Νίκος Μελέτης
Πολεμικές επιχειρήσεις, παραβιάζοντας την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία δυο ανεξάρτητων κρατών της Συρίας και του Ιράκ, εξαπέλυσε η Τουρκία, επιχειρώντας να επιβάλει ένα νέο καθεστώς στις διεθνείς σχέσεις, όπου τον χάρτη θα διαμορφώνει η ισχύς των όπλων και τα οράματα ή και οι εφιάλτες του εκάστοτε ηγέτη.
Η επιχείρηση «Γαμψό Ξίφος» εξαπολύθηκε με τρόπο ώστε να επιβεβαιωθεί η ρήση του ηγέτη «θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά» και περιβλήθηκε με όλη την επικοινωνιακή σκηνοθεσία που απαιτούσε. Φωτογραφία του Τ. Ερντογάν μπροστά στον «φλουταρισμένο» χάρτη να δίνει εντολή στον Ακάρ να εξαπολύσει την επιχείρηση. Φωτογραφία από τον θάλαμο επιχειρήσεων του τουρκικού Επιτελείου με τον Ακάρ και τον Α/ΓΕΕΘΑ Γκιουλέρ να κατευθύνουν τις επιχειρήσεις. Και με τα κορυφαία στελέχη του καθεστώτος να κάνουν αναρτήσεις «ήρθε η ώρα να πληρωθεί το Ιστικλάλ» ή του Τσαβούσογλου «Ξαφνικά ένα βράδυ… Είναι η ώρα του λογαριασμού» ή του πρώην υφυπουργού εξωτερικών και νυν πρέσβη στο Ζάγκρεμπ Γ.Σ. Κιράν ότι «η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το δικαίωμα αυτοάμυνας που απορρέει από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
Η Τουρκία μετά από μήνες μάταιων προσπαθειών να εξασφαλίσει το πράσινο φως από Αμερικανούς και Ρώσους αλλά και από το Ιράν, ώστε να πραγματοποιήσει μια ακόμη εισβολή στη Β. Συρία, θεώρησε ότι ήρθε η ώρα να κινηθεί μόνη της έστω και με αεροπορικές επιθέσεις, προκειμένου να πλήξει στόχους όχι μόνο των Κούρδων της Β. Συρίας, αλλά και των δυνάμεων του Άσαντ στη Συρία. Ενώ στο Β. Ιράκ έχει μεν τη σιωπηρή αποδοχή του Ερμπίλ, αλλά οι παρεμβάσεις της απορρίπτονται ως ευθεία προσβολή της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ από την κυβέρνηση της Βαγδάτης.
Εδώ και μήνες αναζητούσε την αφορμή. Έτσι έτυχε το βολικό, όπως αποδεικνύεται, τρομοκρατικό χτύπημα στην Ιστικλάλ, που με πραγματικά μαγική ταχύτητα «εξιχνιάστηκε» σε μερικές ώρες και έτσι η ευθύνη αποδόθηκε στους Κούρδους της Συρίας, καθώς αποφάνθηκε εντός ωρών η τουρκική κυβέρνηση ότι οι εντολές δόθηκαν από τη Β. Συρία.
Με τον τρόπο αυτό θεωρήθηκε ότι θα ασκηθεί πίεση στις ΗΠΑ, οι οποίες στις οργανώσεις των Κούρδων της Β. Συρίας έχουν βρει τους μοναδικούς συμμάχους τους στην περιοχή ώστε να εξασφαλίζουν παρουσία στην «κινούμενη άμμο» της συριακής κρίσης. Κάτι που δεν απέδωσε, καθώς η Ουάσιγκτον είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική στις προβοκάτσιες που στήνονται από την Άγκυρα.
Όμως, αφού για την τρομοκρατική επίθεση κατηγορήθηκαν ευθέως οι ΗΠΑ και εμμέσως η Ελλάδα, η Άγκυρα θεώρησε ότι η μονομερής ανάληψη στρατιωτικής δράσης, δεν θα προκαλούσε τόσες αντιδράσεις, καθώς θα περιβαλλόταν τον μανδύα της «αυτοάμυνας» και της τιμωρίας των «ενόχων» για τη βομβιστική επίθεση στην Ιστικλάλ.
