Τα Μυστικά του «Αόρατου» F-35 και η κατάρρευση του Δυτικού Συστήματος

Moon of Alabama To F-35 Και η Κατάρρευση του Δυτικού Συστήματος

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ένα αμερικανικό μαχητικό αεριωθούμενο, που ισχυρίζεται πως δεν το πιάνουν τα ραντάρ και τελικά . . .τα ραντάρ δεν το βρίσκουν:

Η αεροπορική αυτοάμυνα της Ιαπωνίας ανακοίνωσε ότι ένα αεριωθούμενο F-35 A εξαφανίστηκε από τα ραντάρ επάνω από την θάλασσα της Βορείου Ιαπωνίας, γύρω στις 7,30 μμ, ώρα Ιαπωνίας.
Αξιωματούχοι του σώματος δήλωσαν ότι το αεροσκάφος απογειώθηκε από την αεροπορική βάση Μισάουα γύρω στις 7 μμ. και εξαφανίστηκε σε ένα σημείο κάπου 135 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης Μισάουα.

Αυτό αποδεικνύει και πάλι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δίκιο:

«Καταπληκτικό επίτευγμα. . . τόσο καταπληκτικό που παραγγέλνουμε για την Αεροπορία αεροπλάνα εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, ιδίως τα F-35 A. Σας αρέσουνε τα F-35 A; Δεν μπορείτε να τα δείτε. Πραγματικά δεν μπορείτε να τα δείτε. Και είναι δύσκολο να πολεμήσεις ένα αεροπλάνο που είναι αόρατο,» δήλωσε ο κ.Τραμπ τον Οκτώβριο.
Αλλά, έχει πράγματι δίκιο;

Το F35A μπορεί να έχει μερικά καλά ηλεκτρονικά, αλλά δεν είναι ένα καλό αεροπλάνο για να πετάξει εναντίον ενός ικανού αντιπάλου. Ο τύπος του Σώματος Πεζοναυτών, που μπορεί να απογειωθεί κάθετα, είναι αντίγραφο του σοβιετικού Γιάκοβλεφ 141, που πρωτοπέταξε το 1989. Τα παράγωγα έκδοχα της Αεροπορίας και του Ναυτικού δεν διαθέτουν την δυνατότητα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης, αλλά κληρονόμησαν τα μειονεκτήματα που συνοδεύουν το βασικό σχέδιο. Η επικάλυψη απόκρυψής του δεν το κάνει «αόρατο» στα σύγχρονα Ραντάρ.

Για την κατάρριψη ενός F35A απαιτούνται δυο διαφορετικές δέσμες ραντάρ, καλοί αλγόριθμοι συνδυασμού αισθητήρων, σωστά πρωτόκολλα επεξεργασίας σημάτων και ιδού: Το S-300 PMU2 Favorit που μπορεί να το κάνει, ασφαλώς το S-400 και οι αναπόφευκτα οι ερχόμενες συνέχειες του, για τις οποίες οι πελάτες κάνουν ουρά κυριολεκτικά. Γενικά, αυτή η όλη μπουρδολογία (BS-BullShit) περί «αόρατου» θα πρέπει να σταματήσει κάποτε –ήταν καλή προπαγάνδα όσο άντεξε.

Η πραγματικότητα είναι ότι, με τις σημερινές δυνατότητες επεξεργασίας (δεδομένων) και σχεδιασμού ραντάρ το F-35 δεν επιβιώνει απέναντι στις σύγχρονες τεχνολογικά ανεπτυγμένες αεροπορικές και δυνάμεις αεράμυνας.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν το ξέρει. Γι’ αυτό δεν μεταπείθεται με τις απειλές των ΗΠΑ πως δεν θα του πουλήσουν τα F-35 εάν αγοράσει τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας. Προχτές πήγε στην Μόσχα για να συζητήσει και άλλες αγορές, που είναι πιθανό να περιλαμβάνουν ρωσικό μαχητικό αεροπλάνο.

Οι δυο πλευρές πρέπει «να ενισχύσουν την συνεργασία στον στρατιωτικό-τεχνικό τομέα», είπε ο Πούτιν στον Ερντογάν, κατά την συνάντησή τους στο Κρεμλίνο. «Αυτό αφορά πρώτο από όλα την πραγματοποίηση του συμβολαίου εφοδιασμού της Τουρκίας με συστήματα αντιαεροπορικών πυραύλων S-400,» εδήλωσε. «Υπάρχουν όμως και άλλα ελπιδοφόρα προγράμματα υπό εξέταση, σχετικά με την εξαγωγή εξελιγμένων ρωσικών στρατιωτικών προϊόντων στην Τουρκία,» πρόσθεσε ο Πούτιν.

Οι ΗΠΑ δεν κατασκευάζουν πια αποτελεσματικά όπλα. Όπως έγραφε χθες ο Ian Welsh, με τίτλο «Αμερική: Ένα Αποτυχημένο Κράτος»:

«Τα αμερικανικό στρατιωτικό σύστημα δείχνει σημάδια πως δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει αποτελεσματικό προηγμένο στρατιωτικόν εξοπλισμό: Όπως με το F-35, το οποίο βασικά δεν μπορεί να πετάξει. Δείχνει (το στρατιωτικό σύστημα) σημάδια οξείας ανικανότητας, όπως όταν άφησε να καταστραφούν στο έδαφος πολλά αεροπλάνα από μια θύελλα, αντί να τα στείλει σε απόσταση ασφάλειας, ή να τα βάλει κάτω από ασφαλή κάλυψη.

΄Αλλα παραδείγματα ανικανότητας στα αμερικανικά οπλικά σχέδια είναι τα Σκάφη Παράκτιας Μάχης, που είναι βασικά άοπλα ταχύπλοα πλοιάρια. Τα «αόρατα» αντιτορπιλικά κατηγορίας DDG-1000 Zumwalt προορίζονταν υποτίθεται για την υποστήριξη χερσαίων δυνάμεων με τα μεγάλου βεληνεκούς πυροβόλα τους.

Κατασκευασμένα με κόστος τεσσάρων Δισεκατομμυρίων δολαρίων το καθένα, τώρα χάνουν τα πυροβόλα τους επειδή τα πυρομαχικά αποδείχτηκαν πολύ ακριβά για να αγοραστούν. Και πριν από αυτό είχαν χάσει το χάρισμα να είναι αόρατα, επειδή κάποιος απαραίτητος επικοινωνιακός εξοπλισμός είχε μείνει εκτός του αρχικού σχεδιασμού. Η νέα αποστολή αυτών των πλοίων θα είναι να χρησιμεύουν ως βάσεις πυραύλων, μια αποστολή που οποιοδήποτε εμπορικό σκάφος με ρωσικούς πυραύλους σε κοντέινερ θα μπορούσε θαυμάσια να εκπληρώσει.

Ο Ίαν υπογραμμίζει ότι η έλλειψη στρατιωτικής ικανότητας είναι απλώς ένα σύμπτωμα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο.
Οι ΗΠΑ είναι ένας χρυσοποίκιλτος σωρός σκουπιδιών που αργοκυλάει προς τον Ωκεανό. Φλεγόμενος.

Υπάρχουν πολλά ερείπια σε ένα έθνος, αλλά επί σχεδόν 40 χρόνια τώρα οι αμερικανικές ελίτ μεταχειρίζονταν τις ΗΠΑ σαν στόχο λεηλασίας και υπέθεταν πως οι καλοί καιροί θα συνεχίσουν να κυλούν. Δεν ενδιαφέρονταν για να κυβερνήσουν πραγματικά την χώρα. ΄Ηταν ευτυχείς να μεταφέρουν την σημαντικότερη βιομηχανία της Αμερικής στο εξωτερικό, στο πιθανότερο έθνος να αντικαταστήσει την Αμερική ως ηγεμόνας, επειδή οι Κινέζοι ήταν αρκετά ξύπνοι για να κάνουν τους προύχοντες της Αμερικής πλουσίους.
Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση πάσχει από την ίδια πάθηση. Το Brexit είναι μόνο ένα σύμπτωμα της τελευτής της.

Ο Alastair Crooke (σημ: Βρετανός τέως διπλωμάτης των μυστικών υπηρεσιών, οξυδερκής αναλυτής διεθνολόγος) πιστεύει ότι το «Δυτικό» σύστημα γενικά καταρρέει. Οπουδήποτε και αν κοιτάξει κανείς, είναι φανερό ότι οι ελίτ του μεταπολεμικού Κατεστημένου έχουν χάσει τον μπούσουλα. Διατηρούν μιαν επιτηδευμένη κωμική υπεροψία…

Και ακόμη βασικότερο σπάνια τίθεται το ερώτημα: Μπορεί η Αμερική να γίνει Μεγάλη Ξανά, με τις ένοπλες δυνάμεις της πλήρως ανανεωμένες και την αστική υποδομή της ανασυγκροτημένη, όταν ξεκινά σήμερα από μια κατάσταση όπου το εθνικό της εισόδημα έναντι των δαπανών είναι κατά 30% μικρότερο και όταν το εθνικό της χρέος είναι τόσο μεγάλο ώστε οι ΗΠΑ, για να μπορέσουν να επιζήσουν, θα πρέπει να συμπιέσουν και πάλι τα επιτόκια σε ένα σχεδόν μηδενικό νεκροφάνειας;

Και ακόμη, είναι αλήθεια εφικτό να επαναπατρίσεις με το ζόρι βιομηχανικές θέσεις απασχόλησης, πίσω σε μιαν ακριβή Αμερική,από την χαμηλού κόστους νέα έδρα τους στην Ασία, εκτός αν συνθλίψεις την τιμή του δολαρίου για να ξανακάνεις αυτήν την υψηλού κόστους βάση διεθνώς συναγωνιστική; Είναι η Ξανά Μεγάλη Αμερική μια ρεαλιστική πρόταση; ΄Η η απόπειρα ανάκτησης των θέσεων απασχόλησης, από έναν κόσμο χαμηλού κόστους, θα καταλήξει να πυροδοτήσει αυτήν την οικονομική ύφεση που τόσο τρέμουν οι Κεντρικές Τράπεζες;

Και όσο οι μεταπολεμικές ελίτ στην Αμερική και στην Ευρώπη γίνονται ολοένα πιο μανιακές για να διατηρήσουν την ψευδαίσθηση πως αποτελούν την προφυλακή του παγκόσμιου πολιτισμού, πως θα συμβιβαστούν με την επανεμφάνιση ενός αυτοδίκαιου «κράτους-πολιτισμού», συγκεκριμένα της Κίνας;

Τελευταία παρακολούθησα ξανά την εξαιρετικής επιτυχίας κινεζική κινηματογραφική σειρά, « Η Ιστορία του Ανακτόρου Γιανξί.» (Wikipedia). Είναι, από κάθε άποψη, καλύτερη από κάθε παραγωγή του Χόλυγουντ. Τέτοια πολιτιστικά προϊόντα είναι το επόμενο πεδίο όπου η Κίνα θα νικήσει την «Δύση» και με μεγάλη απόσταση.
Οι δυτικές « ελίτ» το παρατράβηξαν. Δεν πάει άλλο.

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.