Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Ναι κύριέ μου, ναι.Εμείς δεν χρειαζόμαστε την Τουρκία, η Τουρκία χρειάζεται εμάς. Αν δεν ήμασταν εμείς εδώ, δεν θα μπορούσε να ήταν και η Τουρκία. Ήρθε εδώ επειδή είμαστε εμείς εδώ.
Και βρίσκεται εδώ επειδή είμαστε εμείς εδώ. Έστω και αν εμείς πούμε όλοι μαζί «δεν σε θέλουμε εδώ», δεν θα φύγει. Θα επιχειρήσει να μας συνθλίψει, όπως τους Κούρδους. Όσο δεν αγαπά τους επαναστατημένους Κούρδους, άλλο τόσο δεν αγαπά όσους από εμάς δεν υποτασσόμαστε σε αυτήν. Θεωρεί και εμάς Κούρδους. Μας κοιτάει όπως κοιτάει τους Κούρδους, τους Αλεβίτες, τους Αρμένιους και τους Ελληνοκύπριους. Όταν τη στριμώξουμε λίγο, το ομολογεί. Αναφέρεται σε στρατηγικά συμφέροντα.
«Έστω και αν δεν μείνει ούτε ένας Τουρκοκύπριος στο νησί, εμείς δεν φεύγουμε από εκεί», λέει. Οι δούλοι ανάμεσά μας κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν αυτό και συνεχίζουν να την αποκαλούν «απελευθερωτή» και να την ευγνωμονούν. Και εκείνη πιστεύει ότι είναι πράγματι απελευθερωτής και προσθέτει την εξής πρόταση: «Αν φύγουμε εμείς, οι Ελληνοκύπριοι θα σας σφάξουν!»
Το διοχετεύουν χρόνια αυτό στην κοινωνία. Και όλοι το πίστεψαν. Φοβήθηκαν στα αλήθεια. Έχασαν την αυτοπεποίθησή τους. Ο Ραούφ Ντενκτάς έλεγε «θα μας λιώσουν σαν μυρμήγκια, θα μας καταπιούν σαν χάπι». Μια μέρα παρομοίασε την κοινότητα με μύγα. Για να αποδείξει ότι είναι απαραίτητη προϋπόθεση η παρουσία της Τουρκίας στο νησί. Γι’ αυτό έχασε την αυτοπεποίθησή της η κοινότητα. Όμως, κάποτε δεν ήταν έτσι. Μάλιστα, δεν ήταν έτσι, παρά την ηγεσία μας που πρόδιδε και εξαφάνιζε όσους δεν σκέφτονταν όπως η ίδια.
Μέχρι το 1974 δεν υπήρχε η Τουρκία εδώ. Ποιος υπήρχε; Εμείς! Για να μας αφανίσει μετέφερε τον πληθυσμό της εδώ. Τους έδωσε τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων τους οποίους έδιωξε με τη βία των όπλων από τα χώματά τους. Αν ήταν δυνατόν θα έδιωχνε και εμάς και θα άφηνε τα πάντα στον δικό της πληθυσμό. Αλλά δεν μπορεί να θυσιάσει όσους από εμάς της συμπεριφέρονται ως απελευθερωτή. Της χρειάζονται αυτοί. Της χρειάζονται τουλάχιστον για να λένε στον κόσμο ότι δεν είναι εισβολέας και κατακτητής εδώ. Αυτοί δεν είναι μόνο καρπαζοεισπράκτορες, είναι ταυτόχρονα και ασπίδα για την κατοχή.
Ναι κύριέ μου, ναι. Εμείς δεν υπήρχαμε με την Τουρκία. Η Τουρκία υπήρξε μαζί μας εδώ. Εμείς δεν τη χρειαζόμαστε. Αυτή χρειάζεται εμάς. Αν δίνει ένα πράγμα εδώ, παίρνει χίλια με τις τράπεζες και το κεφάλαιο που διαθέτει εδώ. Αν θέλεις μην υπολογίσεις το μαύρο χρήμα. Που αυτό το κρατίδιο φάντασμα κάθεται πάνω σε αυτό το μαύρο χρήμα. Το νόμισμά του είναι τουρκικό νόμισμα. Δεν έχει δικό του νόμισμα! Δεν έχει παραγωγή! Δεν έχει εξαγωγές!
Και είναι και υπό καθεστώς εμπάργκου. Και δεν αναγνωρίζεται από κανέναν. Αλλά οι δρόμοι είναι γεμάτοι με ακριβά αυτοκίνητα πολυτελείας. Επαύλεις. Μέγαρα μπόλικα. Οι ταβέρνες ασφυκτικά γεμάτες. Όπως είπε και ένας ταβερνιάρης, κάθε σπίτι διαθέτει τρία αυτοκίνητα. Από πού προέρχεται αυτή η αφθονία; Ούτε δικό του νόμισμα, ούτε παραγωγή, ούτε εξαγωγές. Ούτε αναγνώριση έχει. Τότε, από πού έρχεται το νερό αυτού του ρυακιού; Από πού, αν δεν είναι από το μαύρο χρήμα; Βολεύει να είσαι ένα πειρατικό κράτος εκτός του διεθνούς δικαίου! Ποιος θέλει λύση σε αυτή την κατάσταση; Να υπάρξει λύση και να χάσουν όλα τα αγαθά τους; Κοιτάξτε, ακόμα και εγώ ως πολίτης επωφελούμαι από αυτή την παρανομία. Αγοράζω μια ταινία dvd προς πέντε λίρες. Δεν είναι καν ένα δολάριο.
Ο πωλητής των dvd μπορεί να αντιγράψει και να πουλήσει όποιαν ταινία θέλει χωρίς να πληρώσει έστω και ένα γρόσι πνευματικά δικαιώματα σε κανέναν. Ζήτω η παρανομία!
Ναι κύριέ μου ναι. Εγώ δεν θέλω την Τουρκία εδώ. Όποιος τη θεωρεί εχθρό σήμερα είναι δικός μου φίλος. Όποιος ρίχνεται στη φυλακή λόγω των πολιτικών του απόψεων.
Οι Κούρδοι που καταπιέζονται. Οι Ρωμιοί που εκδιώχθηκαν από την Κωνσταντινούπολη. Οι Αρμένιοι που δολοφονήθηκαν. Οι Αλεβίτες που σφαγιάστηκαν. Οι οικογένειες που ακόμα ψάχνουν τους αγνοούμενούς τους στην Κύπρο. Είναι όλοι φίλοι μου.
Ακόμα και μόνο το γεγονός ότι κρατάς τον Σελαχαττίν Ντεμιρτάς στη φυλακή τόσα χρόνια, μου αρκεί για να σε μισώ. Αγαπώ εκείνους που εσύ δεν αγαπάς. Δεν αγαπώ εκείνους που εσύ αγαπάς. Δεν έχουμε απολύτως κανένα κοινό σημείο μαζί σου. Απελευθέρωση για εμάς θα υπάρξει μόνο την ημέρα που θα σε ξεφορτωθούμε. Δεν μπορώ να βαδίσω τον ίδιο δρόμο μαζί σου. Δεν μπορώ να λέω τα ίδια τραγούδια. Το δικό σου είναι βασίλειο του θρησκευτικού φανατισμού, του σκοταδισμού. Το δικό μου είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Εσείς βλέπεις όνειρα κατάκτησης. Εγώ ανεξαρτησία. Εσύ μοίρασες αυτό το νησί. Ενώ το δικό μου καθήκον είναι να το ενώσω!
Ναι κύριέ μου, ναι. Αν εσύ είσαι εθνικιστής. Εγώ είμαι προδότης της πατρίδας!
«Αφρίκα», «Πολίτης»
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου