Του Στράτου Βαλτινού
To ΥΠΕΞ “παρακολουθεί”, το ΥΠΕΞ “προβληματίζεται”, το ΥΠΕΞ “παρατηρεί”. Στις λέξεις αυτές συμπυκνώνεται η ελληνική εξωτερική πολιτική και ειδικότερα η λειτουργία του φορέα άσκησής της, του υπουργείου Εξωτερικών, σε μια περίοδο γεωπολιτικών αναστατώσεων, πολέμων και απειλών που δέχεται η Ελλάδα. Ουσιαστικά, περιγράφεται η παθητικότητα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών και του πρωθυπουργού που έχει την τελική ευθύνη, αλλά και η ανεπάρκειά τους.
Με γενικότητες, αοριστίες και τυπικότητες , περιγράφονται οι κάθε είδους τηλεφωνικές συνομιλίες ή συναντήσεις του πρωθυπουργού και του ΥΠΕΞ. Αθροιστικά, τόσο στο Μέγαρο Μαξίμου, όσο και στο υπουργείο Εξωτερικών, κυριαρχεί μια εικόνα εξωραϊσμού των προβλημάτων. Στο βάθος όμως , το Μέγαρο Μαξίμου και το ΥΠΕΞ ενισχύουν τα στεγανά τους, διαχειρίζονται τις προσωπικές τους σχέσεις και οι προσωπικές τακτικές, προκαλούν συχνά εκρηκτικές εντάσεις στο παρασκήνιο που μένουν εκεί, μόνο και μόνο για λόγους αυτοπροστασίας. Τα πραγματικά γεγονότα υποβαθμίζονται η αλήθεια συσκοτίζεται, ώστε να μην φθάνουν ποτέ στα ΜΜΕ και στην κοινωνία.
Διάχυτη εικόνα παραλυσίας
Η κυβέρνηση έχει ταυτίσει τη λέξη συμμαχία με την υποταγή, την συνεργασία με την δορυφοροποίηση της χώρας, την ενεργητική πολιτική με την “παρατήρηση”. Εδώ και έξη χρόνια η αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ διολισθαίνει σε επικίνδυνους δρόμους. Πως να δράσει η Ελλάδα και πως να αντιμετωπίσει τις απειλές της Τουρκίας όταν ο υπουργός Εξωτερικών μονίμως εξωραϊζει ή υποβαθμίζει τις τουρκικές απειλές; πως να υπερασπιστεί η Ελλάδα την ασφάλειά της όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποφεύγει επιδεικτικά να πάρει το λόγο στα όργανα της ΕΕ και να καταγγείλει την τουρκική παραβατικότητα; αλλά υπάρχει και μια ακόμη απειλή : είναι οι κομμένες γέφυρες μεταξύ Γεραπετρίτη και Μητσοτάκη, μεταξύ Γεραπετρίτη και Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, η οποία όμως σε μόνιμη ανοιχτή γραμμή με το γραφείο του πρωθυπουργού και την Ντόρα Μπακογιάννη.
Στους διαδρόμους του υπουργείου Εξωτερικών είναι κοινό μυστικό ότι δεν υπάρχει ουσιαστική συνεργασία μεταξύ του Γ. Γεραπετρίτη και της υφυπουργού Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου. Φυσικά, όταν δεν υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο, η συνεργασία εξαντλείται στα υπηρεσιακώς απαραίτητα. Η κρίση όμως έχει απλωθεί και μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Γιώργου Γεραπετρίτη, ωστόσο υπέρτεροι μεταξύ τους δεσμοί και η ανάγκη αυτοπροστασίας είναι οι λόγοι που αποφεύγεται η ρήξη.
Κρίση εμπιστοσύνης και τοξικό κλίμα
Αξιόπιστες πληροφορίες κάνουν λόγο για κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ των Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη , ενώ αλγεινή εντύπωση προκαλεί ένας καθημερινός σχεδόν κλεφτοπόλεμος από τα ελληνοτουκικά, τηνΛιβύη, το Μεσανατολικό, μέχρι την εικόνα της χώρας στην ΕΕ και τις μεταθέσεις διπλωματών. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο πρωθυπουργός έχει αδειάσει τον ΥΠΕΞ με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το απαγορευτικό του Μητσοτάκη πριν 8 μήνες για προσφυγή στη Χάγη με την Τουρκία, όταν ο Γεραπετρίτης προετοίμαζε την κοινή γνώμη για το αντίθετο. Ο ΥΠΕΞ αντέδρασε υπόγεια και φόρτωσε την αύξηση των δυσλειτουργιών με την Τουρκία στην Παπαδοπούλου, η οποία σημειωτέον είναι επικεφαλής της Επιτροπής για τον ελληνοτουρκικό διάλογο.
Ο Γ. Γεραπετρίτης , αλλά και πολλοί μέσα στο ΥΠΕΞ θεωρούν ότι αιτία των αδιεξόδων είναι η άγνοια της Παπαδοπούλου για τα ελληνοτουρκικά, ότι δηλαδή δεν έχει γνώσεις, είναι ρηχή και αδυνατεί να κατανοήσει το βάθος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Από την άλλη όμως είναι δηλητηριώδη τα σχόλια εις βάρος του Γ. Γεραπετρίτη για το σύνολο της θητείας του και για την αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΞ να εκπονηθεί ένα συνεκτικό σχέδιο δράσης στην εξωτερική πολιτική. Η σύγκριση δε, μεταξύ Γεραπετρίτη και Φιντάν, τροφοδοτεί με πλήθος περιπαικτικών σχολίων την καθημερινότητα στο υπουργείο Εξωτερικών.
Οι κακές γλώσσες εντός του ΥΠΕΞ λένε επίσης ότι ο Γεραπετρίτης βιώνοντας την διαρκή επιδείνωση των σχέσεων με την Λιβύη και με την πλευρά Χάφταρ, ανακοίνωσε την τοποθέτηση της υφυπουργού Παπαδοπούλου επικεφαλής της Επιτροπής που υποτίθεται θα κάνει τον διάλογο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας -Λιβύης. Πρόκειται για παρωδία εξωτερικής πολιτικής, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ούτε συμφωνία ούτε με την Τρίπολη, ούτε με την Βεγγάζη, ούτε συνέβη κάτι νέο για να ορίσει Επιτροπή. Ο πραγματικός λόγος, λένε στους διαδρόμους του ΥΠΕΞ , είναι ότι θέλει να φορτώσει στην υφυπουργό τα νέα αδιέξοδα.
Από την πλευρά του ο Γεραπετρίτης γνωρίζει ότι ο πρωθυπουργός πριν τον τελευταίο ανασχηματισμό επικοινώνησε με κορυφαίο πολιτικό παράγοντα που εσχάτως απασχολεί ιδιαίτερα την πολιτική ζωή με τις νομικές του παρεμβάσεις και του πρότεινε να αναλάβει “εν λευκώ” το ΥΠΕΞ, αλλά εισέπραξε άρνηση. Στο Μέγαρο Μαξίμου , πέριξ αυτού και στη ΝΔ γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Γ. Γεραπετρίτης γνωρίζει από πρώτο χέρι πολλά μυστικά και αυτά τον κρατούν ασφαλή και του δίνουν το περιθώριο να συνεχίζει να είναι υπουργός Εξωτερικών και ας είναι εμφανές ότι είναι ανεπαρκής.
Όμως όλα αυτά είναι παιδαριώδη. Ένας μικρόκοσμος ιδιοτελών ανθρώπων που βάζουν τις πελατειακές τους σχέσεις και τις φιλοδοξίες τους , ή και την ματαιοδοξία τους, πάνω από τα συμφέροντα της χώρας.
Γιατί όσο ανεπαρκής και αν είναι η Παπαδοπούλου, την πολιτική ευθύνη για ότι συμβαίνει στην εξωτερική πολιτική την έχουν διαδοχικά ο ΥΠΕΞ και τελικά ο πρωθυπουργός. Η εικόνα που περιγράφουμε και που αντανακλά μόνο ένα μέρος της εσωτερικής κρίσης στο υπουργείο Εξωτερικών, καταδεικνύει την συνολική εικόνα διάλυσης που εκπέμπει η κυβέρνηση .
Σε αυτούς τους παράγοντες να προστεθεί και ο συστηματικός παρασκηνιακός ρόλος της Ντόρας Μπακογιάννη, που έχει αναλάβει ουκ ολίγες φορές ειδικές αποστολές και στις μετακινήσεις πρέσβεων και μέσω δηλώσεων να προκαταλαμβάνει πολιτικές, όπως είχε γίνει με το βατερλό παραπομπής στη Χάγη, τη μειονότητα της Θράκης, τις σχέσεις με την Ρωσία κλπ.
Σε μια εποχή μεγάλων γεωπολιτικών αναστατώσεων, η Ελλάδα έχει την ατυχία να εκπροσωπείται από ένα θλιβερό πολιτικό προσωπικό. Το οποίο θριαμβεύει στον μικρόκοσμο και ταπεινώνεται στον κόσμο, παρασέρνοντας και την Ελλάδα στην μικρότητά τους...
To ΥΠΕΞ “παρακολουθεί”, το ΥΠΕΞ “προβληματίζεται”, το ΥΠΕΞ “παρατηρεί”. Στις λέξεις αυτές συμπυκνώνεται η ελληνική εξωτερική πολιτική και ειδικότερα η λειτουργία του φορέα άσκησής της, του υπουργείου Εξωτερικών, σε μια περίοδο γεωπολιτικών αναστατώσεων, πολέμων και απειλών που δέχεται η Ελλάδα. Ουσιαστικά, περιγράφεται η παθητικότητα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών και του πρωθυπουργού που έχει την τελική ευθύνη, αλλά και η ανεπάρκειά τους.
Με γενικότητες, αοριστίες και τυπικότητες , περιγράφονται οι κάθε είδους τηλεφωνικές συνομιλίες ή συναντήσεις του πρωθυπουργού και του ΥΠΕΞ. Αθροιστικά, τόσο στο Μέγαρο Μαξίμου, όσο και στο υπουργείο Εξωτερικών, κυριαρχεί μια εικόνα εξωραϊσμού των προβλημάτων. Στο βάθος όμως , το Μέγαρο Μαξίμου και το ΥΠΕΞ ενισχύουν τα στεγανά τους, διαχειρίζονται τις προσωπικές τους σχέσεις και οι προσωπικές τακτικές, προκαλούν συχνά εκρηκτικές εντάσεις στο παρασκήνιο που μένουν εκεί, μόνο και μόνο για λόγους αυτοπροστασίας. Τα πραγματικά γεγονότα υποβαθμίζονται η αλήθεια συσκοτίζεται, ώστε να μην φθάνουν ποτέ στα ΜΜΕ και στην κοινωνία.
Διάχυτη εικόνα παραλυσίας
Η κυβέρνηση έχει ταυτίσει τη λέξη συμμαχία με την υποταγή, την συνεργασία με την δορυφοροποίηση της χώρας, την ενεργητική πολιτική με την “παρατήρηση”. Εδώ και έξη χρόνια η αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ διολισθαίνει σε επικίνδυνους δρόμους. Πως να δράσει η Ελλάδα και πως να αντιμετωπίσει τις απειλές της Τουρκίας όταν ο υπουργός Εξωτερικών μονίμως εξωραϊζει ή υποβαθμίζει τις τουρκικές απειλές; πως να υπερασπιστεί η Ελλάδα την ασφάλειά της όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποφεύγει επιδεικτικά να πάρει το λόγο στα όργανα της ΕΕ και να καταγγείλει την τουρκική παραβατικότητα; αλλά υπάρχει και μια ακόμη απειλή : είναι οι κομμένες γέφυρες μεταξύ Γεραπετρίτη και Μητσοτάκη, μεταξύ Γεραπετρίτη και Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, η οποία όμως σε μόνιμη ανοιχτή γραμμή με το γραφείο του πρωθυπουργού και την Ντόρα Μπακογιάννη.
Στους διαδρόμους του υπουργείου Εξωτερικών είναι κοινό μυστικό ότι δεν υπάρχει ουσιαστική συνεργασία μεταξύ του Γ. Γεραπετρίτη και της υφυπουργού Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου. Φυσικά, όταν δεν υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο, η συνεργασία εξαντλείται στα υπηρεσιακώς απαραίτητα. Η κρίση όμως έχει απλωθεί και μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Γιώργου Γεραπετρίτη, ωστόσο υπέρτεροι μεταξύ τους δεσμοί και η ανάγκη αυτοπροστασίας είναι οι λόγοι που αποφεύγεται η ρήξη.
Κρίση εμπιστοσύνης και τοξικό κλίμα
Αξιόπιστες πληροφορίες κάνουν λόγο για κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ των Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη , ενώ αλγεινή εντύπωση προκαλεί ένας καθημερινός σχεδόν κλεφτοπόλεμος από τα ελληνοτουκικά, τηνΛιβύη, το Μεσανατολικό, μέχρι την εικόνα της χώρας στην ΕΕ και τις μεταθέσεις διπλωματών. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο πρωθυπουργός έχει αδειάσει τον ΥΠΕΞ με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το απαγορευτικό του Μητσοτάκη πριν 8 μήνες για προσφυγή στη Χάγη με την Τουρκία, όταν ο Γεραπετρίτης προετοίμαζε την κοινή γνώμη για το αντίθετο. Ο ΥΠΕΞ αντέδρασε υπόγεια και φόρτωσε την αύξηση των δυσλειτουργιών με την Τουρκία στην Παπαδοπούλου, η οποία σημειωτέον είναι επικεφαλής της Επιτροπής για τον ελληνοτουρκικό διάλογο.
Ο Γ. Γεραπετρίτης , αλλά και πολλοί μέσα στο ΥΠΕΞ θεωρούν ότι αιτία των αδιεξόδων είναι η άγνοια της Παπαδοπούλου για τα ελληνοτουρκικά, ότι δηλαδή δεν έχει γνώσεις, είναι ρηχή και αδυνατεί να κατανοήσει το βάθος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Από την άλλη όμως είναι δηλητηριώδη τα σχόλια εις βάρος του Γ. Γεραπετρίτη για το σύνολο της θητείας του και για την αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΞ να εκπονηθεί ένα συνεκτικό σχέδιο δράσης στην εξωτερική πολιτική. Η σύγκριση δε, μεταξύ Γεραπετρίτη και Φιντάν, τροφοδοτεί με πλήθος περιπαικτικών σχολίων την καθημερινότητα στο υπουργείο Εξωτερικών.
Οι κακές γλώσσες εντός του ΥΠΕΞ λένε επίσης ότι ο Γεραπετρίτης βιώνοντας την διαρκή επιδείνωση των σχέσεων με την Λιβύη και με την πλευρά Χάφταρ, ανακοίνωσε την τοποθέτηση της υφυπουργού Παπαδοπούλου επικεφαλής της Επιτροπής που υποτίθεται θα κάνει τον διάλογο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας -Λιβύης. Πρόκειται για παρωδία εξωτερικής πολιτικής, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ούτε συμφωνία ούτε με την Τρίπολη, ούτε με την Βεγγάζη, ούτε συνέβη κάτι νέο για να ορίσει Επιτροπή. Ο πραγματικός λόγος, λένε στους διαδρόμους του ΥΠΕΞ , είναι ότι θέλει να φορτώσει στην υφυπουργό τα νέα αδιέξοδα.
Από την πλευρά του ο Γεραπετρίτης γνωρίζει ότι ο πρωθυπουργός πριν τον τελευταίο ανασχηματισμό επικοινώνησε με κορυφαίο πολιτικό παράγοντα που εσχάτως απασχολεί ιδιαίτερα την πολιτική ζωή με τις νομικές του παρεμβάσεις και του πρότεινε να αναλάβει “εν λευκώ” το ΥΠΕΞ, αλλά εισέπραξε άρνηση. Στο Μέγαρο Μαξίμου , πέριξ αυτού και στη ΝΔ γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Γ. Γεραπετρίτης γνωρίζει από πρώτο χέρι πολλά μυστικά και αυτά τον κρατούν ασφαλή και του δίνουν το περιθώριο να συνεχίζει να είναι υπουργός Εξωτερικών και ας είναι εμφανές ότι είναι ανεπαρκής.
Όμως όλα αυτά είναι παιδαριώδη. Ένας μικρόκοσμος ιδιοτελών ανθρώπων που βάζουν τις πελατειακές τους σχέσεις και τις φιλοδοξίες τους , ή και την ματαιοδοξία τους, πάνω από τα συμφέροντα της χώρας.
Γιατί όσο ανεπαρκής και αν είναι η Παπαδοπούλου, την πολιτική ευθύνη για ότι συμβαίνει στην εξωτερική πολιτική την έχουν διαδοχικά ο ΥΠΕΞ και τελικά ο πρωθυπουργός. Η εικόνα που περιγράφουμε και που αντανακλά μόνο ένα μέρος της εσωτερικής κρίσης στο υπουργείο Εξωτερικών, καταδεικνύει την συνολική εικόνα διάλυσης που εκπέμπει η κυβέρνηση .
Σε αυτούς τους παράγοντες να προστεθεί και ο συστηματικός παρασκηνιακός ρόλος της Ντόρας Μπακογιάννη, που έχει αναλάβει ουκ ολίγες φορές ειδικές αποστολές και στις μετακινήσεις πρέσβεων και μέσω δηλώσεων να προκαταλαμβάνει πολιτικές, όπως είχε γίνει με το βατερλό παραπομπής στη Χάγη, τη μειονότητα της Θράκης, τις σχέσεις με την Ρωσία κλπ.
Σε μια εποχή μεγάλων γεωπολιτικών αναστατώσεων, η Ελλάδα έχει την ατυχία να εκπροσωπείται από ένα θλιβερό πολιτικό προσωπικό. Το οποίο θριαμβεύει στον μικρόκοσμο και ταπεινώνεται στον κόσμο, παρασέρνοντας και την Ελλάδα στην μικρότητά τους...
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου