Ας μην στείλουμε “θίασο” στο Ευρωκοινοβούλιο.

Του Γιώργου Κράλογλου
Οι "μάχες” από το 2025 ως το 2032 στην Ε.Ε. θα είναι πολύμορφες. Με ποιους θα τις δώσουμε εμείς; Τα κόμματα περίπου αδιαφόρησαν. Οι ψηφοφόροι...;

Να ξεκινήσουμε από το πόσο ψυχρά και τεχνοκρατικά (βλέπε γραφειοκρατικά...) μας αντιμετώπισαν ως κράτος-μέλος όταν από την κυβέρνηση τέθηκε θέμα μιας κάποιας μονιμότητας στο Ταμείο Ανάκαμψης για τις μέρες που έρχονται.

Τις μέρες με την εμφανή πλέον νέα κρίση στο ενεργειακό και στις μεταφορές από τις αναταράξεις στις σχέσεις Ιράν-Ισραήλ και την παράταση του ρωσικού πολέμου στην Ουκρανία.

Μας άφησαν μόνους και χωρίς τοποθέτηση (έστω και αρνητική) παρά το γεγονός ότι οι πάντες (από τα κράτη-μέλη) αισθάνθηκαν τη σημασία της παρέμβασης της ΕΕ με τις ενισχύσεις (36 δισ. ευρώ για την Ελλάδα) την περίοδο της οικονομικής κρίσης σε συνδυασμό με την πανδημία, μετά το 2020.

Και πριν πάμε παρακάτω ας σταθούμε λίγο και ας σκεφτούμε πολύ... ότι στο τέλος του 2026 ό,τι πήραμε, πήραμε από τα 20 δισ. ενισχύσεις και δάνεια που μένουν στο Ταμείο Ανάκαμψης για την Ελλάδα. Άλλα λεφτά δεν φαίνεται να υπάρξουν αν η Κομισιόν θεωρήσει ότι πάμε τόσο καλά ως μας λένε τα παλαμάκια της... Και άρα ας μην ψάχνουμε για νέο Ταμείο...

Πάμε και παρακάτω. Το τελευταίο ΕΣΠΑ είναι αυτό που τρέχει και θα τρέχει μέχρι το 2027. Άλλο ΕΣΠΑ ούτε φαίνεται ούτε θα φανεί επίσης από την Κομισιόν.

Τι πάει να πει και αυτό για το Ελλαδιστάν; Ότι η κυβέρνηση θα το "διαχειρισθεί” μέχρι τις εκλογές του 2027 και επειδή η "σκυταλοδρομία” ΕΣΠΑ (από κυβέρνηση σε κυβέρνηση) τελειώνει... (όπως πάντα συμβαίνει στον ψευτοσοσιαλισμό μας) ας κόψει τον λαιμό της... η επόμενη κυβέρνηση.

Θέλετε και άλλη πίκρα; Από το 2025 το σύμφωνο σταθερότητας που θα βάλει σε ιδιαίτερα αυστηρή εφαρμογή η Ε.Ε. δεν αφήνει περιθώρια στα δημοσιονομικά μας (όπως και σε κάθε κράτος μέλος με χρέος- ειδικά εμείς με το υψηλότερο σε όλη την Ευρώπη-) όχι για κουπόνια αλλά και επιδόματα ανέργων αν ξεπερνούν έννοιες και διατάξεις των οδηγιών της Κομισιόν.

Αυτά που μας περιμένουν στη δημοσιονομική πολιτική της Ε.Ε. Μετά το 2032 καλύτερα να τα αφήσουμε για αργότερα. Θα μας μαυρίζουν την ψυχή...

Είναι πρόβλημα των Ευρωβουλευτών όλα αυτά ή κυβερνητικό του Ελλαδιστάν ως κράτος-μέλος εντός της Ένωσης;; Σαφέστατα κυβερνητικό. Το προφίλ όμως του τόπου μας θα καταδικάζεται αν για κάποιους λόγους χαμηλής και ίσως περίεργης... (ας πούμε) σοβαρότητας συνεχίσουμε να εμφανίζουμε εικόνες σαν αυτές που αφήσαμε στο σώμα της Ευρωβουλής το 2023.

Γιατί η ανησυχίας μας; Ανάμεσα σε πολλά... και οι αλήθειες του Lysikratis στο χθεσινό μας σημείωμα "Η πασχαλινή δοκιμασία βρονταει την πόρτα...” με την εξαιρετική ερμηνεία, πως χάνουμε τους ικανούς από την πολιτική μας σκηνή.

Την υιοθετώ πλήρως και μεταφέρω το σχόλιο του μπας και βρεθεί, έστω και ένας, από την πολιτική σκηνή να τολμήσει να το απορρίψει. Τότε θα πάρει τη "σκυτάλη” η στήλη...

"...Είναι απαραίτητο να είσαι δημοφιλής διασημότητα για να γίνεις Βουλευτής ή Ευρωβουλευτής ή Εκπρόσωπος Περιφέρειας ή πόλης. Επίσης είναι απαραίτητο να έχεις "όνομα" συνδεδεμένο με το κόμμα και με ένα κοινό που κάποτε ευνοήθηκε από αυτό το όνομα μέσα από τις κομματικές δυνάμεις, και ακόμη να έχεις την οικονομική δυνατότητα να κάνεις έναν πλουσιοπάροχο προεκλογικό αγώνα χρησιμοποιώντας όσους μπορούν να επηρεάσουν - διαμορφώσουν την κοινή γνώμη υπέρ σου.

Οι ικανότητες για τα πολιτικά ζητήματα και οι γνώσεις έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Οι ψηφοφόροι πιστεύουν ότι κάποιος που είναι ικανός σε κάποιον τομέα και αποκτά εύσημα και δημοφιλία σε αυτόν τον τομέα, ότι θα είναι το ίδιο ικανός και για να κυβερνήσει ή να εκπροσωπήσει τη χώρα ή να κάνει σημαντικά έργα στην πόλη. Για αυτό εκλέγει ποδοσφαιριστές, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους κλπ!

Οι πραγματικά ικανοί και οι ιδιαίτερα παραγωγικοί άνθρωποι που αξίζουν τις σημαντικές θέσεις στη χώρα στερούνται σχεδόν όλα τα παραπάνω προνόμια για να εκλεγούν, και μένουν για πάντα στην αφάνεια...!"

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.