Μια τρομοκρατική ενέργεια, που από αρκετούς σχολιαστές και διανοούμενους στην Τουρκία θεωρήθηκε ως κατασκευασμένη ή ελεγχόμενη, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση Ερντογάν για προεκλογικούς σκοπούς. Με την ενοχοποίηση των μη φιλικών προς το ΑΚΡ φιλοκουρδικών οργανώσεων και κομμάτων και συγχρόνως για μια επίδειξη δύναμης που τόσο έχει ανάγκη το καθεστώς Ερντογάν ενόψει και της δύσκολης προεκλογικής μάχης.
Οι ισχυρισμοί ότι οι αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος τρίτης χώρας γίνονται νόμιμα βάσει του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ για νόμιμη άμυνα και η ανάρτηση του Ι. Καλίν ότι η «Τουρκία έχει το πλήρες κυρίαρχο δικαίωμα να καθορίζει και να εξαλείφει τυχόν τρομοκρατικές απειλές από όπου και αν προέρχονται και διεξάγει τις αντιτρομοκρατικές της επιχειρήσεις στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και θα συνεχίσει να το πράττει με ή χωρίς την υποστήριξη των συμμάχων της» είναι δηλώσεις που ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους για την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή. Και αποδεικνύουν την προσπάθεια της Άγκυρας να προσδώσει νομιμοφάνεια στον αναθεωρητισμό της.
Η επίκληση της απειλής όπως προβλέπεται από το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη, γίνεται από την Τουρκία βάσει μη αποδεδειγμένων στοιχείων και πάντως δεν πρόκειται για απειλή για την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της χώρας. Η επιχείρηση «αντιτρομοκρατικών» επιχειρήσεων έναντι αυτών που η ίδια η Τουρκία θεωρεί τρομοκράτες, αλλά η υπόλοιπη διεθνής κοινότητα δεν αντιλαμβάνεται ως τέτοιους, κάθε άλλο παρά νομιμοποιεί την παραβίαση της εδαφικής κυριαρχίας γειτονικών χωρών.
Είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη τακτική καθώς για παράδειγμα αύριο ο κ. Ερντογάν μπορεί να αισθανθεί «απειλή» από «τρομοκράτες», όπως βαφτίζει το καθεστώς κάθε αντιφρονούντα, που βρίσκεται στη Βουλγαρία, στην Ελλάδα ή στην Κύπρο ή ακόμη να γίνει επίκληση της γνωστής θεωρίας για «στρατόπεδο» του ΡΚΚ στο Λαύριο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η Τουρκία αποφασίζει αυθαίρετα πως έχει το δικαίωμα να επέμβει στρατιωτικά για να «εξαλείψει την απειλή»;
Επίσης, με αυτή τη λογική η Τουρκία αύριο θα διεκδικήσει τη νομιμότητα για μια επιχείρηση εναντίον των νησιών του Αιγαίου επειδή η ίδια θεωρεί ότι τα μέτρα άμυνας που έχουν ληφθεί αποτελούν «απειλή για την εθνική της ασφάλεια»;
Η Τουρκία μάλιστα με προκλητικό τρόπο, την ώρα που διατηρεί κατοχικά στρατεύματα σε Κύπρο, Συρία, Ιράκ, δυνάμεις που εμπλέκονται σε εσωτερικές συγκρούσεις στη Λιβύη και παραβιάζει την εδαφική κυριαρχία γειτονικών χωρών και με τον πλέον επίσημο τρόπο αμφισβητεί την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας κι ενώ επικαλείται προσχηματικά το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη, συγχρόνως καταγγέλλει την Ελλάδα για την πραγματική και με περιεχόμενο επίκληση του άρθρου 51 και τη λήψη μέτρων άμυνας των νησιών…
Δημοσίευση σχολίου