Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Κατ΄ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Δεν θα αποφασίσει ούτε η Bild, ούτε το Spiegel αν και πώς θα έρθουν Γερμανοί τουρίστες στην Ελλάδα, την χώρα που, μεταξύ άλλων, σκοτώνει…τους πρόσφυγες.
Με πιάνουν τα νεύρα μου όταν βλέπω, αυτά ειδικά τα προβοκατόρικα μέσα ενημέρωσης, να κηρύσσουν την έναρξη της τουριστικής περίοδου πριν ακόμη αποφασισθούν τα σχετικά σε συλλογικό ευρωπαικό επίπεδο. Και να προσδιορίζουν ως …ιδανικό προορισμό την πατρίδα μας, λες και αποτελεί τμήμα της γερμανικής επικράτειας που διέπεται από τους νόμους του Βερολίνου.
Θα μου πείτε, έτσι δεν είναι; Αυτή δεν είναι η πραγματικότητα; Θα τολμoύσε η σημερινή κυβέρνηση να πει όχι αν η Καγκελαρία αποφάσιζε να ανοίξει όλα τα γηροκομεία της χώρας και να μας στείλει πεσκέσι όλους τους συνταξιούχους με επιδοτούμενα «τουρ»; Ασφαλώς και όχι. Αν κρίνω μάλιστα από τον δουλοπρεπή τρόπο με τον οποίο ο Θεοχάρης εκλιπαρεί την παραπαίουσα οικονομικά ΤUI να προτιμήσει την Ελλάδα, θα έλεγα ότι η αγωνία να την σώσει είναι τέτοια, που ακόμη και τσάμπα θα τους βολεύαμε τους ηλικιωμένους της Γερμανίας.
Επί της ουσίας βέβαια, όλη η κουβέντα για την δήθεν…ανάσταση του ελληνικού τουρισμού μέσα στο καλοκαίρι του κορωνοιού είναι παραμύθι για μικρά παιδιά. Από αυτά που αραδιάζει μέρα παρά μέρα ο Αδωνις για να δίνει …παρηγοριά στον άρρωστο.
Μόνο που εδώ δεν υπάρχει γιατρειά. Για φέτος ισχύει το game over. Το λένε και επώνυμοι ξενοδόχοι που δηλώνουν ότι δεν θα ανοίξουν τα καταλύματα τους, γιατί η σεζόν χάθηκε. Και τα οικονομικά ρίσκα από μια υπολειτουργία σε συνθήκες ασφυκτικής υγειονομικής επίβλεψης είναι πολύ μεγαλύτερα από το προσωρινό λουκέτο.
Συνεπώς ούτε Γερμανοί, ούτε…Αρειανοί τουρίστες αναμένονται φέτος κι ας τάζει ο Θεοχάρης λαγούς και πετραχήλια στα αφεντικά της χρεοκοπημένης TUI που σε λίγο θα έχει την τύχη του…μακαρίτη του Thomas Cook(σ.σ. προανήγγειλε οκτώ χιλιάδες απολύσεις και για να σταθεί στα πόδια της έχει ήδη έχει εισπράξει μία πιστοδοτική ένεση 1,8 δις από την γερμανική κυβέρνηση).
Υπάρχει όμως και κάτι που ειλικρινά δεν καταλαβαίνω. Πώς ξαφνικά μπαίνει από κάποιους η Γερμανία στο κάδρο της πιθανής τουριστικής…επέλασης ως έχουσα «αρκετά παρόμοια επιδημιολογική κατάσταση με την Ελλάδα»; Σοβαρά; Με κοντά στις 200 χιλιάδες καταγεγραμμένα κρούσματα, όταν εμείς έχουμε κάτω από 3 χιλιάδες; Και γιατί, ας πούμε, να μην μπει κι η Γαλλία που έχει απολύτως παραπλήσιο αριθμό κρουσμάτων; Επειδή έχει περισσότερους θανάτους; Τι σχέση έχει αυτό με τον κίνδυνο εξάπλωσης; Γιατί δύο μέτρα και σταθμά;
Λοιπόν ακούστε: Και σαν τα κουνούπια να πεθαίνουν οι Γερμανοί το δικαίωμα τους να επισκεφθούν την αποικία τους και να πλύνουν με ασφάλεια τα πόδια τους στις δαντελωτές ακτές μας, είναι απαράγραπτο. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να το αμφισβητήσει κι ας μας στέλνανε κινητές υγειονομικές βόμβες.
Πάρτε το χαμπάρι. Οι Γερμανοί αποφασίζουν και για τις συνθήκες υγειονομικής ασφάλειας στην Ελλάδα. Μόνο που αφού ανέβαλαν το δικό τους Octoberfest από τώρα για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο και δεν πάνε για μπύρα ούτε στο Μόναχο, μάλλον δεν θα τρέξουν να δουν το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη.
Αδίκως λοιπόν χτυπιέται ο Θεοχάρης και τα αφεντικά της ΤUI που βλέπουν να καταρρέουν οι κρατήσεις του καλοκαιριού στα νησιά. Οι περισσότερες ευρωπαικές χώρες ενθαρρύνουν ήδη τον εσωτερικό τουρισμό για να αποφύγουν, στις δύσκολες εποχές που διανύουμε και την διαρροή εσόδων από τις τοπικές οικονομίες.
Η ίδια η Κομισιόν, την περασμένη Τετάρτη, εμφανίστηκε σε θέση πρωτόγνωρης αμηχανίας και απογοήτευσε όλους όσους πίστευαν ότι θα μπορούσε να καθορίσει ένα συλλογικό πλαίσιο κανόνων σε μετακινήσεις. Πλήρως ανίκανη και για αυτό. Πέντε Επίτροποι και 70 σελίδες ατέρμονης γενικολογίας αποτέλεσαν μνημείο ασάφειας και ευθυνοφοβίας. Γεγονός που υποδηλώνει ότι ούτε οι ίδιοι ξέρουν τι να κάνουν, ακριβώς γιατί η επιδημιολογική εξέλιξη παραμένει ασαφής και κάθε χώρα έχει την δική της πολιτική.
Η δική μας η γενναία κυβέρνηση που ματαιώνει τις στρατιωτικές ασκήσεις για τον φόβο του κορωνοιού, στύλωσε τα πόδια και δεν το βάζει κάτω. Θα δώσει μάχη για να ξανάρθουν οι Γερμανοί Αν χρειαστεί θα δράσει και μονομερώς, λέει, με συμφωνίες ad hoc.
Γιατί όμως αυτή η εμμονή να μπει και η Γερμανία στο «κλάμπ» των λεγόμενων ασφαλών χωρών; Μαζί με χώρες όπως η Βουλγαρία, το Ισραήλ, που έχουν πράγματι ανάλογο επιδημιολογικό προφίλ με το δικό μας; Ασφαλώς υπάρχει το θέμα του μεγέθους. Εχει όμως το μέγεθος αναλογική συνεισφορά στην οικονομία; Όχι, είναι η απάντηση!
Τα χρόνια της κρίσης διπλασιάστηκε ο αριθμός Γερμανών επισκεπτών(τυχαίο;), έπεσε όμως η κατά κεφαλή τουριστική δαπάνη! Τα τέσσερα εκατομμύρια Γερμανοί ξοδεύουν κατά μέσο όρο περίπου όσα…οι Ρουμάνοι και ασφαλώς πολύ λιγότερα από Αμερικανούς, Ελβετούς, Αυστραλούς και Ρώσους! Το λένε και τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.
Άλλος ένας μύθος λοιπόν καταρρέει, αλλά εμείς τον…χαβά μας. Αυτούς θέλουμε. Στο τέλος θα έρχεται για τουρισμό στην Ελλάδα ο μισός γερμανικός πληθυσμός και θα τη βγάζει πιο φθηνά από τους Αλβανούς.
Αυτά παθαίνει όμως μια χώρα που έχει μεταβληθεί σε αποικία χρέους και στηρίζει την οικονομία της σε υπηρεσίες φιλοξενίας που ονομάζονται από κάποιους ανόητους και…βαριά βιομηχανία.
Ε, λοιπόν όπως λέει και η ίδια η TUI, θα περάσουν μερικά χρονάκια για να αναστηθεί αυτή η βιομηχανία και μέχρι τότε ας φροντίσουμε να παράγουμε τίποτα μήπως και έχουμε εναλλακτική στην επόμενη πανδημία…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου