Οι αντιδράσεις για την ακύρωση της συνεδρίασης της Επιτροπής Εξοπλιστικών της Βουλής με πρόσχημα την προγραμματισμένη απουσία του αρχηγού ΓΕΑ στο εξωτερικό είναι απόλυτα φυσιολογικές και θα έπρεπε να είναι αναμενόμενες. Θα περίμενε κανείς το υπουργείο Εθνικής Άμυνας να επανέλθει, προσφέροντας κάποια πιο πειστική εξήγηση για την αναβολή. Παρότι τις τελευταίες ώρες έχουν αρχίσει να ακούγονται διάφορα, στα οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια, γεγονός παραμένει ότι σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η απόφαση έχει ληφθεί “στο γόνατο” και μοιάζει εξόχως αυτοκαταστροφική.
Ίσως πιο χαρακτηριστικό ζήτημα που αναδεικνύεται είναι η ανικανότητα του “συστήματος” να μεριμνήσει εγκαίρως για την εξασφάλιση των στοιχειωδών για την ομαλή επιχειρησιακή λειτουργία κρίσιμης σημασίας κύριων οπλικών συστημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων. Όπως οι φρεγάτες ΜΕΚΟ του Πολεμικού Ναυτικού…
Από την Επιτροπή θα περνούσε και η συντήρηση των μηχανών εσωτερικής καύσεως των φρεγατών της κλάσης “ΥΔΡΑ”. Να επιχειρηματολογήσουμε για ποιον λόγο αυτό το εξαιρετικά απλό πρόγραμμα είναι αυταπόδεικτα περιττό. Αυτό που δεν συνειδητοποιεί όμως ο απλός, καθημερινός, μέσος Έλληνας πολίτης, είναι ότι το υπό συζήτηση θέμα αφορά πρόγραμμα το οποίο “σέρνεται” από το 2018!
Εν ολίγοις, προτού πούμε οτιδήποτε περισσότερο, θα πρέπει να καταγραφεί το συμπέρασμα, ότι είμαστε ανίκανοι να μεριμνήσουμε για αυτό το σκανδαλωδώς αυτονόητο ζήτημα, για τέταρτο χρόνο! Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το πρόγραμμα έχει μπλέξει στα γρανάζια του δυσλειτουργικού νόμου περί -μη- εξοπλισμών και καθυστερεί λόγω ενστάσεων που έχουν κατατεθεί από συμμετέχοντες στον σχετικό διαγωνισμό.
Και ας μην βιαστούν από το ΥΠΕΘΑ να… ανακράξουν ότι μόνοι μας δικαιώνουμε την επιλογή προώθησης των προγραμμάτων με νόμο από το Κοινοβούλιο, ώστε να μην τρέχουν εν συνεχεία στα δικαστήρια οι αξιωματικοί και οι όποιοι άλλοι εμπλεκόμενοι. Το ήξεραν και γι’ αυτό ψήφισαν νέο νόμο.
Τα προβλήματα είχαν καταγραφεί και οι λύσεις είχαν προταθεί. Είναι η σημερινή κυβέρνηση όμως και συγκεκριμένος αξιωματούχος του ΥΠΕΘΑ, ο οποίος φρόντισε να αφαιρέσει από τον νόμο που ψηφίστηκε σχεδόν τις μισές αλλαγές, με αποτέλεσμα το σύστημα να παραμένει δυσλειτουργικό.
Με αποτέλεσμα το Πολεμικό Ναυτικό να παρακολουθεί μάλλον αμήχανα τη διαδικασία να μην τελειώνει. Διότι αυτή η ιστορία με τις ενστάσεις είναι πολύ γνωστή και αποτελεί πλέον ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ το οποίο πρέπει να ξεριζωθεί. Ουδείς υποστηρίζει ότι όλες οι ενστάσεις στερούνται εξ ορισμού ουσίας και όλες έχουν στόχο απλά να βλάψουν τον αντίπαλο. Κάθε άλλο.
Όμως, πόσο λογικό είναι να βλέπουμε το προαναφερθέν “δέντρο” και να αδυνατούμε να κατανοήσουμε ότι με την πρακτική αυτή… κινδυνεύει να καεί το “δάσος” των κατεπειγόντων προβλημάτων συντήρησης του κύριου υλικού των Ενόπλων Δυνάμεων, συνεπεία της 15ετούς εθνικά αυτοκαταστροφικής τους παραμέλησης;
Δεν είναι ανάγκη να (επαν)εφεύρουμε το τροχό. Οι συμμαχικές προηγμένες χώρες της Δύσης πώς αντιμετωπίζουν το εν λόγω πρόβλημα; Είναι δυνατόν να αφήνουν τις επιχειρησιακές ικανότητες των Ενόπλων Δυνάμεων έρμαιο -και χωρίς σαφή και ταχεία ημερομηνία λήξεως- στις ενστάσεις των επιχειρηματικών συμφερόντων που θίγονται.
Οι βέλτιστες διεθνείς πρακτικές δεν μας ενδιαφέρουν να τις εντοπίσουμε και να τις υιοθετήσουμε; Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται η ώρα να προχωρήσει η διαδικασία και χωρίς λόγο ουσιαστικά, αναβάλλεται ξανά!
Εδώ δεν μπορούμε -βρισκόμενοι στον τέταρτο χρόνο της προσπάθειας- να συντηρήσουμε τις μηχανές των ΜΕΚΟ, αλήθεια θέλουμε να τις εκσυγχρονίσουμε; Κοντεύουν να μπουν στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους και ο εκσυγχρονισμός του πρωτοτύπου θα πάρει ουκ ολίγα χρόνια για να ολοκληρωθεί, ώστε να ακολουθήσουν ο άλλες τρεις.
Σοβαρά μιλάμε ότι θα δαπανήσουμε μισό δις ευρώ για τον εκσυγχρονισμό; Δεν ναυπηγούνται δύο ολοκαίνουργια καράβια, ισχυρά οπλισμένα με τα ίδια σχεδόν χρήματα, στο ίδιο σχεδόν διάστημα; Χωρίς καμία συμμετοχή της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας. Μπας και αρχίσουμε να φέρνουμε σύντομα κάποια πρώτα ουσιαστικά αποτελέσματα στον τομέα της ανανέωσης του παρατημένου Πολεμικού Ναυτικού.
ΟΙ ΦΗΜΕΣ ΠΕΡΙ ΕΜΠΛΟΚΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ MDCA ΜΕ ΤΙΣ ΗΠΑ
Μια χαρά μπορούσε να συγκληθεί η επιτροπή και να εγκρίνει όλα τα υπόλοιπα εξοπλιστικά χωρίς άλλες καθυστερήσεις. Κι αν υπήρχαν λόγοι που αφορούσαν ειδικά τα προγράμματα της Πολεμικής Αεροπορίας, ας έμεναν σε εκκρεμότητα μόνο αυτά.
Διότι τις τελευταίες ώρες διακινείται η υποψία ότι έχει υπάρξει κάποια εμπλοκή στη διαπραγμάτευση με τους Αμερικανούς για τη νέα αμυντική συμφωνία, με αποτέλεσμα να “ψιθυρίζεται” ότι η χθεσινή αναβολή αποτελεί κίνηση τακτικής διαπραγματευτικής φύσεως υπαγορευμένη από το Μέγαρο Μαξίμου.
Η λογική αυτής της ερμηνείας είναι όμως εξόχως προβληματική. Αφενός διότι τα μόνα προγράμματα στα οποία εμπλέκονται ευθέως αμερικανικές εταιρίες είναι τα δυο της Πολεμικής Αεροπορίας, η αναβάθμιση των F-16 Block 50 και τα ανταλλακτικά για τη συντήρηση των T-6 Texan II.
Άρα, εάν ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν διαπραγματευτικά, θα παρέμενε η άκομψη δικαιολογία του “κωλύματος” του Α/ΓΕΑ, αλλά θα προωθούνταν και θα εγκρίνονταν όλα τα υπόλοιπα! Αφετέρου όμως, όποιος σκέφτηκε ότι με αυτό τον τρόπο μπορεί να ασκήσει πίεση στις ΗΠΑ, είναι μάλλον επικίνδυνα αφελής και διαπραγματευτικά αδέξιος.
Πρώτος και βασικότερος λόγος, διότι αυτό που πλήττεται είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις και οι επιχειρησιακές τους δυνατότητες. Δεν ξέρουν οι Αμερικανοί ότι τα συστήματα που εμπλέκονται στα προγράμματα είναι ήδη προβληματικά; Τα μεν βρίσκονται στην οδό της επιχειρησιακής απαξίωσης και ή θα αναβαθμιστούν ή θα πεταχτούν. Τα δε… θα σωθούν στο “και πέντε”.
Άρα, “άνθρακες ο θησαυρός”. Φοβερή άσκηση πίεσης! Εάν ισχύει η απόπειρα αιτιολόγησης με βάση αυτό το σκεπτικό, δεν το ήξερε η ελληνική πλευρά, ώστε να αντιληφθεί πως αυτό που αποφάσισε ισοδυναμεί με πυροβολισμό… στα πόδια της; Άρα απολύτως αναποτελεσματικό ως μέσο άσκησης διαπραγματευτικής πίεσης.
Δημοσίευση σχολίου