Μάικλ Ρούμπιν
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg ανακοίνωσε ότι, λίγες ώρες πριν από τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, είχε τελικά κάνει το αδύνατο: Έπεισε τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να άρει το βέτο του για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Η ομάδα του προέδρου Μπάιντεν, που εργάζεται επιμελώς στο παρασκήνιο, μπορεί να θέλει να μοιραστεί τον υποτιθέμενο θρίαμβο του Στόλτενμπεργκ.
Δεν θα έπρεπε.
Αυτό που οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζουν ως διπλωματικό αριστούργημα είναι στην πραγματικότητα μια καταστροφή στα σκαριά.
Αφήστε κατά μέρος την ταπείνωση της Σουηδίας από την Τουρκία και τη διάβρωση, κατ' εντολή του Ερντογάν, της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας στη χώρα αυτή. Και αφήστε στην άκρη την υποκρισία της αντιμετώπισης των Κούρδων στη Σουηδία ως τρομοκρατών, όταν οι συμπαθούντες του Ισλαμικού Κράτους στην Τουρκία όχι μόνο περιφέρονται ελεύθεροι, αλλά και εποικίζουν τη διοίκηση του Ερντογάν και την υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας.
Αντίθετα, το πρόβλημα φαίνεται να είναι ένα νέο αντάλλαγμα.
Όχι μόνο η Τουρκία αναμένει τώρα την άρση των περισσότερων κυρώσεων που σχετίζονται με την άμυνα, αλλά ένας Τούρκος αξιωματούχος δήλωσε επίσης ότι η Τουρκία αναμένει τώρα από την Ευρώπη να επιταχύνει τη μακρά ετοιμοθάνατη διαδικασία ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία χρησιμοποίησε την παρουσία της εντός του ΝΑΤΟ για να παραλύσει τον θεσμό και να επωφεληθεί από το de facto βέτο της. Για να αρθεί αυτό το βέτο, ο Στόλτενμπεργκ και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν θέλουν τώρα να εξουσιοδοτήσουν την Τουρκία να παραλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να διαβρώσει τον δημοκρατικό προσανατολισμό της εκ των έσω. Δεν είναι μυστικό, για παράδειγμα, ότι η Γερμανία συχνά υποκύπτει στον τουρκικό εκβιασμό επειδή φοβάται όχι μόνο ότι ο Ερντογάν θα απελευθερώσει τις πύλες των προσφύγων στην καρδιά της Ευρώπης, αλλά και επειδή οι Γερμανοί αξιωματικοί πληροφοριών πιστεύουν ότι ο Ερντογάν ελέγχει τρομοκρατικούς πυρήνες μεταξύ της τουρκικής διασποράς στην καρδιά της Γερμανίας.
Χορηγούμενο περιεχόμενο
Ούτε το πρόβλημα είναι μόνο τρομοκρατικοί πυρήνες. Λιγότερο από μία εβδομάδα πριν, ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, επικεφαλής εταίρος του συνασπισμού του Ερντογάν, δήλωσε: «Ο Αλλάχ είναι ένας και ο στρατός του είναι τουρκικός».
Η πραγματικότητα είναι ότι η συμφωνία του Στόλτενμπεργκ κλωτσάει το τενεκεδάκι κάτω από το δρόμο, αλλά δεν κάνει τίποτα για να αποτρέψει την Τουρκία από το να επαναλάβει τη συμπεριφορά της σε μελλοντικές αποστολές του ΝΑΤΟ. Εάν ο Ερντογάν απομακρυνθεί από το πόκερ υψηλού ρίσκου με νέες παραχωρήσεις και χτυπήματα για να δείξει στο κοινό του, ο Στόλτενμπεργκ εγγυάται ότι κάθε μελλοντική σημαντική απόφαση του ΝΑΤΟ θα είναι μια ευκαιρία για τουρκικούς εκβιασμούς.
Η τραγωδία όμως είναι μεγαλύτερη. Η Ουκρανία δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που αντιμετωπίζει σήμερα ξένη κατοχή. Για σχεδόν μισό αιώνα, η Τουρκία κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου, μια χώρα που, για σχεδόν τρεις δεκαετίες, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε καλή κατάσταση. Ο Στόλτενμπεργκ και ο Σάλιβαν ουσιαστικά φαίνονται τώρα πρόθυμοι να ανταλλάξουν μια ζωντανή δημοκρατία με μια δράση που είναι περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική. Εξάλλου, το ΝΑΤΟ χάνει ελάχιστα εάν η Σουηδία παραμείνει εκτός, αλλά ενεργεί σε στενό συντονισμό μέχρι την πτώση του Ερντογάν.
Η Κύπρος δεν πρέπει να είναι θύμα της πεποίθησης Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων ότι η πολιτική ικανότητα απαιτεί θυσίες. Είναι όλο και περισσότερο ένας βασικός αμερικανικός εταίρος ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο και η σημασία της αυξάνεται μόνο. Μια Κύπρος σήμερα αξίζει πιθανώς πέντε Σουηδούς, ανεξάρτητα από το ακόμα μικρό μέγεθος του στρατού του νησιωτικού έθνους.
Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ μπορεί να χαστουκίζουν ο ένας τον άλλον στο Βίλνιους, αλλά σύντομα θα μετανιώσουν. Δίνοντας στην Τουρκία οποιαδήποτε πορεία προς την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς τον τερματισμό της κατοχής και την αλλαγή της πολιτικής κουλτούρας, δημιουργεί τόσο ένα προηγούμενο κατευνασμού όσο και την ενδυνάμωση ενός θεμελιωδώς αντιευρωπαϊκού καθεστώτος για το οποίο η Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πληρώσουν πολύ υψηλότερο τίμημα από ό, τι φαντάζονται.
Δημοσίευση σχολίου