Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Είμαι Κύπριος και ορίζω τον εαυτό μου ως Κύπριο. Όταν δεν ρωτηθώ περισσότερο δεν νιώθω την ανάγκη να πω ότι είμαι Τούρκος. Πιστεύω ότι ακόμα και αν δεν υπάρχει κυπριακό έθνος πρέπει να δημιουργηθεί.
Όπως κάποιοι πιστεύουν ότι ακόμα και αν δεν υπάρχει Θεός πρέπει να δημιουργηθεί. Θεωρώ ότι ο ρατσισμός και ο εθνικισμός είναι οι κύριοι εχθροί όλης της ανθρωπότητας, όχι μόνο δικοί μου. Παρά το γεγονός ότι έτσι έχουν τα πράγματα και χωρίς να απορρίπτουμε την εθνική μας ταυτότητα, μπορούμε να πούμε άνετα το εξής: Εσύ είσαι Έλληνας. Εγώ είμαι Τούρκος. Αλλά και οι δύο είμαστε Κύπριοι.
Γεννήθηκα σε ένα στενό σοκάκι στην εντός των τειχών Λευκωσία τρία χρόνια μετά το πέρας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος ήταν η μεγαλύτερη συμφορά της Ευρώπης στον 20ο αιώνα και προκάλεσε τον θάνατο 60 εκατομμυρίων ανθρώπων με τον φασιστικό επεκτατισμό.
Έμαθα σε μικρή ηλικία τι σημαίνει πόλεμος, όπως όλοι όσοι γεννήθηκαν στην Κύπρο. Ήμουν δέκα χρονών όταν είδα δύο ματωμένος νεκρούς να κείτονται στην άσφαλτο στο σοκάκι μας. Ύστερα πλήθυναν οι ματωμένοι νεκροί που είδα. Ήμουν 15 χρονών όταν κοιτούσα απέναντι κρατώντας ένα παλιό τυφέκιο πεζικού από την πολεμίστρα ανάμεσα στις σακούλες με άμμο και βαρέλια. Και ένας φίλος μου, ο οποίος επίσης κοιτούσε απέναντι από την πολεμίστρα, χτυπήθηκε στο μάτι από σφαίρα που ήρθε από απέναντι και ξεψύχησε.
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις παλιές μου αναμνήσεις. Είμαι Κύπριος και Μεσανατολίτης. Μέση Ανατολή είναι το άλλο όνομα της κόλασης. Τι παράξενο που είναι το γεγονός ότι βγήκαν απ’ εδώ όλοι οι προφήτες οι οποίοι υποσχέθηκαν παράδεισο στην ανθρωπότητα. Σάμπως και γεννήθηκαν από τις πετρελαιοπηγές. Η τελευταία που βιώσαμε ήταν η ματωμένη άνοιξη όχι η «Αραβική Άνοιξη». Χαράχθηκαν στην μνήμη μας σκηνές θηριωδίας στο Ιράκ, στην Συρία, στην Λιβύη και στην Υεμένη που δεν θα ξεχάσουμε μέχρι να πεθάνουμε.
Δυστυχώς έμεινε μετεξεταστέα σε αυτή την θάλασσα αίματος η Ευρώπη, η οποία έζησε τον φασισμό και ομαδικά εγκλήματα. Δεν ήταν πειστική η ιδέα να πάρεις δημοκρατία σε μιαν άλλη χώρα με τα τζετ σου, τα πολεμικά σου πλοία, τα τανκ σου, τα όπλα σου και τους στρατιώτες σου. Επιπλέον, ακόμα και αν υπήρχε τέτοια έγνοια, αυτή η άνοιξη έπρεπε πρώτα να μεταφερθεί στο βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας όπου πρώτα απ’ όλα απαγορεύεται ακόμα και να οδηγήσουν αυτοκίνητο οι γυναίκες.
Όμως, εσύ ενώθηκες με τους Σαουδάραβες που ακόμα κόβουν κεφάλια στο Ριάντ με σπαθιά και έτρεξες να σώσεις το Ιράκ, την Λιβύη και την Συρία. Αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και εκατομμύρια πρόσφυγες. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε τους πρόσφυγες που πνίγονται και χάνουν την ζωή τους στις θάλασσές μας.
Έμεινες μετεξεταστέα Ευρώπη στην Ρουάντα το 1974 και στην Βοσνία το 1995. Στην Ρουάντα σφαγιάστηκαν με πάλες με τον πλέον άγριο τρόπο περίπου ένα εκατομμύριο άτομα. Ενώ σε ένα μέρος που βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης όπως η Βοσνία, συντελέστηκε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ιστορίας στην Σρεμπρένιτσα.
Έμεινες θεατής και σε αυτά. Ενώ τις βόμβες που έριξε το Ισραήλ στον παλαιστινιακό λαό, τις προσπέρασες με την ανημποριά της έκδοσης μιας καταδικαστικής δήλωσης. Δεν σε ένοιαξε και πολύ και το γεγονός ότι πέθαιναν από την πείνα στην Αφρική παιδιά που έμειναν πετσί και κόκκαλο. Ακόμα και αν προσπαθώ να τα καταλάβω όλα αυτά, δεν μπορώ να καταλάβω πώς παραβιάζεις εμφανώς τους δικούς σου νόμους σε σχέση με τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Έκλεισες τα σύνορά σου στους πρόσφυγες.
Έκανες φρουρό τον φασίστα δικτάτορα στην Τουρκία για να μην τους αφήσει να σε πλησιάσουν και του πληρώνεις χρήματα. Εξαιτίας σου έγιναν πρόσφυγες! Οι επεμβάσεις που έκανες στις χώρες τους για να τους πάρεις δημοκρατία, τους έβγαλαν έξω από τα σπίτια τους. Κανένας πρόσφυγας δεν έγινε πρόσφυγας στα καλά καθούμενα. Κανένας πρόσφυγας δεν ήθελε να αφήσει την πατρίδα του και να φύγει. Όπου και αν είμαστε, όποιοι και αν είμαστε, είμαστε όλοι υπεύθυνοι για όλες τις συμφορές που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.
Ο πόλεμος είναι η μεγαλύτερη συμφορά στην οποία πρέπει να αντιτασσόμαστε όλοι. Εμείς οι Κύπριοι τον ζήσαμε το 1974 και νιώσαμε τον πόνο του μέχρι το κόκαλό μας. Η πατρίδα μας μοιράστηκε στα δυο και ακόμα βρίσκεται υπό κατοχή και μοιρασμένη εδώ και 44 χρόνια. Δε μας έσωσε από αυτή την κατάσταση το γεγονός ότι γίναμε μέλη της ΕΕ το 2004. Αν στο νότο υπάρχει το ευρωπαϊκό δίκαιο, στον βορρά υπάρχει η κυριαρχία της Τουρκίας.
Η Ευρώπη δεν καταβάλλει ικανοποιητική προσπάθεια για να καταστήσει εφικτή την ισχύ του δικού της δικαίου και εδώ απαλλάσσοντας τον βορρά από την κυριαρχία της Τουρκίας. Οι Ευρωβουλευτές δεν μπορούν καν να εισέλθουν στην κλειστή Αμμόχωστο, η οποία βρίσκεται στα χέρια του τουρκικού στρατού. Αν χρειαστεί συλλαμβάνονται. Έτσι έπρεπε να είμαστε ως μέλος της ΕΕ;
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου