλήνων ποντίων, αράβων, και περσομεσοποταμίων) πέτυχε έτσι μιά φυλετική κάθαρση της χώρας του πού την κατέστησε αποκλειστικό προνόμιο των τούρκων καταπατώντας κάθε δικαίωμα της οποιασδήποτε μειονότητας. Υπήρξε ο μόνος ατιμώρητος αιματοβαμένος δικτάτορας της Παγκοσμίου Ιστορίας. Η Νέμεση όμως του επιφύλασσε μιά άσχημη έκπληξη. Η ακράδαντη πίστη του στο Δυτικό Πολιτισμό τον κατέστησε θύμα των πεποιθήσεών του. Ο Κεμάλ πολυδιαβασμένος και γνώστης πολλών ευρωπαϊκών γλωσσών, γνώριζε και την ελληνική απταίστως (πλήθος ελληνικών βιβλίων βρέθηκαν στο ιδιαίτερο γραφείο του). Παρόλο όμως το κυνικό του προσωπείο απέναντι σε όλα, υπέφερε από αλληλοσυγκρουόμενα αισθήματα με τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν αγάπησε ποτέ τους τούρκους ενώ θαύμαζε και φθονούσε ταυτοχρόνως τους δυτικοευρωπαίους. Όμηρος των παθών του προτιμούσε στη κλίνη του χριστιανές ευρωπαϊκής καταγωγής παρά μουσουλμάνες πού τις θεωρούσε κατώτερες, όμως σαν αδύναμος πλέον άνθρωπος δεν αποδέχθηκε ότι άρχισε να γερνάει. Ο μύθος του Γαζή του έκτισε έναν ψεύτικο άλω υπεροψίας πού άρχισε να κλονίζεται. Αποφάσισε λοιπόν ''εγκαίρως'' να λάβει το ''ελιξίρ της νεότητος'', με βαθειά πεποίθηση στην ευρωπαϊκή επιστήμη όχι μόνον τη γερμανική αλλά και των υπολοίπων χωρών. Γι αυτό κάλεσε τον Voronoff στα Άδανα μιά και πού ο χειρουργός αυτός ήταν και ομόθρησκος και ομοεθνής του Κεμάλ (αμφότεροι είχαν εβραϊκές καταβολές) συνεπώς άτομο άκρας εμπιστοσύνης. Η συνέντευξη αυτή αποτέλεσε κρατικό μυστικό ακόμα και μέχρι σήμερα στη Τουρκία. Όμως αποκαλύφθηκε μετά την πτώση του γοήτρου του Voronoff και των αποτυχημένων πειραμάτων του. Δεν είναι πλήρως εξακριβωμένο πότε και πού έλαβε χώρα η χειρουργική επέμβαση του Κεμάλ. Το πιθανότερο είναι να έλαβε χώρα μερικά χρόνια αργότερα στο Παρίσι ή στο Αλγέρι ή στην ιταλική ριβιέρα της Γένοβας όπου ο Voronoff κατείχε ιδιωτική κλινική με ειδικότητα μεταμοσχεύσεων ''αδένων'' (όρχεων!) σε ανθρώπους πού επιζητούσαν το ''ελιξίρ της ζωής'' και τέτοιοι ήσαν όχι απλώς πάμπολλοι αλλά και σημαντικά πρόσωπα στο διεθνές κοινωνικό και πολιτικό παρασκήνιο. Ίσως γι αυτό η απομυθοποίηση του Voronoff υπήρξε δραματική με πλήρη απαξίωσή του ακόμα και γελοιοποίησή του στη Γαλλία αλλά και παγκοσμίως.
Ο ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ ΝΕΚΡΟΣ (1938)
Σημασία έχει ότι ο Κεμάλ, όχι απλώς δεν ''γεύθηκε το ελιξίρ της ζωής'' αλλά κατεβλήθη απότομα, γέρασε πρόωρα και πέθανε σχετικά νέος μόλις 57 ετών στα 1938. Το πιθανότερο είναι ο θάνατός του να οφείλετο σε επιπλοκές (εντελώς αποσιωπημένες) της μεταμόσχευσης των όρχεων του πιθήκου και πιθανώς οι εκνευρισμοί του και τα τρομερά ξεσπάσματά του να ήσαν απότοκα των ορμονών (ανδρογόνων) των ξένων αυτών αδένων! Με το θάνατό του στοίχειωσε τη Τουρκία και πλανάται το πνεύμα του παντού σαν βρυκόλακας μέχρι σήμερα στη χώρα αυτή. Ο Κεμάλ έτρεφε όνειρα για το μέλλον πού ο πρόωρος θάνατός του έκοψε το νήμα της πραγματοποίησής τους. Εάν ζούσε κανείς δεν ξέρει ποιά πορεία θα είχε ακολουθήσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Σημειωτέον ότι ο Κεμάλ υπήρξε γερμανόφιλος έως το τέλος της ζωής του. Παρείχε άσυλο σε καταδιωκώμενους γερμανούς καθηγητές από το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας αλλά και σε ναζιστές γερμανούς καθηγητές πού καταδιώχθηκαν μετά το πόλεμο. (Όλοι τους διακεκριμένοι). Τους έδωσε θέσεις στα τουρκικά πανεπιστήμια για την αναμόρφωση της χώρας κατά το ευρωπαϊκό πρότυπο και παρίστατο ο ίδιος στα μαθήματά τους μέσα στην αίθουσα συχνά όρθιος για να μην στερήσει τη θέση σε κάποιον φοιτητή. Οι γερμανοί αυτοί καθηγητές ήσαν υποχρεωμένοι να μάθουν τούρκικα και ο ίδιος ο Κεμάλ χρηματοδότησε την εκπαίδευσή τους στη τουρκική γλώσσα. Υπήρξε δάσκαλος και πρότυπο αντιγραφής μετέπειτα ευρωπαίων δικτατόρων, όπως του ιταλού Μπενίτο Μουσολίνι ο οποίος αντέγραψε ακόμα και τις στάσεις και τις πόζες του Κεμάλ, καθώς και του Αδόλφου Χίτλερ ο οποίος κάποτε είχε το θράσσος να πεί ''Ποιός θυμάται τη γενοκτονία των αρμενίων; Άλλο τόσο θα θυμούνται και τους εβραίους". Όμως ούτε ο Χίτλερ αλλά ούτε και ο Μουσολίνι ήσαν ο Κεμάλ! Κανένας από τους δύο (άμφω τιμωρηθέντων) δεν στοίχειωσε τη χώρα του! Δηλαδή η παρουσία τους στο δημόσιο βίο της Ιταλίας και της Γερμανίας δεν υπάρχει, ο Κεμάλ όμως είναι πανταχού παρών στη Τουρκία μετά από 72 χρόνια από το θάνατό του.
Διάλεξη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Haydar Pacha. Ο Κεμάλ παρακολουθεί με άγρυπνο μάτι σαν απλός θεατής όρθιος στο βάθος πίσω από τον λέκτορα. (Πανεπιστήμιο Κωνσταντινουπόλεως, İstanbul Üniversitesi, Φωτογραφία Ραφαήλ Διαμαντή). Ο Κεμάλ επέβλεπε και τις διαλέξεις των ξένων καθηγητών για την «ορθή διεξαγωγή» των μαθημάτων.
του Ραφαήλ ΔιαμαντήΕιδικού παθολόγου
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου