Τι είχες “Γιάννη” τι είχα πάντα… Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, το μεταφορικό αεροσκάφος C-130 που μετέβη στην Αίγυπτο στο πλαίσιο της επιχείρησης απεγκλωβισμού Ελλήνων από το Σουδάν που φλέγεται λόγω του εμφυλίου που ξέσπασε αιφνιδιαστικά στη χώρα, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες παρουσίασε βλάβη, με αποτέλεσμα και να μην μπορεί να επιχειρήσει, είτε φέροντας σε πέρας την αποστολή για την οποία εστάλη, είτε να επιστρέψει άμεσα στη χώρα. Το DP αναζήτησε από στρατιωτικές πηγές επιβεβαίωση ή διάψευση της πληροφορίας. Η απάντηση όμως που έλαβε ήταν “δεν υπάρχει κάτι επ’ αυτού”.
Αυτός είναι ο λόγος που την πρώτη μεταφορά την διεκπεραίωσε με επιτυχία το C-27J που επίσης είχε μεταβεί. Εδώ κρύβεται και το “μυστικό” της μη αποστολής εξ αρχής δύο C-130 στην Αίγυπτο, αλλά και η επιλογή της χώρας των Φαραώ ως προορισμού των ελληνικών αεροσκαφών, παρά τη μεγάλη απόσταση από τη γεωγραφική περιοχή απεγκλωβισμού των Ελλήνων. Όταν μια αεροπορική δύναμη έχει συνολικά δύο C-130, πέραν του ότι επιβαλλόταν να μείνει και κάποιο για να καλύψει έκτακτες ανάγκες, έπρεπε να προβλεφθεί… και η κακιά η ώρα για άλλο. Ήταν εξάλλου μεγάλος ο φόβος των επιτελών. Επίσης, η Αίγυπτος, εκτός από φιλική χώρα, οι ένοπλες δυνάμεις της επιχειρούν τα C-130, το οποίο επίσης θα μπορούσε να αποδειχθεί καθοριστικό.
Από τη στιγμή που παρουσίασε βλάβη, θα έπρεπε να υπάρχει άλλο με παραπλήσια μεταφορική δυνατότητα, ώστε να μπορεί να μεταφέρει ανταλλακτικά για την επισκευή του πρώτου. Ανάμεσα στις πιθανές βλάβες είναι και ορισμένες που απαιτούν μεταφορά ογκωδών ανταλλακτικών τα οποία δεν μπορεί να μεταφέρει αεροσκάφος του μεγέθους των C-27J. Όσο ορθολογική κι αν ήταν η απόφαση των επιτελών που ελήφθη κατά τη σχεδίαση της αποστολής, δεν μπορεί να συγκαλύψει τις διαχρονικές ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση του μεταφορικού στόλου.
Πραγματικά, θα είχε ενδιαφέρον να διευκρινιστεί από το ΓΕΕΘΑ, εάν εξετάστηκε και σε ποιο επίπεδο, η συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία. Μια ματιά στον χάρτη, αποκαλύπτει ότι απέναντι είναι η μεγαλούπολη Τζέντα και σε σχετικά μικρή απόσταση οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν αναπτύξει στον λιμένα Γιανμπού πυροβολαρχία του συστήματος αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας Patriot, την Ελληνική Δύναμη Σαουδικής Αραβίας (ΕΛΔΥΣΑ). Αυτή η στρατηγικού επιπέδου συνεργασία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί. Εξετάστηκε η δυνατότητα συνεργασίας με τους Σαουδάραβες, οι οποίοι έχουν γνώση προσώπων και πραγμάτων στο Σουδάν (όπως έγινε γνωστό μεσολάβησαν και για την πιο πρόσφατη εκεχειρία), για τον απεγκλωβισμό των Ελλήνων και τη μεταφορά τους στην απέναντι ακτή; Διότι από εκεί θα μπορούσαν να φύγουν και με αεροπλάνο της γραμμής…
Επιστρέφοντας στο ζήτημα των ευθυνών, εάν υποτεθεί ότι οι δυο “μνημονιακές” κυβερνήσεις που προηγήθηκαν είχαν οικονομικούς περιορισμούς που δεν επέτρεψαν τη συντήρηση, το ότι σήμερα βρισκόμαστε στην γνωστή άθλια κατάσταση, είναι ξεκάθαρη ευθύνη της παρούσας πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας που δεν μερίμνησε ώστε να προτεραιοποιήσει τη θεραπεία της κατάστασης. Ουδείς δικαιούται να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε, καθώς σε καθημερινή βάση, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ενημερώνονται αναλυτικά για τις διαθεσιμότητες των πτητικών μέσων. Σε μια τετραετία που η χώρα έχει συμβασιοποιήσει σχεδόν 14,4 δισ. ευρώ σε εξοπλισμούς, το φιάσκο με την αποστολή της ΕΜΑΚ στην Τουρκία και σήμερα η καθήλωση του C-130 στην Αίγυπτο, αποκαλύπτει το μεγάλο πρόβλημα με τον καθορισμό των προτεραιοτήτων.
Όσον αφορά την καθημερινή ενημέρωση για τις διαθεσιμότητες των πτητικών μέσων, αεροσκαφών και ελικοπτέρων, ας σημειωθεί ότι περιλαμβάνει μέχρι και το πόσες ώρες πτήσης απομένουν στο καθένα, μέχρι την καθήλωσή του για την επόμενη προγραμματισμένη συντήρηση, αναλόγως των ωρών πτήσης που έχει εκτελέσει. Κι αν υποτεθεί ότι στο Μέγαρο Μαξίμου δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία στο έγγραφο, αυτό συνέβαινε επειδή θεωρούσαν ότι τη δουλειά αυτή την κάνουν οι υπεύθυνοι στο ΥΠΕΘΑ και στο ΓΕΕΘΑ.
Δικαιολογίες δεν υπάρχουν, αν και ως συνήθως, στην Ελλάδα, όποιον και να ρωτήσεις έχει κάποια δικαιολογία και τα ρίχνει σε κάποιον άλλον. Η ουσία είναι ότι ο φορολογούμενος μπορεί να πληρώνει δισεκατομμύρια, όμως κανείς εκ των υπευθύνων δεν επιμένει στο να ληφθεί υπόψη και η υποστήριξη και συντήρηση των μέσων σε όλη τη διάρκεια του σχεδιαστικού βίου τους, δηλαδή το “κόστος κύκλου ζωής” (life-cycle cost), ώστε να προβλεφθεί, να επιμεριστεί σε ετήσια βάση η δαπάνη και να μη δικαιούται κανείς την παραλείψει στον προϋπολογισμό. Κι όλα αυτά, παρόλο που ο συνυπολογισμός αυτής της παραμέτρου προβλέπεται στον νόμο!
Κάπως έτσι έχουμε καμιά 200αριά ελικόπτερα εκ των οποίων όσα πετούν εκτελούν με περιορισμούς τις αποστολές τους. Κάπως έτσι έχουμε καμιά εικοσαριά μεταφορικά αεροσκάφη τα οποία στη συντριπτική πλειοψηφία τους δεν πετούν. Τώρα “πέφτει από τα σύννεφα” το ίδιο πολιτικό σύστημα που δεν θεωρούσε τη συντήρησή τους ως προτεραιότητα. Ασφαλώς είναι και το ίδιο που έμπλεο “ιερής αγανάκτησης” για την ολιγωρία… όλων των υπολοίπων, σχεδιάζει να αγοράσει καινούργια, με διαδικασίες απευθείας ανάθεσης. Χωρίς ασφαλώς να υπολογίσει ξανά το κόστος κύκλου ζωής. Έλα μωρέ, ας βρούμε τα λεφτά να πάρουμε και βλέπουμε. Δεν χρειάζεται να είσαι ο Νοστράδαμος για να προβλέψεις… τα μελλούμενα.
Δημοσίευση σχολίου