Την ώρα που οι διεθνείς πρωτοβουλίες για επανεκκίνηση των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων παραμένουν σε εκκρεμότητα, ο πόλεμος Ουκρανίας–Ρωσίας βαθαίνει σε ένα παράλληλο, λιγότερο ορατό αλλά εξίσου κρίσιμο μέτωπο: εκείνο των ενεργειακών και μεταφορικών υποδομών.
Ο ουκρανικός στρατός ανακοίνωσε χθες ότι έπληξε με drones το διυλιστήριο Slavneft-YANOS στο Γιαροσλάβλ, το τέταρτο μεγαλύτερο της Ρωσίας σε όγκους επεξεργασίας το 2024. Σύμφωνα με το γενικό επιτελείο, η επίθεση προκάλεσε εκρήξεις και πυρκαγιά στις εγκαταστάσεις, ενώ ρωσικές πηγές επιβεβαίωσαν ότι σημειώθηκε συμβάν χωρίς να διευκρινίσουν την έκταση των ζημιών.
Το πλήγμα εντάσσεται στη στρατηγική του Κιέβου να αυξήσει το οικονομικό και λειτουργικό κόστος για τη Μόσχα, σε μια φάση όπου —όπως επισημαίνει ο διεθνής Τύπος— η στρατιωτική ισορροπία στο έδαφος παραμένει σε μεγάλο βαθμό στάσιμη και οι διπλωματικοί δίαυλοι δεν έχουν ακόμη μεταφραστεί σε ουσιαστικές συνομιλίες. Αναλυτές εκτιμούν ότι τέτοιες επιθέσεις δεν αποσκοπούν σε άμεση κατάρρευση της ρωσικής ενεργειακής παραγωγής, αλλά στη συνεχή πίεση ενός συστήματος που καλείται να λειτουργεί υπό μόνιμη απειλή.
Παράλληλα, το Κίεβο κατήγγειλε ότι τρία τουρκικά πλοία υπέστησαν ζημιές από ρωσική επίθεση στην περιοχή της Οδησσού, σε λιμάνια κρίσιμα για τις εξαγωγές. Το επεισόδιο προσθέτει μια ακόμη παράμετρο διεθνούς ανησυχίας, καθώς αφορά εμπορικά πλοία τρίτης χώρας σε μια θαλάσσια ζώνη όπου η ασφάλεια των μεταφορών αποτελεί κεντρικό διακύβευμα από την αρχή του πολέμου.
Σύμφωνα με διεθνείς αναλύσεις, η ταυτόχρονη ένταση σε ενεργειακές υποδομές και θαλάσσιες μεταφορές δεν είναι τυχαία. Αντανακλά τη λογική ότι, ελλείψει πολιτικής προόδου, οι δύο πλευρές επιχειρούν να βελτιώσουν τη διαπραγματευτική τους θέση όχι στο τραπέζι των συνομιλιών, αλλά στο πεδίο της οικονομικής αντοχής. Όπως σημειώνουν οι Financial Times, ο πόλεμος έχει μετατραπεί σε μια σύγκρουση φθοράς όπου «οι υποδομές λειτουργούν ως υποκατάστατο της διπλωματίας».
Η Μόσχα, από την πλευρά της, εξακολουθεί να δηλώνει ότι παραμένει ανοιχτή σε συνομιλίες, υπό όρους που το Κίεβο θεωρεί απαράδεκτους, ενώ η ουκρανική ηγεσία επιμένει ότι κάθε διαδικασία πρέπει να βασίζεται στην αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας. Στο ενδιάμεσο, οι δυτικοί σύμμαχοι μιλούν για ανάγκη «διπλωματικού παραθύρου», το οποίο όμως, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι, δεν έχει ακόμη ανοίξει.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα πλήγματα σε διυλιστήρια, λιμάνια και εμπορικές ροές λειτουργούν ως υπενθύμιση ότι ο πόλεμος δεν έχει παγώσει — απλώς έχει αλλάξει μορφή. Και όσο η πολιτική λύση παραμένει μακρινή, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος η στρατιωτική και οικονομική κλιμάκωση να καταστήσει οποιαδήποτε μελλοντική διαπραγμάτευση δυσκολότερη και πιο επιβαρυμένη.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το πραγματικό διακύβευμα των συνομιλιών: αν θα προηγηθεί η πολιτική βούληση ή αν, για ακόμη μία φορά, θα προηγηθεί η φθορά που αφήνει λιγότερο χώρο για συμβιβασμούς.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου