Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η Τουρκία προφανώς επενδύει και στην διασπορά ψευδών ειδήσεων. Και το κάνει γιατί γνωρίζει καλά ότι αυτή η τακτική, αποτελεί μια ακόμη κρίσιμη λειτουργική παράμετρο, που μπορεί κάλλιστα να ενσωματώνεται στο παζλ ενός στρατηγικά σχεδιασμένου παιχνιδιού…
Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής, αυτό που επιδιώκεται είναι η πρόκληση βεβιασμένων, αψυχολόγητων, άστοχων και λαθεμένων αντιδράσεων μεταξύ των εμπλεκομένων μερών, οι οποίες μπορούν με την σειρά τους να δημιουργήσουν μια καινούρια κατάσταση, που δεν ενισχύει απλώς την αστάθεια μέσα σε έτσι κι αλλιώς ρευστά γεωπολιτικά περιβάλλοντα, αλλά παράλληλα με αυτό, αποκαλύπτει ρήγματα και κατασκευάζει ευκαιρίες για εμβόλιμες παρεμβάσεις τρίτων, που θα μπορούσαν να τροποποιήσουν δυναμικά τα δεδομένα αλλά και την δυναμική των πραγμάτων εξέλιξη. Ακόμη και το φαινόμενο της ηχηρότατης σιωπής ή της περί διαγραμμάτων τοποθέτησης κάποιου εμπλεκόμενου μέρους που η Τουρκία επιχειρεί να ενσωματώσει στο αφήγημα του ψεύδους, μπορεί να συνιστά μια αρνητικά αξιοποιήσιμη εξέλιξη, που θα πρέπει να προβληματίσει.
Όσοι λοιπόν σπεύδουν να επιδείξουν ανακούφιση, επειδή ορισμένες αποσπασματικές δηλώσεις αξιωματούχων ή κάποιες από τις «αναλύσεις» έγκυρων μεν αλλά μη κυβερνητικών εντεταλμένων (πρακτική που χρησιμοποιείται από το Ισραήλ) αποκαλύπτουν το ανακριβές των Τουρκικών ισχυρισμών, καλό θα είναι να εγκαταλείψουν την πατροπαράδοτη Νιρβάνα και να ασχοληθούν καλύτερα με την διαχείριση των πραγματικών προκλήσεων, απέναντι στις οποίες η χώρα μας θα πρέπει να σταθεί με στρατηγική επάρκεια, με αδιαπραγμάτευτη αποφασιστικότητα και να επιδείξει υποδειγματικές ικανότητες πρωταγωνιστή.
Το κεφάλαιο των γεωπολιτικών προσεταιρισμών στην ΝΑ Μεσόγειο, δεν έχει κλείσει…
Και σε αντίθεση με τους υπερφίαλους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς, το μονόπλευρο ενδιαφέρον που επιδεικνύεται γύρω από το ενεργειακό του αποτύπωμα, δεν συνιστά μια ελπιδοφόρα εξέλιξη. Αντιθέτως, είναι μια παράμετρος που τροφοδοτεί και συντηρεί την ανησυχία, αναφορικά με την βιωσιμότητά του και την αντοχή των ταυτοτικών του χαρακτηριστικών μέσα στον χρόνο.
Πρόκειται επί της ουσίας για ένα υβριδικό μοντέλο γεωπολιτικών συνευρέσεων, που η μονομέρεια στον προσανατολισμό του στερεί το αναγκαίο στρατηγικό βάθος, με αποτέλεσμα αυτές οι πολυσυζητημένες συνευρέσεις να συνιστούν κατά βάσην ασταθή, ευμετάβλητα και ευάλωτα στις διεθνείς πιέσεις σχήματα μέσα σε ένα κυλιόμενο σύστημα ισορροπιών, στην τελική διαμόρφωση του οποίου η πατρίδα μας ΔΕΝ θα είναι αναπόσπαστη παράμετρος, αφού ή ίδια δεν έκανε τίποτε για να επιβάλει με όρους στρατηγικής βαρύτητας, το αναγκαίο και αναντικατάστατο της συμμετοχής της σε αυτό.
Από την άποψη αυτή, και πέρα από την τακτική της διασποράς ψευδών ειδήσεων την οποία ενσωματώνει η Τουρκία στην επιθετική της Διπλωματία, καλό θα είναι να μείνουμε με σοβαρότητα και πραγματική ανησυχία στην ουσία των αιτιάσεων, οι οποίες είναι τυπικά βάσιμες σε ότι αφορά στα θεμελιώδη τους, γι’ αυτό καλό θα είναι να μην μας προλάβουν γι’ ακόμη μία φορά οι εξελίξεις. Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα αυτονόητα…
Πρώτον: Αυτό που διαδραματίζεται στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, ΔΕΝ είναι μια διευθέτηση υποθέσεων κοινού ενδιαφέροντος ανάμεσα σε καθαγιασμένες δυνάμεις που διοικούνται από ιεραποστόλους και συναγωνίζονται στις επιδόσεις τους στο σαβουάρ βιβρ. Είναι ένα παιχνίδι ισχύος… Είναι μια απόπειρα να επαναδιατυπωθεί η περιφερειακή εξίσωση ισχύος, σε ένα περιβάλλον ισχυρών ανταγωνιστικών συμφερόντων και ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα αντιπαραθέσεων, στο οποίο συνυπάρχουν δυνάμεις με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης, με ανταγωνιστικά συγκροτημένες στρατηγικές, με παράλληλες περιφερειακές γεωπολιτικές ωσμώσεις και με διαφορετικής κλίμακας εξαρτήσεις από τους σχεδιασμούς των ισχυρών. Αυτό το περιβάλλον είναι ένα περιβάλλον κατ’ εξοχήν ασταθές και οι επιδράσεις που μπορούν να μεταβάλουν πλήρως τα δεδομένα είναι και διαρκείς και ισχυρότατες.
Δεύτερον: Τα διαδραματιζόμενα στην ΝΑ Μεσόγειο, ΔΕΝ χαρακτηρίζονται από μονοσήμαντες αναγνώσεις. Τα πλουτοπαραγωγικά αποθέματα υδρογονανθράκων και τα ισχυρά συμφέροντα που σχετίζονται με την επεξεργασία και την μεταφορά τους, για άλλους είναι κίνητρο και εργαλείο που θα μπορούσε να καταστήσει βιώσιμη την οικονομία τους, για άλλους πρόσχημα προκειμένου να διευρύνουν το γεωπολιτικό τους πάτημα στην ευρύτερη περιοχή και για άλλους μια παράμετρος καταλυτική που η στοχευμένη της αξιοποίηση, μπορεί να αναβαθμίσει σημαντικά τον περιφερειακό τους ρόλο.
Είναι λοιπόν απολύτως θεμιτό και κυρίως αναμενόμενο, να υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες στο όνομα και για λογαριασμό των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων που εκπροσωπούν, να αντιμετωπίζουν το εγχείρημα του αγωγού EAST MED ως μια επενδυτική πρόκληση για την οποία θα πρέπει να σταθμίσουν πολύ πιο προσεκτικά τα οικονομικά – επενδυτικά της θεμελιώδη, όπως επίσης είναι αυτονόητο πως υπάρχουν δυνάμεις που βλέπουν στο συγκεκριμένο πρότζεκτ την ιστορική ευκαιρία να ελπίσουν βάσιμα σε μια κάποια γεωπολιτική τους αναβάθμιση. Και φυσικά είναι απολύτως λογικό πως, πέρα και πάνω και από τις μεν αλλά και από τις δε, υπάρχουν οι υπερατλαντικοί πάτρωνες που ενδιαφέρονται για την διασφάλιση ενός φτηνά κοστολογημένου πακέτου ενεργειακής ασφάλειας και λειτουργικής διαμετακομιδής, προκειμένου και η γεωπολιτική καθυπόταξη της περιοχής να μην διακυβεύεται αλλά και τα προσδοκώμενα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων να είναι πλήρως εξασφαλισμένα.
Επομένως… Όλα όσα συντελούνται αυτήν την περίοδο στο παρασκήνιο με επίκεντρο τα ενεργειακά και τα οποία τροφοδότησαν με πρωτογενές υλικό την νέα υβριδική επίθεση της Τουρκίας που σχετίζεται με την διασπορά ψευδών ειδήσεων, έχουν συγκεκριμένο κώδικα ερμηνείας και πολύ σαφή μεθοδολογία ανάγνωσης, την οποία θα πρέπει να αποτολμήσουμε νηφάλια και ολοκληρωμένα.
Έτσι… Ο διεθνής διαγωνισμός στον οποίο προέβη η Αίγυπτος για την εκχώρηση άδειας ερευνών για υδρογονάνθρακες, στον σχεδιασμό της οποίας ενσωματώνεται και περιοχή η οποία δεν περιλαμβάνεται στην οριοθέτηση μεταξύ Ελλάδας-Αιγύπτου, ενώ υπάρχει σε αυτήν τμήμα του οικοπέδου MED-W18 το περίγραμμα του οποίου ακολουθεί τη γραμμή που διεκδικεί ως όριο της ΑΟΖ της η Τουρκία, ΔΕΝ είναι μέρος κάποιας Αιγυπτιακής μπαμπεσιάς.
Είναι προϊόν των εμπορικών κριτηρίων τα οποία δυστυχώς ΔΕΝ αποκλείσαμε να αναγορεύονται σε κυρίαρχα, αφού ΔΕΝ προσπαθήσαμε να καταδείξουμε στον στρατηγό Σίσι ότι η στρατηγική βιωσιμότητα της χώρας του, προϋποθέτει μια διαφορετική αντίληψη για την διαχείριση των περιφερειακών προκλήσεων, που θα βάλει με στρατηγικούς όρους ταφόπλακα στους αναθεωρητικούς σχεδιασμούς.
Επίσης… Η συμφωνία Αιγύπτου-Ισραήλ για τη μεταφορά Ισραηλινού φυσικού αερίου από το κοίτασμα Λεβιάθαν στους Αιγυπτιακούς σταθμούς υγροποίησης για να ακολουθήσει στην συνέχεια η εξαγωγή του στην Ευρώπη σε μορφή LNG, δεν συνιστά Ισραηλινο-αιγυπτιακή μπαμπεσιά.
Είναι απλώς μια εναλλακτική συμφέρουσα οικονομική μελέτη για ένα σοβαρό πρότζεκτ, το οποίο έχει ΚΑΙ οικονομική διάσταση, αλλά ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ οικονομική διάσταση. Συνιστά στην βάση του μια κορυφαία στρατηγική πρόκληση για την περιφερειακή στρατηγική σταθερότητα, αλλά αυτήν την πλευρά ο άμεσα ενδιαφερόμενος δυστυχώς ΔΕΝ φρόντισε να την αναδείξει.
Αυτό το οποίο κάνει η Τουρκία με την τακτική της διασποράς ψευδών ειδήσεων περί δήθεν δεδομένων συμφωνιών, είναι να υπενθυμίζει στους ισχυρούς πως έχει πλήρη επίγνωση των κορυφαίων στρατηγικών τους προκλήσεων, τονίζοντάς τους ταυτόχρονα πως είναι αποφασισμένη να συμβάλει στην προσαρμογή τους στις δικές της ιδιαίτερες επιδιώξεις, στο πλαίσιο του ηγεμονικού περιφερειακού ρόλου που διεκδικεί, ως καταλύτης και συμπρωταγωνιστής στην νέα ισορροπία ισχύος. Πιο απλά, αυτό το οποίο επιχειρεί η Τουρκία, είναι να εκβιάσει τους πάντες κραδαίνοντας το μαστίγιο της περιφερειακής αποσταθεροποίησης για να διασφαλίσει την δική της γεωπολιτική αναβάθμιση, και ταυτόχρονα να τους δελεάσει με το καρότο των οικονομικών θεμελιωδών που είναι προφανές πως δεν τους αφήνει αδιάφορους.
Η πατρίδα μας…
Επιμένοντας να κινείται στον αστερισμό της στρατηγικής ρηχότητας, «τσίμπησε» στην διασπορά των ψευδών και σπεύδει να βγει στην σέντρα παραπονούμενη, διαμηνύοντας όμως έτσι στους πάντες, πως παραμένει καθηλωμένη και αμετακίνητη στις Συμπληγάδες της ηττοπάθειας.
Η απολύτως προβλέψιμη από τους πάντες και διαχειρίσιμη εξ αιτίας της ρηχότητάς της Ελληνική συστημική στρατηγική σκέψη, συνεχίζει δυστυχώς να μην συνειδητοποιεί τις ολέθριες ανεπάρκειες που έχουν επιδειχτεί και οι οποίες, από την μία μεριά έχουν πείσει τους πάντες πως η Ελλάδα είναι ένα μέγεθος που μανιπουλάρεται εύκολα και από την άλλη έχουν αφήσει πρόσφορο έδαφος να συνεχίζει να πρυτανεύει ο οικονομισμός και να υποχωρεί η στρατηγική από τα σκληρά συστατικά αυτής της περιφερειακής συνεύρεσης.
Αν αυτή η κατάσταση δεν ανακοπεί άμεσα, τότε θα υπάρξει κόστος και αυτό το κόστος θα είναι βαρύτατο για τον Ελληνισμό. Αν η Κύπρος στις δεύτερες σκέψεις των «συνεργατών» μας, εκλαμβάνεται ως μια γεωπολιτική οντότητα που μπορεί να ροκανίζεται χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, τότε η συνοχή του Ελληνισμού απειλείται με ανεπανόρθωτα πλήγματα. Και αν αυτή η συνοχή κλονιστεί, τότε η δραστική γεωπολιτική του αποδυνάμωση, θα είναι απλώς θέμα χρόνου.
Η Ελλάδα οφείλει να γυρίσει την παρτίδα και έχει υποχρέωση να το κάνει πριν υπερωριμάσουν λογικές και αντιλήψεις που την αγνοούν. Και η παρτίδα για να τουμπάρει, έχει ανάγκη από τρία πράγματα πρωτίστως.
Ολοκληρωμένη στρατηγική εθνικής επιβίωσης η οποία θα κινηθεί επιτέλους στον αντίποδα της αναποφασιστικότητας και της ηττοπάθειας, και θα δεν θα διστάσει να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα τροποποιήσουν συνολικά την ατζέντα ΚΑΙ στο επίπεδο των ενδοσυμμαχικών συνεννοήσεων και διευθετήσεων, με πρώτο βήμα φυσικά, την άμεση άσκηση των μονομερών δικαιωμάτων που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο…
Επιθετική περιφερειακή στρατηγική που θα αναβαθμίζει το δίπολο Ελλάδα – Κύπρος σε ισχυρό εθνικό σύμπλοκο, το οποίο έχει επίγνωση των συγκριτικών του πλεονεκτημάτων και τεχνογνωσία να τα διαχειριστεί στοχευμένα έναντι πάντων. Πρώτιστη επιδίωξη εδώ, δεν μπορεί παρά να είναι η επανοριοθέτηση των πολυμερών συνεργασιών, με στόχο την υπεράσπιση της περιφερειακής φυσιογνωμίας και της ταυτότητας της Ευρώπης συνολικά. Και τέλος…
Ένα νέο Εθνικό Όραμα ικανό να εμπνεύσει και γιατί όχι να επιβάλει, μια νέου τύπου περιφερειακή συμμαχία, μακράς πνοής και ευρέως στρατηγικού βάθους, που να τοποθετήσει απέναντί της τον νεο-οθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό και στις προτεραιότητές της την αμετάκλητη αποκατάσταση των ιστορικών δικαίων.
Δημοσίευση σχολίου