Μητσοτάκης ή Ζωή; ιδού το χάος

Του Σωτήρη Σιδέρη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετωπίζει το κράτος σαν Ανώνυμη Εταιρεία και τους θεσμούς σαν ιδιωτικούς μηχανισμούς ικανοποίησης συμφερόντων, υπεράνω βουλής και νόμων. Είναι απλά παράγοντας πολιτικής ανωμαλίας και διάβρωσης της δημοκρατίας. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, αντιμετωπίζει την πολιτική σαν αίθουσα δικαστηρίου και στη βουλή, αγορεύει αντί να καταθέτει το σχέδιό της, το πρόγραμμά της, την πολιτική της . Μια Πλεύση Ελευθερίας που δεν λειτουργεί ως κόμμα αλλά ως δικηγορικό γραφείο. Καθόλου τυχαίο ότι δεν έχει κάνει καν ιδρυτικό συνέδριο, δεν έχει εκλέξει όργανα, δεν λειτουργούν επιτροπές, δεν παράγει πολιτική.

Πρόκειται για ένα μονολιθικό, μονοπρόσωπο κόμμα που ερμηνεύει τις δημοσκοπήσεις ως αποδοχή του προσώπου και όχι του κόμματος. Που διεκδικεί μάλιστα θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δηλαδή η σύνδεση με την κοινωνία, δεν είναι σύνδεση με βάση αρχές , αξίες και θέσεις, αλλά προβάλλεται ως σχέση ψηφοφόρων -προσώπου.
Υπό την πίεση των άλλων κομμάτων, η Κωνσταντοπούλου λέει ότι θα κάνει πρόγραμμα. Ποιος θα το γράψει, που θα συζητηθεί και που ψηφιστεί; Έντεχνα, από πλευράς Μητσοτάκη καλλιεργείται το δίλημμα μέσω των δημοσκοπήσεων, Μητσοτάκης ή Ζωή, που αποτελεί επικαιροποιημένη εκδοχή του Μητσοτάκης ή χάος. Αλλά η απάντηση είναι αυτονόητη. Μητσοτάκης ή Ζωή, ιδού το χάος…

Ναυαγοί, ανατροπές και φιλοδοξίες

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται πιθανότατα σε πορεία μη αναστρέψιμης πτώσης, αλλά διαθέτει προφανώς πολιτικά εργαλεία , άφθονο χρήμα και τεράστιους επικοινωνιακούς μηχανισμούς για αντιπερισπασμούς, τακτικισμούς και μπορεί να θέτει πραγματικά ή πλαστά διλήμματα. Επικεντρώνεται πλέον στην πολιτική συμμαχιών, αν και δεν το ομολογεί και όχι στην πολιτική αντιπαράθεση για το ποιος έχει το σχέδιο και τα εχέγγυα για ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα και τον λαό της.

Τα αφηγήματα της ευμάρειας, του μεταρρυθμιστή, με τη διεθνή ακτινοβολία έχουν γίνει ερείπια, καθώς η εσωτερική κοινωνική κατάσταση και η διεθνής αναστάτωση που προκλήθηκε από τον Τραμπ, τον έχουν οδηγήσει σε στρατηγικού χαρακτήρα κρίση προσανατολισμού. Το μόνο πλέον αφήγημα, πίσω από το οποίο θέλει να εμφανιστεί ως βασικός μέτοχος, η εξοπλιστική φρενίτιδα , μπάζει από παντού και προκαλεί πλέον προβληματισμό.
Η αλλαγή στις διαθέσεις του πρωθυπουργού είναι εμφανής. Χωρίς σχέδιο για τη χώρα, εκπονεί σχέδιο για την πολιτική του επιβίωση, χαμηλώνοντας τον πήχη της αντιπαράθεσης σε μια μακιαβελικού τύπου προπαγάνδα. Διάβρωση της εικόνας των αντιπάλων, ιδιαίτερα της Αριστεράς, φλερτ με την ακροδεξιά και τακτική διαίρεσης του ΠΑΣΟΚ.

Η δημοσκοπική άνοδος της Ζωής Κωνσταντοπούλου προκαλεί υποτίθεται αναστάτωση στα αριστερά της ΝΔ, αλλά μάλλον θα συμβεί το αντίθετο. Η εικόνα που καταγράφεται υπέρ της Πλεύσης Ελευθερίας, την οποία φιλοτεχνεί έμμεσα και η κυβερνητική προπαγάνδα, καθώς την ωφελεί αφάνταστα, προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στην αριστερή αντιπολίτευση, να επιστρέψει στην ουσιαστική πολιτική ατζέντα και επιτέλους, να αρχίσει να παράγει πολιτική.

Το γεγονός ότι η Πλεύση Ελευθερίας είναι ένα μονοπρόσωπο κόμμα είναι ευάλωτο στην κριτική, αλλά έχει και τα πλεονεκτήματά της, με την έννοια ότι πολλοί πολίτες προβλέπουν σε μια ηγεσία που θα αποτελέσει εναλλακτική λύση. Αλλά ηγέτης αόρατου κόμματος, στην προοδευτική παράταξη , δεν έχει εφευρεθεί ακόμη. Η Κωνσταντοπούλου , εμφανίζεται μονίμως οργισμένη με τους πάντες και τα πάντα, αλλά δεν είναι παρά ένα κέλυφος που δεν απαντά σε κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Την εξωτερική πολιτική, την στρατηγική ασφάλειας , την ευρωπαική πολιτική, το οικονομικό μοντέλο που υιοθετεί, το κράτος που θέλει και τις θέσεις της για τους εργαζόμενους, το κοινωνικό κράτος κλπ.

Η οργή μπορεί να εμποδίσει την εμβάθυνση μιας συζήτησης για όλα αυτά, αν δεν τεθούν. Γιατί μόλις τεθούν τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Μια ματιά στην ιστοσελίδα της Πλεύσης Ελευθερίας και θα πειστεί και ο πλέον καχύποπτος ότι Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι η μία και μοναδική που εκπροσωπεί το κόμμα. Αρκετά αυταρχική εικόνα….

Τι ωφελεί την κυβέρνηση- η πρόκληση για την Αριστερά

Όλος ο επικοινωνιακός μηχανισμός, χωρίς να υποβαθμίζεται και ο ρόλος των δημοσκοπήσεων , στηρίζει με τον τρόπο του την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η μετεωρική άνοδος προοιωνίζεται , σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και την άνοδο της Πλεύσης Ελευθερίας στις εκλογές και απειλεί το ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση. Όμως αυτό βολεύει αφάνταστα τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αφού έχει εξαντλήσει τα αφηγήματα προς τα Αριστερά, επινόησε ένα νέο και αν πιάσει θα τους έχει στο χέρι. Μητσοτάκης ή Ζωή; και οι ψηφοφόροι θα τρέξουν να ψηφίσουν Μητσοτάκη, αφού είναι πολύ εύκολο να απαξιωθεί η Ζωή που φαντάζει ως απειλή και όχι ως λύση για το Μέγαρο Μαξίμου. Υπό αυτή την οπτική, όταν ο μηχανισμός του Μητσοτάκη θεωρήσει ότι ήρθε η ώρα, θα αρχίσει η κατακρήμνιση της Κωνσταντοπούλου για να μείνει μόνος…

Ο Μητσοτάκης δεν θέλει την Αριστερά. Είναι προφανές αυτό. Θέλει ένα θολό κόμμα με αμφιλεγόμενες ή και ανύπαρκτες πολιτικές θέσεις, χωρίς σχέδιο για το ΕΣΥ, την ενέργεια, την κλιματική αλλαγή, την εξωτερική πολιτική, την ακρίβεια κλπ για να είναι ο ίδιος η επιλογή.
Είναι μια νέα πρόκληση για την Αριστερά. Ο Μητσοτάκης κινείται σε όλα τα πεδία και επίπεδα . Το ΠΑΣΟΚ είναι θέμα χρόνου να γίνει εσωστρεφές και να αποδυναμωθεί , γιατί η ανυπαρξία οράματος, θέσεων και ιδεολογικής ταυτότητας θα το απογυμνώσουν . Τα ακροδεξιά κόμματα θα συνεχίσουν να εισπράττουν από την φθορά ή την καθήλωση της Αριστεράς και να ψαρεύουν σε θολά νερά, ενώ όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, θα γίνουν πιο τραμπικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά αγκομαχούν, αλλά σίγουρα επηρεάζονται από τις εξελίξεις, οπότε είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα κινηθούν, με , ή χωρίς τον Τσίπρα. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι θέμα χρόνου , να βρεθεί μπροστά σε διλήμματα η ίδια και στα οποία θα δυσκολευθεί να απαντήσει.
Εν κατακλείδι, απάντηση στο χαώδες δίλημμα Μητσοτάκης ή Ζωή, είναι η ισχυρή δημοκρατική Αριστερά. Αν μπορέσει …. 

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.