Ευτυχώς για όλους, για τους ίδιους τους λαθρομετανάστες, για τους άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας, για την Αθήνα αλλά και για την χώρα γενικότερα το επεισόδιο φαίνεται να έληξε αφού εδόθη η βέλτιστη, λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις λύση.
Όμως η επίλυση του θέματος στην Νομική δεν θα πρέπει να μας καθησυχάσει αφού μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως μία νίκη σε μία μάχη, όχι όμως στον ακήρυχτο πόλεμο που αντιμετωπίζουμε τον τελευταίο καιρό.
Είναι σαφές πως τρία ζητήματα πρώτα συμπεράσματα είναι δυνατόν να εξαχθούν από το λυπηρό και εξευτελιστικό για το κράτος μας επεισόδιο:
Πρώτον, η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι όχι μόνο αναφορικά με την φύλαξη των εξωτερικών της συνόρων αλλά και αναφορικά με το κατά πόσο είναι σε θέση να ελέγξει καταφανώς εγκληματικές πράξεις που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό της. Δεν είναι δυνατόν οι… 300 της Νομικής να ξεκινάνε από τα Χανιά με πλοίο και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η οποία σημειωτέων είναι πολλών ωρών, να μην δυνάμεθα να εκπονήσουμε σχέδιο για να τους εμποδίσουμε να εκπληρώσουν τον αντικειμενικό τους σκοπό, τον οποίο οι αρχές γνώριζαν εκ των πρότερων. Είναι σαφές πως για τη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε είτε για ακραία ανικανότητα, εκτίμησης κυρίως της καταστάσεως, ή για εσκεμμένη αμέλεια.
Δεύτερον, αφού ο αντικειμενικός σκοπός των εισβολέων επετεύχθη, δηλαδή κατελήφθη το ένα από τα δύο κτήρια-σύμβολα κατά τον αντιδικτατορικό αγώνα, οι ιθύνοντες δηλαδή το υπουργείο ΕΘΝΙΚΗΣ παιδείας, το υπουργείο ασφάλειας του πολίτη, το υπουργείο εσωτερικών, καθώς και η πρυτανεία και η εισαγγελία για ημέρες έριχναν το «μπαλάκι» από τον έναν στον άλλον χωρίς να είναι φαίνεται δυνατόν να αποφασίσουν το ποιος ακριβώς θα αναλάμβανε την ευθύνη για το αυτονόητο… την εμπέδωση της τάξης και της νομιμότητας.
Τρίτον, το ζήτημα του μηνύματος που εκπέμπει το ελληνικό κράτος προς κάθε ενδιαφερόμενο φαίνεται πως δεν ενδιαφέρει μία πολιτική ηγεσία η οποία εδώ και 35 χρόνια το μόνο που την νοιάζει είναι το πώς θα βολέψουμε την εκλογική πελατεία αλλά και το πώς ακριβώς θα λεηλατήσουμε την δημόσια περιουσία. Δυστυχώς για τους κυβερνόντες μας έχει έρθει η εποχή που θα πρέπει να αποδείξουμε πως έχουμε τουλάχιστον κράτος, έθνος δεν μιλάμε πλέον, ειδικά εάν λάβουμε υπόψη μας την νέα «προσέγγιση» περί της επανάστασης του 1821 που μας παρουσιάζεται στις οθόνες της τηλεόρασής μας. Οι κυβερνόντες λοιπόν του… ελληνόφωνου κράτους (σκέτο) επειδή ακριβώς εμπλέκονται σε γεωπολιτικές εξελίξεις πρώτου μεγέθους που λαμβάνουν χώρα στον υδάτινο άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος και επηρεάζουν την Παγκόσμια Νήσο (World Island), άθελά τους φυσικά αφού ποτέ δεν θέλησαν να έχουν κάποιο ρόλο πέραν του σφουγγοκωλάριου, έχουν πάθει «πολιτισμικό σοκ» αφού αντιλαμβάνονται πως θα πρέπει πλέον να παράγουν ανεξάρτητη πολιτική. Το πρόβλημα βέβαια είναι πως πολιτική, ειδικά σε τομείς της άμυνας, της ασφάλειας, της συλλογής πληροφοριών αλλά κυρίως της χάραξης στρατηγικής, χωρίς τις κατάλληλες υποδομές δεν μπορεί να υπάρξει. Αφού λοιπόν διαλύσαμε σε 35 χρόνια οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτό που λέμε Ελληνική υψηλή στρατηγική τώρα παρατηρούμε έντρομοι τα φαινόμενα και ευελπιστούμε πως θα «πείσουμε» μία χούφτα ταλαίπωρους που έχουν κάνει την χώρα άνω-κάτω.
Δυστυχώς το μήνυμα που το Ελληνόφωνο «κράτος» περνάει από επεισόδια τύπου Νομικής, ή Δεκεμβριανά 2008, ή ΙΜΙΑ είναι πως δεν έχει πολιτική πέραν της οσφιοκαμψίας προς τον οποιοδήποτε, ενώ τσαμπουκά είναι σε θέση να πουλήσει μόνο στους Έλληνες πολίτες του…
Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως για την ώρα «την γλυτώσαμε», η επιχείρηση έληξε ειρηνικά και έπεσε μεγάλη στενοχώρια σε αυτούς που μας περίμεναν στην… γωνία. Το σίγουρο όμως είναι ένα:Απλά κερδίσαμε μία μάχη, ενώ ο πόλεμος για την επιβίωση του ΕΘΝΟΥΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ φουντώνει, εμείς όμως περπατάμε ξυπόλητοι στα… αγκάθια, αφού φαίνεται να μην μαθαίνουμε από τα λάθη και τις ελλείψεις μας.
Δημοσίευση σχολίου