Γράφει ο Υπτγος (ε.α.) Ιωάννης Μπαλτζώης
Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΤΖΩΗΣ ΔΙΕΤΕΛΕΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ.(ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΡΙΣΙΜΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ/2000-2003). ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΑ ΟΣΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ BLUE SKY(K.MAΡΔΑΣ-Χ.ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ/ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ) ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, ΕΠΑΝΑΦΕΡΩ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΣΕ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΦΥΛΛΟ (ΠΡΙΝ 5 ΧΡΟΝΙΑ). ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ ΚΑΤΩ. ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΣΟΧΗ.ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΙΟ ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΗ(ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΤΕ ) ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ. ΤΑ ΟΣΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΤΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΤΖΩΗΣ ΤΑ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ. ΤΑ ΟΣΑ ΕΙΠΕ Ο ΠΡΩΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΔΕΝ ΦΗΜΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ.
ΒΑΖΩ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ,ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΕΦΕΡΕ ΚΑΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ . ΔΗΛΑΔΗ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ/ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΟ ΙΡΑΚ, ΣΤΗ ΝΙΓΗΡΙΑ και ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ. ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΩ ΣΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΠΟ ΑΚΡΑΙΕΣ ΙΣΛΑΜΙΚΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΩ ΔΙΑΦΟΡΑ….Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΤΖΩΗΣ ΜΕΣΩ ΕΜΑΙL ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΕ ΤΥΧΟΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ.
gbaltzois@hotmail.com
Εντός του 2005 η Ιερά Σύνοδος του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων , σε μια πρωτοφανή επίδειξη ομοφωνίας , αγάπης και σύμπνοιας των Αγιοταφιτών Πατέρων στην μακραίωνα ιστορία του Πατριαρχείου εξέλεξε ομόφωνα ως νέο Πατριάρχη της Αγίας Πόλεως Ιεροσολύμων και Πάσης Παλαιστίνης, τον Μητροπολίτη Θαβωρίου κ.κ. Θεόφιλο σε αντικατάσταση του αποπεμφθέντος Πατριάρχη πρώην Ιεροσολύμων και νυν απλού κληρικού κ. Ειρηναίου Ι. . Ο νέος Πατριάρχης , που πρόσφατα είχε εκλεγεί Μητροπολίτης , τον Μάρτιο του 2005 , τελευταία πράξη του καθαιρεθέντα Πατριάρχη Ειρηναίου Ι ανέλαβε το Τιμόνι του Πατριαρχείου σε μία δύσκολη περίοδο και μετά από μια τρομακτική σε ένταση και πάθη κρίση , που έθεσε σε κίνδυνο και αυτή ακόμα την ύπαρξη του Πατριαρχείου. Η εκλογή ομόφωνα (ίσως για πρώτη φορά ) ενός νέου και άφθαρτου Ιεράρχη λειτούργησε καταλυτικά , ηρέμησε τα πνεύματα, καταγάλιασε την ένταση και τα πάθη και πέρασε πολλά μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες. Με την πρόσφατη εμπειρία από την προ δύο ετών υπηρεσία του γράφοντος , ως ΑΚΑΜ ΤΕΛ ΑΒΙΒ (2000-20003) θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε και να αναφερθούμε στην τελευταία κρίση , τις πιθανές αιτίες αυτής και τα συμφέροντα , που υποκρύπτονται κα αναμένουν τα οφέλη. Δεν θα αναφερθούμε καθόλου στις ενέργειες και στις τυχόν ευθύνες ή παραλείψεις της Ελληνικής Πολιτείας για ευνόητους λόγους.
Τα τελευταία λοιπόν δραματικά γεγονότα που συγκλόνισαν το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και την Ελληνική κοινωνία , καθόσον όλα τα ΜΜΕ επί μήνες ασχολούνταν με τα γεγονότα τους πρώτους μήνες του 2005 θα πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας διδάξουν ιδιαίτερα εμάς τους Έλληνες. Γιατί κλυδωνίσθηκε η Αγιοταφική Αδελφότητα , το πάλαι ποτέ «Τάγμα των Σπουδαίων» , τι συνέβη και καθαιρέθηκε ένας Έλληνας Πατριάρχης; Φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όπως τα Ελληνικά ΜΜΕ παρουσίασαν , ότι όλα δηλαδή είναι αποτέλεσμα της κακής διοίκησης και διαχείρισης του πρώην Πατριάρχη Ειρηναίου Ι , που πολλά από αυτά που τον κατηγορούν δεν έχουν ακόμη αποδειχτεί .Τα Άγια Προσκυνήματα , που τα περισσότερα ευρίσκονται στην Ιερουσαλήμ και μάλιστα μέσα στην παλιά πόλη αποτελούσαν ανέκαθεν τον πόλο έλξης και του μεγίστου θρησκευτικοπολιτικού ενδιαφέροντος πολλών χωρών , όπως της Ελλάδος ( ως κληρονόμου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) , του Ισραήλ, της Ιορδανίας, των Παλαιστίνιων, της Αιγύπτου , της Συρίας , της Ρωσίας, της Ιταλίας , της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ, και πολλών θρησκειών ,δογμάτων, Πατριαρχείων, Αυτόνομων Εκκλησιών κλπ , όπως Οικουμενικό Πατριαρχείο, Βατικανό, Αγιοταφική Αδελφότης , Εκκλησία της Ελλάδος, Εκκλησία της Κύπρου, Πατριαρχείο Αντιοχείας , Πατριαρχείο Μόσχας, Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, Κόπτες, Αρμένιοι, Μαρωνίτες κλπ. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον όλων αυτών δεν είναι μόνο (ή καθόλου) θρησκευτικό , αλλά τελικά ο έλεγχος των προσκυνημάτων και των ιδιοκτησιών , στο μοναδικό και ιερό τόπο για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες , τον Χριστιανισμό, τον Ιουδαϊσμό και τον Ισλαμισμό.Θα αναφερθούμε συνοπτικά στα Άγια Προσκυνήματα και στην περιουσία του Πατριαρχείου για να αντιληφθούμε γιατί μεγέθη μιλάμε και τι συμφέροντα διακυβεύονται. Στον μοναδικό αυτόν χώρο το 60% των προσκυνημάτωνανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο. Έτσι στον Ι.Ν. της Ανάστασης ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο ο Πανάγιος Τάφος, ο Γολγοθάς, ο τόπος εύρεσης του Τιμίου Σταυρού, τα Παρεκκλήσια του Αδάμ, του Ακάνθινου Στεφάνου, των Κλαπών, του εκατόνταρχου Λογγίνου, της λιποθυμίας της Θεοτόκου, ο χώρος με την Πλάκα της Αποκαθήλωσης , το μεγαλύτερο όλων το Καθολικό του Ι.Ν. της Ανάστασης, ακόμη η μεγάλη Βασιλική της Θείας Γένεσης στην Βηθλεέμ, η εκκλησία της Γεσθημανής στο Όρος των Ελεών και άλλα πολλά ολιγότερο γνωστά. Σύμφωνα δε με εκτιμήσεις των Ισραηλινών αρχώντο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο είναι ο δεύτερος μετά το Ισραηλινό κράτος ιδιοκτήτης ακινήτων και γης , κατέχων το 30% περίπου των ακινήτων περιουσιών της Παλαιάς Πόλης των Ιεροσολύμων και συνολικά το 1/5 της χώρας του Ισραήλ.Επίσης διαθέτει ακίνητη περιουσία σε Ιορδανία, στην Παλαιστινιακή Αρχή(στην Δ. Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας ) , την Ελλάδα , την Κύπρο , την Τουρκία και τις ΗΠΑ. Μόνο στην Αθήνα διαθέτει 143 ακίνητα, μεταξύ αυτών τα θέατρα «Αμιράλ», «Διάνα» , «Διονύσια», «Ορφέας» κ.α. Το Ισραήλ ενδεικτικά έχει κτίσει σε Πατριαρχική έκταση(νοικιάζοντάς την ) στα Ιεροσόλυμα το Πάρκο της Ανεξαρτησίας . το Ισραηλινό Μουσείο, τη Μεγάλη Συναγωγή, τη Συναγωγή Χεισάλ Σλόμο, την Κνεσέτ (το Ισραηλινό Κοινοβούλιο) , το Προεδρικό Μέγαρο , την οικία του Πρωθυπουργού και πολλά άλλα, καθώς και σε άλλες περιοχές. Εδώ να τονίσουμε ότι στο Ισραήλ , που δεν έχει ακόμη Σύνταγμα , ισχύει το Αγγλοσαξονικό Δίκαιο, όπου η γη δεν πωλείται , αλλά νοικιάζεται για 50 ή 99 χρόνια. Έτσι η αποκαλούμενη «Μητέρα Όλων των Εκκλησιών» υπολογίζεται ότι διαθέτει ακίνητη περιουσία σε τρεις ηπείρους , με αξία που ξεπερνά τα 50 δισεκατομμύριαδολάρια, αν και ξεκάθαρη εικόνα για την περιουσία δεν έχει κανείς, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου Επίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος. Και έτσι φαίνεται ότι είναι. Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική περιουσία του Πατριαρχείου , ούτε και ο ίδιος ο Πατριάρχης , καθόσον το Πατριαρχείο θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια «πολυεθνική , που λειτουργεί σαν ψιλικατζίδικο, με μπακαλοδεύτερα» , με οικονομική επιτροπή που αλλάζει συνεχώς μέλη, που δεν έχει αυτοματοποιηθεί , με ανύπαρκτους οικονομικούς ελέγχους , χωρίς διαφάνεια και με την δυνατότητα του εκάστοτε Πατριάρχη να ενεργεί σχεδόν ανεξέλεγκτα οικονομικά, « δίδοντας λόγο κατά το δοκούν» στην Ιερά Σύνοδο , η οποία ελέγχεται πάντοτε από τον εκάστοτε Πατριάρχη . Το καθεστώς αυτό έχουμε την άποψη ότι σκοπίμως παραμένει έτσι , για ευνόητους λόγους, που έχουν σχέση με την ανώτερη ηγεσία του Πατριαρχείου , ενώ από την άλλη πλευρά παρατηρείται το φαινόμενο οι κατώτεροι πατέρες να παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες και να επιβιώνουν από τις δωρεές των πιστών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ηγούμενος της Ι.Μ. Γερασίμου στην Ιεριχώ Αρχιμανδρίτης κ. Χρυσόστομος , ο οποίος επί μακαριστού Πατριάρχου Διόδωρου επί δέκα οκτώ (18) χρόνια παρέμεινε απλήρωτος και δεν ελάμβανε μισθό, διότι είχε ασκήσει κριτική και δεν ήταν αρεστός στον μακαριστό Διόδωρο!!
Το ερώτημα που προκύπτει είναι πως έφθασε σε αυτή την κατάσταση το Πατριαρχείο και τι έφταιξε; Τι έπραξε ή δεν έπραξε ο πρώην Πατριάρχης Ειρηναίος Α’ και οδήγησε το σκάφος στην μεγαλύτερη περιπέτειά του , με ορατό τον κίνδυνο να απολεσθεί το Πατριαρχείο και να «αραβοποιηθεί»; Οι πωλήσεις των ξενοδοχείων ΙΜΠΕΡΙΑΛ και ΠΕΤΡΑ στην πύλη της Τζάφα στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, που αναφέρθηκαν στην ισραηλινή εφημερίδα ΜΑΑΡΙΒ και πυροδότησαν την αραβική αντίδραση δεν έχουν αποδειχτεί ακόμη, ενώ όπως προαναφέραμε δεν είναι δυνατόν να γίνουν , σύμφωνα με το δίκαιο του Ισραήλ. Ακόμη μετά από τόσους μήνες δεν έχουν αποκαλυφθεί οι «αγοραστές» ή έστω οι ενοικιαστές των δύο αυτών κτιρίων , ενώ ο μεν κ. Ειρηναίος αρνούνταν τα πάντα και επέρριπτε όλες τις ευθύνες στον οικονομικό του διαχειριστή και άνθρωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του τότε , τον καταζητούμενο Ν. Παπαδήμα , ο δε πρώην διαχειριστής με συνεντεύξεις του επιβεβαιώνει τις συμφωνίες και είναι κατηγορηματικός ότι όλα τελούσαν υπό τον έλεγχο την έγκριση και τις εντολές του κ. Ειρηναίου με πληρεξούσια που κατέχει ακόμη. Είναι επίσης γνωστό ότι η στρατηγική των Ισραηλινών είναι η «αγορά» ή πολύχρονη ενοικίαση ακινήτων στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ ιδιαίτερα (και σε όλη τη χώρα) , με απώτερο σκοπό να περιέλθει στην κατοχή των ει δυνατόν ολόκληρη η παλαιά πόλη για θρησκευτικούς, ιστορικούς και συναισθηματικούς λόγους. Στην εγκυρότατη εφημερίδα ΧΑΑΡΕΤΖ , γράφτηκε την εποχή της κρίσης , ότι σύμφωνα με επίσημη δήλωση από το γραφείο του Ισραηλινού πρωθυπουργού , «το Ισραήλ δεν πρόκειται να αναγνωρίσει Πατριάρχη , ο οποίος θα έχει ως βασική του αρχή την ΜΗ πώληση ή ενοικίαση ακινήτων του Πατριαρχείου στο Ισραηλινό κράτος». Έτσι «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ» αντιλαμβάνονται και γνωρίζουν πολλά . Αυτή η δήλωση αποδεικνύει αυτά που συνέβαιναν και θα συμβαίνουν και στο μέλλον στην Ιερουσαλήμ. Αν δε δώσεις δεν αναγνωρίζεσαι , θα έχεις προβλήματα, δεν θα σταθείς. Ο μακαριστός Διόδωρος αναγνωρίστηκε μετά από τέσσερα χρόνια από την ενθρόνισή του , ο δε Ειρηναίος Ι μετά από δυόμισι χρόνια. Τότε ποίο το «έγκλημα» του Ειρηναίου και γιατί όλη αυτή η κατάσταση; Μα πάντοτε συνέβαιναν όλα αυτά , όλοι έδιναν στους Ισραηλινούς , ήταν θέμα επιβίωσης του Πατριαρχείου και φυσικά σωστών διπλωματικών χειρισμών.
Το Ισραήλ από το 1967 , όταν κατέλαβε την Δ. Όχθη και την Ιερουσαλήμ πάντα επωφελείτο από τις σχέσεις και τις συναλλαγές του με το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, καθώς και με τα άλλα Δόγματα και θρησκείες και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτό.Ο εκάστοτε Έλλην Πατριάρχης με το αραβικό ποίμνιο( εκτιμάται ότι οι Άραβες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σε όλη την περιοχή δηλαδή την Παλαιστίνη και την Ιορδανία είναι περίπου 200.000 ) τηρώντας λεπτές ισορροπίες με τις τέσσερις εγγυήτριες χώρες Ελλάδα, Ισραήλ, Ιορδανία και Παλαιστινιακή Αρχή εξασφάλιζε την προαιώνια ελληνική παρουσία και τα εθνικά μας συμφέροντα. Έτσι θα πρέπει να εξετάσουμε ποίουςενδεχομένως θα ωφελούσε η κρίση και που μπορούσε να οδηγήσει. Σύμφωνα με τις πληροφορίες των ΜΜΕ και τις απόψεις εγκύρων αναλυτών τέσσερις είναι οι εκδοχές της κρίσης:
