Η πολιτική σταθερότητα και η Δημοκρατία, είναι ήδη στο «κάδρο» των επικίνδυνων θεμάτων, που την ακεραιότητά τους υπονομεύει η αβελτηρία των πολιτικών κομμάτων και που η θωράκισή τους, επιβάλλεται να αναχθεί σε μείζονα Εθνική προτεραιότητα.
Διανύουμε ήδη μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, από κάθε άποψη, προεκλογική περίοδο. Είναι ίσως, οι κρισιμότερες βουλευτικές εκλογές από τη Μεταπολίτευση, που το αποτέλεσμά τους, ενδεχομένως να κρίνει την μελλοντική υπόσταση του ελληνικού Κράτους και ως φορέα του Έθνους των Ελλήνων.
Η αβεβαιότητα του εκλογικού αποτελέσματος και το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας, διαμορφώνει συνθήκες ακραίας πόλωσης με αιχμή την αμφισβήτηση της αξιοπιστίας των κομμάτων εξουσίας, αλλά και της εντιμότητας συγκεκριμένων πολιτικών. Στο στόχαστρο βρίσκεται και δικαίως, το αδηφάγο πελατειακό κράτος, η ρουσφετολογική αναξιοκρατία, η κομματοκρατία, ο αδικαιολόγητος πλουτισμός και η ανάμειξη, εμμέσως φυσικά, της οικονομικής και μιντιακής ελιτ , στις πολιτικές επιλογές της εκάστοτε Κυβέρνησης, ειδικά από την εποχή των μνημονίων. Τα μνημόνια έληξαν, αλλά οι μνημονιακές πολιτικές θριαμβεύουν.
Έχουν «καρποφορήσει», όλα όσο αποτελούν τις παθογένειες, διαχρονικά, του πολιτικό–κοινωνικού συστήματος. Άρα, η ψήφος των πολιτών, επιβάλλεται να είναι παρεμβατική, «θεραπευτική», με γνώμονα, την εξυγίανση και εξορθολογισμό του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Επειδή το προεκλογικό κλίμα, καθίσταται βαθμηδόν νοσηρό, καθώς εξελίσσεται ο ψηφοθηρικός αγώνας «όλων εναντίον όλων», με αποκλίσεις από ηθικές αρχές και σαφώς εκτός του πλαισίου του πολιτικού πολιτισμού, ελπίζουμε ότι, τα πολιτικά κόμματα, θα βρουν μια κοινή συνισταμένη, όταν ο κομματικός λόγος θα αναφέρεται σε εκκρεμή ζητήματα, μείζονος εθνικής σημασίας. Απαιτείται, λόγω διεθνών στρατιωτικών συγκρούσεων, γεωπολιτικών αναταράξεων, περιφερειακών, πολιτικών και γεωοικονομικών εξελίξεων, η εκφορά κομματικού λόγου, ειδικά κατά την παρούσα προεκλογική περίοδο, να χαρακτηρίζεται από ωριμότητα, σοβαρότητα, υπευθυνότητα, πατριωτισμό και με την απαρέγκλιτη αρχή, ότι το Εθνικό συμφέρον, σε κάθε περίπτωση, υπερισχύει του κομματικού.
Θετικό κλίμα στα ελληνοτουρκικά
Είναιαλήθεια (στη σχετικότητά της) , ότι υπάρχει ένα θετικό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Υπάρχει μια νηνεμία στο Αιγαίο. Έχουν μηδενιστεί, οι παραβιάσεις του εθνικού μας εναερίου χώρου και οι υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά νησίδες και βραχονησίδες ,από τουρκικά μαχητικά και drones.
Θα πρέπει να δούμε τους φονικούς και καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία, ως ένα χρονικό ορόσημο, για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η επιθετική και εμπρηστική ρητορική των κυβερνητικών αξιωματούχων της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου Τ. Ερντογάν (π.χ. «θα έρθουμε μια νύχτα», ή «ο τουρκικός βαλλιστικός πύραυλος Typhoon μπορεί να πλήξει την Αθήνα»), κατά την προ σεισμών εποχή, έχει αντικατασταθεί μετασεισμικά, με μια επίθεση φιλίας και διάθεση συνεργασίας, της τουρκικής ηγεσίας, που είναι καλοδεχούμενη φυσικά, από την Ελληνική Κυβέρνηση.
Άλλωστε, η Ελλάδα, διαχρονικά, έτεινε και τείνει, χείρα φιλίας και ειλικρινούς συνεργασίας προς την γείτονα και σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία.
Επιβεβαίωση, αλλά και Ενίσχυση του θετικού κλίματος στις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις, είχαμε την 25η Μαρτίου αφού ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο Ταγίπ Ερντογάν ευχήθηκαν, για την Εθνική μας επέτειο . Στο ίδιο κατευναστικό πνεύμα και η επικείμενη επίσκεψη του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλο, στις σεισμόπληκτες περιοχές της Τουρκίας.
Η λεγόμενη και «διπλωματία των σεισμών», απέφερε την πρώτη συμφωνία των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Η Τουρκία θα υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Ελλάδας ως μη μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (για την χρονιά 2025-2026) και η Αθήνα σε αντάλλαγμα θα στηρίξει την τουρκική υποψηφιότητα για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) του ΟΗΕ.
Ωστόσο, αυτή η θετική εξέλιξη στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, έχει προκαλέσει τη δυσφορία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι γνωστό ότι, η Τουρκία, απαγορεύει τον ελλιμενισμό των υπό κυπριακή σημαία εμπορικών πλοίων σε τουρκικά λιμάνια.
Η Κυπριακή Δημοκρατία, για πρώτη φορά, δηλώνει ότι δεν δεσμεύεται, από την απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Και γενικότερα, η Λευκωσία, δεν είναι ενθουσιασμένη, από την ελληνοτουρκική προσέγγιση, κυρίως διότι, ο τουρκικός στρατός κατέχει παρανόμως, κυπριακά εδάφη. Η Ελληνική Κυβέρνηση, με την «ανέμελη» διπλωματική συμπεριφορά της, έχει προβληματίσει τη νέα Κυβέρνηση της κυπριακής Δημοκρατίας,
Τακτική κίνηση ή Στρατηγική επιλογή;
Πως μεταφράζεται όμως, επί της ουσίας, το θετικό κλίμα, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Είναισυγκυριακό; είναι τακτική κίνηση της Τουρκίας και ενόψει προεδρικών εκλογών (στις 14 Μαΐου κρίνεται η τύχη της προεδρίας Ερντογάν); ή πρόκειται για Στρατηγική επιλογή;
Επισημαίνουμε, ότι δεν έχει λυθεί κάποιο πρόβλημα και ούτε έχει ξεκινήσει κάποια διαδικασία, για να λυθεί κάποιο από τα προβλήματα που έθετε η Τουρκία μετ επιτάσεως (προσεισμικά) και αφορούσαν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Η Τουρκία, όχι μόνο δεν έχει απεμπολήσει τις πάγιες εθνικές θέσεις της, αλλά δεν έχει μετακινηθεί ούτε χιλιοστό από αυτές.
Η Τουρκία, δεν έχει εγκαταλείψει την επιθετική και αναθεωρητική πολιτική της σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου είναι ο εκλεκτός των έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης και αντίπαλος τους Τ. Ερντογάν για την προεδρία της Τουρκίας στις εκλογές που γίνουν στις 14 Μαΐου. Οι θέσεις του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου για τα ελληνοτουρκικά (υποστηρίζει την στρατιωτική κατάληψη ελληνικών νησιών από τις τουρκικές αεροαποβατικές δυνάμεις), είναι τόσο ακραίες, που καθιστούν τον Τ. Ερντογάν συμπαθή «φιλέλληνα»!!
Επομένως, στην ερώτηση, αν έχει γυρίσει σελίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν μπορούμε να απαντήσουμε ΝΑΙ, αλλά αρκεί ένα ίσως, διότι: Παράγοντες της αμερικανικής διπλωματίας, ισχυρίζονται, ότι έγινε το πρώτο βήμα προς την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, μέσω διαλόγου και αμοιβαίων υποχωρήσεων (δήλωση του εκπροσώπου του Στεητ Ντιπάρτμεντ). Δηλαδή, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, συνεπέστατοι στην φιλοτουρκική πολιτική τους, πιέζουν την Ελλάδα να δεχτεί τον διάλογο με την Τουρκία, μετά τις εκλογές και στις δύο χώρες, έναν διάλογο ουσιαστικό, που θα καταλήξει σε συμφωνία,
Και το ερώτημα φυσικά, είναι ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Ο διάλογος και οι αμοιβαίες υποχωρήσεις, όπως «προτείνει» αμερικανική διπλωματία;
Και ποια θα είναι η ατζέντα του διαλόγου; Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου σε βάθος 5ετίας; Η αναγνώριση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, ως τούρκικης εθνότητας με δικαιώματα αυτοδιάθεσης;
Ας πούμε, ως υπόθεση εργασίας, η συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του Αιγαίου.
Η διακηρυγμένη τουρκική άποψη είναι 50-50%, δηλαδή συνεκμετάλλευση και συγκυριαρχία στο Αιγαίο.
Η Ελληνική θέση είναι διαμετρικά αντίθετη. Πρώτα οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ και μετά, αναλογικά το «μοίρασμα» του υποθαλάσσιου πλούτου.
Και σε ότι αφορά το Κυπριακό, την επικύρωση ή έστω ανοχή δια της σιωπής, της πολιτικής επιλογής ότι «Η Κύπρος κείται μακράν»!
Η Ελληνική θέση στηρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, ενώ η τουρκική στην αυθαιρεσία, στην στρατιωτική ισχύ και την περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου.
Ναι αλλά, του διεθνούς δικαίου, ως γνωστόν, υπερέχουν τα Στρατηγικά συμφέρονται των ΗΠΑ, άρα….
Μήπως εν τέλει οι ελληνοαμερικανικές αμυντικές συμφωνίες, είναι ετεροβαρείς και «θηλιά στο λαιμό» της Ελλάδας, που καλείται επιμόνως, από την αμερικανική διπλωματία, να απεμπολήσει εθνικά κυριαρχικά της δικαιώματα, χάριν του διαλόγου με την Τουρκία και της ενότητας της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, αναγκαίας και λόγω του πολέμου στην Ουκρανία; Πρέπει να πολιτικά κόμματα, να δεσμευτούν, παρότι οι προεκλογικές δεσμεύσεις των κομμάτων εξουσίας είναι για τα «μπάζα» και να απαιτήσουμε, ως πολίτες- ψηφοφόροι ρητές δεσμεύσεις, πως θα αντιμετωπίσουν, ως αυριανή Κυβέρνηση, τον ελληνοτουρκικό διάλογο, με επιδιαιτητή τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ;
Δημοσίευση σχολίου