Οι ταραχώδεις καιροί της ελληνικής κρίσης — η οποία ταλάνισε επί μια δεκαετία περίπου τη χώρα μας — έχουν αφήσει τα σημάδια τους στο κορμί της, κι ας έχουν περάσει τέσσερα χρόνια απ’ το επίσημο κλείσιμο των πέτρινων χρόνων των μνημονίων.
Γράφει η Κρινιώ ΚαλογερίδουΈχουν αντιμετωπιστεί ασφαλώς σε μεγάλο βαθμό τα κραυγαλέα επακόλουθα της συλλογικής κατάθλιψης των Ελλήνων και της απώλειας της περηφάνιας τους, η οποία απέρρεε από την ανασφάλεια που γεννούσαν οι άδειες τους τσέπες.
Ωστόσο η αναστήλωση των ερειπίων της οικονομικής κατάρρευσης του 2010-’18 και η αποκατάσταση των επιπτώσεών της στην ελληνική κοινωνία δεν έχει συντελεστεί πλήρως. Κι αυτό γιατί στις υπάρχουσες κοινωνικές ανισορροπίες προστέθηκαν νέες απ’ τα κενά… αέρος που δημιούργησαν δύο κυρίως ατυχείς συγκυρίες:
Η μία της πανδημίας του covid-19 και των μεταλλάξεών του και η άλλη της όξυνσης της ελληνοτουρκικής κρίσης, η οποία — με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία — έδωσε στην Τουρκία το έναυσμα για επίσπευση της υλοποίησης των αναθεωρητικών της σχεδίων και των επεκτατικών βλέψεών της σε Ελλάδα και Κύπρο.
Αυτές οι επεκτατικές βλέψεις της, που αντικατοπτρίζονται στην επιθετική ρητορεία των αξιωματούχων της (προεξάρχοντος του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν και των ”εξαπτέρυγων” πρώτης γραμμής του τουρκικού καθεστώτος: Μπαχτσελί, Τσαβούσογλου και Ακάρ), είναι που οδήγησαν στο κόκκινο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και σε πλήρη ετοιμότητα τα ελληνικά ραντάρ σε αέρα και θάλασσα.
Σε πλήρη ετοιμότητα την αντιαεροπορική άμυνα των ελληνικών νησιών του Αιγαίου εν αναμονή της έλευσης του ”Abdulhamid Han”, που βρίσκεται ήδη για έρευνες στη θαλάσσια περιοχή της βόρειας Κύπρου.
— [..] Όπως το Ορούτς Ρέις έτσι και το ”Σουλτάν Αμπντούλ Χαμίτ” θα κάνει νόμιμες έρευνες, είπε προ ημερών προκαλώντας μας ο εκπρόσωπος του Τούρκου Προέδρου Ιμπραχίμ Καλίν.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι αν αρκεί το γεγονός ότι το ΓΕΕΘΑ και τα Επιτελεία των τριών Όπλων μας έχουν προσαρμόσει τις ασκήσεις και εκπαιδεύσεις τους στις αεροναυτικές επιχειρήσεις της ανοιχτής θάλασσας του Αιγαίου με βάση τα διδάγματα απ’ την ταπεινωτική ”ιστορία” με το Ορούτς Ρέις, ή θα αποδειχθούν μάταια όλα αυτά στην περίπτωση που επαναληφθεί η κυβερνητική αβελτηρία* του ’20 λόγω της υποχωρητικότητας την οποία επιβάλλει η ακολουθούμενη ”κατευναστική” πολιτική μας…
Πολιτική που έγινε αιτία για τον αιφνιδιασμό μας, κι ας λένε τα Επιτελεία ότι ”Δεν κατάφεραν να μας αιφνιδιάσουν οι Τούρκοι τότε και δεν θα το καταφέρουν ούτε τώρα”. Ευτυχώς δεν έχουμε πάθει συλλογική αμνησία και, ως εκ τούτου, δεν ξεχάσαμε πως πήγαν περίπατο και οι ”κόκκινες γραμμές” και οι επιχειρησιακές αντιστάσεις μας έναντι της επιθετικής και διεκδικητικής Τουρκίας.
Ωστόσο, αυτήν τη φορά, ελπίζω ότι ότι δεν θα κάνει περίπατο το τουρκικό γεωτρύπανο (όπως το ερευνητικό Oruc Reis το ’20), γιατί — πέραν του γεγονότος ότι τα ελληνικά ραντάρ και σόναρ έχουν ”κλειδώσει” όλες τις μονάδες επιφανείας των γειτόνων και τα τουρκικά υποβρύχια — η κυβέρνηση θα έχει καταλάβει ότι κάθε υποχώρησή της αποθρασύνει περισσότερο την Τουρκία και της δίνει πλεονέκτημα στις κινήσεις, ενώ το πραγματικό πλεονέκτημα το έχουμε εμείς.
Πλεονέκτημα επιχειρησιακό όχι μόνο στη θάλασσα, έναντι του τουρκικού στόλου, αλλά και στον αέρα, αφού η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία (με ένα νεύμα του πολιτικού προϊσταμένου της) έχει τη δυνατότητα να τρίξει τα δόντια σε όποιον θελήσει να παραβιάσει τα όρια του FIR Αθηνών.
Για τον λόγο αυτό είναι κυρίαρχη στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο χάρη στους διεθνώς καταξιωμένους πιλότους της οι οποίοι είναι ικανοί να πετάνε αθέατοι κάτω απ’ την μύτη των τουρκικών ραντάρ μετατρέποντας σε stealth ακόμα και τα F16.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι, στο θέμα εθνικής ασφάλειας, μεγάλη βοήθεια προσφέρουν όχι μόνο τα μαχητικά αεροσκάφη μας, αλλά και τα δυο στρατιωτικά ελικόπτερα Bell OH-58 Kiowa που στείλαμε τελευταία στον ακριτικό Έβρο, για να ενισχύσουν τις μονάδες της πρώτης γραμμής, τα φυλάκια και τα παρατηρητήρια του στρατού μας στην περιοχή του ποταμού ο οποίος είναι το βορειοανατολικό οριοσύνορό μας με την Τουρκία.
Με τα δεδομένα αυτά, στα οποία πρέπει να προσθέσουμε και τα συν της εξοπλιστικής αναβάθμισης των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας στον βαθμό που έχει τη δυνατότητα αυτή να ανταποκριθεί οικονομικά, γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει δικαιολογία που να μας κρατά γαντζωμένους στην αποτυχημένη διαχρονικά κατευναστική πολιτική μας έναντι της Τουρκίας, όσο κι αν υπερτερεί αυτή σε διπλωματική ευελιξία λόγω του Ουκρανικού, απ’ τη στιγμή που ανέλαβε ρόλο ειρηνοποιού-διαμεσολαβητή ο Ταγίπ Ερντογάν με σχετική επιτυχία.
Σε κάθε περίπτωση, σε επιχειρησιακό επίπεδο, οι ΕΔ μας βρίσκονται σε αλματώδη τροχιά ανόδου και το μόνο που τις κάνει να υπολείπονται των τουρκικών είναι η εμπειρία επί του πεδίου, την οποία προσπαθούμε να καλύψουμε με συνεχείς εκπαιδεύσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα και με αμείωτη ένταση, παράλληλα με τη συμμετοχή μας σε διακλαδικές ασκήσεις με συμμαχικές και φιλικές χώρες.
Τελευταία απόδειξη της επιχειρησιακής προόδου μας είναι η καλοκαιρινή πτήση με Eurofighter της RAF της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, όπως και η συνεκπαίδευση που πραγματοποίησαν τα μαχητικά της (στο πλαίσιο της άσκησης Poseidon Rage και ορμητήριο την αμερικανική βάση της Σούδας στην Κρήτη) με 24 Αμερικανικά F-35 και F-15.
Συνεκπαίδευση την οποία ακολούθησε, στη συνέχεια, και μια δεύτερη με αμερικανικά αεροσκάφη F-18 τα οποία απονηώθηκαν από το αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ USS Harry S.Truman που βρίσκεται στη Μεσόγειο.
Όλα αυτά όμως δεν πρέπει να μας καθησυχάζουν, γιατί είμαστε στοχοποιημένοι από την Άγκυρα και εν μέσω θέρους ακόμα. Αυτό απέδειξε, άλλωστε, η προ ημερών δέσμευση για αεροναυτική άσκηση με πραγματικά πυρά — μέσω NAVTEX που εξέδωσε ο σταθμός της Αττάλειας από 3-5 Αυγούστου — της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Ρόδου, Καρπάθου και Καστελόριζου, η οποία βρίσκεται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και την είχαν δεσμεύσει νωρίτερα οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Πρόκειται για άλλη μια υπενθύμιση αμφισβήτησης από την Τουρκία των ορίων της θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Ελλάδας. Αμφισβήτησης που επιβεβαιώνεται στον τρέχοντα χρόνο από την ύπαρξη μιας τουρκικής φρεγάτας κλάσης “G”, δύο πυραυλακάτων και ενός υποβρυχίου στο Αιγαίο, ενώ πυκνώνουν και οι εμφανίσεις τουρκικών drones πάνω από τα νησιά μας, τα οποία υφίστανται σε τακτική βάση τον τουρκικό εκφοβισμό με τις υπερπτήσεις μαχητικών της γείτονος εξ Ανατολών μας.
Η Τουρκία δεν λέει να ησυχάσει, ως φαίνεται. Και γι’ αυτό, με πολιορκητικό κριό διεκδίκησης το αφήγημα περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου (τα οποία καραδοκεί να υφαρπάξει μόλις αφοπλιστούν), ανοίγει τη βεντάλια των παράλογων αξιώσεών της από τη Θράκη έως το Καστελόριζο και την Κύπρο με στόχο την πλήρη ανατροπή των Διεθνών Συνθηκών που χάραξαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα (Λωζάνης, 1923, και Παρισίων, 1947), τις οποίες υποτίθεται προστατεύει.
Με δεδομένα αυτά, μόνο τυχαίο δεν είναι το ζήτημα εκλογής των Μουφτήδων που άνοιξε στη Θράκη και η συνέχιση της τακτικής εργαλειοποίησης της μουσουλμανικής μειονότητας, την οποία — σε πείσμα της νομιμότητας η οποία απορρέει απ’ τη Συνθήκη της Λωζάνης — επιμένει να αποκαλεί ”Τουρκική”, ενώ τους μουσουλμάνους Θρακιώτες ”αδελφούς” και ”συμπατριώτες” της.
Μόνο τυχαίο δεν είναι, επίσης, το γεγονός ότι τουρκικά μη επανδρωμένα UAV Μπαϊρακτάρ ΤΒ2 ”σαρώνουν” το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, για να ”χαρτογραφήσουν” την περιοχή (όπου απλώνεται βαριά η σκιά του casus belli των Τούρκων), με στόχο να εντοπίσουν τα ελληνικά υποβρύχια και να προλάβουν το ενδεχόμενο να παρεμποδιστεί απ’ αυτά ο κατάπλους του τουρκικού γεωτρύπανου ”Abdulhamid Han” από τη βόρεια Κύπρο, όπου βρίσκεται για έρευνες τώρα.
Απάντηση στον τουρκικό εκφοβισμό είναι έτοιμες να δώσουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ανά πάσα στιγμή, με εμπροσθοφυλακή την 115 Πτέρυγα Μάχης στη Σούδα Χανίων και τη βάση Καστελλίου (Ηρακλείου) της Πολεμικής Αεροπορίας μας, οι οποίες βρίσκονται σε κατάσταση αυξημένης επιφυλακής, όπως και η κανονιοφόρος-εκπρόσωπος του Ελληνικού Στόλου στο Αιγαίο που περιπολεί μεταξύ Ρόδου και συμπλέγματος Μεγίστης/Καστελορίζου.
Οι τουρκικές απειλές, ασφαλώς, διακτινίζονται κλιμακούμενες προκαλώντας αναταράξεις. Ως εκ τούτου αυτό που απαιτείται την παρούσα, κρίσιμη για τα εθνικά μας συμφέροντα στιγμή, είναι η βούληση των πολιτικών εκπροσώπων μας να αντιμετωπίσουν θαρραλέα και αποφασιστικά τον μεγάλο βρόγχο του τουρκικού εκφοβισμού υπό την βαριά σκιά του casus belli.
Δημοσίευση σχολίου