Η πρώτη εκδοχή αφορά το Ισραήλ και τις επιδιώξεις του. Το Ισραήλ από της δημιουργίας του ως κράτος το 1948 προτιμά και επιθυμεί να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση , δηλαδή ο ανώτατος κλήρος (Πατριάρχης, Επίσκοποι , Μητροπολίτες , Αρχιεπίσκοποι, Αρχιμανδρίτες ) να είναι ΈΛΛΗΝΕΣ και να διοικούν το Πατριαρχείο, ο δε κατώτερος κλήρος και το ποίμνιο να είναι άραβες, ή οιαδήποτε εθνότητας. Έτσι εξασφαλίζουν την ουδετερότητα και την σιωπή του Πατριαρχείου σε ότι αφορά τις ενέργειές των και τις σχέσεις των με τους άραβες, που όλοι γνωρίζουμε πως είναι. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το Ισραήλ μετά τους τόσους πολέμους με όλες τις γειτονικές του χώρες μόνο με την Αίγυπτο και την Ιορδανία έχει υπογράψει συνθήκη ειρήνης, οι δε σχέσεις του με την Παλαιστική Αρχή στην ουσία άρχισαν πριν 11 χρόνια με την συμφωνία του Όσλο το 1994. Έτσι θεωρούμε απίθανο το Ισραήλ να ξεκίνησε την προσπάθεια κατεδάφισης του Ειρηναίου και του Πατριαρχείου , καθόσον δεν τους συμφέρει καθόλου την παρούσα χρονική περίοδο, αντιθέτως μια αλλαγή του “statusquo” θα δημιουργούσε προβλήματα στην πολιτική και στρατηγική τους επιλογή με την «αραβοποίηση» του Πατριαρχείου και το παλαιστινιακό εν εξελίξει και σε κρίσιμη καμπή. Σε ότι αφορά την κρίση, που ξεκίνησε μετά την αποκάλυψη της Ισραηλινής εφημερίδας ΜΑΑΡΙΒ , στα μέσα Μαρτίου , ότι Εβραίοι επενδυτές αγόρασαν αντί εκατομμυρίων δολαρίων (Παλαιστινιακή) ιδιοκτησία του Πατριαρχείου , δηλαδή τα ξενοδοχεία ΙΜΠΕΡΙΑΛ και ΠΕΤΡΑ στη πύλη ΤΖΑΦΑ , από Ισραηλινές πηγές αναφέρθηκε τότε ότι «όλα θα ξεκαθαρίσουν εν καιρώ». Πολλοί όμως υποπτεύονται μια ακραία εβραϊκή οργάνωση την «ΑΤΕΡΕΤ ΚΟΧΑΝΙΜ» , που στηρίζεται οικονομικά από αμερικανό-εβραίους μεγιστάνες και ιδρύθηκε το 1978 , με σκοπό την «ιουδαιοποίηση» της Ιερουσαλήμ, χωρίς κανείς να μπορεί να το αποδείξει ακόμη. Το Ισραήλ παραμένει μέχρι τώρα και περιμένει να δει που θα καταλήξει η κρίση ακόμη και μετά την εκλογή του νέου Πατριάρχη και τότε θα αντιδράσει ανάλογα με τα εθνικά του συμφέροντα. Μέχρι τώρα ακόμη δεν έχει αναγνωρίσει τον Πατριάρχη Θεόφιλο, αλλά αυτό δεν είναι περίεργο ή πρωτοφανές.
Μια δεύτερη εκδοχή για τα γεγονότα σύμφωνα με τους τότε υποστηρικτές του Ειρηναίου ήταν οι κύριοι αντίπαλοι και υποψήφιοι για τον θρόνο Επίσκοποι (με το περιβάλλον των) στις τελευταίες εκλογές του Ειρηναίου, οι οποίοι «συνωμότησαν και στασίασαν» εναντίον του Πατριάρχη . Μετά την επικράτηση του Ειρηναίου και μέσα από συνοπτικές και πολλές φορές αδιαφανείς διαδικασίες οι κυριότεροι αντίπαλοι απομακρύνθηκαν από την Ιερά Σύνοδο, απηλλάγησαν από διάφορα καθήκοντα και αρμοδιότητες , λοιδωρήθησαν και κατηγορήθηκαν μέχρι και για προσπάθεια δολοφονίας του Μακαριότατου ( ο Βόστρων κ. Τιμόθεος) και γενικώς εδώ και τρία χρόνια ευρίσκονται αντιμέτωποι στα δικαστήρια και όχι μόνο. Μπορεί να επωφελήθηκαν με την τότε κατάσταση πλην όμως δεν είναι δυνατόν Έλληνες να σκέφτηκαν και να οργάνωσαν μια τέτοια συνομωσία μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν προσωπικούς και ιδιοτελείς σκοπούς. Η εκδοχή αυτή κατά την άποψή μας και γνωρίζοντας προσωπικά όλους τους Ιεράρχες , αλλά και εκ του τελικού αποτελέσματος απορρίπτεται.
Μια τρίτη εκδοχή που έχει λεχθεί αφορά την Ρωσική Εκκλησία και τον Πατριάρχη Αλέξιο , που σφόδρα επιθυμεί να θέσει πόδι στους Αγίους Τόπους . Να μην ξεχνάμε ότι σήμερα ζουν στο Ισραήλ 1.500.000 Ρώσο-εβραίοι , οι οποίοι μετοίκησαν στο Ισραήλ, σύμφωνα με τον Εβραϊκό νόμο της «Αλίγια» την τελευταία περίπου δεκαπενταετία, η πλειοψηφία των οποίων είναι ορθόδοξοι χριστιανοί. Σε άρθρο της η εφημερίδα ΧΑΑΡΕΤΖ πριν τρία χρόνια εκτιμούσε ότι οι 800.000 από αυτούς είναι ακόμη ενεργοί χριστιανοί (κατά την άποψή μας είναι πάνω από ένα εκατομμύριο και όχι μόνο είναι ενεργοί χριστιανοί , αλλά και πολύ ευσεβείς) και ότι μετά από 2-3 γενιές αναμένεται να «εβραιοποιηθούν». Έτσι το ρωσικό ενδιαφέρον είναι ισχυρό και έχει βάσεις , καθόσον το ποίμνιο ήδη είναι έτοιμο και μάλιστα είναι πολυπληθές, πλην όμως δεν είναι δυνατόν προς το παρόν να υλοποιηθεί οιαδήποτε αλλαγή στο Πατριαρχείο και η Ρωσική Εκκλησία να παίξει ρόλο, καθόσον υπάρχουν ελάχιστοι κατώτεροι Ρώσοι κληρικοί και κανείς ανώτερος. Έτσι εκτιμούμε ότι δεν υφίσταται δυνατότητα ελέγχου του Πατριαρχείου, από το Πατριαρχείο της Μόσχας , τουλάχιστον προς το παρόν , αλλά και στο άμεσο μέλλον. χωρίς την άμεση υποστήριξη και την ενεργό συμμετοχή του Ισραήλ..
Τέλος θα αναφερθούμε στην πιο πιθανή εκδοχή κατά την άποψή μας , που έχει σχέση με αυτό που ακούσαμε τις ημέρες της κρίσης , δηλαδή την «αραβοποίηση» του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου και την κατοχή και τον έλεγχο του από τους άραβες χριστιανούς , που αποτελούν στην ουσία και το ποίμνιο.Ποίος δεν θυμάται τις πρώτες ημέρες του προπηλακισμού του πρώην Πατριάρχου κ. Ειρηναίου τι φώναζε μια ομάδα αράβων έξω από τον Ι.Ν. της Ανάστασης και τι έγραφαν τα «πλακάτ»; Πίσω από όλα αυτά ισχυρίζονται σοβαρές πηγές πως βρίσκεται η αραβοαμερικανική οργάνωση “TheJerusalemTaskForce” , με έδρα το Λος Άντζελες που στόχος της είναι η εκδίωξη των Ελλήνων και η αραβοποίηση του Πατριαρχείου. Η οργάνωση αυτή δεν υποστηρίζεται από την Παλαιστινιακή Αρχή (Π.Α.) , τουλάχιστον μέχρι σήμερα φανερά και ο λόγος είναι ότι η Π.Α, δεν ήθελε να έλθει σε σύγκρουση με την Ελλάδα και τις ορθόδοξες χώρες μέχρι να επιτευχθεί ο σκοπός , δηλαδή η δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους. Ήδη μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών από την λωρίδα της Γάζας αρχίζει να υλοποιείται και να παίρνει σάρκα και οστά το όνειρο των Παλαιστινίων. Το μόρφωμα αυτό στην Γάζα θα αποτελέσει λίαν συντόμως το πρώτο Παλαιστινιακό κράτος. Πως υλοποιείται όμως η εν λόγω ιδέα στην πράξη; Δύο είναι τα κύρια πρόσωπα που έχουν ενεργό ρόλο και είναι οι καθοδηγητές στην υλοποίηση του στόχου. Ο πρώτος είναι ο Παλαιστίνιος Αρχιμανδρίτης κ. Χάνα Ατάλα ή Θεοδόσιος (ο μοναδικός ανώτερος παλαιστίνιος κληρικός) θεωρείται και είναι (τον γνωρίζουμε προσωπικά) ο εκφραστής της αραβοποίησης των Πατριαρχείων και ο «Παπαφλέσσας της Παλαιστίνης» για τους Παλαιστινίους, η φανερή αιχμή του δόρατος προς τον σκοπό αυτό. Ο εν λόγω κληρικός, ο οποίος σπούδασε στην Ελλάδα (όπως πολλοί παλαιστίνιοι με υποτροφία της Ελληνικής Πολιτείας και ήταν εκπρόσωπος τύπου επί Μακαριστού Διόδωρου) εκπροσωπεί στην πράξη τον παλαιστινιακό ιδεαλισμό και αλυτρωτισμό από την θρησκευτική του πλευρά και έχει καταφέρει σοβαρά πλήγματα με τις πράξεις και τα λόγια του στο Πατριαρχείο, πριν ακόμη την έναρξη της κρίσης. . Ο ιδεολογικός όμως αρχηγός της κίνησης είναι ο Αμερικανο - Παλαιστίνιος Τζώρτζ Μαντανάτ , ο οποίος δεν εμφανίζεται και τόσο συχνά, πλην όμως η δράση του είναι πολύ επικίνδυνη και έχει μεγάλη επιρροή στους παλαιστίνιους χριστιανούς και ιδιαίτερα στην περιοχή της Γαλιλαίας. Ο ίδιος έχει δηλώσει επισήμως για την οργάνωση που εκπροσωπεί , σε ότι αφορά το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, απευθυνόμενος στους ομοϊδεάτες παλαιστίνιους χριστιανούς τα παρακάτω ενδεικτικά σε ότι έχει σχέση με την ηγεσία του Πατριαρχείου: « Αποστολή μας είναι η αντικατάσταση του διεφθαρμένου αντιεκκλησιαστικού συστήματος που επικρατεί στουςΑγίους Τόπους . Πρόκειται για κλέφτες που συντηρούν αυτή την ανώμαλη κατάσταση, προκειμένου να κυριαρχούν στους Αγίους Τόπους και να διατηρούν την ελληνικότητα του Πατριαρχείου…… Τι περιμένετε και τι σας εμποδίζει πια από το αναλάβετε τις τοπικές εκκλησίες και να κηρύξετε την πνευματική σας ανεξαρτησία.». Είναι αυτονόητο τι επιδιώκουν , μόνο που δεν λένε φανερά ποιος είναι ο απώτερος σκοπός . Φυσικά δεν ενδιαφέρονται για την ηθική του κλήρου και για διάφορα εκκλησιαστικά ζητήματα ή θέματακαι ο σκοπός των δεν είναι άλλος από τον έλεγχο και την εκμετάλλευση της τεράστιας περιουσίας του Πατριαρχείου από την ομάδα του Τζώρτζ Μεντανάτ.
Το σχέδιο άρχισε να μπαίνει σε εφαρμογή τελευταίως .Έτσι σε πρώτη φάση είδαμε το 2003 να εκδιώχνεται από την Γαλιλαία ο Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός ο στενότερος και πιστότερος συνεργάτης του κ. Ειρηναίου(παρέμεινε πιστός μέχρι την αποπομπή και πτώση του Ειρηναίου) και να μην μπορεί να ιερουργήσει στον Ι.Ν. του Ευαγγελισμού στη Ναζαρέτ , που είναι και η Μητρόπολη του. Έτσι οι Ι. Μονές της Γαλιλαίας περιήλθαν στον έλεγχο Παλαιστινίων κληρικών και λαϊκών. Η δεύτερη φάση μετά την επιτυχία της πρώτης εκτιμώ ότι είναι η αναφερόμενη κρίση, που ευτυχώς δεν κατέληξε εκεί που επεδίωκαν οι εμπνευστές της. Οι τελικοί χειρισμοί της Ελληνικής Πολιτείας , αλλά και η σώφρων τελικά στάση των Αγιοταφικών Πατέρων , όταν αντελήφθησαν ότι θα απολέσουν τα πάντα απέτρεψε τα χειρότερα , αλλά δεν έλυσε το πρόβλημα, το οποίο παραμένει. Ο πρώην Πατριάρχης κ. Ειρηναίος είχε διαπράξει πολλά και σοβαρά λάθη. Δεν είναι εύκολο ακόμη και τώρα μετά την κρίση και την υφιστάμενη ηρεμία στο Πατριαρχείο να αποφανθεί κανείς αν ο κ. Ειρηναίος ήταν «προδότης» ή «κτηματομεσίτης των Ισραηλινών» ή «φιλάργυρος», ή ένας που μπορεί να εκβιάστηκε και να εξαπατήθηκε μέσα στα δαιδαλώδη μεταφυσικά και πολιτικά πλοκάμια της Ιερουσαλήμ, ή ένας ηγέτης που δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Δεν θέλουμε , αν και γνωρίζουμε να αναφερθούμε σε περισσότερα και σε συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις . Με το παρόν άρθρο ο γράφων , κάνοντας χρήση των βιωμάτων του από τα τρία χρόνια της θητείας του, στη Μ. Ανατολή και δη στην Παλαιστίνη βιώνοντας το Πατριαρχείο μαζί με τους Αγίους Πατέρες που στην κυριολεξία φυλάττουν Θερμοπύλες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας , τα Όσια και Ιερά της Πίστης μας , βιώνοντας την δεύτερη Ιντιφάντα από την έναρξή της και επί τρία χρόνια , βιώνοντας του δύο λαούς Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους με την «κουλτούρα» και τις αντιλήψεις των την μακροχρόνια διαμάχη των , βιώνοντας τις ενέργειες της Ελληνικής Πολιτείας για όλα αυτά τα θέματα αποκομίζοντας εμπειρίες και γνώσεις, θέλησε να καταδείξει μια άλλη πλευρά των γεγονότων και τις πιθανές εκδοχές για την παρελθούσα κρίση. Μια κρίση που η Ελλάδα (σε όλες τις μορφές της ) όχι μόνο δεν προέβλεψε, δεν κατανόησε και δεν έλαβε έγκαιρα μέτρα για την αποτροπή της , αλλά θα λέγαμε ότι συνέβαλλε κατά κάποιο τρόπο στην δραματική εξέλιξη των γεγονότων. Το δράμα της Ιερουσαλήμ έγινε θέατρο του παραλόγου και πρώτο θέμα καθημερινά και σε όλα τα ΜΜΕ. Και εμείς οι Έλληνες «χαζεύαμε» το θέαμα και γελούσαμε και κλαίγαμε ( αυτοί που γνώριζαν τους κινδύνους) και κρίναμε και επικρίναμε. Και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι γινόμαστε ιδανικοί αυτόχειρες των εθνικών μας θεμάτων, που μόνο όταν θα τα έχουμε απολέσει θα αντιληφθούμε το κακό που μας βρήκε, όπως το 1979 που χάθηκε το Πατριαρχείο της Αντιοχείας. Ας ελπίσουμε ότι το πάθημα της κρίσης αυτής μας έγινε μάθημα.
Ιερουσαλήμ , Ιερουσαλήμ , η αποκτείνουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους αποσταλμένους προς αυτήν.
Δημοσίευση σχολίου