Naram Sargon*
Όλοι διαβάσαμε το άρθρο του συγγραφέα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που δημοσιεύτηκε από τους The New York Times. Ως συνήθως, δεν θέλω να χάσω άρθρο γραμμένο από τον Ερντογάν, γιατί θεωρώ ότι όλα τα προφορικά ή γραπτά αυτού του άνθρωπου είναι μια εκστρατεία για να εκτελεστεί η αλήθεια με το σπαθί του ψεύδους και μαζικές σφαγές με μαχαίρια για να σκοτωθούν όλοι οι μάρτυρες και τα αποδεικτικά στοιχεία που κάνουν το γύρο του κόσμου, μαρτυρώντας τα εγκλήματα αυτού του ανθρώπου, τη βία και την ανηθικότητα του. Όλα τα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης έχουν τα αποτυπώματα του. Βρίσκονται σε κάθε σφαίρα και το όνομά του είναι χαραγμένο σε κάθε οβίδα. Το αποκρουστικό του πρόσωπο είναι ζωγραφισμένο πάνω στα κανόνια της κόλασης και στις οβίδες όλμου. Διότι, αν η Δύση και η Μοσάντ ήταν οι σχεδιαστές, και οι designers της, η Αραβική Άνοιξη εκτελέστηκε από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τα ουαχαμπιτικά παράγωγα τους υπό την ηγεσία του νεο-οθωμανισμού, στον οποίο ο Ερντογάν ήταν ο πρώτος σουλτάνος. Ήταν και είναι ο εκτελεστικός διευθυντής του μεγάλου σχεδίου της τρομοκρατίας.
Όποιος διαβάζει το άρθρο του Ερντογάν πιθανώς να ακούσει το γέλιο του πίσω από τις πόρτες.
Αυτό το άρθρο αξίζει να είναι μέρος της συλλογής σχολικών βιβλίων που διδάσκουν σε αναλφάβητους και στους άθλιους πώς να γράφουν ερωτικές επιστολές. Αντιγράφει εκφράσεις που δεν ανήκουν σε εκείνον όπως (σου γράφω, αγάπη μου, ενώ βλέπω την εικόνα σου στην ομορφιά της θάλασσας και ακούω τη φωνή σου στο μουρμουρητό των ρεμάτων) ... Προφανώς, ο άνθρωπος έγραψε από το ένα δωμάτιο σε μια φτωχή γειτονιά όπου δεν υπάρχουν ούτε θάλασσα ούτε ρέμα, αλλά πεζοδρόμια γεμάτα με φτωχές εισόδους οικείων και τρύπες που αγνοούνται από το δήμο, όπου δεν ακούει κανείς το μουρμουρητό του νερού, αλλά το γάργαρο των ναργιλέδων που αναμειγνύεται με τις φωνές των πλανόδιων πωλητών και του πλήθους.
Η επιστολή του Ερντογάν μοιάζει με τα εγχειρίδια «Πώς να γράψετε μια επιστολή για να υποβάλετε αίτηση για μια θέση εργασίας και πώς να συντάξετε ένα βιογραφικό σημείωμα».
Όποιος διαβάζει το άρθρο ανακαλύπτει ότι ο Ερντογάν παρουσιάζει το βιογραφικό σημείωμα του στον Αμερικάνο αναγνώστη. Παρουσιάζεται ως κάποιος που νίκησε το ISIS και ότι χωρίς αυτόν, το ISIS θα είχε φτάσει τη Βόρεια Αφρική.
Αλλά γνωρίζουμε ότι αυτή ο ερασιτέχνης του ηρωισμού είναι εκείνος που αγόραζε και πούλαγε το πετρέλαιο που το ISIS μετέφερε με συνοδείες βυτιοφόρων απείρου μήκους διασχίζοντας την έρημο, μέχρι να τεμαχιστούν από τα ρωσικά Sukhoi και να καταστραφούν μέχρι το σημείο διέλευσης των τουρκικών συνόρων.
Δεν μας λέει πώς έφτασαν οι συνοδείες όπλων και οι τρομοκράτες από την Τουρκία στο ISIS. Κάθε μέλος του ISIS είχε μια τουρκική σφραγίδα εισόδου στο διαβατήριό του και του καταβαλλόταν ο μισθός μέσω των τουρκικών τραπεζών.
Περαιτέρω, Ο Ερντογάν παρουσιάζεται ως άγγελος στη συριακή πόλη της Αλ Μπαμπ. Εκείνος είναι που αποκατέστησε τις υπηρεσίες, τις θέσεις εργασίας, την ασφάλεια και τη σταθερότητα, αλλά δεν μας λέει γιατί οι υπηρεσίες πληροφοριών του είχαν στείλει τους δολοφόνους και τους εγκληματίες τους να εισβάλουν στην πόλη της Αλ Μπαμπ, στην οποία η φρίκη κορυφώθηκε στη διάσημη σκηνή όπου ρίχτηκαν από τη σκεπή των κτιρίων, οι εργαζόμενοι και οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι. Γιατί όλοι όσοι σκότωσαν τους ταχυδρομικούς υπάλληλους και τους έριξαν από τα ύψη, χωρίς καμία δίκη, ζουν στην Τουρκία;
Η απάντηση είναι ότι εκείνοι που άνοιξαν τις πόρτες της Αλ Μπαμπ είναι οι δολοφόνοι των υπαλλήλων του ταχυδρομείου... Οι δικές του συμμορίες…
Ο Ερντογάν θέλει να παρουσιάσει μια πολιτική όπου είναι το κέντρο του κόσμου, έτσι ώστε όλα τα μέρη να βρίσκονται σε ίση απόσταση από εκείνον. Αυτό είναι αδύνατον, για τον απλό λόγο ότι ο Ερντογάν έχει απομακρύνει την Τουρκία από αυτή τη θέση και την έθεσε σε αντιπαράθεση με όλους. Ακόμη και οι Αμερικανοί, που διευκόλυναν την πρόσβασή του στην εξουσία ασκώντας πίεση στο στρατό για να παρευρεθούν οι Ισλαμιστές στις εκλογές, μπορούν να συμφωνήσουν μαζί του για όλα, εκτός για την κουρδική υπόθεση.
Το κουρδικό ζήτημα είναι το αμερικανικό ραβδί που απειλεί διάφορες χώρες της περιοχής και η Αμερική δεν βλέπει τους Κούρδους παρά μόνο ως ραβδί και όχι ως Κράτος.
Μέχρι στιγμής, οι Αμερικανοί δεν έχουν καμία πρόθεση να ιδρύσουν κουρδικό κράτος, αλλά δεν έχουν καμία αντίρρηση να καταπολεμήσουν τους αντιπάλους τους με τους Κούρδους.
Είναι το ραβδί εναντίον του Ιράν, του Ιράκ, της Συρίας και της Τουρκίας. Και παρότι οι Τούρκοι καταλάβουν αυτή την αμερικανική τακτική, δεν μπορούν να επιτρέψουν, έστω και μόνο για μια στιγμή, να αφήσουν αυτή την περιπέτεια να τους περικυκλώσει χωρίς οι Κούρδοι να είναι αλυσοδεμένοι χειροπόδαρα.
Από τη σκοπιά των τουρανικών Τούρκων εθνικιστών, συμπεριλαμβανομένου του Ερντογάν με την ισλαμιστική του προκατάληψη, το καλύτερο είναι να τους εξοντώσουν ακόμα και αν η μέθοδος α-λα-αρμένικα είναι η τελική λύση, όπως το υποδηλώνουν οι ρατσιστικές, φασιστικές και φανατικές δηλώσεις των Τούρκων στρατιωτικών
Διότι στα αλήθεια, το Κουρδιστάν είναι στην Τουρκία και το Κουρδιστάν είναι η τελευταία εθνικιστή εθνότητα που θα ακρωτηριαστεί από το παλιό σώμα των Σελτζούκων, μετά την απώλεια του αραβικού στοιχείου κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο τρόμος εξακολουθεί να ζει στην καρδιά της Τουρκίας η οποία φοβάται ότι το ίδιο σενάριο του Λώρενς της Αραβίας θα επαναληφθεί και ότι θα εμφανιστεί ένας Λώρενς του Κουρδιστάν σε κάποιο σημείο και θα κόψει ένα κομμάτι της Τουρκίας για να τρέφει τους Κούρδους.
Το πρόβλημα είναι ότι ο Ερντογάν έχει σχεδιάσει ένα σχέδιο τόσο ανόητο όπως είναι όλα τα αποτυχημένα αποικιοκρατικά σχέδια τα οποία δεν λαμβάνουν υπόψη την Ιστορία και τη γεωγραφία.
Σκέφτηκε ότι η αποδυνάμωση του κράτους στη Συρία και το Ιράκ ήταν το πρώτο βήμα που θα έκανε να πέσει το σύνολο της περιοχής μέσα στο τουρκικό καπέλο, και ότι η ισλαμική ομπρέλα θα απορροφούσε όλα τα θραύσματα.
Αλλά ο πιο ηλίθιος των ηλίθιων θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το να σπάσεις τις χώρες και τις περιφέρειες είναι σαν να σπάσεις γυαλί του οποίου τα αιχμηρά θραύσματα δεν απορροφώνται εύκολα ...
Ότι οι δυνάμεις του χάους, οι οποίες ξεφεύγουν από κάθε τάξη και πειθαρχία, θα βρουν ένα μονοπάτι για να εγκατασταθούν.
Και αυτό είναι ακριβώς αυτό που θέλει η Δύση: να καταστρέψει το εθνικό κράτος για να απελευθερώσει τις δυνάμεις του χάους οι οποίες αλληλοσκίζονται και ροκανίζουν όλες τις συνιστώσες της Ανατολής.
Ήταν φυσικό ότι αυτές οι νέες δυνάμεις ενώνονται για να σχηματίσουν νέες οντότητες μοιρασμένες μεταξύ των περιφερειακών δυνάμεων ή των διεθνών αποικιοκρατικών δυνάμεων ... Εθνικές δυνάμεις, σεχταριστικές δυνάμεις και απεριόριστες θρησκευτικές δυνάμεις ...
Ήταν φυσικό ότι οι κουρδικές δυνάμεις είναι οι μεγαλύτεροι δικαιούχοι επειδή το αποσχιστικό σχέδιο τους είναι παλιό και ριζωμένο.
Το συριακό κράτος είχε τη σοφία να αφήσει τους Κούρδους ήσυχους και να μην ανησυχεί, επειδή ο πλησιέστερος εχθρός ήταν πιο επικίνδυνος και βρισκόταν στις πύλες της πρωτεύουσας και βρισκόταν στο Χαλέπι, στη μέση της χώρας, και γύρω από τα Όρη του Γκολάν.
Το επιχείρημα του κράτους ήταν ότι η συμπεριφορά των Κούρδων θα τους έκανε να υποκύψουν στον πειρασμό της βίας και στον πειρασμό της απόσχισης, γεγονός που από μόνο του θα προκαλούσε τρόμο και πανικό στην Τουρκία, η οποία θα συνειδητοποιούσε ότι η μόνη λύση είναι το συριακό κράτος να επιστρέφει με οποιονδήποτε τρόπο στις κουρδικές περιοχές.
Ο Ερντογάν προσπάθησε να παίξει ένα βρώμικο παιχνίδι θέτοντας προϋποθέσεις για να αποδεχθεί την ανάπτυξη του συριακού στρατού προς ανατολάς, μετατρέποντας το συριακό εθνικό κράτος και τον στρατό του σε αστυνομικούς κατά της κουρδικής κοινότητας και σε συνοριοφυλακή για την Τουρκία.
Κατά τις συναντήσεις του με τους Ρώσους, ο Ερντογάν δήλωσε ότι το Ισραήλ χρησιμοποιούσε τους Άραβες και τους αραβικούς στρατούς της Αιγύπτου και της Ιορδανίας σαν συνοριοφύλακες και σαν αστυνομικούς κατά των εξεγερμένων Παλαιστίνιων στο γειτονικό τους λαϊκό κήπο.
Η κατάσταση είναι παρόμοια με εκείνη της Τουρκίας, η οποία φοβάται τη κουρδική τρομοκρατία και θα αποδεχθεί την επιστροφή του συριακού κράτους μόνο ως αστυνομική κατασταλτική δύναμη που θα κυνηγήσει τους Κούρδους στο πλαίσιο μιας νέας συμφωνίας ασφάλειας παρόμοια με αυτή των Αδάνων (20/10/1998).
Γνωρίζουμε όλοι ότι αυτός που παραβίασε τη συμφωνία ασφαλείας των Αδάνων είναι ο ίδιος ο Ερντογάν.
Για το λόγο αυτό, ακόμα και αν κάποιος δέχεται μια συμφωνία ασφαλείας με ένα τέτοιο άτομο χωρίς αρχή και πίστη, το εθνικό κράτος θα αρνηθεί η σχέση με μια από τις συνιστώσες του να μετατρέπεται σε μια σχέση μεταξύ αστυνομικών και κυνηγημένων ή ο στρατός του να γίνεται συνοριοφύλακας στην υπηρεσία των συνόρων άλλου κράτους.
Η απάντηση της Συρίας ήταν ότι ο συριακός στρατός δεν καταλαμβάνει το ίδιο το δικό του έδαφος και δεν είναι λεγεώνας υπό τις διαταγές της Κωνσταντινούπολης, και ότι οι Συροκούρδοι πρέπει να είναι οι Σύροι συνοριοφύλακες ενάντια στους τουρκικούς στόχους.
Το παιχνίδι του Ερντογάν σίγουρα δεν στέφτηκε με επιτυχία και ο χρόνος τρέχει εναντίον του. Ως εκ τούτου, αποφάσισε ότι η φιλοδοξία του πρέπει να περιορίζεται στο γεγονός ότι η ανατολική περιοχή να ξαναγίνεται όπως ήταν πριν από το 2011.
Ο Ερντογάν θα ήθελε να ωφεληθεί από την επιστήμη της κλωνοποίησης και να αναπαραχθεί σε δύο ή περισσότερους Ερντογάν...
Ένας Ερντογάν για τον Πούτιν και ένας για τον Τραμπ ...
Ένας για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και ένας άλλος για τη Σαουδική Αραβία, ένας για την Ευρωπαϊκή Ένωση και ένας άλλος για τους Τούρκους.
Και φυσικά ένα τελευταίο αντίγραφο για την Εμινέ (σύζυγο του Ερντογάν, σημ.μτφ.) ...
Θα μπορούσε έτσι να εξαπατήσει όλο τον κόσμο και να χειραγωγήσει όλο τον κόσμο. Αλλά στο τέλος, δεν θα μπορέσει να ικανοποιήσει όλο τον κόσμο και θα πρέπει να επιλέξει ...
Το να αντιμετωπίσει την αλήθεια, είναι για πολύ προσεχώς.
Ο Ερντογάν δεν θα επωφεληθεί από την πολλαπλότητα του ούτε από τις κλωνοποιημένες εκδόσεις του από την τεχνολογία της προβατίνας Dolly.
Θα πρέπει να είναι ένας Ερντογάν και μόνο και να απαλλαγεί από άλλους κλώνους επειδή δεν μπορεί να είναι με χίλιες όψεις.
Ο πραγματικός Ερντογάν είναι ο Ερντογάν υπάλληλος του ΝΑΤΟ, ιδίως επειδή δεν παρέλειπε να αναφέρει στο άρθρο του ότι ήταν το δεύτερο σημαντικότερο μέλος του ΝΑΤΟ του οποίου προστατεύει τα σύνορα.
Αλλά ο Πούτιν και οι Σύροι σύμμαχοι του δεν βλέπουν το τι βλέπει ο Μπόλτον, ο απεσταλμένος του ΝΑΤΟ, και ο Ερντογάν θα πρέπει να επιλέξει...
Δεν υπάρχει μεσαίο έδαφος μεταξύ του παραδείσου του Πούτιν και της κόλασης του Μπόλτον ...
Επομένως, το μόνο αντίγραφο που δεν ενοχλεί τον Ερντογάν είναι αυτό που σκοπεύει να προορίζει για την Έμινέ ...
Του συνιστούμε να ξοδέψει χρόνο με την Έμινέ για να αποφύγει τους πονοκεφάλους και τις επιλογές μεταξύ παραδείσου ή κόλασης ...
Και στη συνέχεια, για ένα άτομο που δεν του αρέσει να αντιτίθεται κανείς στις αποφάσεις του και τις φιλοδοξίες του, είναι καλύτερο να περάσει χρόνο με την Εμινέ.
Αλλά ακόμα και την Εμινέ, ο Ερντογάν θα την χάσει τελικά, επειδή με το να συνηθίσει κανείς τη κλωνοποίηση και να ζει στη σκιά των κλώνων του, θα χάσει τελικά τον αρχικό του χαρακτήρα.
Ο *Naram Sargon είναι Σύρος συγγραφέας που κατοικεί στη Συρία.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου