Του Σωτήρη Σιδέρη
Η μέχρι τώρα ανάγνωση των αγροτικών κινητοποιήσεων στον απόηχο του πολιτικοοικονομικού σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, επιβεβαιώνει δύο πράγματα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πρώτο ότι αδυνατεί πλέον να ελέγξει και να διαχειριστεί κοινωνικές αντιδράσεις, που στην περίπτωση των αγροτών αγγίζει τα όρια εξέγερσης. Δεύτερο, αδυνατεί να πείσει ότι έχει καλές προθέσεις, καθώς η ίδια η πολιτική της παράγει προβλήματα και κρίσεις. Τρίτο, είναι εμφανής η αναντιστοιχία, κοινωνίας -βουλής.
Αλλά υπάρχει και η άλλη όψη και η διαφορετική ανάγνωση. Αν υποθέσουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αιφνιδιάζει και πάει σε πρόωρες εκλογές, τι θα προκύψει; χάος σίγουρα όχι , γιατί σε κάθε περίπτωση θα σχηματιστεί κάποια κυβέρνηση. Αλλά μια αδύνατη κυβέρνηση που θα συγκροτήσουν πολλά κατακερματισμένα κόμματα , με τη ΝΔ να έχει περισσότερες επιλογές γιατί το μισό ΠΑΣΟΚ που εμπνέεται από την Άννα Διαμαντοπούλου και κάποια ακροδεξιά κόμματα θα προστρέξουν σε μια συμμαχία των προθύμων. Αλλά θα είναι μια κυβέρνηση με σύντομη ημερομηνία λήξης. Οπότε το άμεσο και αμείλικτο ερώτημα προς την Κεντροαριστερά είναι: αν χαθεί και αυτή η ευκαιρία με τον Μητσοτάκη να καταρρέει, ποια θα είναι η επόμενη ημέρα για μια ολόκληρη παράταξη;…
Από το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη που δεν θέλει να ακούει για Μέτωπα και συνεργασίες, μέχρι το ΚΚΕ επικρατεί αναβρασμός μεν ενόψει της ίδρυσης του κόμματος Τσίπρα, αλλά καθόλου δημιουργικός αναβρασμός. Τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Η ΝΔ φαίνεται ότι θα μπει στο 2026 ανενόχλητη στο πολιτικό επίπεδο, αλλά διαλυμένη απέναντι στην κοινωνία. Η κοινωνική αντιπολίτευση, δηλαδή η δυναμική της κοινωνίας που στρέφεται κατά της ΝΔ και του πρωθυπουργού είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη, αλλά άμορφη πολιτικά. Δεν εκφράζεται από τα κόμματα , γι αυτό και τα ποσοστά τους είναι απελπιστικά μικρά , σε σχέση με την κρίση που διέρχεται η κυβέρνηση.
Σε αυτό το σκηνικό, προκαλεί εντύπωση , αλλά και σίγουρα αρνητικές σκέψεις στους πολίτες, ότι η Κεντροαριστερά είναι εντελώς χαμένη στις ιδεολογικές ερμηνείες και αναζητήσεις την στιγμή που απαιτείται , πολιτική δράση. Φυσικά όχι χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, ούτε εν θερμώ. Αλλά το πρόβλημα της συνοχής γίνεται απειλητικό, γιατί ο Μητσοτάκης κυβερνά ακριβώς με την ίδια αναισθησία εδώ και 6,5 χρόνια.
Παράγει σκάνδαλα με κινηματογραφική ταχύτητα, είναι πάντα αδιαφανής, είναι καιροσκόπος και εξουσιομανής και δεν έχει ευαισθησίες ως προς τον χαρακτήρα της εξουσίας του. Αν χρειαστεί να συνεργαστεί με τον Φραπέ και τον Χασάπη θα το κάνει . Αν χρειαστεί να συνεργαστεί με ακροδεξιούς ή να προκαλέσει αποστασίες σε μικρά κόμματα για να πάρει βουλευτές, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό. Δεν πρόκειται να αλλάξει προσανατολισμό επειδή αμφισβητούν τις πεποιθήσεις του και τον αποκαλούν πρωθυπουργό Α.Ε, ή επειδή τον κατηγορούν ότι κυβερνά αγκαλιά με τη διαφθορά …
Η μέχρι τώρα ανάγνωση των αγροτικών κινητοποιήσεων στον απόηχο του πολιτικοοικονομικού σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, επιβεβαιώνει δύο πράγματα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πρώτο ότι αδυνατεί πλέον να ελέγξει και να διαχειριστεί κοινωνικές αντιδράσεις, που στην περίπτωση των αγροτών αγγίζει τα όρια εξέγερσης. Δεύτερο, αδυνατεί να πείσει ότι έχει καλές προθέσεις, καθώς η ίδια η πολιτική της παράγει προβλήματα και κρίσεις. Τρίτο, είναι εμφανής η αναντιστοιχία, κοινωνίας -βουλής.
Αλλά υπάρχει και η άλλη όψη και η διαφορετική ανάγνωση. Αν υποθέσουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αιφνιδιάζει και πάει σε πρόωρες εκλογές, τι θα προκύψει; χάος σίγουρα όχι , γιατί σε κάθε περίπτωση θα σχηματιστεί κάποια κυβέρνηση. Αλλά μια αδύνατη κυβέρνηση που θα συγκροτήσουν πολλά κατακερματισμένα κόμματα , με τη ΝΔ να έχει περισσότερες επιλογές γιατί το μισό ΠΑΣΟΚ που εμπνέεται από την Άννα Διαμαντοπούλου και κάποια ακροδεξιά κόμματα θα προστρέξουν σε μια συμμαχία των προθύμων. Αλλά θα είναι μια κυβέρνηση με σύντομη ημερομηνία λήξης. Οπότε το άμεσο και αμείλικτο ερώτημα προς την Κεντροαριστερά είναι: αν χαθεί και αυτή η ευκαιρία με τον Μητσοτάκη να καταρρέει, ποια θα είναι η επόμενη ημέρα για μια ολόκληρη παράταξη;…
Από το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη που δεν θέλει να ακούει για Μέτωπα και συνεργασίες, μέχρι το ΚΚΕ επικρατεί αναβρασμός μεν ενόψει της ίδρυσης του κόμματος Τσίπρα, αλλά καθόλου δημιουργικός αναβρασμός. Τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Η ΝΔ φαίνεται ότι θα μπει στο 2026 ανενόχλητη στο πολιτικό επίπεδο, αλλά διαλυμένη απέναντι στην κοινωνία. Η κοινωνική αντιπολίτευση, δηλαδή η δυναμική της κοινωνίας που στρέφεται κατά της ΝΔ και του πρωθυπουργού είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη, αλλά άμορφη πολιτικά. Δεν εκφράζεται από τα κόμματα , γι αυτό και τα ποσοστά τους είναι απελπιστικά μικρά , σε σχέση με την κρίση που διέρχεται η κυβέρνηση.
Σε αυτό το σκηνικό, προκαλεί εντύπωση , αλλά και σίγουρα αρνητικές σκέψεις στους πολίτες, ότι η Κεντροαριστερά είναι εντελώς χαμένη στις ιδεολογικές ερμηνείες και αναζητήσεις την στιγμή που απαιτείται , πολιτική δράση. Φυσικά όχι χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, ούτε εν θερμώ. Αλλά το πρόβλημα της συνοχής γίνεται απειλητικό, γιατί ο Μητσοτάκης κυβερνά ακριβώς με την ίδια αναισθησία εδώ και 6,5 χρόνια.
Παράγει σκάνδαλα με κινηματογραφική ταχύτητα, είναι πάντα αδιαφανής, είναι καιροσκόπος και εξουσιομανής και δεν έχει ευαισθησίες ως προς τον χαρακτήρα της εξουσίας του. Αν χρειαστεί να συνεργαστεί με τον Φραπέ και τον Χασάπη θα το κάνει . Αν χρειαστεί να συνεργαστεί με ακροδεξιούς ή να προκαλέσει αποστασίες σε μικρά κόμματα για να πάρει βουλευτές, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό. Δεν πρόκειται να αλλάξει προσανατολισμό επειδή αμφισβητούν τις πεποιθήσεις του και τον αποκαλούν πρωθυπουργό Α.Ε, ή επειδή τον κατηγορούν ότι κυβερνά αγκαλιά με τη διαφθορά …
Η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα
Η κοινωνία αναζητά μια αλλαγή. Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται πλέον ως η μόνη ισχυρή επιλογή για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός. Αλλά και ο Τσίπρας εξακολουθεί να έχει θολά σχέδια. Πέραν αυτού, ούτε ο Τσίπρας, ούτε κανείς άλλος μπορεί μόνος του. Οπότε προκαλεί εύλογες απορίες η αρνητική στάση του έναντι όλων των δυνάμεων και των προσώπων της Κεντροαριστεράς. Αν ο Τσίπρας πιστεύει στ αλήθεια ότι το πιο θετικό πρόσωπο των τελευταίων δέκα χρόνων ή και του μέλλοντος είναι ο τραπεζίτης Γιώργος Χουλιαράκης τότε έχει πρόβλημα με όλους και θα φανεί.
Σε αυτό το σκηνικό κανείς δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, Και εννοούμε την ανάληψη πολιτικής δράσης , γιατί οι δηλώσεις δεν αρκούν πλέον. Και δράση σημαίνει μια δημόσια επιστολή της Νέας Αριστεράς προς τον Αλέξη Τσίπρα με την οποία να τον καλούν και να τον προκαλούν να απαντήσει σε λίγες ερωτήσεις. Μαζί ή αντίπαλοι; κάπως έτσι θα δρομολογηθούν άμεσα ίσως οι εξελίξεις. Αν θέλει μόνος του, έχει καλώς, θα πάρει ο καθένας το δρόμο του. Αν θέλει όλοι μαζί , ας κινηθεί ανάλογα.
Ο χρόνος δεν είναι εγωιστής, αλλά είναι αμείλικτος.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου