Όπως τις βλέπει ένας ξένος, ουδέτερος παρατηρητής.
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο, Ελληνιστής1. Τελικά, αν πάμε πίσω στον χρόνο, φαίνεται πως η «φιλοσοφία» της «μοιρασιάς» των τριών «μεγάλων» της Γιάλτας συνεχίζει και σήμερα να ασκεί την κηδεμονία της πάνω στην Ελλάδα, με ωστόσο μια βασική παρατήρηση: την επιρροή της Γιάλτας την βρίσκουμε ακέραιη ακόμα μόνο στην Ελλάδα, ενώ εξαφανίστηκε παντελώς σε όλες τις άλλες βαλκανικές χώρες όπου η αμερικανική παρουσία εκτόπισε τελείως τον προηγούμενο συμφωνημένο (στη Γιάλτα) ιδεολογικό προσδιορισμό με ό, τι αυτό συνεπάγεται στα πολιτικο-στρατιωτικά δρώμενα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Στην Ελλάδα η μόνη «αλλαγή» που έχει επέλθει ήταν το «πέρασμα» από την αγγλική εξουσία στην αμερικανική (άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε το ρούχο του αλλιώς). Έτσι, μέσα στην εδραιωμένη πλέον pax americana – η οποία όπως και να ‘ναι δεν πρόκειται ποτέ να προστατέψει στρατιωτικά τα ελληνικά συμφέροντα – τα ελληνικά κυβερνητικά «συνεργεία» είναι τώρα 70 χρόνια που φέρονται σαν τα πιστότερα παιδιά του θείου Σαμ, μέσα σε μια πολιτική ροή οι συνιστώσες της οποίας είναι όλες χαραγμένες αποκλειστικά στον Λευκό Οίκο προς απαράβατη γνώση και γενική χρήση στο σύνολο των τομέων και των εξωτερικών σχέσεων αλλά και των εσωτερικών διεργασιών. Η Ελλάδα κατόρθωσε να γίνει η 51η πολιτεία των ΗΠΑ.
Η επελθούσα, μετά τη Γιάλτα, είσοδος στον ευρωπαϊκό κοινοτικό ιστό δεν σήμανε ούτε κατά το ελάχιστο, ούτως ή άλλως, κάποια πολιτικο-δογματική αλλαγή, μιας και η ταύτιση της λεγόμενης «ευρωπαϊκής πολιτικής» με εκείνη των ΗΠΑ υπήρξε και είναι απόλυτη, απολύτως καταλυτική, επαρκώς σχετικά βοηθούσης και της σφικτής ιδεολογικής πρόσδεσης στα πλαίσια των απαράβατων δωμάτων του ΝΑΤΟ.
Βλέπουμε επομένως πως η Ελλάδα, άκρως έως φανατικά πιστή στον υπερατλαντικό πάτρωνα και αφέντη της, είναι παράδειγμα (προς αποφυγήν) για όσο αφορά την μη πραγματοποίηση των βασικών συμφερόντων της και το άκρον άωτον της στατικής, ανενεργούς, συστηματικά παθητικής πολιτικής όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στο Ιόνιο και στη Μεσόγειο, συμπεριφορά που, ως αποδεικνύουν πλείστα γεγονότα, οφείλεται στις απαιτητικές αμερικανικές «απαγορεύσεις», «παραινέσεις», «συμβουλές», τελικά και πολύ απλά στα αμερικανικά «θέλω» που αποκλείουν μια Ελλάδα ελεύθερη να κάνει «του κεφαλιού» της για το «καλό» της.
Οι συνέπειες; Αναμφισβήτητα η Ελλάδα συνέχεια κάτι χάνει, όλο κάτι δίνει, χαρίζει στους άλλους, «φίλους» κι εχθρούς.
Το αποτέλεσμα; Τα περίφημα «δύο μέτρα και δύο σταθμά»! Έτσι, λ.χ. πολύ απλά ενώ οι ΗΠΑ, μολονότι δεν επικύρωσαν την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, ανακήρυξαν και οριοθέτησαν τις ΑΟΖ τους σε όλες τις ακτές τους και σε όλα τα νησιά τους, δεν επιτρέπουν (!!) να κάνει το ίδιο και η Ελλάδα με τις ακτές της και τα νησιά της!
Και επειδή το είπε ένας τάδε Φίλιπ Γκόρντον, έγινε νόμος της Ελλάδας! Τρελά και απαράδεκτα πράγματα, βεβαίως, για μια χώρα σοβαρή και αξιοπρεπής που ξέρει και θέλει να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της εναντίον των πάντων, απολύτως φυσιολογικά όμως για μια χώρα μπανανία ή μαϊμού που ταπεινώνεται διαχρονικά για να ακολουθήσει, πιστός ραγιάς, τις πολιτικές που οι άλλοι «έραψαν» γι’ αυτήν.
Δεν χρειάζεται να μας πουν σε ποια από τις δύο «κατηγορίες» βρίσκονται οι Έλληνες κυβερνώντες. Όλα δυστυχώς είναι φως φανάρι. Τα μόνο που πρέπει να μας πουν είναι τι θα γίνει εάν παραβούμε (παραβούν) τα λόγια του αφέντη Γκόρντον και, αλήθεια, πού είναι γραμμένα στην UNCLOS τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» των ΗΠΑ σχετικά με τον εαυτούλη τους και την Ελλάδα, όταν έρχονται να μας κάνουν μάθημα και μας κουνάνε το δάχτυλο για να τους λέμε, αιώνιοι μέτοικοι, yes sir!
Και να ‘ταν μόνο αυτό…, γιατί ενώ και η ΕΕ υπέγραψε σαν συλλογικός οργανισμός τη Σύμβαση κι αναγνωρίζει de jure και de facto τις ΑΟΖ όλων των κοινοτικών μελών της ακριβώς όπως αυτές εμφανίζονται στους δικούς της χάρτες με γνώμονα την UNCLOS, αποφεύγει συστηματικά κάθε δυναμική επέμβαση ώστε και η Ελλάδα να υποστηριχθεί και να ανακηρύξει/οριοθετήσει την νόμιμη όπου δει ΑΟΖ της με βάση ακριβώς τον ίδιο γνώμονα UNCLOS που και εκείνη υιοθετεί.
Πάλι εδώ η loga manus των ΗΠΑ, απ’ τη μια πλευρά, και πάλι η ενδοτικότητα των Ελλήνων κυβερνώντων, απ’ τη άλλη, κάτι που πολύ κόστισε και ακόμη πιο πολύ πάει να κοστίσει στην Ελλάδα εάν δεν παύσει να τρέμει τί θα πουν/κάνουν οι Αμερικανοί/Τούρκοι, ένα «πολύ» ασφαλώς όχι ορισμένου χρονικού διαστήματος, αλλά απολύτως αορίστου χρόνου.
Η Ελλάδα δεν ανακήρυξε ποτέ την πλήρη ΑΟΖ της και τα χωρικά της ύδατα είναι περιορισμένα (εκτός από το Ιόνιο) παντού αλλού στα 6 ν.μ., όπερ σημαίνει ότι από τα 6 μίλια και ένα μέτρο και πέρα όλη η άλλη θάλασσα είναι διεθνή ύδατα! Επιπλέον δεν ανακήρυξε ποτέ ούτε την Συνορεύουσα Ζώνη της στ 24 ν.μ.! Ούτε καν όρισε τις γραμμές βάσης. Τίποτα του τίποτα!
Και όπως ξέρουμε, τα διεθνή ύδατα ανήκουν στους πάντες και οι πάντες μπορούν να κάνουν «δουλειές» εκεί.
Τί θα κάνει λοιπόν η Ελλάδα, τί θα κάνουν ο πρωθυπουργός, ο ΥΠΕΞ... και όλοι οι άλλοι «επίσημοι» της εάν μια μέρα έρθουν οι Τούρκοι ή οποιοσδήποτε άλλος φίλος ή εχθρός, και αρχίσουν να διεξάγουν έρευνες για υδρογονάνθρακες ή φέρουν τρυπάνια για αντλήσεις ας πούμε στα 100 μέτρα από τα 6 μίλια;
Ποιον διεθνή νόμο θα επικαλεστούν ικανό να εμποδίσει τους Τούρκους (ή άλλους) όταν πέραν των μίζερων 6 ναυτικών μιλίων κυριαρχίας στο τεράστιο τόξο των ελληνικών ακτών ούτε υφαλοκρηπίδα έχουν προσδιορίσει και διεθνοποιήσει, ούτε συνορεύουσα ζώνη, ούτε ΑΟΖ ανακήρυξαν στα πλαίσια της UNCLOS, ούτε καν 12 χωρικά ύδατα έχουν θεσπίσει, ούτε αν έκλεισαν γραμμές βάσης;!
Λέω: αν έρθουν οι Τούρκοι, που είναι και εκείνοι που εποφθαλμιούν ελληνικές στεριές και θάλασσες, ή οποιοιδήποτε άλλοι, και στρογγυλοκαθίσουν στα 6 μίλια και ένα μέτρο κάνοντας ό, τι θέλουν στην ανοιχτή θάλασσα, οι Έλληνες θα τους βομβαρδίσουν ή θα τους βουλιάξουν με κανονιές και αεροπλάνα σε αυτή την ανοιχτή θάλασσα που δε τους ανήκει;!
Μη ξεχνάμε επίσης – και πολύ εύκολα το ξεχνάμε – πως οι έρευνες που η Ελλάδα σχεδιάζει να διεξάγει ΝΔ της Κρήτης και στα ανοιχτά πέρα των 6 ν.μ. της αιγιαλίτιδας ζώνης βρίσκονται όχι βέβαια σε κάποια ελληνική ΑΟΖ ή συνορεύουσα ζώνη, τις οποίες η Ελλάδα δεν κήρυξε ποτέ(!), αλλά σε διεθνή ύδατα όπου και άλλοι, στα δύο βήματα, μπορούν να έρθουν να «εργαστούν» στο απυρόβλητο!
Γι’ αυτό και κανένας Έλληνας πολιτικός(κάντης) δεν μπορεί να έχει το δικαίωμα να καυχιέται και να θεωρεί επιτυχία της ελληνικής κυβερνητικής πολιτικής τις φάρσες των δύο ΑΟΖ:
-αρχικά με την Ιταλία όπου, εκτός από την σημαντική, που αντανακλάται και στα στοιχεία ΑΟΖ Ελλάδας και Αλβανίας, μείωση επήρειας βασικών ελληνικών νησιών, η Ελλάδα έδωσε οριστικό δώρο στους Ιταλούς ψαράδες το δικαίωμα να ψαρεύουν μέσα στα 12 ν.μ. των ελληνικών χωρικών υδάτων, δήθεν γιατί -άκουσον άκουσον!- οι Ιταλοί ψαράδες έχουν «παραδοσιακά δικαιώματα» να ψαρεύουν μέσα στην ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη!, μια παγκόσμια πρωτοτυπία του ελληνικού ραγιαδισμού, και μετά, με την εγκληματική συμφωνία κουτσουρεμένης ΑΟΖ με την Αίγυπτο όπου, εκτός από το δώρο μιας τεράστιας θαλάσσιας περιοχής στους Αιγύπτιους (μια «πρωτότυπη μέση γραμμή» με 55% στην Αίγυπτο και 45% στην Ελλάδα!), έγινε και το έκτρωμα μιας ΑΟΖ μόνο έως τον 28ο μεσημβρινό, προσοχή!, αφήνοντας έξω το μεγαλύτερο μέρος της ΑΟΖ, ολόκληρο το νησιώτικο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, συμφωνώντας τα μεγάλα ελληνικά νησιά να μην έχουν ΑΟΖ με επιπλέον την εγκληματική δέσμευση η όποια δυνητική επέκταση ΑΟΖ δυτικά και ανατολικά να πρέπει να συμφωνηθεί όχι μόνο με την Αίγυπτο, αλλά επίσης και με τις όμορες χώρες που δεν ονομάζονται αλλά δεν είναι παρά η Τουρκία και η Λιβύη!!
Και έρχεται μετά κάποιος να μας λέει πως με αυτές τις δυο ΑΟΖ η Ελλάδα μεγάλωσε! Ευτυχώς που η γελοιότητα δεν σκοτώνει…
2.Με κεντρικό θέμα την «κλιματική αλλαγή» (που σαν αρμαγγεδωνικός» μπαμπούλας μας επισείουν οργανώσεις πονηρών λωποδυτών με δωροδοκημένους επιστήμονες, για μια δήθεν σωτήρια «πράσινη πολιτική» που θα πληρώσουμε μερικά τρισεκατομμύρια με κατεύθυνση τις τσέπες των επιτηδείων), οργανώθηκε μια ολόκληρη ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής, στα «συμπεράσματα» της οποίας οι κοινοτικοί ταγοί εδέησαν να τοποθετήσουν en passant έναν βραχύτατο κριτικό λόγο για το «μνημόνιο» ή «συμφωνία» Τουρκίας-Λιβύης βάσει της οποίας (άσχετο κι αν είναι τελείως παρανοϊκό και εκτός πάσης γεωγραφικής και νομικής λογικής) η μη ακόμη ανακηρυγμένη ελληνική ΑΟΖ – ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΥΤΌ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΌ ΝΑ ΤΟ ΤΟΝΊΣΟΥΜΕ! – γίνεται κομμάτια και μαζί της τα εκεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα (όλα τα είδη οικονομικών πόρων) τα οποία πάλι δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει ακόμη προβάλλει με γνώμονα την UNCLOS.
Και η κατάντια ποια υπήρξε; Γι’ αυτόν τον ασήμαντο, βραχύτατο λόγο των Ευρωπαίων (τοποθετημένο στην 19η θέση ανάμεσα στα 21 «συμπεράσματα», λίγο πριν από το τέλος!), γι’ αυτή τη νιοστή φορά που η ΕΕ «προσφέρει» στην Ελλάδα ένα μηδέν, η ελληνική πολιτική «ιντελιγκέντσια» ευγνωμονούσα εξέφρασε (τρομάρα της) την μεγάλη της ικανοποίηση (Μ. Βαρβιτσιώτης: «Αυτό που ζητήσαμε από τους εταίρους μας στην Ευρώπη το πήραμε. Και το πήραμε ξεκάθαρα») ή την αγαλλίαση τους που η Ελλάδα διαθέτει τέτοια «υποστήριξη» (Σ. Πέτσας, «Ξέρουμε ότι έχουμε τους συμμάχους μας και το δίκιο με το μέρος μας»).
Τώρα, πέραν αυτής της καταθλιπτικής θεώρησης των απαξιοτικών κοινοτικών συμπεριφορών προς τις ελληνικές θέσεις, υπάρχει κι η φίλη (με ωραία λόγια) και σύμμαχος (μόνο για να παίρνει!) ΗΠΑ η οποία για πάρτι της ή με οποιονδήποτε άλλον συζητάει μόνο για ΑΟΖ, αλλά όταν πρόκειται για την Ελλάδα, και μονάχα για την Ελλάδα, η έννοια της ΑΟΖ εξαφανίζεται και ως δια μαγείας εμφανίζεται η τετριμμένη τουρκολάγνα «υφαλοκρηπίδα» στο Αιγαίο, μια «τουρκική υφαλοκρηπίδα» η οποία γεωλογικά και με επιστημονικά κριτήρια στ’ αλήθεια δεν υπάρχει, μιας και ολόκληρο το Αιγαίο ΚΑΙ γεωλογικά ανήκει στην Ελλάδα (δεν υπάρχει καμία τουρκική υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο, όπως ανέπτυξαν και επιβεβαίωσαν με άκρως τεκμηριωμένες γεωλογικο-τεκτονικές αναλύσεις οι πιο διάσημοι παγκοσμίως γεωλόγοι), με λίγα λόγια είναι ελληνική και μόνο υφαλοκρηπίδα, και ουδόλως κάποια φαντασιακή υφαλοκρηπίδα μιας φαντασιακής Ανατολίας!!
Εξού και με τη σημερινή Τουρκία δεν μπορεί να υπάρχει και οποιοδήποτε θέμα συζήτησης περί υφαλοκρηπίδας, μόνο η ΑΟΖ όντας η η αληθινή πραγματικότητα.
Ορίστε λοιπόν μια σπουδαία θεματολογία που οι Αμερικανοί προσποιούνται πως δεν γνωρίζουν και οι Έλληνες πρέπει με κάθε μέσο και τρόπο, διεθνώς να εμπεδώσουν.
Συνεπώς, όποια κι αν είναι η ελληνική κυβέρνηση, πρέπει να εδραιώσει στο νου της πως η μόνη πράξη που θα φέρει τη Τουρκία μπροστά σε πραγματικά ελληνικά τετελεσμένα αυτή τη φορά, είναι η ανακήρυξη και οριοθέτηση της ΑΟΖ με Κύπρο με ταυτόχρονη αποστολή στον ΟΗΕ και ΕΕ των σχετικών στιγμάτων, γεωγραφιών χαρακτηριστικών και συντεταγμένων σύμφωνα με την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Η ανακήρυξη και οριοθέτηση της ΑΟΖ με Κύπρο αυτομάτως θα δημιουργήσει και τις ακριβείς προϋποθέσεις για μια σωστή και δίκαιη οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, ακυρώνοντας το σημερινό έκτρωμα που ισχύει και καταδικάζει την Ελλάδα.
Αντ’ αυτών ποια είναι η αρνητική συμπεριφορά της Ελλάδας; Ούτε 12 μίλια χωρικών υδάτων, ούτε κλείσιμο γραμμών βάσης, ούτε 24 μίλια συνορεύουσας ζώνης, ούτε ΑΟΖ – ένα ξέφραγο αμπέλι εγκαταλελειμμένο στο έλεος της Τουρκίας.
Αυτή δε είναι πολιτική, είναι ολική, αυτοκτονική αυτό-αναίρεση. Ένας ατελείωτος θανατηφόρος ραγιαδισμός. Ειλικρινά, δεν ντρέπεται κανείς;
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Στην Ελλάδα η μόνη «αλλαγή» που έχει επέλθει ήταν το «πέρασμα» από την αγγλική εξουσία στην αμερικανική (άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε το ρούχο του αλλιώς). Έτσι, μέσα στην εδραιωμένη πλέον pax americana – η οποία όπως και να ‘ναι δεν πρόκειται ποτέ να προστατέψει στρατιωτικά τα ελληνικά συμφέροντα – τα ελληνικά κυβερνητικά «συνεργεία» είναι τώρα 70 χρόνια που φέρονται σαν τα πιστότερα παιδιά του θείου Σαμ, μέσα σε μια πολιτική ροή οι συνιστώσες της οποίας είναι όλες χαραγμένες αποκλειστικά στον Λευκό Οίκο προς απαράβατη γνώση και γενική χρήση στο σύνολο των τομέων και των εξωτερικών σχέσεων αλλά και των εσωτερικών διεργασιών. Η Ελλάδα κατόρθωσε να γίνει η 51η πολιτεία των ΗΠΑ.
Η επελθούσα, μετά τη Γιάλτα, είσοδος στον ευρωπαϊκό κοινοτικό ιστό δεν σήμανε ούτε κατά το ελάχιστο, ούτως ή άλλως, κάποια πολιτικο-δογματική αλλαγή, μιας και η ταύτιση της λεγόμενης «ευρωπαϊκής πολιτικής» με εκείνη των ΗΠΑ υπήρξε και είναι απόλυτη, απολύτως καταλυτική, επαρκώς σχετικά βοηθούσης και της σφικτής ιδεολογικής πρόσδεσης στα πλαίσια των απαράβατων δωμάτων του ΝΑΤΟ.
Βλέπουμε επομένως πως η Ελλάδα, άκρως έως φανατικά πιστή στον υπερατλαντικό πάτρωνα και αφέντη της, είναι παράδειγμα (προς αποφυγήν) για όσο αφορά την μη πραγματοποίηση των βασικών συμφερόντων της και το άκρον άωτον της στατικής, ανενεργούς, συστηματικά παθητικής πολιτικής όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στο Ιόνιο και στη Μεσόγειο, συμπεριφορά που, ως αποδεικνύουν πλείστα γεγονότα, οφείλεται στις απαιτητικές αμερικανικές «απαγορεύσεις», «παραινέσεις», «συμβουλές», τελικά και πολύ απλά στα αμερικανικά «θέλω» που αποκλείουν μια Ελλάδα ελεύθερη να κάνει «του κεφαλιού» της για το «καλό» της.
Οι συνέπειες; Αναμφισβήτητα η Ελλάδα συνέχεια κάτι χάνει, όλο κάτι δίνει, χαρίζει στους άλλους, «φίλους» κι εχθρούς.
Το αποτέλεσμα; Τα περίφημα «δύο μέτρα και δύο σταθμά»! Έτσι, λ.χ. πολύ απλά ενώ οι ΗΠΑ, μολονότι δεν επικύρωσαν την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, ανακήρυξαν και οριοθέτησαν τις ΑΟΖ τους σε όλες τις ακτές τους και σε όλα τα νησιά τους, δεν επιτρέπουν (!!) να κάνει το ίδιο και η Ελλάδα με τις ακτές της και τα νησιά της!
Και επειδή το είπε ένας τάδε Φίλιπ Γκόρντον, έγινε νόμος της Ελλάδας! Τρελά και απαράδεκτα πράγματα, βεβαίως, για μια χώρα σοβαρή και αξιοπρεπής που ξέρει και θέλει να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της εναντίον των πάντων, απολύτως φυσιολογικά όμως για μια χώρα μπανανία ή μαϊμού που ταπεινώνεται διαχρονικά για να ακολουθήσει, πιστός ραγιάς, τις πολιτικές που οι άλλοι «έραψαν» γι’ αυτήν.
Δεν χρειάζεται να μας πουν σε ποια από τις δύο «κατηγορίες» βρίσκονται οι Έλληνες κυβερνώντες. Όλα δυστυχώς είναι φως φανάρι. Τα μόνο που πρέπει να μας πουν είναι τι θα γίνει εάν παραβούμε (παραβούν) τα λόγια του αφέντη Γκόρντον και, αλήθεια, πού είναι γραμμένα στην UNCLOS τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» των ΗΠΑ σχετικά με τον εαυτούλη τους και την Ελλάδα, όταν έρχονται να μας κάνουν μάθημα και μας κουνάνε το δάχτυλο για να τους λέμε, αιώνιοι μέτοικοι, yes sir!
Και να ‘ταν μόνο αυτό…, γιατί ενώ και η ΕΕ υπέγραψε σαν συλλογικός οργανισμός τη Σύμβαση κι αναγνωρίζει de jure και de facto τις ΑΟΖ όλων των κοινοτικών μελών της ακριβώς όπως αυτές εμφανίζονται στους δικούς της χάρτες με γνώμονα την UNCLOS, αποφεύγει συστηματικά κάθε δυναμική επέμβαση ώστε και η Ελλάδα να υποστηριχθεί και να ανακηρύξει/οριοθετήσει την νόμιμη όπου δει ΑΟΖ της με βάση ακριβώς τον ίδιο γνώμονα UNCLOS που και εκείνη υιοθετεί.
Πάλι εδώ η loga manus των ΗΠΑ, απ’ τη μια πλευρά, και πάλι η ενδοτικότητα των Ελλήνων κυβερνώντων, απ’ τη άλλη, κάτι που πολύ κόστισε και ακόμη πιο πολύ πάει να κοστίσει στην Ελλάδα εάν δεν παύσει να τρέμει τί θα πουν/κάνουν οι Αμερικανοί/Τούρκοι, ένα «πολύ» ασφαλώς όχι ορισμένου χρονικού διαστήματος, αλλά απολύτως αορίστου χρόνου.
Η Ελλάδα δεν ανακήρυξε ποτέ την πλήρη ΑΟΖ της και τα χωρικά της ύδατα είναι περιορισμένα (εκτός από το Ιόνιο) παντού αλλού στα 6 ν.μ., όπερ σημαίνει ότι από τα 6 μίλια και ένα μέτρο και πέρα όλη η άλλη θάλασσα είναι διεθνή ύδατα! Επιπλέον δεν ανακήρυξε ποτέ ούτε την Συνορεύουσα Ζώνη της στ 24 ν.μ.! Ούτε καν όρισε τις γραμμές βάσης. Τίποτα του τίποτα!
Και όπως ξέρουμε, τα διεθνή ύδατα ανήκουν στους πάντες και οι πάντες μπορούν να κάνουν «δουλειές» εκεί.
Τί θα κάνει λοιπόν η Ελλάδα, τί θα κάνουν ο πρωθυπουργός, ο ΥΠΕΞ... και όλοι οι άλλοι «επίσημοι» της εάν μια μέρα έρθουν οι Τούρκοι ή οποιοσδήποτε άλλος φίλος ή εχθρός, και αρχίσουν να διεξάγουν έρευνες για υδρογονάνθρακες ή φέρουν τρυπάνια για αντλήσεις ας πούμε στα 100 μέτρα από τα 6 μίλια;
Ποιον διεθνή νόμο θα επικαλεστούν ικανό να εμποδίσει τους Τούρκους (ή άλλους) όταν πέραν των μίζερων 6 ναυτικών μιλίων κυριαρχίας στο τεράστιο τόξο των ελληνικών ακτών ούτε υφαλοκρηπίδα έχουν προσδιορίσει και διεθνοποιήσει, ούτε συνορεύουσα ζώνη, ούτε ΑΟΖ ανακήρυξαν στα πλαίσια της UNCLOS, ούτε καν 12 χωρικά ύδατα έχουν θεσπίσει, ούτε αν έκλεισαν γραμμές βάσης;!
Λέω: αν έρθουν οι Τούρκοι, που είναι και εκείνοι που εποφθαλμιούν ελληνικές στεριές και θάλασσες, ή οποιοιδήποτε άλλοι, και στρογγυλοκαθίσουν στα 6 μίλια και ένα μέτρο κάνοντας ό, τι θέλουν στην ανοιχτή θάλασσα, οι Έλληνες θα τους βομβαρδίσουν ή θα τους βουλιάξουν με κανονιές και αεροπλάνα σε αυτή την ανοιχτή θάλασσα που δε τους ανήκει;!
Μη ξεχνάμε επίσης – και πολύ εύκολα το ξεχνάμε – πως οι έρευνες που η Ελλάδα σχεδιάζει να διεξάγει ΝΔ της Κρήτης και στα ανοιχτά πέρα των 6 ν.μ. της αιγιαλίτιδας ζώνης βρίσκονται όχι βέβαια σε κάποια ελληνική ΑΟΖ ή συνορεύουσα ζώνη, τις οποίες η Ελλάδα δεν κήρυξε ποτέ(!), αλλά σε διεθνή ύδατα όπου και άλλοι, στα δύο βήματα, μπορούν να έρθουν να «εργαστούν» στο απυρόβλητο!
Γι’ αυτό και κανένας Έλληνας πολιτικός(κάντης) δεν μπορεί να έχει το δικαίωμα να καυχιέται και να θεωρεί επιτυχία της ελληνικής κυβερνητικής πολιτικής τις φάρσες των δύο ΑΟΖ:
-αρχικά με την Ιταλία όπου, εκτός από την σημαντική, που αντανακλάται και στα στοιχεία ΑΟΖ Ελλάδας και Αλβανίας, μείωση επήρειας βασικών ελληνικών νησιών, η Ελλάδα έδωσε οριστικό δώρο στους Ιταλούς ψαράδες το δικαίωμα να ψαρεύουν μέσα στα 12 ν.μ. των ελληνικών χωρικών υδάτων, δήθεν γιατί -άκουσον άκουσον!- οι Ιταλοί ψαράδες έχουν «παραδοσιακά δικαιώματα» να ψαρεύουν μέσα στην ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη!, μια παγκόσμια πρωτοτυπία του ελληνικού ραγιαδισμού, και μετά, με την εγκληματική συμφωνία κουτσουρεμένης ΑΟΖ με την Αίγυπτο όπου, εκτός από το δώρο μιας τεράστιας θαλάσσιας περιοχής στους Αιγύπτιους (μια «πρωτότυπη μέση γραμμή» με 55% στην Αίγυπτο και 45% στην Ελλάδα!), έγινε και το έκτρωμα μιας ΑΟΖ μόνο έως τον 28ο μεσημβρινό, προσοχή!, αφήνοντας έξω το μεγαλύτερο μέρος της ΑΟΖ, ολόκληρο το νησιώτικο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, συμφωνώντας τα μεγάλα ελληνικά νησιά να μην έχουν ΑΟΖ με επιπλέον την εγκληματική δέσμευση η όποια δυνητική επέκταση ΑΟΖ δυτικά και ανατολικά να πρέπει να συμφωνηθεί όχι μόνο με την Αίγυπτο, αλλά επίσης και με τις όμορες χώρες που δεν ονομάζονται αλλά δεν είναι παρά η Τουρκία και η Λιβύη!!
Και έρχεται μετά κάποιος να μας λέει πως με αυτές τις δυο ΑΟΖ η Ελλάδα μεγάλωσε! Ευτυχώς που η γελοιότητα δεν σκοτώνει…
2.Με κεντρικό θέμα την «κλιματική αλλαγή» (που σαν αρμαγγεδωνικός» μπαμπούλας μας επισείουν οργανώσεις πονηρών λωποδυτών με δωροδοκημένους επιστήμονες, για μια δήθεν σωτήρια «πράσινη πολιτική» που θα πληρώσουμε μερικά τρισεκατομμύρια με κατεύθυνση τις τσέπες των επιτηδείων), οργανώθηκε μια ολόκληρη ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής, στα «συμπεράσματα» της οποίας οι κοινοτικοί ταγοί εδέησαν να τοποθετήσουν en passant έναν βραχύτατο κριτικό λόγο για το «μνημόνιο» ή «συμφωνία» Τουρκίας-Λιβύης βάσει της οποίας (άσχετο κι αν είναι τελείως παρανοϊκό και εκτός πάσης γεωγραφικής και νομικής λογικής) η μη ακόμη ανακηρυγμένη ελληνική ΑΟΖ – ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΥΤΌ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΌ ΝΑ ΤΟ ΤΟΝΊΣΟΥΜΕ! – γίνεται κομμάτια και μαζί της τα εκεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα (όλα τα είδη οικονομικών πόρων) τα οποία πάλι δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει ακόμη προβάλλει με γνώμονα την UNCLOS.
Και η κατάντια ποια υπήρξε; Γι’ αυτόν τον ασήμαντο, βραχύτατο λόγο των Ευρωπαίων (τοποθετημένο στην 19η θέση ανάμεσα στα 21 «συμπεράσματα», λίγο πριν από το τέλος!), γι’ αυτή τη νιοστή φορά που η ΕΕ «προσφέρει» στην Ελλάδα ένα μηδέν, η ελληνική πολιτική «ιντελιγκέντσια» ευγνωμονούσα εξέφρασε (τρομάρα της) την μεγάλη της ικανοποίηση (Μ. Βαρβιτσιώτης: «Αυτό που ζητήσαμε από τους εταίρους μας στην Ευρώπη το πήραμε. Και το πήραμε ξεκάθαρα») ή την αγαλλίαση τους που η Ελλάδα διαθέτει τέτοια «υποστήριξη» (Σ. Πέτσας, «Ξέρουμε ότι έχουμε τους συμμάχους μας και το δίκιο με το μέρος μας»).
Τώρα, πέραν αυτής της καταθλιπτικής θεώρησης των απαξιοτικών κοινοτικών συμπεριφορών προς τις ελληνικές θέσεις, υπάρχει κι η φίλη (με ωραία λόγια) και σύμμαχος (μόνο για να παίρνει!) ΗΠΑ η οποία για πάρτι της ή με οποιονδήποτε άλλον συζητάει μόνο για ΑΟΖ, αλλά όταν πρόκειται για την Ελλάδα, και μονάχα για την Ελλάδα, η έννοια της ΑΟΖ εξαφανίζεται και ως δια μαγείας εμφανίζεται η τετριμμένη τουρκολάγνα «υφαλοκρηπίδα» στο Αιγαίο, μια «τουρκική υφαλοκρηπίδα» η οποία γεωλογικά και με επιστημονικά κριτήρια στ’ αλήθεια δεν υπάρχει, μιας και ολόκληρο το Αιγαίο ΚΑΙ γεωλογικά ανήκει στην Ελλάδα (δεν υπάρχει καμία τουρκική υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο, όπως ανέπτυξαν και επιβεβαίωσαν με άκρως τεκμηριωμένες γεωλογικο-τεκτονικές αναλύσεις οι πιο διάσημοι παγκοσμίως γεωλόγοι), με λίγα λόγια είναι ελληνική και μόνο υφαλοκρηπίδα, και ουδόλως κάποια φαντασιακή υφαλοκρηπίδα μιας φαντασιακής Ανατολίας!!
Εξού και με τη σημερινή Τουρκία δεν μπορεί να υπάρχει και οποιοδήποτε θέμα συζήτησης περί υφαλοκρηπίδας, μόνο η ΑΟΖ όντας η η αληθινή πραγματικότητα.
Ορίστε λοιπόν μια σπουδαία θεματολογία που οι Αμερικανοί προσποιούνται πως δεν γνωρίζουν και οι Έλληνες πρέπει με κάθε μέσο και τρόπο, διεθνώς να εμπεδώσουν.
Συνεπώς, όποια κι αν είναι η ελληνική κυβέρνηση, πρέπει να εδραιώσει στο νου της πως η μόνη πράξη που θα φέρει τη Τουρκία μπροστά σε πραγματικά ελληνικά τετελεσμένα αυτή τη φορά, είναι η ανακήρυξη και οριοθέτηση της ΑΟΖ με Κύπρο με ταυτόχρονη αποστολή στον ΟΗΕ και ΕΕ των σχετικών στιγμάτων, γεωγραφιών χαρακτηριστικών και συντεταγμένων σύμφωνα με την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Η ανακήρυξη και οριοθέτηση της ΑΟΖ με Κύπρο αυτομάτως θα δημιουργήσει και τις ακριβείς προϋποθέσεις για μια σωστή και δίκαιη οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, ακυρώνοντας το σημερινό έκτρωμα που ισχύει και καταδικάζει την Ελλάδα.
Αντ’ αυτών ποια είναι η αρνητική συμπεριφορά της Ελλάδας; Ούτε 12 μίλια χωρικών υδάτων, ούτε κλείσιμο γραμμών βάσης, ούτε 24 μίλια συνορεύουσας ζώνης, ούτε ΑΟΖ – ένα ξέφραγο αμπέλι εγκαταλελειμμένο στο έλεος της Τουρκίας.
Αυτή δε είναι πολιτική, είναι ολική, αυτοκτονική αυτό-αναίρεση. Ένας ατελείωτος θανατηφόρος ραγιαδισμός. Ειλικρινά, δεν ντρέπεται κανείς;
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου