Μια δήλωση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ αντιδρώντας στη διαρροή των εκτιμήσεων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών για την πραγματική πρόοδο στο πυρηνικό πρόγραμμα της Βορείου Κορέας, οδηγεί σε κατακόρυφη αύξηση των ανησυχιών για ένοπλη αντιπαράθεση στη χερσόνησο, μια σύγκρουση που μπορεί να αποδειχθεί η πιο αιματηρή από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…
Τα λόγια του Τραμπ ήταν ασυνήθιστα σκληρά, απόλυτα ταιριαστά όμως με την προσωπικότητα και την ψυχοσύνθεσή του, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η αξιοπιστία τους, το ότι δηλαδή δεν μπλοφάρει και ότι εννοεί τι λέει, ενώ δεν θα τον πείραζε με αυτό τον τρόπο να στείλει και ένα συνολικότερο μήνυμα στην ανθρωπότητα ολόκληρη.
Εν ολίγοις, ο Τραμπ ανέφερε ότι το καθεστώς του Κιμ Γιονγκ Ουν «ξέφυγε» από τα φυσιολογικά όρια απειλών και πως οι ΗΠΑ θα απαντήσουν «με φωτιά, μανία και πραγματική ισχύ, με τρόπο που ο κόσμος δεν έχει ξαναδεί», Τα είπε δε αυτά με τη «γλώσσα του σώματος» να μην αφήνει περιθώρια παρερμηνειών και τον τόνο της φωνής υψωμένο.
Η δήλωση έγινε από το Νιου Τζέρσεϊ και το γκολφ κλαμπ που διαθέτει εκεί η οικογένειά του, με την έλευσή του εκεί στο πλαίσιο των θερινών του διακοπών να έχει προκαλέσει μεγάλη αντίδραση, κάτι το οποίο αυξάνει τα πολιτικά του προβλήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτή η παράμετρος όμως, με τον πρόεδρο να βρίσκεται υπό ασφυκτική πίεση σε πολλά μέτωπα, ενισχύει την πιθανότητα της εκτροπής, αφού παραδοσιακά, η επίδειξη πυγμής και αποφασιστικότητα από τους Αμερικανούς προέδρους, ενισχύει τις επιδόσεις τους στις δημοσκοπήσεις, έναν τομέα στον οποίο τα ποσοστά του Τραμπ είναι πλέον αποκαρδιωτικά.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, αντιστράτηγος Μακμάστερ, ο οποίος μιλώντας στο MSNBC είχε προϊδεάσει, λέγοντας ότι η κατοχή όπλων που μπορούν να απειλήσου τις ΗΠΑ από τη Βόρεια Κορέα είναι κάτι που από την οπτική γωνία του Τραμπ δεν μπορεί να γίνει ανεκτό (intolerable).
Θα δούμε άραγε «αποκαλυπτικές» στιγμές στη χερσόνησο της Κορέας; Ποιο το νόημα των κινεζικών ασκήσεων στην περιοχή; Μπορεί να αποτραπεί ο Κιμ Γιονγκ Ουν και να αδράξει το καρότο του Ρεξ Τίλερσον που ζητά συνομιλίες διαβεβαιώνοντας ότι οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για καθεστωτική αλλαγή;
Ή μήπως το παράδειγμα του Καντάφι που εγκατέλειψε τα πυρηνικά σχέδια και το τέλος του το είδε όλη η ανθρωπότητα, είναι πολύ πρόσφατο για να αγνοηθεί; Υπάρχει περίπτωση να δούμε μπαράζ ομοβροντιών στοιχείων πυροβολικού του Βορρά να βάλουν κατά της πρωτεύουσας Σεούλ, σύμφωνα με τα επιτελικά σχέδια και τις αποτρεπτικού χαρακτήρα διακηρύξεις;
Έχουν τρόπο αποτελεσματικού προληπτικού πλήγματος οι ΗΠΑ (πολλαπλές MOAB;), κάποια πλευρά θα καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος, ή θα δούμε και χρήση μη συμβατικών οπλοστασίων; Τόσες και ακόμα περισσότερες είναι οι άγνωστες παράμετροι τα εξίσωσης στο συγκεκριμένο «θέατρο». Τα δεδομένα έχουν αλλάξει και οι δυο πλευρές επιλέγουν μέχρι στιγμής την κλιμάκωση.
Δημοσίευση σχολίου